Aanwijzing administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften

Op grond van artikel 2, eerste lid WAHV kunnen ter zake van de in de bijlage van die wet omschreven gedragingen, administratieve sancties worden opgelegd. Door inwerkintreding van de Wet OM-afdoening, wordt – in tegenstelling tot de vorige redactie van dit artikel – door de wetgever nu de mogelijkheid geopend de in de bijlage vermelde feiten in plaats van administratief, strafrechtelijk af te doen. Door deze wijziging kunnen bijvoorbeeld recidivisten strafrechtelijk worden aangepakt. Uitgangspunt blijft echter vooralsnog, dat de feiten die in de bijlage bij de WAHV zijn opgenomen, uitsluitend volgens de WAHV worden afgedaan. In nadere beleidsregels zal op een later tijdstip worden uiteengezet voor welke feiten in welke gevallen voor de strafrechtelijke weg moet worden gekozen.

Om ongewenste cumulatie van sancties te voorkomen wordt per gebeurtenis aan de betrokkene voor ten hoogste drie gedragingen een sanctie opgelegd.

Indien een gebeurtenis uit gedragingen en overtredingen bestaat, wordt tegen de betrokkene/verdachte voor ten hoogste drie feiten een administratieve sanctie opgelegd, een strafbeschikking uitgevaardigd, proces-verbaal opgemaakt of aan hem een transactie aangeboden. Afdoening langs één traject is daarbij het uitgangspunt. Indien zowel de strafrechtelijke als de administratiefrechtelijke weg wordt bewandeld, moet in het proces-verbaal melding worden gemaakt van de opgelegde administratieve sanctie(s) en op de aankondiging van beschikking van het/de opgemaakte proces(sen)-verbaal. Van deze mogelijkheid moet slechts in uitzonderlijke gevallen gebruik worden gemaakt.

Indien een proces-verbaal wordt opgemaakt ter zake van overtreding van artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994 (WVW 1994) is het niet toegestaan om daarnaast administratieve sancties op te leggen of transactievoorstellen te doen voor feiten die in relatie staan tot het gevaarlijke c.q. het belemmerende gedrag op de weg. Deze bepaling is opgenomen omdat in het geval dat een proces-verbaal wordt opgemaakt ter zake overtreding van artikel 5 WVW 1994 en daarnaast aan dat artikel gerelateerde administratieve sancties worden opgelegd, de kans bestaat dat de officier van justitie niet meer kan vervolgen. Dit vloeit voort uit het in artikel 68 van het Wetboek van Strafrecht opgenomen (WvSr) ne bis in idem-beginsel, dat bepaalt dat niemand andermaal kan worden vervolgd voor feiten waarover te zijnen aanzien bij gewijsde van de rechter onherroepelijk is beslist.

Het voldoen aan een transactievoorstel wordt op grond van artikel 74, eerste lid WvSr gelijkgesteld met een onherroepelijke veroordeling, zodat hier het ne bis in idem-beginsel geldt.

Op grond van het arrest van de Hoge Raad van 23 juni 1998 (NJ 1999, 47), mag, indien voor een gedraging een administratieve sanctie is opgelegd, deze gedraging niet bij een vervolging wegens overtreding van artikel 5 WVW 1994 worden betrokken. Evenzeer is het volgens dit arrest zo, dat indien is vervolgd wegens overtreding van artikel 5 WVW 1994, niet nog eens een administratieve sanctie kan worden opgelegd voor zover deze gedraging in de vervolging was betrokken.

Als voorbeeld kan worden aangegeven het feit dat een bestuurder gevaarlijk rijgedrag vertoont en daarbij tevens een rood verkeerslicht negeert. Het negeren van het rode licht, is een gedraging die is opgenomen in de bijlage van de WAHV.

Indien aan een voertuig technische gebreken worden geconstateerd, wordt aan de bestuurder een sanctie opgelegd. Hiervan wordt slechts afgeweken als in de bijlage van de WAHV uitdrukkelijk is bepaald dat de eigenaar of houder voor het betreffende feit verantwoordelijk is. Naast het opleggen van een sanctie kan zo nodig gebruik worden gemaakt van de in artikel 60 van de WVW 1994 toegekende bevoegdheid om deel I(A) van het kentekenbewijs in te vorderen als het voertuig niet meer voldoet aan de bij of krachtens de wet gestelde eisen. De in artikel 39 van het Kentekenreglement geregelde procedure moet daarbij worden gevolgd .

