Arbeidsvoorwaarden- en werkgelegenheidsbeleid sector Rijk 1995-1997

1995: Per 1 oktober 1995 worden de salarissen met 0,5% structureel verhoogd. De eindejaarsuitkering wordt voor het jaar 1995 eenmalig verhoogd met 0,5%.

1996: Per 1 oktober 1996 worden de salarissen met 0,75% structureel verhoogd. De eindejaarsuitkering wordt voor het jaar 1996 eenmalig verhoogd met 0,5%.

1997: De herstructurering van de BBRA-schalen zoals omschreven onder 1.2 leidt gemiddeld genomen voor het zittend personeel tot een eenmalige salarisverbetering van 0,85% in 1997.

De personeelsleden die op het tijdstip van invoering van de nieuwe salarisschalenstructuur geen salarisverbetering ondervinden (= horizontale inschaling) ontvangen in 1997 een eenmalige uitkering ter grootte van f 250 bruto. Deze ’conversie-toeslag’ is geen bezoldiging in de zin van het BBRA. Zij telt dus niet mee voor de berekening van vakantie-uitkering, eindejaars-uitkering enz. en werkt ook niet door in de berekeningsgrondslag voor uitkeringen na ontslag zoals VUT, wachtgeld enz.

Met ingang van 1 januari 1997 zal de ruimte voor het management om binnen de BBRA-schalen in individuele gevallen beloningsbeslissingen te kunnen nemen, worden vergroot. Criterium voor de toekenning van salaris zal, naast de zwaarte van de functie, de wijze van functioneren zijn.

Daarbij zal het systeem zodanig worden opgezet dat individuele beloningsbeslissingen zoveel mogelijk via de salarislijn kunnen worden uitgevoerd. Hierbij wordt het mogelijk gemaakt dat aan ambtenaren ook een salaris kan worden toegekend dat hoger is dan het maximumsalaris van de voor de ambtenaar op grond van de functiezwaarte geldende schaal indien en zolang deze uitstekend functioneert. In samenhang daarmee zal de functioneringstoelage als instrument vervallen.

Tijdelijke voorzieningen in de vorm van toeslagen of premies zullen uitsluitend worden gehanteerd in tijdelijke situaties, zoals bij vervangingen, etc.

Het voorgaande impliceert een herstructurering van de salarisschalen, teneinde deze logischer en inzichtelijker te maken. Aldus wordt een salarisgebouw gerealiseerd dat de ontwikkelingen binnen de rijksdienst in de komende jaren kan doorstaan.

Bij de herstructurering zullen de bestaande maximumbedragen niet worden verlaagd. De huidige aanvangs-salarisbedragen zullen in de meeste gevallen wel worden verlaagd.

In samenhang daarmee zal de vakvolwassenleeftijd worden verlaagd van 22 naar 21 jaar en zal de wachttijd van de diensttijduitlopen in de schalen 1 tot en met 5 worden beperkt.

Afgesproken wordt in de contractperiode het beloningsbeleid meer fundamenteel te bezien op mogelijkheden tot verdere modernisering, waarbij nadrukkelijk aandacht zal worden geschonken aan jeugdsalarissen, toekenning hogere schaal op grond van functioneren en het toegroeien naar een Algemene Bestuursdienst.

De inpassing van het personeel per 1 januari 1997 in de nieuwe structuur zal op de volgende wijze geschieden:

• – het personeelslid wordt ingeschaald in dezelfde salarisschaal als die welke voor hem gold voor 1 januari 1997;

• – de inpassing in die schaal zal geschieden op tenminste het salarisbedrag zoals dat voor het personeelslid op 1 januari 1997 zou hebben gegolden wanneer er geen sprake zou zijn geweest van een herziening van de schalen.

In bijlage I bij deze overeenkomst is aangegeven welke wijzigingen terzake in het BBRA 1984 zullen worden aangebracht.

