Verbruiksbelastingen van alcoholvrije dranken en van enkele andere producten, beleidsregels

Op grond van artikel 3, eerste lid, van de wet is het niet mogelijk om alcoholvrije dranken tijdelijk buiten een IVV te brengen om ze elders een bewerking te laten ondergaan zonder dat die producten worden aangemerkt als te zijn uitgeslagen. Ter zake van die uitslag is dan de belasting verschuldigd. Indien de producten weer binnen de inrichting worden gebracht, kan teruggaaf worden verkregen.

Goedkeuring

Ik keur goed dat de inspecteur toestaat dat alcoholvrije dranken tijdelijk buiten de IVV worden gebracht om elders een eenvoudige bewerking te ondergaan zonder dat de producten worden aangemerkt als te zijn uitgeslagen.

De toestemming kan in de vergunning voor de IVV worden opgenomen en kan worden verleend onder de volgende voorwaarden:

• − de bewerking mag niet zodanig zijn dat de bewerkte alcoholvrije dranken een hoger belastingbedrag vertegenwoordigen dan voor die bewerking het geval was;

• − in de administratie moeten de tijdelijke overbrenging en de eventuele onregelmatigheden tijdens de overbrenging worden vastgelegd;

• − de overbrenging van of naar de plaats van bewerking moet plaatsvinden met een bescheid als omschreven in artikel 5 van het besluit onder vermelding van de tekst ‘tijdelijke uitslag IVV’ en het nummer van de IVV-vergunning.

Het grensoverschrijdend vervoer van alcoholvrije dranken onder schorsing van verbruiksbelastingen vindt vaak plaats via meerdere expeditiebedrijven. Dit betekent dat tijdens dit internationale vervoer overslag kan plaatsvinden. Daarbij is het opvolgend vervoermiddel niet altijd direct aanwezig.

Als de goederen niet direct kunnen worden overgeladen en moeten worden gelost, moeten de alcoholvrije dranken worden opgeslagen in een IVV om te voorkomen dat verschuldigdheid van de verbruiksbelasting ontstaat. Voor het afgeven van een vergunning IVV moet de administratie voldoen aan een aantal eisen. De eisen zijn van zodanige aard dat een doorsnee expeditiebedrijf niet in aanmerking komt voor een vergunning IVV.

Bovendien is, volgens artikel 9 van de regeling, het afgeven van een vergunning IVV uitsluitend gericht op opslag van alcoholvrije dranken waarvoor de hoeveelheid die daar gemiddeld over een jaar voorhanden is meer bedraagt dan 50.000 liter. Ook aan deze eis kan veelal niet worden voldaan. De goederen opgeslagen houden in het vervoermiddel waarmee zij zijn aangebracht, is om economische redenen niet wenselijk.

Goedkeuring

Gelet op de logistieke problemen keur ik goed dat, in afwachting van verder vervoer naar een andere lidstaat of naar een derde land, alcoholvrije dranken onder schorsing van de belasting gedurende ten hoogste zes dagen worden opgeslagen buiten een IVV.

Bij deze vervoersopslag moeten bescheiden of een aangifte ten uitvoer (artikel 4 en 5 van het besluit) voorhanden zijn waaruit de identiteit en de herkomst van de alcoholvrije dranken blijkt. Deze bescheiden mogen niet ouder zijn dan zes dagen.

Vanaf 1 januari 1993 is het niet meer mogelijk om communautaire goederen met communautaire douanedocumenten binnen de Gemeenschap te vervoeren. In het geval er sprake is van kettingverkopen (verkopen tijdens het vervoer of de vervoersopslag) is het daardoor niet meer mogelijk om belastingvrije te leveren. Aangezien er geen fysieke opslag plaatsvindt, kan er ook geen IVV worden afgegeven.

Goedkeuring

In verband daarmede keur ik goed dat de inspecteur een vergunning voor een IVV als bedoeld in artikel 14, eerste lid, van de wet verleent zonder dat de vergunninghouder de producten fysiek in opslag neemt (een zogenaamde fictieve inrichting).

