Leidraad FATCA/CRS met technische toelichting bij de NL IGA en de CRS-regelgeving

In artikel 2, tweede lid, onderdeel a, onder 4, van de NL IGA is bepaald dat voor rekeningen die worden opgeheven tijdens het kalenderjaar de FI het saldo van de rekening onmiddellijk vóór de opheffing dient te rapporteren in de reguliere jaarrapportage. Dit saldo dient gesteld te worden op het laatste saldo niet zijnde nihil, tenzij in het voorgaande jaar het saldo nihil was. Voor de CRS kan op grond van Sectie I.A.4 van de CRS worden volstaan met het rapporteren dat de rekening is opgeheven.

(Sectie I.A.4 van de CRS en artikel 2, tweede lid, onderdeel a, onder 4, van de NL IGA)

Op grond van Sectie I.A.5.a en Sectie I.A.6 van de CRS en artikel 2, tweede lid, onderdeel a, onder 5 en 6, van de NL IGA moet een FI ter zake van een bewaarrekening en een depositorekening het totale brutobedrag aan rente rapporteren dat is gestort of bijgeschreven op de rekening gedurende het kalenderjaar of een andere relevante periode waarover gerapporteerd dient te worden. Voor het rentebegrip wordt aangesloten bij het rentebegrip in de Nederlandse belastingwetgeving. Onder de CRS en de NL IGA gelden dus geen andere rentedefinities dan door de Belastingdienst worden gehanteerd.

(Sectie I.A.5.a van de CRS, artikel 3bis, een na laatste alinea RL2011/16 EU en artikel 2, tweede lid, onderdeel a, onder 5 en 6, van de NL IGA)

Het CRS-commentaar en de Final Regulations kennen een speciale regel voor een clearingorganisatie die aankopen en verkopen op nettobasis uitvoert van bijvoorbeeld termijncontracten. In dat geval zijn de ‘totale bruto-opbrengsten’ van de verkoop, terugbetaling of afkoop van vermogensbestanddelen beperkt tot de nettobedragen, betaald of bijgeschreven op een rekening op grond van de settlement-procedures van clearingorganisaties. Op grond van het vorenstaande mogen clearingorganisaties voor het begrip ‘totale bruto-opbrengsten’ ‘nettobedragen’ hanteren. Wat het begrip vermogensbestanddelen inhoudt is niet uitputtend aan te geven, voor nadere toelichting wordt verwezen naar het CRS-commentaar.

(Sectie I.A.5.b van de CRS, het commentaar bij Sectie I.A, punt 18 en artikel 2, tweede lid, onderdeel a, onder 5.B, van de NL IGA en §1.1473-1(a)(3)(i)C van de Final Regulations)

Sectie II.D van de CRS en artikel 5, derde lid, van de NL IGA stellen dat aan FI’s kan worden toegestaan om gebruik te maken van externe dienstverleners om te voldoen aan de verplichtingen zoals opgenomen in de CRS of in de NL IGA, maar dat de FI’s verantwoordelijk blijven voor deze verplichtingen. Dit wordt toegestaan. (Zie ook het commentaar op Sectie II, paragraaf D, punten 6 en 7 en Sectie IV, punten 19 en 20.)

Verzekeringsmaatschappijen kunnen dus vertrouwen op de klantidentificatie volgens de in Bijlage I van de NL IGA genoemde procedures die door tussenpersonen wordt gedaan, maar blijven wel verantwoordelijk daarvoor. Een aanmelding van een nieuwe deelnemer in een nettopensioenregeling bij een pensioenuitvoerder wordt gedaan door de werkgever en niet door de deelnemer zelf. In dit geval kan de werkgever beschouwd worden als de tussenpersoon waarbij de pensioenuitvoerder mag vertrouwen op de klantidentificatie. De werkgever/tussenpersoon mag het self certification-formulier doorgeven. De ondertekening van het formulier kan digitaal geschieden (zie ook hierna bij punt 1.15).

De CRS vereist niet dat de serviceprovider in dezelfde jurisdictie gevestigd is als de FI of goedkeuring verkrijgt van die jurisdictie om als zodanig op te treden.

Financiële instellingen kunnen de aanlevering van gegevens laten verzorgen door derden maar ook dan blijven zij zelf verantwoordelijk voor een juiste, tijdige en volledige aanlevering van de gegevens.

(Sectie II.D van de CRS, FAQ 14 en artikel 5, derde lid, van de NL IGA)

Als een externe dienstverlener aan wie de klantidentificatie is uitbesteed in de praktijk geen self certification-formulier heeft opgevraagd waar dat wel nodig is, hetzij omdat de FI daar niet de opdracht toe heeft gegeven, hetzij omdat deze externe dienstverlener die opdracht niet heeft uitgevoerd, dan heeft de FI indien sprake is van een bestaande rekening niet voldaan aan zijn verplichtingen voor de CRS en/of de NL IGA , tenzij het self certification-formulier alsnog wordt opgevraagd, hetzij door de dienstverlener, hetzij door de FI. Als sprake is van een nieuwe rekening heeft de FI niet aan zijn verplichtingen voor de CRS en of de NL IGA voldaan, tenzij de externe dienstverlener of de FI zelf het ingevulde self certification-formulier alsnog binnen 90 dagen na opening van de nieuwe rekening of na het sluiten van de verzekering heeft verkregen, dan wel de pas geopende rekening of afgesloten verzekering heeft opgeheven of geannuleerd indien het self certification-formulier niet binnen die termijn is verkregen.

(Sectie II.D van de CRS en artikel 5, derde lid, van de NL IGA)

Met inachtneming van de uitzondering opgenomen in onderdeel II.A.3 van Bijlage I van de NL IGA, die niet geldt voor de CRS, moet over de waarde van verzekeringspolissen en niet-gefaciliteerde lijfrenten voor de CRS en voor de NL IGA gerapporteerd worden per de laatste dag van een kalenderjaar of van een andere relevante periode van rapportage. Hiervoor dient de waarde in het economische verkeer te worden genomen. In de handleiding Gegevensaanlevering van Verzekeringsproducten (geldend vanaf 1 januari 2017) wordt dit nader toegelicht.

Ten aanzien van overlijdensrisicoverzekeringen wordt opgemerkt dat 1 jarige overlijdensrisicoverzekeringen in dit kader geacht worden geen waarde hebben. Reguliere overlijdensrisicoverzekeringen hebben wel een waarde maar zijn vrijgesteld van rapportage wanneer deze verzekeringen alleen tot uitkering komen bij overlijden (zie Sectie VIII.C.8.a van de CRS). Dit geldt alleen voor zuivere, gescheiden verzekeringen. In de situatie waarin zowel een overlijdensdeel als ook een levensdeel is verzekerd (gemengde verzekeringen) kan niet meer gesproken worden van een uitkering die alleen bij overlijden tot uitkering komt.

(Sectie II.B van de CRS en onderdeel I.B.3 van bijlage I van de NL IGA)

Een beleggingsfonds kan bestaan uit meer subfondsen (zelfstandige FI’s). Participanten kunnen in een of meerdere subfondsen deelnemen. Vermogensbeheerders maken vaak gebruik van eenzelfde derde partij, zoals de transfer agent, voor de identificatie van nieuwe klanten. Een dergelijke derde partij hoeft per klant slechts eenmaal het klantidentificatieproces te verrichten als die klant participeert in die subfondsen die beheerd worden door dezelfde vermogensbeheerder. Bestaande klanten die participeren in het ene subfonds en toetreden tot het andere subfonds hoeven dan niet opnieuw het klantidentificatieproces te ondergaan (invullen van een self certification-formulier). Het bovenstaande is eveneens van toepassing op fondsen met eenzelfde vermogensbeheerder of waarvan de vermogensbeheerder de klantidentificatie heeft uitbesteed aan dezelfde derde partij.

(Sectie II tot en met VII van de CRS en onderdeel I.A van bijlage I van de NL IGA)

Sectie III.B.1 van de CRS voorziet in de mogelijkheid voor FI’s om de zogenaamde ‘residence adress-test’ toe te passen op bestaande lagewaarderekeningen van individuele personen. In het CRS-commentaar bij Sectie III.B. punt 5, is aangegeven dat overheden aan hun FI’s de keuze kunnen geven om óf de ‘residence address-test’ van Sectie III.B.1 te hanteren óf de ‘indicia-test’ van Sectie III.B.2, of om enkel toe te staan dat de ‘indicia-test’ wordt toegepast. Artikel 4, eerste lid, van het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften CRS voorziet in de eerste optie die inhoudt dat FI’s kunnen kiezen om de residence-addresstest of de indicia-test toe te passen. Daarnaast biedt het CRS-commentaar de mogelijkheid aan overheden om hun FI’s de keuze te bieden om van de ‘residence address-test’ gebruik te maken voor alle lagewaarderekeningen of voor een duidelijk omschreven groep van zulke lagewaarderekeningen, zoals de branch of de plaats waar de rekening wordt aangehouden. Deze mogelijkheid wordt geboden: het staat FI’s vrij om een dergelijke keuze te maken.

(Sectie III.B.1 en het CRS-commentaar op Sectie III.B, punt 5)

Het huidige adres van een bestaande klant in de bestanden van de FI’s wordt gebaseerd op bewijsstukken. Het commentaar op Sectie III.B, punt 10, gaat in op de documenten die hiervoor voldoen. Naast een ID-card, een paspoort, een rijbewijs, of een officieel recent document uitgegeven door een overheidsorgaan waarop het adres staat, volstaat ook een verklaring van de betreffende rekeninghouder van wat zijn huidige adres is, op straffe van meineed (‘penalty of perjury’). De in het commentaar gehanteerde term ‘penalty of perjury’ kennen wij niet in Nederland. De OESO heeft in FAQ 16 (bij Secties II -VII) aangegeven dat onder deze term ook wordt begrepen de situatie waarin de wetgeving van een land voorziet in een strafsanctie op het geven van een valse verklaring. Daarom wordt in deze leidraad uitdrukkelijk opgenomen dat ook volstaat een (adres)verklaring op het valselijk opmaken waarvan ingevolge het Nederlandse strafrecht straf is gesteld.