Partijen zijn van mening dat bij het vaststellen van werktijden en arbeidsduur meer ingespeeld moet worden op de specifieke bedrijfsvoeringskenmerken van de betrokken organisaties in de sector Rijk. Zij achten het in ieder geval wenselijk dat er een meer op deze specifieke kenmerken toegespitste toepassing wordt gegeven aan de in artikel 21 ARAR neergelegde bevoegdheid van het bevoegd gezag om werktijdregelingen vast te stellen. Daarbij dient een evenwicht gezocht te worden tussen belangen van de werkgever en belangen van de werknemers.

Partijen komen overeen om met ingang van 1 januari 1997 in het ARAR de bepaling op te nemen dat ook op zaterdag dienst kan worden geëist, mits de belangen van de dienst daartoe aanleiding geven.

Partijen constateren dat arbeidsduur, arbeidsproduktiviteit en beloning onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

Partijen komen overeen dat met ingang van 1 januari 1997 de voltijd-arbeidsduur per jaar wordt vastgesteld volgens de formule: aantal kalenderdagen verminderd met het aantal zaterdagen en zondagen en niet op zaterdag of zondag vallende feestdagen, vermenigvuldigd met 7,2.

Rekenkundig gezien wordt de gemiddelde werkweek hiermee van 38 naar 36 uur teruggebracht.

Partijen stellen vast dat de combinatie van flexibilisering en een verkorting van de gemiddelde werktijd, gegeven de wens het niveau van dienstverlening c.q. produktie zoveel mogelijk te handhaven, noopt tot een betekenisvolle herbezetting. De mate van herbezetting zal per departement bezien worden, hetgeen een onderwerp is voor overleg in de BC. Voor die herbezetting op departementaal niveau zijn op grond van de afspraken in deze overeenkomst voldoende middelen beschikbaar, of kunnen zij worden gegenereerd met behulp van de in dit pakket opgenomen maatregelen. In ieder geval bij continudiensten vindt volledige herbezetting plaats.

De verkorting van de arbeidsduur zal vorm dienen te krijgen in herkenbare vrije tijd. Dit betekent dat de werktijd in beginsel niet kan worden bepaald op 7,2 uur per dag. De werktijdregeling dient te worden afgestemd op de specifieke kenmerken van de betreffende organisatie.

In die gevallen dat een 9-urige werkdag het wederzijdse belang van de dienst en de medewerker dient, ligt een werkweek van 4 x 9 uur voor de hand.

Uitgaande van een 8-urige werkdag zijn o.a. denkbare modaliteiten:

• – 4 dagen van 8 uur en 1 dag van 4 uur;

• – 1 week van 40 uur, afgewisseld met 1 week van 32 uur;

• – ingeroosterde vrije dagen.

Ook een combinatie van langere en kortere werkdagen en vrije dagen is mogelijk.

Een werkweek van ten minste 40 uur komt momenteel geregeld voor. Die situatie kan zich na 1 januari 1997 blijven voordoen. Indien de werknemer dit wenst en het belang van de dienst zich daartegen niet verzet, wordt overeengekomen het werkrooster te (blijven) baseren op een werkweek van ten minste 40 uur. In deze gevallen wordt compensatie verleend door middel van een aantal vrije dagen op jaarbasis berekend ter grootte van het verschil tussen de ingeroosterde werktijd in uren en de voltijd-arbeidsduur in uren op jaarbasis gedeeld door de factor 8.

Het zal mogelijk worden gemaakt deze dagen te sparen en na een periode van ten hoogste 7 jaren aaneengesloten op te nemen.

Partijen zullen een onderzoek doen naar de mogelijkheid en wenselijkheid van een spaarvariant op life-time basis.

Partijen komen overeen, dat de departementen in samenspraak met de BC’s en DC’s c.q. OR’n scholingsplannen zullen ontwikkelen ten behoeve van de flexibilisering van de bedrijfsvoering en de invoering van de arbeidsduurverkorting en de vormgeving daarvan. Voor deze activiteiten wordt een bedrag van f 0,5 mln. gereserveerd. De middelen worden op aanvraag via het A+O-fonds Rijk (loonsomevenredig) ter beschikking gesteld.

Partijen zullen in de periode tot 1 januari 1997 onderzoeken op welke wijze, rekening houdend met de verschillen tussen de diverse organisaties binnen de sector Rijk, aanbevelingen aan de departementen kunnen worden gedaan inzake de vormgeving van de arbeidsduur.