De vergunning kan slechts worden toegepast als de handelaren opdracht geven verbruiksbelastinggoederen over te brengen van een fysieke IVV naar

• a. een andere fysieke IVV,

• b. een andere lidstaat van de EU of

• c. naar een derde land.

Het is niet toegestaan om verbruiksbelastinggoederen onder schorsing van de verbruiksbelasting over te brengen vanuit derde landen naar het regime van een fictieve IVV.

De koop en verkoop van de verbruiksbelastinggoederen tussen handelaren behoeft niet (terstond) gepaard te gaan met de daadwerkelijke aflevering van de goederen. Veelal worden de verbruiksbelastinggoederen meer malen doorverkocht voordat ze daadwerkelijk worden afgeleverd. De verbruiksbelastinggoederen blijven in die periode opgeslagen in een fysieke IVV.

In die gevallen hebben de koop en verkoop voor de verbruiksbelastingen geen gevolgen. Slechts in het geval dat de koper opdracht geeft de goederen fysiek te verplaatsen naar een andere IVV, een lidstaat van de EU of een derde land, kan van de vergunning voor de (fictieve) IVV gebruik worden gemaakt

Ten aanzien van de zekerheidsstelling moeten aan de vergunninghouder voor een fictieve IVV dezelfde voorwaarden worden gesteld als aan de vergunninghouder die wel in het bezit is van een IVV met fysieke opslag.

In de vergunningen moeten, naast de wettelijk voorgeschreven voorwaarden, in ieder geval de volgende voorwaarden worden opgenomen:

• a. De vergunninghouder van de IVV van waaruit de verbruiksbelastinggoederen zullen worden overgebracht maakt een vervoersopdracht op voor de vergunninghouder van de fictieve IVV. Op deze vervoersopdracht moet te allen tijde het nummer van de factuur respectievelijk de factuurdatum worden vermeld. Deze gegevens mogen niet worden vervangen door gegevens van bijvoorbeeld pakbonnen of andere vervoersbescheiden.
Tevens moet op de vervoersopdracht worden vermeld: VERGUNNING FICTIEF IVV.

• b. De vergunninghouder van de fictieve IVV tekent de vervoersopdracht van de vergunninghouder van de IVV van waaruit de goederen zullen worden overgebracht voor ontvangst af en stuurt deze overeenkomstig artikel 2, derde lid, van het besluit terug naar de leverancier.

• c. Vervolgens maakt de vergunninghouder van de fictieve IVV een nieuwe vervoersopdracht op voor de daadwerkelijke fysieke overbrenging van de verbruiksbelastinggoederen vanaf de IVV waar de goederen daadwerkelijk liggen opgeslagen naar de andere fysieke IVV. Die vervoersopdracht zal bij de aanvang van het vervoer van de verbruiksbelastinggoederen bij het vervoermiddel aanwezig moeten zijn.

  De overbrenging naar een andere lidstaat van de EU dient te blijken uit de boeken en bescheiden en de overbrenging naar een derde land moet blijken uit een voor uitvoer afgetekende aangifte ten uitvoer (artikelen 3 en 4 van het besluit).

• d. In de administratie moet een relatie worden gelegd tussen de vervoersopdrachten waarmee de verbruiksbelastinggoederen fictief naar de fictieve IVV zijn overgebracht en die waarmee de verbruiksbelastinggoederen fysiek naar een andere IVV zijn overgebracht.

  Op de facturen moet een verwijzing worden gesteld naar het nummer van de vervoersopdracht of worden aangegeven dat het overbrenging betreft naar een lidstaat van de EU of een derde land overeenkomstig artikelen 3 en 4 van het besluit. Tevens moet het vergunningnummer worden vermeld met de aantekening: FICTIEF IVV.

Op grond van artikel 21, tweede lid, van de wet kan een ondernemer in het kader van zijn onderneming, anders dan in een IVV, op verzoek toestemming krijgen om in plaats van een dagaangifte een weekaangifte te doen voor het voorhanden hebben van verbruiksbelastinggoederen.