(CRS-commentaar op Sectie III.B, punt 10)

In Sectie III.B.4 van de CRS en onderdeel II.B.3 van Bijlage I van de NL IGA is aangegeven dat als een FI ten aanzien van een bestaande lagewaarderekening van een natuurlijk persoon een of meer Amerikaanse en/of CRS-indicatoren vindt naar aanleiding van het elektronische onderzoek of als gevolg van gewijzigde omstandigheden, de FI de rekening moet behandelen als een (Amerikaanse) te rapporteren rekening, tenzij de FI besluit om Sectie III.B.6 van de CRS dan wel onderdeel II.B.4 van Bijlage I van de NL IGA toe te passen en een van de daar genoemde uitzonderingen van toepassing is. Op grond van Sectie III.B.6 is een FI dus niet altijd verplicht een rekeninghouder aan te merken als fiscaal inwoner van een deelnemend rechtsgebied waarvoor een indicator als bedoeld in onderdeel B.2, a tot en met e, wordt aangetroffen. Sectie III.B.6 biedt een zogenaamde ‘curing procedure’. In het CRS-commentaar op Sectie III.B.6, wordt onder de punten 30 tot en met 32 op deze zogenoemde ‘curing procedure’ ingegaan. Ook in de Nota van toelichting bij het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften CRS wordt ingegaan op de ‘curing procedure’.

Gelet op artikel 11 Wbp16 kan van de FI worden verwacht dat deze – ondanks dat Sectie III.B.4 van de CRS en onderdeel II.B.3 van Bijlage I van de NL IGA dat niet vereisen – altijd de procedure van Sectie III.B.6 van de CRS dan wel onderdeel II.B.4 van Bijlage I van de NL IGA toepast en de rekeninghouder ten minste de gelegenheid geeft om indien sprake is van een of meer CRS- en/of Amerikaanse indicatoren, de in Sectie III.B.6 van de CRS en in onderdeel II.B.4 van Bijlage I van de NL IGA genoemde vormen van tegenbewijs te verschaffen.

Het bovenstaande geldt ook ten aanzien van de Secties III.C.5.b. en III.C.8 van de CRS en de corresponderende onderdelen II.D.5.b en II.E.4 van Bijlage I van de NL IGA voor bestaande hogewaarderekeningen van natuurlijke personen, alsmede voor Sectie V.D.1.b van de CRS en voor onderdeel IV.D.1.b van Bijlage I van de NL IGA voor bestaande rekeningen van entiteiten waar een CRS- en/of Amerikaanse indicator is gevonden en de FI niet redelijkerwijze kan vaststellen dat de rekeninghouder geen rapporteerbaar persoon is op grond van informatie waarover zij beschikt of die publiekelijk beschikbaar is.

Het bovenstaande is niet van toepassing in geval van slapende rekeningen, omdat in dat geval bij voorbaat vaststaat dat de rekeninghouder niet reageert. Van een slapende rekening is sprake als:

• − er in de afgelopen drie jaar geen activiteit van de rekeninghouder op de rekening is geweest;

• − de rekeninghouder in de afgelopen zes jaar geen contact heeft opgenomen over de rekening of andere rekeningen gehouden bij de FI; en

• − de rekening niet is gelinkt aan een niet-slapende rekening van dezelfde rekeninghouder.17

(Sectie III.B.4 en Sectie III.B.6 van de CRS, en onderdeel II.B.3 van Bijlage I van de NL IGA)

Voor de toepassing van de CRS-identificatie van een klant of een persoon die klant wil worden, is het voor de Nederlandse markt ontwikkelde ‘self certification’-formulier voor onbepaalde tijd geldig, zolang er geen gewijzigde omstandigheden zijn op grond waarvan een FI weet of aanleiding heeft om aan te nemen dat het oorspronkelijke ‘self certification’-formulier onjuist of onbetrouwbaar is.18 Een relevante wijziging in omstandigheden kan ertoe leiden dat (i) een persoon een te rapporteren persoon wordt, (ii) een persoon niet langer een te rapporteren persoon is, (iii) een te rapporteren persoon voortaan naar meer landen gerapporteerd moet worden, of (iv) een te rapporteren persoon voortaan aan een ander land gerapporteerd moet worden. Bij iedere relevante wijziging van omstandigheden moet de FI de betrokken rekeninghouder een ‘self certification’-formulier toesturen om de (vermoede) nieuwe CRS- en/of FATCA-status te laten bevestigen, of om de huidige status te laten herbevestigen. Dit geldt zowel ten aanzien van natuurlijke personen als ten aanzien van entiteiten. In het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften Common Reporting Standard zijn deze verplichtingen opgenomen.

(Secties III.B.6, III.C.8, IV.C, V.E.3 en VI van de CRS)

Als de FI een elektronisch systeem heeft waarin alle informatie is opgenomen die beschreven is in Sectie III.C.3 van de CRS of in onderdeel II.D.3 van Bijlage I van de NL IGA, dan is een onderzoek van de papieren dossiers niet vereist. Dit betekent dus dat de elektronische database van de FI over velden beschikt die de bedoelde informatie kunnen bevatten en waarin elektronisch gezocht kan worden. Indien als gevolg van het beleid en de procedures van de FI een leeg veld betekent dat de FI niet over die informatie beschikt in zijn elektronische systeem of in het ‘customer master file’ dat de primaire dossiers van de FI over de rekeninghouder bevat, dan hoeft de FI geen onderzoek te doen van de papieren dossiers.19 Deze uitzondering op het onderzoek van de papieren dossiers is echter niet van toepassing wanneer een veld in afwijking van het beleid en de procedures van de FI leeg gelaten is.

(Sectie III.C.2 van de CRS en Bijlage II.D.3 van de NL IGA)

Het kan voorkomen dat verzekeringsmaatschappijen gebruikmaken van makelaars met wie zij contracten aangaan of die zij in dienst nemen om cliëntrelaties te onderhouden. Deze makelaars zijn niet werkzaam bij de entiteit die de verzekeringspolissen beheert, maar kunnen wel werkzaam zijn bij een gelieerde entiteit. Een dergelijke makelaar is niet aan te merken als een relatiemanager.

(Sectie III.C.4 van de CRS, CRS-commentaar III.C(4), punten 39 tot en met 42 en Bijlage II.D.4 van de NL IGA)

Vereist wordt dat naast het onderzoek van elektronische en papieren dossiers voor bestaande rekeningen van natuurlijke personen ook de relatiemanager geraadpleegd wordt als sprake is van een hogewaarderekening (met inbegrip van eventueel daarmee geaggregeerde rekeningen) die is ondergebracht bij de relatiemanager. Als de relatiemanager beschikt over feitelijke kennis dat de rekeninghouder een te rapporteren (Amerikaanse) persoon is, dan is de hogewaarderekening (met inbegrip van daarmee geaggregeerde rekeningen) een te rapporteren rekening. Er geldt een bijzondere aggregatieregel voor relatiemanagers voor de vaststelling of een financiële rekening een hogewaarderekening is of niet. Deze regel houdt in dat de FI verplicht is om de saldi van financiële rekeningen samen te tellen als de relatiemanager weet of aanleiding heeft om te weten dat die rekeningen (in)direct in het bezit zijn van, of worden beheerd of zijn geopend door dezelfde persoon (anders dan als gevolmachtigde).

Het bovenstaande leidt ertoe dat eerst de regel van onderdeel VI.C.3 van Bijlage I van de NL IGA moet worden toegepast voordat de regel van onderdeel II.D.4 van Bijlage I kan worden toegepast, met als gevolg dat de relatiemanager geraadpleegd moet worden als deze weet of aanleiding heeft om te weten dat een rekeninghouder bij een FI een bewaarrekening aanhoudt van US $ 800.000 en een depositorekening van US $ 400.000. Hetzelfde geldt voor de CRS, waarbij volgens het CRS-commentaar Sectie VII.C van de CRS moet worden toegepast vóór Sectie III.C.4 van de CRS.

Een relationship manager is pas een relationship manager in de zin van Sectie III.C.4 indien de rekening die hij beheert een (geaggregeerd) saldo heeft van meer dan USD 1.000.000. Als nog niet vaststaat of een rekening een hogewaarderekening is, is de beheerder van die rekening dus geen relationship manager. Er zou daarom geen gebruik gemaakt kunnen worden van zijn kennis om te beoordelen of de rekening een hogewaarderekening is. Door te bepalen dat de relationship manager, bedoeld in Sectie VII.C.3, de medewerker is die voldoet aan de definitie van relationship manager in het commentaar op Sectie III.C.4, met uitzondering van voorwaarde (ii) van punt 41, wordt dit dilemma opgelost.

(Sectie III.C.4 van de CRS, commentaar Sectie III.C.4, punten 39 tot en met 41, Sectie VII.C, punt 16 en onderdeel VI.C.3 van Bijlage I van de NL IGA)

In het CRS-commentaar op Sectie IV, punt 7 tot en met 9, wordt ingegaan op de self certification-formulieren. Aangegeven is waaraan deze formulieren moeten voldoen om rechtsgeldig te zijn. In het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften Common Reporting Standard wordt in artikel 3 en in de bijbehorende Nota van toelichting ingegaan op de self certification, of wel eigen verklaring, en de voorwaarden waaraan deze moet voldoen. In onderdeel II.4.a.1 van Bijlage I van de NL IGA staat dat een FI een verklaring van een rekeninghouder moet verkrijgen en bijhouden om vast te stellen dat hij geen staatsburger noch fiscaal inwoner van de VS is. Voor deze verklaring kan een IRS-formulier W-8 of een vergelijkbaar overeengekomen formulier worden gebruikt.

Voor Nederland zijn door de NVB in nauw overleg met het Ministerie van Financiën verschillende self-certification-formulieren voor de CRS en de FATCA ontwikkeld. Ze zijn te vinden op de website van de NVB. Aangeraden wordt om deze formulieren te gebruiken, omdat zij in alle mogelijke situaties beogen te voorzien. Het is echter niet noodzakelijk dat voor een self certification de vorm van een NVB-formulier wordt aangehouden. Daarnaast kan de informatie ook worden opgevraagd in een online-formulier als onderdeel van de gegevens bij het openen van een rekening. Digitale ondertekening van de formulieren mag op de gebruikelijke werkwijze van de betreffende FI.