De vaststelling van de werktijdregelingen valt onder de overlegspelregels van het ARAR respectievelijk de Wet op de Ondernemingsraden.

Partijen zullen, zodra de Arbeidstijdenwet in het Staatsblad is geplaatst, nader overleggen welke betekenis de nieuwe wetgeving zal hebben voor de afspraken over de flexibele arbeidsduur per 1 januari 1997.

De arbeidsduur van deeltijders wordt met ingang van 1 januari 1997 naar rato aangepast. De deeltijder kan het bevoegd gezag het verzoek doen de arbeidsduur te verhogen tot het niveau dat gold voor 1 januari 1997.

In bijlage II bij deze overeenkomst is aangegeven welke wijzigingen terzake in de rechtspositieregelingen van het rijkspersoneel zullen worden aangebracht.

Partijen komen, in samenhang met de wijziging in de arbeidsduur als omschreven in paragraaf 2.1, met ingang van 1 januari 1997 de volgende maatregelen overeen.

– De aanspraak op leeftijdsvakantieverlof, zoals bedoeld in artikel 22, vijfde lid van het ARAR wordt beperkt tot:

van 45 t/m 49 jaar 7,2 uur

van 50 t/m 54 jaar 14,4 uur

van 55 t/m 59 jaar 21,6 uur

vanaf 60 jaar 28,8 uur.

• – Het betaald verlof op Goede Vrijdag komt te vervallen.

• – Het betaald verlof op 5 mei zal in het ARAR worden verankerd.

• – Het basis-vakantieverlof voor een ambtenaar met volledige werktijd wordt voor alle gevallen gesteld op 165,6 uur.

In samenhang met de wijzigingen in de werktijden en de arbeidsduur als omschreven in paragraaf 2.1 is het streven erop gericht om te komen tot een aanzet voor het verminderen van het overwerk. Aldus wordt een verdere bijdrage geleverd aan de werkgelegenheid in de sector Rijk. Jaarlijks zal aan de medezeggenschapsorganen inzicht worden gegeven in de mate waarin binnen het desbetreffende dienstonderdeel in de afgelopen periode overwerk is voorgekomen. In overleg met die medezeggenschapsorganen kunnen, in de geest van de wijzigingen in de werktijden en de arbeidsduur, zo nodig nadere maatregelen worden getroffen om tot een vermindering van het overwerk te geraken. Hierbij dient rekening te worden gehouden met de toekomstige Arbeidstijdenwet.

In artikel 23 van het BBRA worden, mede vanuit een oogpunt van vereenvoudiging van regelgeving, nu de volgende wijzigingen aangebracht:

• a. in het derde lid worden de woorden ’korter dan een half uur’ vervangen door ’korter dan een uur’;

• b. onderdeel a van het achtste lid, komt als volgt te luiden:

  ’a. behoudens het gestelde onder b., het getal, vermeld in de onderstaande tabel

  overwerk verricht	op zaterdag en zondag	op maandag t/m vrijdag
  tussen 0 en 6 uur	100	50
  tussen 6 en 22 uur	50	25
  tussen 22 en 24 uur	100	50

• c. onderdeel b van het achtste lid vervalt;

• d. het huidige onderdeel c wordt vernummerd tot onderdeel b en komt als volgt te luiden: ’De feestdagen als genoemd in artikel 21, vijfde lid, van het Algemeen Rijksambtenarenreglement, worden voor de vergoeding van overwerk gelijkgesteld met een zondag’.

• e. het negende lid vervalt.

Op departementsniveau worden waar nodig nadere afspraken gemaakt ter gewenning aan vorenstaande aanpassingen ten aanzien van ambtenaren die meer dan incidenteel overwerkvergoeding plegen te ontvangen.

Partijen wijzen erop dat artikel 12a van het BBRA 1984 de mogelijkheid biedt om een gratificatie te verlenen ook in die gevallen dat een ambtenaar in salarisschaal 11 en hoger regelmatig in teamverband overwerk verricht met anderen die wel een overwerkvergoeding ontvangen en dit overwerk duidelijk in opdracht van het bevoegd gezag geschiedt. Leidinggevenden komen hiervoor niet in aanmerking. Partijen spreken af het toepassingbeleid terzake te evalueren.