Op de aankondiging van beschikking dienen de voor de beroepsprocedure relevante gegevens te worden vermeld. Indien de betrokkene verweer voert en bijvoorbeeld verklaart dat een verkeerslicht niet of niet goed werkt of dat een bord ontbreekt/niet zichtbaar is, zal in korte bewoordingen op dit verweer moeten worden ingegaan. Hiermee wordt direct recht gedaan aan het beginsel van hoor en wederhoor en wordt eveneens bewerkstelligd dat alle omstandigheden waaronder de gedraging heeft plaatsgevonden, duidelijk zijn omschreven (zie ook het rapport van de Nationale ombudsman 2003/436).

In de toelichting moet in voorkomende gevallen melding worden gemaakt van teksten van onderborden en het feit dat borden geplaatst zijn in verband met wegwerkzaamheden

Een verzoek van het OM om nadere informatie naar aanleiding van een beroepschrift moet zo spoedig mogelijk, doch uiterlijk binnen vier weken zijn afgehandeld.

Als de politie de gevraagde informatie niet binnen deze termijn kan aanleveren, moet een tussenbericht aan het OM worden toegezonden. Niet of te laat reageren leidt in beginsel tot vernietiging van de beschikking.

De betrokken opsporingsinstantie is uitsluitend met inachtneming van de overeengekomen procedures en voorwaarden bevoegd een bij het Centraal Justitieel Incasso Bureau (CJIB) aangeleverde zaak in te trekken (correctie politie). De opsporingsinstantie is in deze situatie verantwoordelijk voor berichtgeving aan de betrokkene. Deze kan hierbij gebruik maken van de diensten van het CJIB. Een betrokkene die naar aanleiding van een opgelegde beschikking inhoudelijk verweer voert moet worden verwezen naar de beroepsprocedure, tenzij er sprake is van een aperte misslag.

A. Wanneer is correctie-politie toegestaan?

• – Nadat gebleken is dat een fout heeft geleid tot het opleggen van een sanctie aan een (rechts)persoon die de gedraging niet heeft verricht.

• – Nadat gebleken is dat een fout heeft geleid tot het opleggen van een sanctie aan een betrokkene, die over een ter zake dienende geldige ontheffing/vergunning/vrijstelling beschikt.

• – Op verzoek van de beschikkende c.q. de daarvoor aangewezen ambtenaar.

B. Voorwaarden

• – De correctie vindt plaats binnen zes weken na dagtekening van de beschikking en wordt schriftelijk vastgelegd. Indien een correctie noodzakelijk wordt geacht na het verstrijken van de periode van zes weken, dan moet deze aan het OM worden voorgelegd. Hierbij moet gebruik worden gemaakt van de in bijlage 1 en 2 opgenomen formulieren.

• – De correctie wordt gedaan:

  • • door de beschikkende ambtenaar indien sprake is van inhoudelijke fouten, en/of

  • • door de applicatiebeheerder van het bekeuringsafhandelingssysteem indien er sprake is van invoerfouten.

C. Uitzondering

– De correctie-politie kan ook plaatsvinden op initiatief van het CJIB. Dit kan uitsluitend in die gevallen waarin de aanwijzing niet voorziet.

Een bevoegd ambtenaar mag een vrijwillige betaling van de sanctie van een ieder accepteren indien:

• a. de gedraging is geconstateerd op kenteken, van een voertuig dat niet in het Nederlands kentekenregister staat geregistreerd en waarbij een aankondiging van beschikking op of aan het voertuig is achtergelaten en de betaling plaatsvindt binnen een periode van drie weken;

• b. een voertuig na het constateren van een gedraging in het kader van de wegsleepregeling (artikelen 170–174 WVW 1994) naar een bewaarplaats is overgebracht;

• c. er sprake is van bijzondere gevallen als bedoeld in artikel 4 Besluit administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften 1994 (BAHV 1994).

Het uitgangspunt is dat een betrokkene een aan hem opgelegde sanctie betaalt door middel van de door het CJIB aan hem toegezonden acceptgirokaart. In de hierboven beschreven gevallen is het echter gewenst om ook een vrijwillige betaling te accepteren.

N.B. Bijzondere gevallen als bedoeld in artikel 4 BAHV 1994 zijn speciale verkeerscontroles, die na overleg met het OM worden verricht.