(CRS-commentaar Sectie IV, punten 7 tot en met 18, alsmede Sectie V, punten 14 tot en met 17 en 20 tot en met 23, en in het CRS-commentaar Sectie VI, punten 11 en 18 en onderdeel II.4.a.1 van Bijlage I van de NL IGA)

Sectie IV.A van de CRS en onderdeel III.B van Bijlage 1 bij de NL IGA vereisen dat een FI bij de opening van een nieuwe rekening van een natuurlijk persoon een ingevuld self certification-formulier van haar rekeninghouder verkrijgt om vast te stellen of de rekeninghouder fiscaal inwoner is van een deelnemend rechtsgebied voor de CRS (en voor de NL IGA een staatsburger of fiscaal inwoner is van de VS). Als de FI binnen 90 dagen na het openen van de rekening of het afsluiten van de verzekering nog geen ingevuld self certification-formulier heeft verkregen op grond waarvan is vast te stellen of de rekening gerapporteerd moet worden of niet, dan dient de FI de nieuwe rekening te sluiten (of onbruikbaar te maken totdat het self certification-formulier ontvangen is) of de verzekering te annuleren.

(Sectie IV.A van de CRS en onderdeel III.B van Bijlage 1 van de NL IGA)

Ten aanzien van de nieuwe rekeningen van natuurlijke personen wordt in het CRS-commentaar op Sectie IV, punt 7, gesteld dat een self certification-formulier alleen geldig is als het getekend (zie ook laatste zin van 1.15) is door de rekeninghouder, is gedagtekend en tenminste bevat: naam, adres, fiscale woonplaats, TIN en geboortedatum. Deze vereisten zijn ook opgenomen in artikel 3 van het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften Common Reporting Standard. Aan de verplichting tot het opnemen van het adres wordt geacht te zijn voldaan indien de FI bij het openen van de rekening reeds beschikt over de adresgegevens, die zij in het kader van de AML/KYC-regels heeft verkregen van de rekeninghouder.

(CRS-commentaar Sectie IV, punt 7)

Een FI mag vertrouwen op documentatie die door een rekeninghouder is overgelegd bij een ander filiaal van dezelfde FI of bij een filiaal van een gelieerde entiteit binnen de groep als:

• − de FI alle rekeningen waar documentatie voor wordt gedeeld, behandelt als geconsolideerde rekeningen; en

• − de FI en het andere filiaal van de FI of van een gelieerde entiteit binnen de groep, een al dan niet elektronisch informatiesysteem delen dat voldoet aan de onderstaande voorwaarden.

Een gedeeld rekeningsysteem moet het voor de FI mogelijk maken om gemakkelijk informatie te vinden over de aard van de documentatie, de informatie die deel uitmaakt van de documentatie (inclusief een kopie van de documentatie zelf) en de geldigheid van de documentatie. Het systeem moet het ook mogelijk maken om gemakkelijk informatie op te slaan als de FI op de hoogte raakt van enig feit dat invloed kan hebben op de betrouwbaarheid van die documentatie. Bovendien moet de FI kunnen aantonen op welke wijze en wanneer zij informatie over dergelijke feiten in het systeem heeft ingevoerd en moet zij kunnen laten zien dat alle informatie die zij in het systeem heeft ingevoerd is verwerkt en dat de geldigheid van de documentatie onderworpen is aan voldoende onderzoek.

Een FI die ervoor kiest om te vertrouwen op de kwalificatie van de rekeninghouder in het gedeelde rekeningsysteem zonder zelf kopieën van de documentatie ter onderbouwing van die kwalificatie te verkrijgen en te onderzoeken, moet op verzoek van de Belastingdienst alle documentatie kunnen overleggen die van belang is voor die kwalificatie (of aantekeningen van de onderzochte bewijsstukken als de FI in het kader van AML-regelgeving niet verplicht is om kopieën te bewaren).

(CRS-commentaar Sectie IV, punten 18, 19 en 20 en onderdeel VI.A van Bijlage I van de NL IGA)

Voor de bepaling of een bestaande of nieuwe rekeninghouder een actieve of passieve NFE is, kan de FI zich redelijkerwijze baseren op publiekelijk beschikbare informatie. Volgens het CRS-commentaar kan daarvoor geput worden uit het gestandaardiseerde industriecodesysteem. Voorbeelden die worden genoemd zijn de International Standard Industrial Classification (ISIC) van de Verenigde Naties, de statistische classificatie van de economische activiteiten in de Europese Unie (NACE), en het Noord-Amerikaanse Industry Classification System (NAICS). Hieronder kan zowel voor de NL IGA als voor de CRS worden verstaan de zogenaamde ‘StandaardBedrijfsIndeling’ (SBI) codes + aanvullende code.20

(Sectie V.D.2.a en VI.2.a van de CRS en onderdeel IV.D.4.b van Bijlage 1 van de NL IGA)

Voor de identificatie van een rekeninghouder kan de FI – behalve op grond van de bij de FI zelf beschikbare informatie – ook op grond van publiekelijk beschikbare informatie vaststellen of sprake is van een FI of van een actieve NFE. Indien dit op grond van de beschikbare informatie niet is vast te stellen, dient de FI aan de rekeninghouder een self certification-formulier toe te zenden. Indien de rekeninghouder na herhaaldelijk verzoek zijn self certification-formulier niet terugstuurt aan de FI, dan wordt de rekeninghouder geacht een passieve NFE te zijn en dient de FI de rekeninghouder als zodanig te kwalificeren en de uiteindelijk belanghebbende(n) (‘Controlling Persons’) te identificeren aan de hand van onderdeel IV.D.4.c.1 van Bijlage I van de NL IGA en de vereiste gegevens te rapporteren als een uiteindelijk belanghebbende een Amerikaanse persoon is. Hetzelfde geldt voor de CRS op grond van artikel 6, eerste en vierde lid, van het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften Common Reporting Standard en het CRS-commentaar op Sectie V.D(2), punten 20 en 24. Dat wil zeggen dat de uiteindelijk belanghebbende(n) moeten worden geïdentificeerd aan de hand van Sectie III.B.2 van de CRS. Voor de CRS is het mogelijk dat er indicatoren zijn naar meer dan één land. In het geval een rekeninghouder na herhaaldelijk verzoek geen self certification indient, worden hij en/of zijn uiteindelijk belanghebbenden gerapporteerd naar de landen ten aanzien waarvan er indicatoren zijn.

(Sectie V.D.2.a CRS en onderdeel IV.D.3.a, 4.b en c.1 van de NL IGA)

Artikel 7, eerste lid, van het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften Common Reporting Standard en Sectie VI.A.1.a van de CRS en onderdeel V.B.3 van Bijlage I van de NL IGA vereisen dat een FI bij de opening van een nieuwe rekening van een entiteit een ingevuld self certification-formulier van haar rekeninghouder verkrijgt om vast te stellen wat de status is van de entiteit en haar uiteindelijke belanghebbenden. Er hoeft echter geen self certification-formulier te worden gevraagd als de FI op basis van publiekelijk beschikbare informatie, of informatie die zij al in haar bezit heeft redelijkerwijs kan vaststellen dat het gaat om één van de zes entiteiten opgenomen in Sectie VIII, D.2 van de CRS. Als de FI binnen 90 dagen na het openen van de rekening nog geen ingevuld self certification-formulier heeft verkregen op grond waarvan is vast te stellen of de rekening gerapporteerd moet worden of niet, dan dient de FI de nieuwe rekening te sluiten (of onbruikbaar te maken totdat het self certification-formulier ontvangen is).

(Sectie VI.A.1.a van de CRS en onderdeel V.B.3 van Bijlage 1 van de NL IGA)

Een FI mag zich niet baseren op verklaringen of bewijsstukken indien haar bekend is of er aanleiding is om aan te nemen dat deze verklaringen of bewijsstukken onjuist of onbetrouwbaar zijn. Het begrip ‘aanleiding om aan te nemen dat’ is een vertaling van het begrip ‘reason to know’. Voor de invulling van dit begrip wordt voor de toepassing van de FATCA aangesloten bij de punten 2 tot en met 9 van paragraaf A van Sectie VII van het CRS-commentaar. Punt 10 van paragraaf A van Sectie VII van dat commentaar is voor de NL IGA niet van toepassing, omdat de VS ook uitgaat van Amerikaans staatsburgerschap. Indien er sprake is van een of meer (Amerikaanse) indicatoren vormt dit mogelijk een aanleiding om aan te nemen dat de eerdere verklaringen of bewijsstukken onjuist of onbetrouwbaar zijn. Dit zal afhangen van de aard van de indicator en de reparatiemogelijkheden daarvan.

(CRS-commentaar Sectie VII, A.3 en onderdeel VI.A van Bijlage 1 van de NL IGA)

In Sectie VII.C. van de CRS en onderdeel VI.C van Bijlage I van de NL IGA staan de voorschriften voor de aggregatie van saldi. Wat de NL IGA betreft: het kan voorkomen dat een rekeninghouder/ natuurlijk persoon bij een FI verschillende bedragen heeft uitstaan op verschillende soorten rekeningen zoals een spaar- en een bewaarrekening maar met één en hetzelfde rekeningnummer. In dat geval zullen alle bedragen samengeteld moeten worden, omdat onderdeel VI.C.1 van Bijlage I van de NL IGA geen onderscheid maakt naar het type financiële rekening. Als op hetzelfde rekeningnummer een spaarsaldo van US $ 30.000 staat en tevens een beleggingssaldo van US $ 40.000, dan zullen beide rekeningen gerapporteerd moeten worden. Dit omdat het totaal van de saldi hoger is dan US $ 50.000.