Met betrekking tot de toelage voor onregelmatige diensten worden de volgende wijzigingen aangebracht:

• a. het percentage van de toelage voor de uren op zaterdag bedraagt:

  tussen 00.00 uur en 08.00 uur: 45%

  tussen 08.00 uur en 18.00 uur: 25%

  tussen 18.00 uur en 24.00 uur: 70%;

• b. het in artikel 17, derde lid, van het BBRA genoemde tijdstip van 19.00 uur wordt gewijzigd in 20.00 uur.

In gevallen waarbij als gevolg van de wijziging van de TOD op zaterdag een niet geringe inkomensachteruitgang plaatsvindt, stelt het bevoegd gezag voor het personeel dat reeds regelmatig of vrij regelmatig op zaterdag arbeid verricht in overleg met de desbetreffende BC een afbouwregeling vast.

In het licht van de maatschappelijke ontwikkelingen zullen partijen in de contractperiode het stelsel van inconveniëntenvergoedingen onderzoeken op mogelijkheden tot verdere flexibilisering en vereenvoudiging. Hierbij wordt onder meer bezien op welke wijze de huidige systematiek van een gedifferentiëerd percentage per gewerkt uur voor medewerkers die hun werkzaamheden verrichten in een zogenaamde vol- of semicontinudienst omgezet kan worden in een vaste toelage.

Voorts wordt de mogelijkheid bezien om onregelmatige diensten overeenkomstig de voor toeslagen geldende percentages in tijd te vergoeden.

In artikel 17a, derde lid van het BBRA 1984 wordt het percentage van de verschuivingstoelage van 40 gewijzigd in 45.

In het Algemeen Rijksambtenarenreglement wordt de volgende wijziging aangebracht: In artikel 79, vierde lid, vervalt de aanduiding ’94a’.

Met betrekking tot de creatie van arbeidsplaatsen wordt door de Stichting A+O fonds Rijk een plan opgesteld. In samenwerking met de departementen worden in de contractperiode bovenformatieve arbeidsplaatsen geschapen ten behoeve van langdurig werklozen, waarin personen werkervaring kunnen opdoen en van waaruit de betrokken personen bij gebleken geschiktheid en beschikbaarheid van een openstaande vacature de garantie krijgen te kunnen doorstromen naar een reguliere functie met bijbehorende schaal.

Deze werkervaringsplaatsen zijn zowel bedoeld voor laagbetaalden als voor langdurig werkloze HBO’ers en academici.

Gedurende het jaar dat men op de hier bedoelde werkervaringsplaatsen werkzaam is wordt maximaal een beloning van 100% van het minimumloon gegeven (exclusief eventuele toelagen). Onderzocht wordt of voor de financiering van deze plaatsen gebruik gemaakt kan worden van middelen die door het ministerie van SZW beschikbaar zijn gesteld in het kader van de regeling ’Experimenten activering van uitkeringsgelden’.

Indien SZW middelen beschikbaar stelt dan kunnen ongeveer 500 werkervaringsplaatsen gecreëerd worden. Zonder een financiële bijdrage van SZW is sprake van 150 plaatsen.

Binnen de sector Rijk zullen functies worden gecre‘erd op het niveau van schaal 1 BBRA’84 zodat ook door de sector Rijk een belangrijke impuls gegeven wordt aan de bestrijding van de werkloosheid aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Hierbij wordt gedacht aan een reeks assistent functies zoals bodes, postkamer assistenten, administratieve hulpen, etc. Gestreefd wordt de functies in overleg met de gemeenten waar het betrokken onderdeel van een departement gevestigd is, te financieren met gelden die beschikbaar zijn voor de zogenaamde Melkert-banen. Partijen zullen nagaan of verdergaande initiatieven kunnen leiden tot een substantiële uitbreiding van deze functies.

