Richtlijn strafvordering Arbeidsomstandighedenwet 1998

In de onderhavige richtlijn voor strafvordering wordt gebruik gemaakt van het Polaris-puntensysteem, zoals beschreven in de Aanwijzing Kader voor strafvordering. Voor de waarde van één sanctiepunt wordt verwezen naar genoemde aanwijzing.

Er kunnen zich situaties voordoen waarin – ondanks het advies ‘dagvaarden’ in deze richtlijn – de voorkeur moet worden gegeven aan transigeren. Dit is bijvoorbeeld het geval indien het bedrijf wil onderhandelen over het voorkomen van verdere strafvervolging en daarbij onomstotelijk duidelijk maakt dat de veiligheid in het bedrijf verbeterd is, alsmede dat voor uitkering aan slachtoffers of nabestaanden is c.q. zal worden zorg gedragen. Deze mogelijkheid kan worden geboden als een herhaling van de overtreding niet is te verwachten. Ondanks de gebleken goede wil van de werkgever in dit soort gevallen, kan toch de voorkeur worden gegeven aan dagvaarden, met name uit het oogpunt van publiciteit en ter voorkoming van een uitwaaierend effect van dit soort overtredingen.

Als de hoogte van het transactievoorstel daar aanleiding toe geeft, dient gehandeld te worden conform de Aanwijzing hoge transacties en transacties in bijzondere zaken.

Indien het slachtoffer van een arbeidsongeval (in geval van een economisch delict in de zin van de WED) dan wel zijn nabestaande(n) in het proces-verbaal heeft aangegeven schadevergoeding te wensen en/of op de hoogte te willen blijven van de gang van zaken volgend op het proces-verbaal, houdt het Openbaar Ministerie (OM) het slachtoffer/de nabestaande(n ) van voor hem/hen relevante beslissingen in de strafzaak op de hoogte.

Het OM tracht zoveel mogelijk een schaderegeling tussen verdachte en slachtoffer tot stand te brengen, bij voorkeur in een zo vroeg mogelijk stadium van het strafproces. De Aanwijzing slachtofferzorg is van toepassing.

Onder recidive wordt in deze richtlijn verstaan: een zelfde of vergelijkbare overtreding van de Arbowet ’98, gepleegd binnen twee jaar na een eerdere veroordeling of betaalde transactie.

• − art. 6 Arbowet ’98 voorkomen en beperken van zware ongevallen waarbij gevaarlijke stoffen zijn betrokken; verbodsbepalingen in het Besluit risico’s zware ongevallen 1999

• − art. 10 Arbowet ’98 voorkomen gevaar voor derden

• − art. 16, lid 10,Arbowet ’98 verbodsbepalingen uit het Arbobesluit, voor zover als strafbare feiten aangewezen.

gesteld bij:

• − art. 28, lid 7, Arbowet ’98 niet naleven stillegging

• − art. 32 Arbowet ’98 mogelijk ontstaan van levensgevaar of ernstige schade aan de gezondheidvan één of meer werknemers

De maximale straf, die opgelegd kan worden voor deze delicten is ex artikel 6, lid 1, onder 2°, van de WED ‘een gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of een geldboete van de vierde categorie’.

In verband met de bewijsbaarheid kan het een optie zijn om, tegelijkertijd met of in plaats van overtredingen van de Arbowet ’98, te vervolgen voor overtreding van de artikelen 307 of 308 Wetboek van Strafrecht (WvSr). De maximale straf op deze laatstgenoemde feiten is gevangenisstraf of hechtenis van ten hoogste negen maanden c.q. zes maanden of een geldboete van de vierde categorie.

Bij deze overtredingen gaat het om de derde overtreding van een beboetbaar feit, waaraan twee keer eerder binnen een periode van 48 maanden voorafgaande aan de pleegdatum van de derde overtreding een bestuurlijke boete werd opgelegd ter zake van overtredingen, die in artikel 33, lid 1 en 2, Arbowet ’98 zijn aangewezen als beboetbare feiten. Deze twee voorafgaande overtredingen zijn bestuursrechtelijk door middel van boetebeschikkingen door de toezichthouder afgedaan. Voor de vaststelling van de straf gelden de eerder opgelegde bestuurlijke boetebedragen als uitgangspunt. Afschriften van de voorafgaande boetebeschikkingen dienen in het proces-verbaal te zijn gevoegd.

Indien het financieel gewin door de overtreding groter is dan de maximum op te leggen geldboete(s), kan onverminderd het bepaalde in artikel 23, lid 7, WvSr een geldboete worden opgelegd van de naast hogere categorie. In dit verband is van belang dat bij overtredingen van de Arbowet ’98 bedrijfseconomische gronden vaak een rol spelen doordat wordt bespaard op noodzakelijke voorzieningen.

De Aanwijzing ontneming (2002A011) is van overeenkomstige toepassing.

Met name in die gevallen waarin structurele maatregelen dienen te worden genomen teneinde aan een overtreding een einde te maken, kan het hanteren van een voorlopige maatregel ex de artikelen 28 en 29 WED effect sorteren.

Gelet op artikel 396 Boek 2 van het Burgerlijk Wetboek is sprake van een klein bedrijf indien gemiddeld minder dan 50 personen in de rechtspersoon werkzaam zijn. Van 50-250 werknemers kan men spreken van een middelgroot bedrijf, terwijl bij 250 werknemers en meer sprake is van een groot bedrijf.

Uitgangspunt voor bepaling van de grootte/omvang van een bedrijf is het aantal werknemers, waarvan het handelsregisteruittreksel van de Kamers van Koophandel melding maakt. Gaat het om een filiaal c.q. nevenvestiging van een groot bedrijf of grote onderneming, dan is de indeling in bedrijfsgrootte afhankelijk van de vraag of de verwijtbaarheid van de gepleegde overtreding toe te rekenen is aan de bedrijfsleiding van het hoofd- of moederbedrijf of veel meer aan de bedrijfsleider/filiaalhouder/bedrijfsleiding van het filiaal c.q. nevenvestiging. In het laatste geval is de grootte van het filiaal c.q. nevenvestiging doorslaggevend voor de bepaling van de sanctie.