(Sectie VII.C van de CRS en onderdeel VI.C van bijlage I van de NL IGA)

Ingevolge Sectie VII.C.4 van de CRS kan voor de gehanteerde Amerikaanse dollarbedragen een equivalent bedrag genomen worden in een andere koers zoals bepaald volgens het nationale recht van een land. Voor Nederland betekent dit dat de FI’s bedragen mogen rapporteren in de valuta waarin de rekening gehouden wordt. Deze worden vervolgens door de Belastingdienst omgerekend naar het Euro-equivalent. Hiervoor wordt de op de website van de Nederlandsche Bank gepubliceerde koers op 31 december van elk jaar, zijnde T2.1 Jaar (Ultimo) (XLS) gebruikt. Deze koers moet jaarlijks ook gebruikt worden voor de omrekening van de in het Uitvoeringsbesluit identificatie- en rapportagevoorschriften Common Reporting Standard gebruikte US dollar-bedragen.

Volgens onderdeel VI.C.4 van Bijlage I van de NL IGA moet voor het omrekenen van de rekeningbedragen naar een andere valuta dan de Amerikaanse dollar de wisselkoers van 31 december van het voorgaande kalenderjaar genomen worden. Onderdeel I.B.3. van Bijlage I van de NL IGA bepaalt voor de rapportage dat bij een van het kalenderjaar afwijkend boekjaar niet het saldo van een rekening aan het einde van het kalenderjaar genomen wordt, maar het saldo aan het einde van een ‘andere relevante periode waarover gerapporteerd dient te worden’. In het laatste geval moet de omrekenkoers op de laatste dag van die andere periode gebruikt worden.

(Sectie VII.C.4 van de CRS, CRS-commentaar Sectie VII, C (4), punten 20 en 21 en onderdelenI.B.3 en VI.C.4 van Bijlage 1 van de NL IGA)

Op grond van het CRS-commentaar bij Sectie VIII.A 2 valt een FI onder de jurisdictie waar zij fiscaal gevestigd is. De nationale wet van een jurisdictie bepaalt wanneer sprake is van fiscaal inwonerschap. Op grond van de criteria in artikel 4 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen wordt beoordeeld of een FI inwoner is van Nederland en daarmee onder het toepassingsbereik van de CRS valt. Voor de NL IGA is dit ter verduidelijking in het Memorandum of Understanding (MoU) opgenomen.21 De vestigingsplaatsfictie van artikel 2, vierde lid, van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 is niet van toepassing. Voor een Nederlands filiaal van een buitenlandse bank geldt dat het in Nederland aan de rapportageverplichtingen moet voldoen.

Voor een FI zal op grond van artikel 4 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen bepaald worden waar de feitelijke leiding van die FI zich bevindt.

Als regel kan daarbij betekenis toegekend worden aan onder andere de volgende omstandigheden:

• − de plaats waar de kernbeslissingen en commerciële besluiten worden genomen die nodig zijn voor het voeren van het bedrijf;

• − de plaatsen waar bestuurders werken en vergaderen;

• − de plaats waar de administratie wordt bijgehouden en de jaarrekening wordt opgemaakt;

• − het land waar de FI onder toezicht staat dan wel een bankvergunning heeft;

• − de plaatsen waar aandeelhouders wonen en/of vergaderen;

• − de inschrijving in het handelsregister;

• − het oprichtingsrecht van het lichaam.

In het geval een FI elders geen fiscale vestigingsplaats heeft, bijvoorbeeld omdat ze wordt behandeld als fiscaal transparant, is zij – in lijn met het genoemde CRS-commentaar – een in Nederland gevestigde financiële instelling indien:

• – zij is opgericht in overeenstemming met de Nederlandse wetgeving;

• – de leiding (inclusief de werkelijke leiding) zich in Nederland bevindt; of

• – zij valt onder het financieel toezicht in Nederland.

Een FI kan voor belastingdoeleinden inwoner zijn van meer jurisdicties.

In een andere jurisdictie kunnen (ook) andere criteria dan de plaats van feitelijke leiding gehanteerd worden, bijvoorbeeld als een FI is opgericht naar het recht van die jurisdictie. Daardoor kan er sprake zijn van dubbel inwonerschap van de FI. In het CRS-commentaar op Sectie VIII staat in paragraaf A, punt 522, dat een FI (anders dan een trust) die inwoner is van twee of meer deelnemende rechtsgebieden onderworpen is aan de identificatie- en rapportagevoorschriften van dat deelnemend rechtsgebied waarin zij de financiële rekeningen houdt. Relevant is hier ook FAQ 15 (bij Secties II-VII) waarin de situatie beschreven wordt van een FI die inwoner is van een jurisdictie die de CRS niet geïmplementeerd heeft. De regels van de jurisdictie waarin de financiële rekeningen aangehouden worden bepalen de status van de entiteit als een actieve of een passieve NFE. De jurisdictie waarin de financiële rekeningen aangehouden worden mag echter toestaan dat de regels van de jurisdictie waarvan de entiteit inwoner is, worden toegepast, op voorwaarde dat die laatstbedoelde jurisdictie de CRS heeft geïmplementeerd.

(CRS-commentaar op Sectie VIII.A.2, punten 4 en 5, FAQ 15 bij Secties II-VII en artikel 1, eerste lid, onderdeel l, van de NL IGA en de MoU bij de NL IGA)

Voor de nadere invulling van het begrip ‘verzekeringsmaatschappij’ wordt verwezen naar het CRS-commentaar op Sectie VIII, paragraaf A, punten 26 tot en met 29. Dit commentaar geldt, naast de Final Regulations23, ook voor de toepassing van de FATCA.

Een verzekeringsbedrijf dat onder toezicht staat van De Nederlandsche Bank N.V. en niet voldoet aan de kwalificatie van ‘omschreven verzekeringsmaatschappij’ (zoals een schadeverzekeringsmaatschappij) is een actieve NFE.

(Sectie VIII, A.8., het CRS-commentaar op Sectie VIII, paragraaf A, punten 26 tot en met 29 en artikel 1, eerste lid, onderdeel k van de NL IGA)

In Sectie VIII, B.3 van de CRS, en in Bijlage II.I.C van de NL IGA worden internationale organisaties genoemd als niet-rapporterende FI’s. Bedoeld worden de internationale instellingen waaraan op grond van artikel 39 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen vrijstelling van belasting wordt verleend. De lijst met instellingen die in Nederland gezien worden als internationale organisatie is opgenomen in artikel 20 van de Uitvoeringsregeling Belastingdienst 2003.

(Sectie VIII, B.3. en onderdeel I.D van Bijlage II van de NL IGA)

In onderdeel VI.B.4.a van Bijlage 1 van de NL IGA wordt het begrip ‘passief inkomen’ gehanteerd voor de toepassing van de inkomenstest of een entiteit een actieve NFE is. Hoewel er een definitie van ‘passief inkomen’ in de Final Regulations24 staat, kan die toch niet worden toegepast in de Nederlandse situatie. De NL IGA bevat namelijk geen definitie van dit begrip, zodat er gezien de formulering van artikel 4, zevende lid, van de NL IGA geen gebruik kan worden gemaakt van de definitie in de Final Regulations.

Er is wel een definitie van het begrip ‘passief inkomen’ opgenomen in het CRS-commentaar, zie punt 126 van het commentaar op Sectie VIII. D.6 tot en met 9. Deze komt bijna geheel overeen met die in de Final Regulations. Voor zowel de NL IGA als de CRS dient het begrip ‘passief inkomen’ te worden uitgelegd conform de uitleg daarvan in het CRS-commentaar.

(CRS-commentaar op Sectie VIII, D.6 tot en met 9, punt 126 en onderdeel VI.B.4.a van bijlage I van de NL IGA)

In Sectie VIII.D.9.d van de CRS, het CRS-commentaar op Sectie VIII.D.9.d, punt 130, en onderdeel VI.B.4 van Bijlage I van de NL IGA is opgenomen aan welke criteria een actieve (wat de NL IGA betreft: niet-Amerikaanse) entiteit die geen FI is, moet voldoen om als actieve NFE te worden aangemerkt. Een van de criteria is dat een wezenlijk deel van de activiteiten van de NFE bestaat uit het (geheel of gedeeltelijk) aanhouden van de geplaatste aandelen in, of het verstrekken van financiering of diensten aan (…). In dit verband betekent een ‘wezenlijk deel van de activiteiten’ dat 80% of meer van de activiteiten van de NFE moet bestaan uit de onder letter d van Sectie VIII.D.9 (wat de CRS betreft) en onder letter e van onderdeel VI.B.4 van Bijlage I van de NL IGA omschreven activiteiten van de NFE. Als de holdingactiviteiten en/of het verschaffen van financiering of diensten van de NFE aan (klein)dochterondernemingen minder dan 80% inhouden, maar de NFE wel actief inkomen verkrijgt uit andere bron(nen), dan kan de NFE toch gekwalificeerd worden als actieve NFE mits de totale activiteiten voldoen aan de ‘wezenlijk deel’-toets. Om te bepalen of andere activiteiten dan holding- of financieringsactiviteiten de NFE kunnen aanmerken als actief, moet de toets genoemd in Sectie VIII.D.9.a (wat de CRS betreft) of in onderdeel VI.B.4.a van Bijlage I van de NL IGA worden toegepast. Als een NFE bijvoorbeeld holdingactiviteiten verricht en/of financiering en diensten verstrekt voor 60% en tegelijkertijd voor 40% functioneert als een groepsdistributiecentrum en de inkomsten daaruit actief zijn ingevolge Sectie VIII.D.9.a van de CRS en onderdeel VI.B.4.a van Bijlage I van de NL IGA, dan is er sprake van een actieve NFE ook al bestaat minder dan 80% van de activiteiten uit holdingactiviteiten en/of het verstrekken van financiering en diensten aan een of meer (klein)dochtermaatschappijen.

(Sectie VIII.D.9.d van de CRS en het CRS-commentaar op Sectie VIII.D.6 tot en met 9, punt 130 en onderdeel VI.B.4.e van bijlage I van de NL IGA)

Een Treasury center in een niet-financiële groep is zowel voor de NL IGA als de CRS een actieve NFE.