In artikel 53a, tweede lid, van de Wet op de accijns moet een vergunninghouder van een geregistreerd bedrijf weekaangifte voor de verschuldigde accijns doen.

Aangezien handelaren in alcoholhoudende dranken (waaronder geregistreerde bedrijven) ook handelen in alcoholvrije dranken, kunnen zij worden geconfronteerd met verschillende procedures.

Deze handelwijze brengt zowel voor het bedrijfsleven als voor de belastingdienst onnodige administratieve handelingen met zich mee.

Goedkeuring

In verband hiermee keur ik goed dat bij uitslag van alcoholvrije dranken in de zin van artikel 4, eerste lid, onderdeel a, van de wet de belasting die in een week op de voet van artikel 19 van de wet verschuldigd is geworden uiterlijk de vrijdag van de week daaropvolgend op aangifte wordt voldaan. De aan de inspecteur te vragen toestemming, zoals bedoeld in artikel 21, tweede lid, van de wet wordt daarbij geacht te zijn verleend.

Op grond van artikel 29, tweede lid, van de wet kan alleen aan degene die aan de verbruiksbelastinggoederen een vrijstellingsbestemming geeft een vergunning worden verleend. Dit heeft tot gevolg dat een handelaar in verbruiksbelastinggoederen alleen met betaling van de verbruiksbelasting aan een vrijstellingsgenietende kan leveren. Vrijstellingsgenietende kan vervolgens teruggaaf van verbruiksbelasting vragen. De handelaar zou alleen met een IVV onder schorsing van de verbruiksbelasting aan een vrijstellingsgenietende kunnen leveren.

Goedkeuring

Ik keur, mede ter voorkoming van administratieve lasten, goed dat aan handelaren die regelmatig verbruiksbelastinggoederen aan vrijstellingsgenietenden leveren ook een vrijstellingsvergunning wordt verleend als bedoeld in artikel 29, tweede lid, van de wet.

Naast de wettelijk voorgeschreven voorwaarden, kan de inspecteur in de vergunning nadere voorwaarden stellen. Zo kan worden bepaald dat aan de inspecteur een overzicht wordt verstrekt waaruit blijkt aan welke vrijstellingsgenietenden de goederen met vrijstelling worden afgeleverd.

Op grond van artikel 26 van het besluit moet bij een verzoek om teruggaaf van belasting steeds de aankoopfactuur van de desbetreffende producten worden overgelegd.

Goedkeuring

Ik keur goed dat de inspecteur toestemming kan verlenen de aankoopfacturen niet met het verzoek om teruggaaf mee te zenden. In dat geval moet de aankoopfactuur bij de administratie van degene die om teruggaaf verzoekt worden bewaard.

Op grond van artikel 32, eerste lid, van de regeling moeten de belastingzegels zodanig op de kleinverpakking van de tabak worden bevestigd dat de verpakking niet kan worden geopend zonder de belastingzegel te beschadigen.

Snuiftabak wordt veelal in de handel gebracht in doosjes en flesjes met een nettogewicht van minder dan 10 g. Deze doosjes en flesjes zijn bij invoer nader verpakt in een zogenaamde overdoos, waarin zich doorgaans 24 doosjes dan wel 12 flesjes bevinden.

Goedkeuring

In afwijking van artikel 32, eerste lid, van de regeling, keur ik goed dat in de gevallen waarin sprake is van bovengenoemde verpakkingswijze de belastingzegel voor snuiftabak wordt aangebracht op de overdoos. Dit behoort te geschieden op de wijze als voor het aanbrengen van de zegel op een kleinverpakking is voorgeschreven. Hierbij geldt verder als voorwaarde dat op de overdoos behalve de in artikel 34 van de regeling bedoelde gegevens ook het aantal kleinverpakkingen wordt vermeld.

Voorts moet op de belastingzegel een nettogewicht zijn vermeld dat het werkelijke gewicht van de in die grootverpakking aanwezige snuiftabak het meest nabij komt.

Op grond van artikel 34, tweede lid, van de regeling moeten op de verpakking onder andere de soort en de hoeveelheid van pruim- of snuiftabak worden vermeld.