Partijen zullen in de periode tot 1 januari 1996 een preventiebeleid voor slijtende functies ontwikkelen. Gedurende het kalenderjaar 1996 zal dit preventiebeleid in een aantal proefsituaties worden uitgevoerd. In het eerste kwartaal van 1997 zal terzake een evaluatie plaatsvinden, uitmondend in een gezamenlijk advies van partijen aangaande de rijksdienstbrede implementatie van het preventiebeleid.

Zo spoedig mogelijk zal de bestaande lijst met flo-functies geactualiseerd worden met het oog op toevoeging van evidente nieuwe flo-functies en schrapping van evidente niet-flo-functies.

In het kader van deze actualisatie zal de mogelijkheid van invoering van gedeeltelijk FLO worden bezien.

Partijen stellen vast dat de arbo-verplichtingen van de werkgever zijn aangescherpt als gevolg van de met ingang van 1-1-1994 gewijzigde Arbowet. Ingevolge deze wijziging moet de werkgever zich bij de uitvoering van het zogenaamde basispakket, bestaande uit risico-inventarisatie en -evaluatie, verzuimbegeleiding, arbeidsgezondheidskundig onderzoek en -spreekuur, laten bijstaan door een gecertificeerde arbodienst.

Partijen komen overeen dat de departementen met hun arbodiensten (thans de Rijksbedrijfsgezondheids- en bedrijfsveiligheidsdienst) terzake afspraken zullen maken over de concretisering van de arbo-verplichtingen.

Met ingang van 1 januari 1996 zal in het ARAR een reorganisatieparagraaf worden opgenomen. De reorganisatieparagraaf zal ook van toepassing zijn op de vorming van agentschappen, zelfstandige bestuursorganen en privatiseringen, tenzij in de desbetreffende regelgeving anders is bepaald. In de reorganisatieparagraaf zullen de volgende maatregelen worden opgenomen:

Partijen komen overeen de wachtgeldaanspraken bij te stellen. Deze bijstelling zal naar verwachting bijdragen aan een meer activerend arbeidsmarktbeleid.

Het Rijkswachtgeldbesluit 1959 en de Uitkeringsregeling 1966 worden met ingang van 1 januari 1996 zodanig aangepast, dat de hoogte van het wachtgeld en de uitkering gedurende het eerste jaar 80% (was 93%, resp. 83% en 73%) van de bezoldiging, gedurende de daaropvolgende zes maanden 75% (was 73%) van de bezoldiging en gedurende de resterende periode 70% (was 73% resp. 70%) van de bezoldiging wordt.

De bijzondere verlenging van het wachtgeld tot aan het 65e levensjaar, waarop recht bestaat indien de leeftijd en diensttijd van de ambtenaar op het tijdstip van ontslag samen 60 of meer bedragen en hij ten minste 10 dienstjaren heeft, komt te vervallen.

De rechtspositie van de ambtenaar die op het moment van ontslag 55 jaar en ouder is en een diensttijd heeft van tenminste 10 jaren, wordt aangepast. Voor deze categorie geldt tijdelijk, te weten tot 1 januari 1998, de voorziening dat bij ontslag voor deze datum de wachtgeldperiode in ieder geval doorloopt tot aan het 65e levensjaar, waarbij de uitkering gedurende het eerste jaar 80% van de bezoldiging en vervolgens gedurende zes maanden 75% van de bezoldiging en gedurende de rest van de uitkeringsduur eveneens 75% van de bezoldiging bedraagt. Bij ontslag na die datum bedraagt laatstgenoemd percentage tot aan het 65e levensjaar 70. In het kader van de volgende CAO onderhandelingen kan worden gesproken over een ander percentage dan 70.

De overeengekomen wijziging heeft geen effect op ontslagen met een datum van ingang die voor 1 januari 1996 ligt.

In de loop van de contractperiode zullen partijen spreken over de toekomstige arbeidsvoorwaardenvorming in de sector Rijk. Hierbij zullen in ieder geval de volgende aspecten worden betrokken:

• – het streven naar een meer kaderstellend karakter van het sectoroverleg;

• – de relatie tussen de ondernemingsraden en het georganiseerde overleg;

• – de positie van kerndepartementen, agentschappen en zelfstandige bestuursorganen;

• – de ontwikkeling van de Algemene Bestuursdienst.