Onderdeel VI.B.4.h van Bijlage I van de NL IGA kwalificeert een uitgezonderde NFE zoals beschreven in de Final Regulations als een actieve NFE. In §1.1472-1(c)(1)(v) van de Final Regulations worden onder meer een holdingmaatschappij en een Treasury center binnen een niet-financiële groep in de zin van §1.1471-5(e)(5)(i)(B) aangemerkt als een uitgezonderde NFE, en dus een actieve NFE voor de toepassing van de NL IGA. Voor de CRS is een Treasury center in een niet-financiële groep een actieve NFE op grond van Sectie VIII.D.9.g.

(Sectie VIII.D.9.g van de CRS, het CRS-commentaar op Sectie VIII.A, punt 19, en onderdeel VI.B.4.h van Bijlage I van de NL IGA)

Een holdingmaatschappij of een Treasury center binnen een financiële groep heeft de status van een FI als het voldoet aan de definitie van een FI zoals opgenomen in Sectie VIII.A.3 van de CRS. Het hangt af van de feiten en omstandigheden en de activiteiten die de entiteit ontplooit, zelfs als die activiteiten uitsluitend worden uitgeoefend voor gerelateerde entiteiten of voor haar aandeelhouders. (Zie voor uitgebreider commentaar FAQ 2 bij Sectie VIII.A) De status volgens de CRS komt overeen met de definitie in de Final Regulations.

(Sectie VIII van de CRS en FAQ 2 van Sectie VIII.A)

Gelet op artikel 4, zevende lid, van de NL IGA en artikel 2a, derde lid, van het UB WIB staat het een FI vrij om te kiezen voor de definitie van ‘investment entity’ uit de Final Regulations. Dit in plaats van de definitie in artikel 1.j van de NL IGA. Als een FI dat doet, kiest zij voor integrale toepassing van de definitie van ‘investment entity’ zoals omschreven in §1.1471-5(e)(4) zodat conform §1.1471-5(e)(4)(i)(B) van de definitie, zij eerder dan op grond van de definitie in de NL IGA een beleggingsentiteit is als haar activiteiten gemanaged worden door een andere beleggingsentiteit, een instelling die deposito’s neemt, een bewaarinstelling zoals bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel h, van de NL IGA, of een verzekeringsmaatschappij of holdingmaatschappij zoals omschreven in §1.1471-5(e)(1)(iv) van de Final Regulations. De gemanagede beleggingsentiteit dient dan wel te voldoen aan de inkomenstoets van §1.1471-5(e)(4)(iv)(A).

De definitie van beleggingsentiteit zoals opgenomen in Sectie VIII.A.6 van de CRS is gelijk aan de hierboven beschreven integrale FATCA-definitie, dus met inbegrip van de aanvulling in de Final Regulations.

Een beleggingsentiteit mag voor toepassing van FATCA vasthouden aan de definitie van de NL IGA. Het gevolg kan zijn dat een entiteit geen FI is voor toepassing van de NL IGA, maar voor de CRS wel. Daarom wordt aangeraden gebruik te maken van de CRS definitie/integrale FATCA-definitie. De hierna volgende tekst gaat uit van de CRS en de integrale FATCA-definitie.

Een entiteit die in het kader van de bedrijfsuitoefening voor of namens een cliënt een of meer van de in Sectie VIII.A.6.a.i-iii van de CRS dan wel artikel 1.1.j. 1-3 van de NL IGA vermelde activiteiten uitvoert, wordt beschouwd als een beleggingsentiteit. Een entiteit die voor eigen rekening en risico zich ten doel heeft gesteld de beurshandel in opties of andere financiële instrumenten te onderhouden, wordt doorgaans niet geacht voor of namens een cliënt te handelen.

Als een beleggings-BV met een directeur-grootaandeelhouder als enige aandeelhouder in aandelen belegt, dan is geen sprake van een cliëntrelatie tussen de besloten vennootschap en de directeur-grootaandeelhouder, zodat de vennootschap geen beleggingsentiteit is. Indien echter de beleggingswerkzaamheden worden uitgevoerd door een professionele derde partij, dan is wel sprake van een cliëntrelatie tussen die derde partij en de vennootschap of de directeur-grootaandeelhouder. In dat geval is die professionele derde partij een beleggingsentiteit; in de systematiek van de CRS en de NL IGA is de beleggings-BV zelf daardoor ook een beleggingsentiteit. Zie ook 1.33 (aandeelhouders uit één familie).

Met betrekking tot de term ‘uitvoeren in het kader van de bedrijfsuitoefening’ is in §1.1471-5(e)(4)(i)(A) van de Final Regulations (en in Sectie VIII.A.6.b van de CRS) aangegeven dat sprake is van een beleggingsentiteit indien de bedrijfsuitoefening overwegend (‘primarily’) bestaat uit de beleggingsactiviteiten zoals die ook staan vermeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel j, van de NL IGA. Dit betekent volgens §1.1471-5(e)(4)(iii)(A) van de Final Regulations dat pas van een beleggingsentiteit kan worden gesproken als voldaan wordt aan een inkomenstoets die inhoudt dat het bruto-inkomen uit beleggingsactiviteiten ten minste 50% van het totale bruto-inkomen moet bedragen gedurende:

• − een periode van drie jaren eindigend op 31 december van het jaar voorafgaand aan het jaar waarin de beoordeling plaatsvindt; of

• − de periode van bestaan van de entiteit indien deze korter is dan die drie jaren.

De definitie van beleggingsentiteit in de Final Regulations ziet ook op het begrip ‘financial assets’ dat in de NL IGA niet voorkomt maar wel is gedefinieerd in §1.1471-5(e)(4)(ii) (en in Sectie VIII.A.7 van de CRS) en waartoe onroerende zaken niet behoren. Entiteiten die rechtstreeks onroerende zaken houden, zijn daarom alleen een beleggingsentiteit volgens de Final Regulations als is voldaan aan de inkomenstoets van §1.1471-5(e)(4)(iii) voor een self-managing entiteit of §1.1471-5(e)(4)(iv)(A) voor een gemanagede entiteit. Dit betekent dat het bruto-inkomen uit beleggingsactiviteiten (exclusief bruto-inkomsten uit (her)investering en handel in onroerende zaken) ten minste 50% van het totale bruto-inkomen van de entiteit moet bedragen gedurende:

• − een periode van drie jaren eindigend op 31 december van het jaar voorafgaand aan het jaar waarin de beoordeling plaatsvindt; of

• − de periode van bestaan van de entiteit indien deze korter is dan die drie jaren.

(Sectie VIII.A.6 en 7 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel j, van de NL IGA)

Onder de uitdrukking ‘een instelling die deposito’s neemt’ wordt in de NL IGA verstaan een entiteit die deposito’s neemt in het kader van de normale uitoefening van het bankbedrijf of een daarmee vergelijkbaar bedrijf. De beoordeling of sprake is van een instelling die deposito’s neemt in het kader van de normale uitoefening van het bankbedrijf of een daarmee vergelijkbaar bedrijf wordt gedaan aan de hand van de daadwerkelijke activiteiten van die instelling en niet aan de hand van haar statuten.

Voor de uitleg van de begrippen ‘deposito’s’25 en ‘bankbedrijf of een daarmee vergelijkbaar bedrijf’26 kan een FI, gelet op artikel 4, zevende lid, van de NL IGA en artikel 2a, derde lid, van het UB WIB ervoor kiezen om gebruik te maken van de begripsomschrijvingen in de Final Regulations en de daarin opgenomen uitzonderingen. In de Final Regulations en de CRS is voor bepaalde leasemaatschappijen een uitzondering opgenomen voor de kwalificatie van een ‘bankbedrijf of een daarmee vergelijkbaar bedrijf’.27 Hiervan is sprake als de entiteit uitsluitend deposito’s neemt van personen als onderpand of zekerheid in het kader van een verkoop of lease van goederen of in het kader van een vergelijkbare financieringstransactie tussen de entiteit en de persoon die het deposito plaatst.

Aan de hand van enkele voorbeelden kan beoordeeld worden of sprake is van een entiteit die deposito’s neemt in het kader van de normale uitoefening van een bankbedrijf of een daarmee vergelijkbaar bedrijf en daarmee een FI wordt of juist niet:

Voorbeelden

• − Een concern geeft een obligatielening uit via een Nederlandse BV. De gelden worden opgehaald buiten de groep en worden vervolgens aangewend om leningen te verstrekken aan verbonden lichamen binnen een niet-financiële groep. De uitgifte van de obligatielening wordt niet gezien als ‘het nemen van deposito’s’.

• − Alle overtollige liquide middelen van de maatschappijen van een niet-financiële groep worden gestort bij een treasury center (cash pool). Aangezien de entiteit de cash pooling-activiteiten alleen verricht ten behoeve van gelieerde entiteiten en niet voor derden is er geen sprake van de uitoefening van een bankbedrijf of een daarmee vergelijkbaar bedrijf. Het treasury center is een actieve NFE.

• − Een leasemaatschappij houdt zich uitsluitend bezig met lease aan derden. Zij verkrijgt ten behoeve van haar ondernemingsactiviteiten een niet-direct opeisbare lening van een groepsmaatschappij. Het verkrijgen van een (groeps)lening vormt op zichzelf nog geen depositorekening, zodat er geen sprake is van het nemen van een deposito. De leasemaatschappij is geen instelling die deposito’s neemt als zij uitsluitend deposito’s neemt als onderpand of zekerheid in het kader van een verkoop of lease van goederen of in het kader van een vergelijkbare financieringstransactie tussen de entiteit en de persoon die het deposito plaatst.

• − Een entiteit binnen een niet-financiële groep verkrijgt een niet-direct opeisbare lening van een gelieerde entiteit en een banklening en leent deze bedragen door aan andere groepsmaatschappijen (back-to-back leningen binnen de groep). Ook hier worden niet-direct opeisbare leningen verkregen en is geen sprake van ‘het nemen van deposito’s’.