Goedkeuring

Ik keur goed dat bij de vermelding van de soort pruim- en snuiftabak genoegen kan worden genomen met de aanduiding ‘tabak’ of ‘gekorven tabak’ of met de aanduiding van hun specifieke benamingen.

Als er geen enkele twijfel kan ontstaan omtrent de inhoud, kan de vermelding achterwege blijven.

Het kan voorkomen dat geleverde belastingzegels onbruikbaar zijn door druk- of snijfouten van de drukker of distributeur van de belastingzegels.

Goedkeuring

Ik keur om praktische redenen goed dat, in aanvulling op artikel 37, eerste lid, van de regeling, ook de belastingzegels die door druk- of snijfouten van de drukker of distributeur onbruikbaar zijn geworden met het daarvoor vastgestelde formulier naar de distributeur mogen worden teruggezonden. Ook mag voor die zegels, in aanvulling op artikel 39, eerste lid, van de regeling, teruggaaf van de belasting worden verzocht.

Als de daadwerkelijk in de IVV aanwezige voorraad verbruiksbelastinggoederen groter is dan de administratie aangeeft, is sprake van een meerbevinding.

In een IVV kunnen producten bij vergissing worden omgewisseld. Bij die omwisseling ontstaat een vermis bij het ene artikel en een meerbevinding bij het andere artikel. In dat geval is het redelijk om onder bepaalde voorwaarden toe te staan dat een vermis met een meerbevinding wordt gesaldeerd.

De Hoge Raad der Nederlanden (arrest nr. 34.000 van 23 december 1998) is voor de accijns van oordeel dat een redelijke toepassing van de Wet op de accijns meebrengt dat saldering van verschillen binnen groepen van accijnsgoederen geoorloofd is. Daarbij mogen alle accijnsgoederen in de vergelijking worden betrokken, mits zij zijn onderworpen aan hetzelfde accijnstarief. De meer- en minderbevindingen mogen geen gevolg zijn van andere verschillen zoals productieverliezen, productieoverschotten of vervoersverschillen.

De Hoge Raad overwoog daarbij dat van belanghebbende, die een onbetwist deugdelijke administratie voert, niet kan worden verlangd dat hij de oorzaken van de verschillen aangeeft. Het gaat immers om verschillen die uitsluitend volgen uit die administratie en niet verklaarbaar zijn.

Dit betekent, aldus de Hoge Raad, dat de vermiste accijnsgoederen pas worden aangemerkt als te zijn uitgeslagen, nadat de meerbevonden accijnsgoederen met hetzelfde accijnstarief daarop in mindering zijn gebracht (artikel 88, eerste lid, van de Wet op de accijns). Het vermis en de meerbevinding moeten betrekking hebben op verschillen tussen de voorraad volgens de administratie en de daadwerkelijke opgeslagen voorraad.

Goedkeuring

Ingevolge artikel 37 van de wet is artikel 88, eerste lid, van de Wet op de accijns van overeenkomstige toepassing verklaard.

In verband daarmee keur ik goed dat het salderen van meer- en minderbevindingen, zoals dat van toepassing is voor de accijns, ook van toepassing is op de verbruiksbelastingen van alcoholvrije dranken en van enkele andere producten.

De saldering van meer- en minderbevindingen kan onder de volgende voorwaarden worden toegepast.

• a. Er moet sprake zijn van een deugdelijke administratie. Dat wil zeggen dat de administratie moet voldoen aan het bepaalde in artikel 11 van het besluit.

  Indien naar het oordeel van de inspecteur de administratie niet aan deze voorwaarden voldoet, is er geen sprake van een deugdelijke administratie. De inspecteur moet dit uiteraard wel voldoende motiveren.

• b. De saldering is slechts mogelijk indien er sprake is van hetzelfde tarief. In de artikelen 10 en 13 van de wet zijn de tarieven vermeld.