Partijen constateren dat de ZVO-regeling naar verwachting per 1 januari 1996 naar de desbetreffende sectoren wordt overgeheveld. In aansluiting hierop zal in de sector Rijk een verkenning worden uitgevoerd van de mogelijkheden om te komen tot een herinrichting van de wijze waarop de particulier verzekerde rijksambtenaren (zowel actief als postactief) tegemoet worden gekomen in de ziektekosten.

Binnen de sector Rijk zal gedurende een periode van vier jaar worden geëxperimenteerd met de inzet van vakbondskaderleden ten behoeve van de begeleiding van grote reorganisaties. Met grote reorganisaties wordt in dit verband bedoeld een reorganisatie van een dienst (onderdeel) waarbij tenminste 50 personeelsleden werkzaam zijn.

In dat kader zal een tijdelijke voorziening worden getroffen voor de duur van vier jaar die de centrales de mogelijkheid geeft om actieve kaderleden – in overleg met het bevoegd gezag en indien het dienstbelang zulks toelaat – aan te wijzen als vrijgesteld kaderlid.

De vrijstelling van het kaderlid houdt in dat het aangewezen kaderlid gedurende maximaal 50% van zijn werktijd kan besteden aan vakbondsactiviteiten ten behoeve van de begeleiding van reorganisatieprocessen.

Als algemene beperking geldt daarbij dat er per 2.000 personeelsleden op jaarbasis maximaal 0,5 FTE kan worden vrijgesteld.

Partijen onderkennen dat de toenemende flexibilisering van werk- en bedrijfstijden, de tendens in de aanbodzijde op de arbeidsmarkt naar meer kortdurende dienstverbanden, de doelstelling het inschakelen van externen te beperken en de noodzaak te komen tot een verbetering van de bedrijfsvoering een herbezinning van het aanstellingsbeleid bij de rijksdienst, inclusief de huidige aanstellingsgronden wenselijk maakt.

Partijen spreken af in de contractperiode met elkaar te onderzoeken of het huidige aanstellingsbeleid nog wel voldoende is toegesneden op de huidige situatie waarin bovengeschetste ontwikkelingen aan de orde zijn. Indien nodig zal gekomen worden tot een herformulering van de artikelen 5 en 6 van het ARAR.

Met gebruikmaking van de mogelijkheden die Wet op de ondernemingsraden (WOR) hiertoe biedt komen partijen komen overeen de bevoegdheden en faciliteiten van zogenaamde 100- ondernemingsraden gelijk te stellen met die van 100+ ondernemingsraden.

Partijen komen overeen de ontslagbescherming van OR-leden zoals die is bepaald in de WOR, maar is uitgezonderd voor overheidspersoneel in de Wet regeling van de medezeggenschap van het overheidspersoneel in de WOR, op te nemen in het ARAR. Hiertoe wordt aan artikel 95 van het ARAR een nieuw lid ingevoerd, luidende:

Opzegging als bedoeld in het tweede lid kan niet geschieden wegens de omstandigheid dat de ambtenaar geplaatst is op een kandidatenlijst als bedoeld in artikel 9 van de Wet op de ondernemingsraden, noch vanwege het lidmaatschap of het korter dan twee jaar geleden beëindigde lidmaatschap van de ambtenaar van de ondernemingsraad of van een commissie van die raad.

In de nota van toelichting bij deze wijziging van het ARAR zal de volgende passage worden opgenomen:

’De bepaling ziet niet op ambtenaren in vaste dienst, omdat voor hen immers een gesloten stelsel van ontslaggronden geldt, zodat zij ook nu reeds niet kunnen worden ontslagen vanwege het enkele feit dat zij behoren tot de in het artikellid genoemde doelgroep.