Indien een betrokkene tijdens de gijzeling een of meer sancties inclusief verhogingen en kosten wil betalen, moet hij zelf aangeven voor welke zaken hij betaalt.

Indien een betrokkene is gegijzeld voor één zaak, moet hij het volledige bedrag van de sanctie inclusief verhogingen en kosten voldoen, ongeacht de duur van de gijzeling op dat moment.

In beginsel moet de politie een dwangopdracht binnen drie maanden ten uitvoer leggen. Na het afhandelen van een dwangopdracht meldt de politie de wijze van afloop aan het CJIB. Het CJIB kan de politie verzoeken om een dwangopdracht te retourneren. De betrokkene kan aan de politie slechts het volledige bedrag van de sanctie(s), verhogingen en kosten betalen. Betaling van een gedeelte van het totaalbedrag is dus niet mogelijk.

Ook is het de politie niet toegestaan een betalingsregeling aan te gaan met de betrokkene. Bij volledige betaling meldt de politie de afloop aan het CJIB onder vermelding van het bedrag dat is geïnd. Dit bedrag wordt afgedragen aan het CJIB via de daarvoor tussen het CJIB en de opsporingsinstantie afgesproken procedure.

Indien de politie constateert dat de betrokkene onvindbaar is, wordt dit onder opgaaf van de bevindingen (vertrokken met onbekende bestemming, niet ingeschreven, etc.) aan het CJIB gemeld. Indien de betrokkene wel is ingeschreven op een bevolkingsadres dan wel de verblijfplaats bekend is kan de politie dat slechts constateren indien zij minimaal driemaal, waarvan tenminste éénmaal ’s avonds, daadwerkelijk dit adres of deze adressen heeft bezocht. Indien dit geen resultaat heeft zal het CJIB na het afloopbericht van de politie te hebben ontvangen de beschikking aanbieden aan de divisie Centrale Recherche Informatie van het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) voor opname in het opsporingsregister (OPS).

Indien de betrokkene is verhuisd binnen de grens van een regiokorps handelt hetzelfde korps de zaak af. Indien de betrokkene is verhuisd buiten de grens van een regiokorps meldt de politie dit in een afloopbericht aan het CJIB. Het CJIB zendt in dat geval een nieuwe dwangopdracht aan de politieregio waarin de woon- of verblijfplaats van de betrokkene is gelegen. Het is de politie niet toegestaan om de dwangopdracht zelfstandig door te zenden.

De politie registreert de data en de tijdstippen van de door haar afgelegde bezoeken en een eventuele verhuizing buiten de politieregio bij de tenuitvoerlegging van een dwangopdracht.

Het CJIB kan de politie verzoeken om een dwangopdracht te retourneren o.a. in verband met een nieuw adres of het alsnog betalen.

Indien de betrokkene is overleden verifieert de politie dit bij het bevolkingsregister en meldt dit bij het CJIB onder vermelding van de overlijdensdatum en de gemeente waar het overlijden van de betrokkene is geregistreerd.

Beschikkingen op naam van personen die geen bekende woon- of verblijfplaats in Nederland hebben, worden, indien voldoening van het sanctiebedrag niet dan wel niet volledig heeft plaatsgevonden, door het CJIB ter opname in het OPS aangeboden aan de divisie CRI van het KLPD. Ook de beschikkingen ten laste van niet-ingezetenen die niet dan wel niet volledig het sanctiebedrag hebben betaald, worden ter signalering aangeboden bij de divisie CRI. De signalering zal tevens het toegestane dwangmiddel noemen. Dit kan zijn:

* MB = Mulder Buitengebruikstelling;

* MG = Mulder Gijzeling;

* MBG = Mulder Buitengebruikstelling c.q. Gijzeling.

Bij aanhouding op grond van een OPS signalering handelt de politie de zaak af conform de procedure voor het genoemde dwangmiddel (zie paragraaf 6 en 7). Daarbij wordt gijzeling pas toegepast als de buitengebruikstelling niet tot betaling heeft geleid, dan wel niet toepasbaar is gebleken.

De politie draagt zorg voor versluiering van de signaleringDe signalering is dan niet zichtbaar meer in de systemen van de opsporingsinstanties. bij de divisie CRI. De divisie CRI meldt deze versluiering bij het CJIB. De politie meldt de afloop van de OPS aan het CJIB overeenkomstig de afwerking van de dwangopdrachten.