• c. De Hoge Raad heeft geen uitspraak gedaan over de periode waarover de saldering mag worden toegepast. In de praktijk worden meer- en minderbevindingen vastgesteld bij inventarisatie van de IVV-voorraad.

  De administratie van een IVV moet op elk moment een juiste weergave geven van de daadwerkelijke voorraad. In verband daarmee wordt de voorraad regelmatig geïnventariseerd. Vervolgens wordt na die inventarisatie de administratie weer in overeenstemming gebracht met de werkelijke voorraad, waarbij alle afzonderlijke meer- en minderbevindingen in de administratie worden opgenomen.

  Saldering van de meer- en minderbevindingen moet daarom direct na de inventarisaties plaatsvinden, ongeacht het aantal inventarisaties.

  Dit betekent dat ook bedrijven die hun voorraad in gedeelten inventariseren (partiële inventarisaties) direct na die gedeeltelijke inventarisatie de meer- en minderbevindingen moeten salderen.

  Het opnemen van meer- en minderbevindingen op een aparte lijst na elke partiële inventarisatie en daarna eenmaal per jaar alle meer- en minderbevindingen salderen, is hiermee niet in overeenstemming.

• d. Indien na inventarisatie, saldering en aanpassing van de administratie een vermis resteert, moet dit vermis worden opgenomen in de periodieke aangifte van de maand waarin het vermis is geconstateerd.

Op grond van artikel 40 van de wet, juncto artikel 95 van de Wet op de accijns is het verboden om pruim- en snuiftabak aan anderen dan wederverkopers te verkopen, te koop aan te bieden of af te leveren voor een lagere prijs dan die is vermeld op de belastingzegels. Bij de opheffing van een winkel stuit dit op praktische problemen.

Goedkeuring

Ik keur goed dat bij de opheffing van een winkelbedrijf de inspecteur op schriftelijk verzoek een vergunning kan verlenen om pruim- en snuiftabak tegen een lagere prijs dan die is vermeld op de belastingzegels te verkopen, te koop aan te bieden of af te leveren.

Bij het verzoek moet een opgaaf van de soort, de hoeveelheid, het merk en de verpakking van de pruim- en snuiftabak worden gedaan.

Een dergelijke vergunning wordt niet verleend voor producten die

• − uit de tweede hand zijn gekocht zoals bijvoorbeeld bij opkopers;

• − worden verkocht vanuit een winkelbedrijf dat geen vaste plaats heeft;

• − uit automaten worden verkocht.

Op grond van artikel 40 van de wet, juncto artikel 95, tweede lid, onderdeel a, van de Wet op de accijns is het niet toegestaan dat een vergunninghouder van een IVV aan andere dan wederverkopers pruim- en snuiftabak verkoopt of levert tegen een lagere prijs dan die op de belastingzegels is vermeld. Op grond van artikel 40 van de wet, juncto artikel 95, derde lid, van de Wet op de accijns valt onder dit verbod ook elke andere handeling van de vergunninghouder of wederverkoper die erop is gericht de koper van pruim- en snuiftabak direct of indirect voordeel te bezorgen. Onder andere is het verboden om in enigerlei vorm geschenken, toegiften en bonnen te verstrekken.

Goedkeuring

Ik keur echter goed dat een kleinhandelaar bij de verkoop van pruim- en snuiftabak bonnen, zegels of airmiles verstrekt indien:

• a. de verstrekking van de bonnen, zegels of airmiles duidelijk geschiedt in het kader van een spaarsysteem, waarbij die bonnen, zegels of airmiles pas na verloop van tijd in grotere aantallen bij voorbeeld na verzameling in speciale plakboekjes kunnen worden ingewisseld;

• b. de bonnen, zegels of airmiles worden verstrekt in alle winkels die tot het bedrijf behoren;

• c. de bonnen, zegels of airmiles worden verstrekt bij alle of nagenoeg alle artikelen die in het betrokken bedrijf worden verkocht;

• d. de verstrekking van de bonnen, zegels of airmiles voor pruim- en snuiftabak naar dezelfde maatstaf geschiedt als voor alle of nagenoeg alle andere in het bedrijf verkochte goederen.