• − Een schadeverzekeringsmaatschappij of een bewaarder van een fonds voor gemene rekening verkrijgt een onderpand in geld (‘cash collateral’) in het kader van bijvoorbeeld een GMSLA, een ISDA-swapovereenkomst, een CSA, een clearingovereenkomst in verband met de clearing van derivaten of een futures-overeenkomst. Het geld wordt bijgeschreven op een bankrekening van een instelling die deposito’s neemt en vormt bij deze instelling een depositorekening, die onderzocht, geïdentificeerd en eventueel gerapporteerd dient te worden. De schadeverzekeringsmaatschappij of de bewaarder van een fonds voor gemene rekening wordt zelf geen instelling die deposito’s neemt, als het verkrijgen van onderpand in geld voor hen de enige deposito-activiteit is.

(Sectie VIII.A.5, 6 en D.9.g van de CRS, CRS-commentaar op Sectie VIII.A.(3)-(8), punten 12-14 en D. (6)-(9), punt 129 en FAQ’s 1 en 2 bij Sectie VIII en artikel 1, eerste lid, onderdeel i, van de NL IGA)

Entiteiten anders dan een trust waarvan de activa bestaan uit kasgeld of beleggingen – of een holdingmaatschappij daarvan –, met een (zeer) beperkte groep van onmiddellijke en middellijke aandeelhouders of participanten die behoren tot één familie, die zich niet presenteren als beleggingsentiteit en die geen kapitaal uit de markt hebben aangetrokken noch (zullen) aantrekken, zijn geen beleggingsentiteit in de zin van Sectie VIII.A.6 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel j, van de NL IGA, ook niet als de activa gemanaged worden door een FI. Een dergelijke entiteit – of een holdingmaatschappij daarvan – wordt aangemerkt als passieve NFE.

(Sectie VIII.A.6 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel j, van de NL IGA)

Onder het toepassingsbereik van Sectie VIII.A.6 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel j, van de NL IGA vallen collectieve beleggingsinstellingen, private equity funds, hedge funds, mutual funds, exchange traded funds, venture capital funds, leveraged buyout funds en vergelijkbare beleggingsentiteiten. Dit geldt ook voor een special purpose vehicle in een securitisatiestructuur of in een Collateral Loan Obligations/Collatoral Debt Obligations-structuur, voor treasury centers binnen een groep van FI’s, fiscale beleggingsinstellingen (tenzij deze op grond van de Final Regulations en de CRS-definitie in verband met het houden van onroerende zaken geen FI zijn), vrijgestelde beleggingsinstellingen, unit-linked fondsen en holdingmaatschappijen als onderdeel van een private equity-structuur.

Een holdingmaatschappij als onderdeel van een private equity- of andere beleggingsstructuur is echter geen beleggingsentiteit maar een passieve NFE, indien alle aandelen onmiddellijk en middellijk gehouden worden door het private equity- of ander beleggingsfonds zelf. Op het niveau van het (de) fonds(en) wordt immers al gerapporteerd.

(Sectie VIII.A.6 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel j, van de NL IGA)

Een beleggingsentiteit die inwoner is van Nederland heeft onder omstandigheden geen rapportageverplichtingen. Dan zullen haar activiteiten uitsluitend moeten bestaan uit het verstrekken van beleggingsadvies aan of het optreden namens een cliënt, dan wel het beheren van portefeuilles voor een cliënt op basis van een volmacht of soortgelijk instrument.

(CRS-commentaar op Sectie VIII.C(1) punt 60 en onderdeel A.4 van Bijlage II van de NL IGA)

Volgens Sectie VIII.B.8.b van de CRS en onderdeel V.A van Bijlage I van de NL IGA hoeft een creditcardrekening of een doorlopend-kredietfaciliteit die wordt behandeld als een nieuwe rekening van een entiteit, niet te worden gecontroleerd, geïdentificeerd of gerapporteerd, mits de rapporterende FI die een dergelijke rekening beheert, beleid en procedures implementeert om te voorkomen dat het saldo verschuldigd aan de rekeninghouder hoger wordt dan US $ 50.000. Op grond van artikel 1, eerste lid, onderdeel q, van de NL IGA kunnen naast de werking van onderdeel V.A van Bijlage I van de NL IGA eveneens bepaalde creditcardbedrijven in aanmerking komen als niet-rapporterende FI, omdat bepaalde creditcardbedrijven (‘Qualified credit card issuers’) in §1.1471-5(f)(1)(i)(E) van de Final Regulations gekwalificeerd kunnen worden als ‘Registered deemed-compliant FFI’.28

De Final Regulations bevatten in §1.1471-5(f)(1)(i)(E) en het CRS-commentaar op Sectie VIII.C(17) bevat in punt 95 twee cumulatieve vereisten voor het zijn van een Qualified Credit Card Issuer. Het moet ten eerste gaan om een FI die uitsluitend als zodanig wordt aangemerkt omdat ze credit cards (diensten) aanbiedt, en die alleen deposito’s accepteert als de klant een betaling verricht hoger dan het verschuldigde rekeningsaldo en dit surplus niet onmiddellijk terugstort aan de rekeninghouder.

Het tweede vereiste houdt in dat het beleid en de procedures van de FI erop gericht zijn dat wordt voorkomen dat het saldo van een rekening boven de US $ 50.000 uit kan komen, of dat het surplus boven de US $ 50.000 binnen 60 dagen (na het moment waarop het saldo boven de US $ 50.000 uitkomt) wordt teruggestort aan de rekeninghouder. Aan het tweede vereiste wordt ook voldaan als alleen het surplus boven de US $ 50.000 wordt teruggestort, voor zover dit surplus nog aanwezig is na 60 dagen vanaf het moment dat het saldo voor het eerst boven de US $ 50.000 uitkomt.

(Sectie VIII.B.8.b van de CRS, het CRS-commentaar op Sectie VIII.C(17) en onderdeel V.A van Bijlage I van de NL IGA)

Een ISDA-swapovereenkomst of een GMSLA vormt geen financiële rekening voor een beleggingsentiteit. De vordering die voortvloeit uit deze raamovereenkomsten is niet aan te merken als vordering (‘debt interest’) op een beleggingsentiteit, omdat de vordering geen betrekking heeft op het belegde vermogen of de beleggingsresultaten van de beleggingsentiteit. Ook dient een ‘debt interest’ te worden uitgegeven door het fonds, waarvan in deze gevallen geen sprake is.

(Sectie VIII.C.1 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel s, van de NL IGA)

In Sectie VIII.C.3 van de CRS en in artikel 1, eerste lid, onderdeel u, van de NL IGA wordt gedefinieerd wat wordt verstaan onder ‘een bewaarrekening’. Het betreft een rekening die gehouden wordt ten gunste van een derde die een financieel instrument of een overeenkomst inzake rechten van deelneming houdt, bijvoorbeeld aandelen of belangen in een onderneming, waardepapieren, obligaties of andere schuldbewijzen. De definitie van bewaarrekening ziet op alle rekeningen die ten gunste van derden worden gehouden, ook op het houden van onderpand (‘collateral account’) voor een ander, tenzij het gaat om geld als onderpand. Onderpand in de vorm van geld vormt namelijk een depositorekening (zie Sectie VIII.C.2 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel t, van de NL IGA). De exacte voorwaarden van de overeenkomst zijn bepalend voor de vraag of sprake is van onderpand of niet. Als de FI als uitlenende partij bij een securities lending-transactie zelf de juridische eigendom van het onderpand heeft verkregen, dan vormt het verkregen collateral geen bewaarrekening bij de FI zelf. Door de verkrijging van de juridische eigendom is immers geen sprake van het houden ten gunste van een derde. Dit geldt ook voor vergelijkbaar cash collateral verkregen in het kader van bijvoorbeeld een GMSLA, een ISDA-swapovereenkomst, een CSA, een clearingovereenkomst in verband met de clearing van derivaten of een futures-overeenkomst.

(Sectie VIII.C.3 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel u, van de NL IGA)

Een nieuwe rekening die geopend wordt door een bestaande rekeninghouder, kan voor de CRS nog steeds aangemerkt worden als een bestaande rekening, mits:29

• i) de rekeninghouder tevens bij de FI (of bij een met de FI gelieerde entiteit in hetzelfde land als de FI) houder is van een financiële rekening die al op 31 december 2015 wordt aangehouden;

• ii) de FI (en, voor zover van toepassing, de gelieerde entiteit in hetzelfde land als de FI) beide eerder genoemde financiële rekeningen, en andere financiële rekeningen van de rekeninghouder die worden behandeld als bestaande rekeningen behandelt als één enkele financiële rekening om te voldoen aan de normen van kennisvereisten in Sectie VII.A van de CRS, en met het oog op de bepaling van het saldo of de waarde van elk van de financiële rekeningen bij de toepassing van een van de rekeningdrempels;

• iii) met betrekking tot een financiële rekening die onderworpen is aan de AML/KYC procedures, de rapporterende FI aan dergelijke AML/KYC-procedures voor de financiële rekening kan voldoen door te vertrouwen op de AML/KYC-procedures die zijn gevolgd voor de bestaande rekening die al op 31 december 2015 bij de FI wordt aangehouden, en

• iv) de rekeninghouder voor het openen van de financiële rekening geen nieuwe, aanvullende of gewijzigde klantinformatie hoeft te verstrekken, naast de voor de toepassing van deze richtlijn vereiste informatie.

In FAQ nr. 12 (bij Secties II-VII, CRS) staat dat indien de opening van een nieuwe rekening geen nieuwe, aanvullende of gewijzigde klantinformatie vereist, de nieuwe rekening van een bestaande klant beschouwd mag worden als een bestaande rekening. In dat geval heeft een FI dus de keus om al dan niet een self certification te verkrijgen bij de opening van een nieuwe rekening van een bestaande klant.

Voor de NL IGA kan hetzelfde gelden op grond van artikel 4, zevende lid, van de NL IGA en de Final Regulations30, waarbij aan dezelfde voorwaarden moet zijn voldaan als voor de CRS met uitzondering van de vierde voorwaarde. Het gaat hier om de voorwaarde dat de rekeninghouder voor het openen van de financiële rekening geen nieuwe, aanvullende of gewijzigde klantinformatie hoeft te verstrekken. Om te voorkomen dat eenzelfde rekening voor de NL IGA een bestaande rekening en tegelijkertijd voor de CRS een nieuwe rekening is waarvoor verschillende procedures bij een FI zullen moeten gelden, kan een FI ervoor kiezen om voor de toepassing van de FATCA de definitie van bestaande rekening uit de Final Regulations toe te passen, omdat die definitie overeenkomt met de CRS definitie.