Evenmin kan artikel 99 van het ARAR een ontslaggrond bieden, aangezien dit artikel blijkens de toelichting hierop (Stb. 1987, 422) geen algemene en onbepaalde ontslaggrond bevat. Deze toelichting geeft aan dat artikel 99 betrekking heeft op ontslag wegens incompatibilité d’humeur, oftewel onverenigbaarheid van karakters. Artikel 99 maakt deel uit van een als limitatief te verstaan geheel van ontslaggronden. Om grond te kunnen zijn van een ontslag op basis van dit artikel moeten factoren aanwezig zijn die in overwegende mate betrekking moeten hebben op de persoon van de ambtenaar en zijn directe werkomstandigheden.

Zulke factoren en omstandigheden kunnen niet voortvloeien uit het enkele feit dat de ambtenaar activiteiten verricht die verband houden met de medezeggenschap.’

Partijen komen overeen om de gedragslijn, neergelegd in de nota ’Koers naar de algemene bestuursdienst, voor zover het betreft de bemoeienis van de minister van Binnenlandse Zaken bij formele besluitvorming, alsmede de zgn. op-termijn-stelling, in het ARAR neer te leggen.

Partijen komen overeen het ARAR met ingang van 1 januari 1996 zodanig te wijzigen dat een geneeskundig onderzoek bij aanstelling alleen dan plaats zal vinden indien hiertoe een wettelijke verplichting bestaat, dan wel indien een dergelijk onderzoek op grond van de functie-eisen, die in medische termen kunnen worden vertaald, naar oordeel van de betrokken minister noodzakelijk is.

In die gevallen waarin de specifieke functie-eisen het gebruik van aanstellingskeuringen noodzakelijk maken, zal het Protocol Aanstellingskeuringen van toepassing zijn.

Partijen erkennen de noodzaak om rechtspositionele mogelijkheden ter beschikking te hebben om te voorzien in de maatschappelijke behoefte aan verzorgingsverlof, teneinde de ambtenaar in de gelegenheid te stellen om bij (zeer) ernstige ziekte (een deel van) de verzorging van directe familieleden op zich te nemen. Partijen zullen in dat verband in de contractperiode onderzoek doen naar het huidige toepassingsbeleid van artikel 33 d, eerste lid onder d van het ARAR. Centrale vraag daarbij is of dit huidige toepassingsbeleid een adequate voorziening biedt voor de verzorging van (zeer) ernstig zieke naaste familieleden.

Naar het oordeel van de Inspecteur Belastingdienst/Grote ondernemingen te Den Haag is het bedrag van de maaltijdvergoeding bij overwerk, als bedoeld in artikel 2, derde lid, onderdeel a. van het Besluit maaltijdvergoeding bij overwerk fiscaal bovenmatig.

Partijen komen overeen om, tenzij uit nadere informatie blijkt dat van fiscale bovenmatigheid geen sprake is, met ingang van 1 januari 1996 de maaltijdvergoeding bij overwerk in die zin te wijzigen dat het vaste bedrag vervangen wordt door een bedrag afhankelijk van de werkelijk gemaakte maaltijdkosten met een maximum.

Hiertoe wordt in artikel 2, derde lid, onderdeel a van het Besluit maaltijdvergoeding bij overwerk het zinsdeel ’een vergoeding gelijk aan de vergoeding voor een avondmaaltijd’ gewijzigd in: een vergoeding gelijk aan de gemaakte kosten minus de fiscale besparing tot ten hoogste een bedrag gelijk aan de vergoeding voor een avondmaaltijd.

Partijen komen overeen om het Verplaatsingskostenbeluit 1989 in die zin te wijzigen dat aan artikel 8, derde lid, wordt toegevoegd de zin: Elk van de betrokkenen heeft in dit geval aanspraak op een evenredig deel van de in de vorige zin berekende tegemoetkoming.

Partijen komen overeen het Reisbesluit binnenland alsvolgt te wijzigen. In artikel 4, eerste lid, wordt het zinsdeel ’buiten zijn standplaats moet gaan verrichten’ gewijzigd in: buiten zijn standplaats, of binnen zijn standplaats voor zover de reisbestemming op één of meer kilometer(s) van de plaats van tewerkstelling ligt, moet gaan verrichten.

Partijen komen overeen een bedrag van f 100.000 te reserveren bij het A+O-fonds Rijk voor het doen verrichten van onderzoeken ten behoeve van de uitvoering van deze overeenkomst.