(Sectie VIII.C.9 van de CRS, FAQ 12 bij Secties II-VII, en artikel 4, zevende lid, van de NL IGA)

Als een rekeninghouder met een bestaande rekening bij dezelfde bank een nieuwe rekening opent dan mag die tweede rekening onder voorwaarden worden aangemerkt als een bestaande rekening. Er hoeft geen self certification te worden uitgereikt (maar het mag dus wel). Een eenmaal als bestaand aangemerkte rekening blijft dat ook indien de klant later de eerste rekening opheft.

(CRS-commentaar bij Sectie VIII.C., punt 82 van de CRS en FAQ 12 bij Secties II-VII)

Voor bestaande levensverzekeringen die zijn afgesloten voor 30 juni 2014 (van belang voor de NL IGA) en 31 december 2015 (van belang voor de CRS) en waarop na die datum aanpassingen worden gedaan aan bestaande levensverzekeringen of nabetalingen worden verricht op beëindigde verzekeringen, geldt dat die afgesloten levensverzekeringen gekwalificeerd kunnen worden als bestaande rekeningen. Aanpassingen of nabetalingen laten de eventueel van toepassing zijnde uitzondering van onderdeel II.A.3 van Bijlage I van de NL IGA onverlet, tenzij het karakter van de levensverzekering zodanig verandert dat deze niet meer onder de uitzondering valt omdat niet meer aan de voorwaarden wordt voldaan.

(Sectie VIII.C.9 van de CRS en het CRS-commentaar Sectie VIII, C, nr. 82 en onderdeel VI.B.5 van bijlage I van de NL IGA)

Voor de CRS zijn de categorieën ‘uitgezonderde rekeningen’ (rekeningen die geen financiële rekening zijn en daarom uitgezonderd van rapportage) geregeld in Sectie VIII.C.17 en het daarbij behorende commentaar. Om te kunnen bepalen of een rekening voldoet aan de eisen van een categorie ‘uitgezonderde rekening’ mag de FI vertrouwen op de informatie waarover zij beschikt of die publiekelijk beschikbaar is.

Naast de hier genoemde uitgezonderde rekeningen heeft elke lidstaat van de Europese Unie de mogelijkheid om andere rekeningen (en entiteiten) met een laag risico om te worden gebruikt voor belastingontduiking aan te wijzen. In Nederland is voor de lijst ‘uitgezonderde rekeningen’ onder CRS aangesloten bij de uitgezonderde producten in de Bijlage II, onderdeel III, van de NL IGA. De lijsten die de Commissie heeft gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie31 worden de komende periode getoetst in het peer reviewproces van het Global Forum. Met andere woorden de lijsten hebben nog geen definitieve status. Zie voor een gedetailleerd overzicht van wel of niet vrijgestelde verzekeringsproducten ook bijlage 2 van de Handleiding Gegevensaanlevering van verzekeringsproducten (geldend vanaf 1 januari 2017).

In de NL IGA is het begrip ‘financiële rekening’ (‘Financial Account’) gedefinieerd in artikel 1, eerste lid, onderdeel s. De definitie van het begrip ‘Financial Account’ in §1.1471-5(b) van de Final Regulations bevat echter volgens §1.1471-5(b)(2) een aantal uitzonderingen dat niet is opgenomen in de gebruikte definitie in de NL IGA. FI’s mogen in aanvulling op de in de NL IGA gebruikte definitie van het begrip ‘financiële rekening’ en in aanvulling op de in Bijlage II, onderdeel III, van de NL IGA opgenomen uitgezonderde producten, een beroep doen op de uitzonderingen die onderdeel zijn van het begrip ‘Financial Account’ uit de Final Regulations, mits voldaan wordt aan de daarin genoemde vereisten. Een integrale keuze voor de definitie uit de Final Regulations is in dit specifieke geval niet nodig. Dit betekent dat een FI geen onderzoek, identificatie en rapportage hoeft te verrichten ten aanzien van deze producten. Het gaat dan om bepaalde soorten (fiscaal gefaciliteerde) spaarrekeningen al dan niet voor pensioendoeleinden, bepaalde levensverzekeringsovereenkomsten tot de verzekerde de leeftijd van 90 jaar heeft bereikt, rekeningen die behoren tot een nalatenschap, rechtbankarrangementen, bepaalde escrow-rekeningen (waaronder bepaalde escrow-rekeningen in verband met lease), en bepaalde lijfrenteverzekeringen voor pensioendoeleinden (zie ook onderdeel 2.16 van Bijlage II, Vrijgestelde verzekeringsproducten en rechtsvoorgangers).

(Sectie VIII.C.17, het CRS-commentaar bij Sectie VIII.C.17, punten 86-103 en artikel 4, zevende lid, en Bijlage II van de NL IGA)

Als een rekeninghouder overlijdt, hoeft de rekening niet als rapporteerbaar gekwalificeerd te worden in het jaar van overlijden als de rekening of de verzekeringsovereenkomst behoort tot een nog niet afgewikkelde nalatenschap. Dat hoeft ook niet in de daarop volgende jaren als de nalatenschap nog niet is afgewikkeld. Vereist is wel dat de FI beschikt over een kopie van de akte van overlijden, een kopie van het testament of een verklaring van erfrecht. Het moment van overlijden wordt voor toepassing van deze bepaling gelijkgesteld met het moment waarop de FI voor het eerst bekend wordt met het overlijden van de rekeninghouder.

Pas na verdeling van de nalatenschap en als de rekening niet is opgeheven zullen de due diligence-procedures weer van toepassing zijn. Zo kan beoordeeld worden of de rekening opnieuw een te rapporteren rekening is.

(Sectie VIII.C.17.d van de CRS, het CRS-commentaar bij Sectie VIII, C(17)(d), punt 92, en onderdeel II.C.3 van bijlage I van de NL IGA)

In artikel 2a, eerste lid, onderdeel p, van de WIB wordt een ‘te rapporteren persoon’ gedefinieerd als een persoon uit een deelnemend rechtsgebied, niet zijnde:1°. een vennootschap waarvan de aandelen regelmatig worden verhandeld op een of meer erkende effectenbeurzen; (...) In het CRS-commentaar en de Final Regulations wordt ingegaan op ‘erkende effectenbeurs’ en ‘regelmatig verhandeld’ (1.45).

In het CRS-commentaar op Sectie VIII.D, punt 112 en in artikel 1, eerste lid, onderdeel s, slotalinea, van de NL IGA is het begrip ‘regelmatig verhandeld’ gedefinieerd. Hiervan is sprake indien er voortdurend een betekenisvol volume van aandelen wordt verhandeld op een erkende effectenbeurs.

Onder een erkende effectenbeurs wordt verstaan een beurs die officieel erkend wordt en onder toezicht staat van een erkende toezichthouder, zoals de AFM of een andere overheidsinstantie van de jurisdictie waarin de beurs gevestigd is, en waar jaarlijks een betekenisvolle waarde aan aandelen wordt verhandeld. Onder een erkende effectenbeurs vallen onder meer de NYSE Euronext Amsterdam en het Euronext Fund Services-platform.

(Sectie VIII.D.2.i van de CRS, het CRS-commentaar op Sectie VIII.D, punt 112 en artikel 1, eerste lid, onderdeel s, van de NL IGA)

In de Final Regulations is aangegeven dat van regelmatig verhandelbare aandelen in een kalenderjaar sprake is indien een of meer categorieën van aandelen van een entiteit gedurende het afgelopen kalenderjaar genoteerd stonden aan een erkende effectenbeurs en deze categorieën van aandelen samen meer dan 50% van de totale stemrechten en van de totale waarde van de aandelen vertegenwoordigen. Voorts geldt voor elk van deze categorieën van aandelen die samen meer dan 50% van de totale stemrechten en de totale waarde van de aandelen vertegenwoordigen de eis dat:

• 1. handel van deze categorie aandelen plaatsvindt op ten minste 60 dagen in het voorafgaande kalenderjaar aan een of meer erkende effectenbeurzen, en

• 2. het totale aantal van de verhandelde aandelen in deze categorie in dat voorafgaande kalenderjaar ten minste 10% bedraagt van het gemiddeld totaal aantal uitstaande aandelen in deze categorie gedurende dat jaar.32

Ten aanzien van de CRS worden in het commentaar op Sectie VIII.D.2, punt 113 dezelfde twee eisen gesteld als in de Final Regulations. Het verschil is dat volgens de Final Regulations deze twee eisen alleen gelden voor de categorieën aandelen die samen meer dan 50% van de totale stemrechten en van de totale waarde vertegenwoordigen, en dat het CRS-commentaar eist dat deze twee eisen gelden voor elke categorie van aandelen. De CRS is dus strenger. Beursgenoteerde ondernemingen kunnen een categorie van aandelen hebben die nooit verhandeld worden, zoals prioriteitsaandelen en preferente aandelen. Ook al zijn alle overige aandelen van zo’n onderneming aan de beurs genoteerd, dan nog is de onderneming volgens de CRS geen non-reportable person. Een FI en de rekeninghouder zelf kunnen er dus niet zonder meer van uitgaan dat een entiteit die voor de toepassing van de IGA is aangemerkt als een non-reportable person, dat ook is voor de CRS. De AFM houdt een register bij van aandeelhouders van beursgenoteerde bedrijven, als die een positie hebben van >3%.33

(CRS-Commentaar op Sectie VIII.D.2, punt 113 en artikel 1, eerste lid, onderdeel s, van de NL IGA)

Voor de NL IGA is in de Memorandum of Understanding opgenomen dat een Stichting Administratiekantoor (STAK) gevestigd in Nederland wordt behandeld als een NFE. Alleen als de certificaten van de STAK regelmatig verhandeld worden op een erkende effectenbeurs is sprake van een actieve NFE. In alle andere gevallen is de STAK een passieve NFE. Hetzelfde geldt voor de toepassing van de CRS.

(Sectie VIII.D.8 van de CRS en paragraaf 1.2 van de MoU bij de NL IGA)

Een holdingmaatschappij die als actieve NFE kan worden aangemerkt op grond van Sectie VIII.D.9.d van de CRS en onderdeel VI.B.4 van Bijlage I van de NL IGA, behoudt die kwalificatie ook als die holdingmaatschappij gemanaged wordt door een (werknemer van een) trustkantoor dat een FI is.

(Sectie VIII.D.9.d van de CRS, CRS-commentaar VIII.D.9.d, punt 129 en onderdeel VI.B.4 van Bijlage 1 van de NL IGA)

In Sectie VIII.E.4 van de CRS en in artikel 1, eerste lid, onderdeel jj, van de NL IGA wordt de uitdrukking ‘gelieerde entiteit’ nader verklaard. Er is voor de CRS sprake van een gelieerde entiteit indien een van de entiteiten de andere beheerst of indien beide entiteiten onder een gemeenschappelijke zeggenschap vallen. Onder zeggenschap wordt mede verstaan de directe of indirecte eigendom van meer dan 50% van het stemrecht en het vermogen/belang (‘value’) in een entiteit.34 Dit komt overeen met de Final Regulations voor de FATCA.35 Als sprake is van een lichaam met een in aandelen verdeeld kapitaal wordt onder ‘vermogen’ in dit verband verstaan het geplaatste en volgestorte aandelenkapitaal. In artikel 1, eerste lid, onderdeel jj, van de NL IGA wordt echter onder zeggenschap verstaan de directe of indirecte eigendom van meer dan 50% van het stemrecht of het vermogen/belang (‘value’) in een entiteit. FI’s kunnen de definitie uit de Final Regulations die in lijn is met de CRS ook voor de NL IGA gebruiken, waardoor de grootte van de groep van gelieerde entiteiten wordt verkleind.

(Sectie VIII.E.4 van de CRS en artikel 1, eerste lid, onderdeel jj, van de NL IGA)

In Sectie VIII.E.6 van de CRS en in onderdeel VI.D van Bijlage I van de NL IGA wordt aangegeven aan welke aanvaardbare bewijsstukken voor de toepassing van de due diligence-procedures gedacht kan worden. Voor natuurlijke personen valt een geldig identiteitsbewijs onder de aanvaardbare bewijsstukken als dat is afgegeven door een bevoegd overheidsorgaan en daarop de naam van de natuurlijke persoon staat. Voor het cliëntonderzoek dat FI’s moeten uitvoeren op grond van de Wwft kan een rijbewijs gelden als identiteitsbewijs. Voorwaarde is dat sprake is van een geldig Nederlands rijbewijs dan wel een geldig rijbewijs dat is afgegeven door het daartoe bevoegde gezag in een andere EU-lidstaat en voorzien is van een pasfoto en de naam van de houder.36

(Sectie VIII.E.6 van de CRS en onderdeel VI.D.2 van Bijlage 1 van de NL IGA)

Onderdeel I. B.3 van Bijlage I van de NL IGA bepaalt dat het saldo of de waarde van een rekening in verband met de drempelvrijstelling bepaald wordt per 30 juni 2014, of per de laatste dag van de rapportageperiode die eindigt voor 30 juni 2014. Voor het jaar 2014 kunnen FI’s in plaats van de waarde per 30 juni 2014 ook de waarde nemen per de laatste dag van het laatste boekjaar dat eindigt voor 30 juni 2014. De datum die de FI kiest, geldt voor alle rekeningen binnen de business units van de FI.

(Bijlage I, onderdeel I.B.3 van de NL IGA)

FI’s kunnen ervoor kiezen om bij de identificatie van rekeningen op grond van artikel 2a, vijfde lid, van het UB WIB de Final Regulations toe te passen. Indien die keuze gemaakt wordt voor het identificeren van nieuwe rekeningen van individuele personen en/of entiteiten, betekent dit dat de FI eerst bewijsstukken opvraagt waaruit het vaste adres van de rekeninghouder/natuurlijk persoon blijkt of het land waarvan de rekeninghouder/natuurlijk persoon inwoner of burger is, dan wel waarin de rekeninghouder/entiteit gevestigd is of naar het recht van welk land de rekeninghouder/entiteit is opgericht.39 Ook moet voldaan worden aan de ‘reason to know test’40, op grond waarvan de FI mogelijk niet meer kan vertrouwen op de juistheid van de bewijsstukken als sprake is van een van de Amerikaanse indicatoren genoemd in onderdeel II.B.1 van Bijlage I. In dat geval dient de FI een self certification-formulier uit te reiken aan de nieuwe rekeninghouder om diens FATCA-status vast te stellen. De toepassing van de Final Regulations leidt er dan toe dat de FI de bewijsstukken in het kader van de normale procedures voor het openen van een rekening op grond van de Wwft kan opvragen, en vervolgens pas een self certification-formulier vraagt van de rekeninghouders als een Amerikaanse indicator is gevonden die daar aanleiding toe geeft. Indien de FI geen self certification-formulier terugontvangt binnen 90 dagen nadat een Amerikaanse indicator is gevonden, dient de rekening alsnog gerapporteerd te worden.

Onderdeel II.A.3 van Bijlage I van de NL IGA bepaalt dat een FI geen bestaande kapitaal- of lijfrenteverzekering hoeft te onderzoeken, identificeren en rapporteren als de FI niet beschikt over de vereiste registratie naar Amerikaans recht om zulke verzekeringen aan te bieden aan inwoners van de VS, en er tevens sprake is van rapportage van of inhouding over zulke verzekeringen indien die gehouden worden door inwoners van Nederland. Levensverzekeringen die vallen in box 3 en als zodanig gerenseigneerd worden aan de Belastingdienst, of levensverzekeringen en vergelijkbare (bancaire) producten waarop inhouding van loonheffing dient plaats te vinden in geval van (een) eenmalige of periodieke uitkering(en), voldoen aan het rapportage- of inhoudingsvereiste genoemd in onderdeel II.A.3 van Bijlage I. Het is niet vereist dat het alleen gaat om levensverzekeringen en (bancaire) producten die in het kader van de binnenlandse renseignering in box 1 vallen, om te voldoen aan de uitzondering genoemd in onderdeel II.A.3 van Bijlage I. (Bijlage I, onderdeel II.A.3 van de NL IGA)

Onderdeel III.B.1 van Bijlage I bepaalt dat in het geval van een nieuwe rekening die geopend wordt op of na 1 juli 2014 de FI een self certification-formulier met daarin een US TIN moet verkrijgen. Het zou in die situatie niet voldoende zijn dat het self certification-formulier tot 1 januari 2017 een geboortedatum bevat in plaats van een US TIN. In geval van het openen van een nieuwe rekening bestaat de mogelijkheid om een US TIN in te vullen. Artikel 3, vierde lid, van de NL IGA bepaalt dat tot 1 januari 2017 het voldoende is om een geboortedatum op te geven als het US TIN niet in het dossier van de FI voorhanden is. Dit artikel ziet echter alleen op bestaande rekeningen (van voor 1 juli 2014) en niet op nieuwe rekeningen. Gezien de problemen die US persons ondervinden om een Amerikaanse TIN te verkrijgen, wordt voor nieuwe rekeningen in 2016 toegestaan (door de VS) dat nog geen TIN hoeft te worden ingevuld als de (nieuwe) rekeninghouder daar nog niet over beschikt. De FI kan in de plaats van een US TIN 9xnul invullen. Met ingang van 1 januari 2017 moet elke US person over een US TIN beschikken en hebben doorgegeven aan de betrokken FI. (Bijlage I, onderdeel III.B.1 van de NL IGA)

Op grond van onderdeel IV.D.3 van Bijlage I van de NL IGA dient elke FI te onderzoeken wat de FATCA-status is van een bestaande rekeninghouder die een entiteit is. Als een dergelijke rekeninghouder een FI is die onder het toepassingsbereik van een IGA van een andere FATCA-partnerjurisdictie valt (vanwege de vestigingsplaats, het recht van oprichting, of het adres), dan kan de FI deze rekeninghouder als een FATCA-partner-FI identificeren. Als de desbetreffende FATCA-partner-FI vrijgesteld is op grond van Bijlage II van die IGA, dan volgt de FI die kwalificatie.

Als de rekeninghouder echter in een ander land gevestigd is zonder dat een IGA van toepassing is, en de rekeninghouder als FI vrijgesteld is op grond van de Final Regulations (als ‘Exempt Beneficial Owner’, ‘Registered Deemed-Compliant’, of ’Certified Deemed-Compliant’), dan dient de FI die (vrijgestelde) kwalificatie te hanteren mits de rekeninghouder de daarvoor benodigde bewijsstukken kan overleggen. (Bijlage I, onderdeel IV.D.3 van de NL IGA)

Volgens de Final Regulations is een Direct Reporting NFFE een ‘Excepted NFFE’.41 Een Direct Reporting NFFE krijgt na registratie ook een GIIN. Een in Nederland gevestigde passieve NFFE die tevens een Direct Reporting NFFE is, wordt voor de toepassing van de NL IGA niet gekwalificeerd als een actieve NFFE in de zin van onderdeel VI.B.4.i van Bijlage I van de NL IGA. Voor de toepassing van onderdeel IV.D.4 van Bijlage I van de IGA dient een FI de voorgeschreven klantidentificatieregels toe te passen voor een in Nederland gevestigde passieve NFFE ook al is die een Direct Reporting NFFE. Indien de rekeninghouder een niet in Nederland gevestigde passieve NFFE is die tevens een Direct Reporting NFFE is, dan hoeft de FI geen gegevens van de personen met zeggenschap te identificeren en te rapporteren. De informatie over de in het buitenland gevestigde Direct Reporting NFFE wordt direct door dat lichaam aan de IRS gerapporteerd. (Bijlage I, onderdeel IV.D.4 van de NL IGA)