Circulaire Wapens en Munitie 2014 (CWM 2014)

Krachtens artikel 3a, eerste lid, van de WWM zijn de artikelen 9, eerste lid, 13, eerste lid, 14, eerste lid, 22, eerste lid, 26 eerste lid, en 27 eerste lid, niet van toepassing op de krijgsmacht. Zij zijn evenmin van toepassing op personen die daarvan deel uitmaken of daarvoor werkzaam zijn, voor zover Onze Minister van Defensie dit bij regeling heeft bepaald.

In de ‘Regeling wapens en munitie krijgsmacht personeel’ (Stcrt. 1996, 250) heeft de Minister van Defensie deze uitzonderingsbepaling nader uitgewerkt. Naast Nederlands en niet-Nederlands krijgsmacht personeel in werkelijke dienst ziet deze regeling ook toe op burgerambtenaren in dienst van de Minister van Defensie die belast zijn met de uitoefening van een beveiligings- of bewakingstaak, werkzaam zijn bij een materieel beproevings- of onderhoudsafdeling dan wel werkzaam zijn bij een schietinrichting of vervoersdienst van wapens en munitie.

Ook civiele contractspartijen, voor zover deze door de Minister van Defensie zijn belast met het vervoer van wapens en munitie, vallen onder de werking van deze regeling. Zo mogen transportbedrijven wapens en munitie van de categorie II en III vervoeren, voorhanden hebben, doen binnenkomen of uitgaan voor zover de opdracht daartoe, door de Minister van Defensie, blijkt uit door hen mee te voeren documenten.

Krachtens artikel 3a, tweede lid, van de WWM zijn de artikelen 9, eerste lid, 14, eerste lid, 22, eerste lid, 26 eerste lid, en 27 eerste lid, niet van toepassing op de politie. Deze artikelen zijn evenmin van toepassing op personen die daarvan deel uitmaken of daarvoor werkzaam zijn, voor zover de Minister van Veiligheid en Justitie en de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties dit bij regeling hebben bepaald.

Het Besluit bewapening en uitrusting politie werkt deze uitzonderingsbepaling uit en geeft de politie uitsluitend de bevoegdheid tot het voorhanden hebben en dragen van wapens en munitie die zijn opgenomen in de officiële bewapening van de politie. Het voorhanden hebben van niet in het besluit genoemde wapens – bijvoorbeeld ten behoeve van onderwijs en instructiedoeleinden – is op grond van deze regeling niet toegestaan. Wel bestaat de mogelijkheid om (voor individuele gevallen), op grond van de artikelen 4 en 13 van de WWM, een ontheffing aan te vragen bij de Minister van Veiligheid en Justitie. Tevens kan de Minister van Veiligheid en Justitie besluiten om hiervoor een vrijstelling te verlenen.

Krachtens artikel 3a, derde lid, WWM, zijn de verboden van de artikelen 14, eerste lid, 22, eerste lid, 26, eerste lid, en 27, eerste lid, niet van toepassing op de overige openbare dienst en personen die daarvan deel uitmaken of daarvoor werkzaam zijn, daaronder begrepen buitengewoon opsporingsambtenaren, voor zover de Minister van Veiligheid en Justitie dit bij regeling heeft bepaald.

In de artikelen 4 en 5 van de RWM heeft de Minister van Veiligheid en Justitie het bepaalde in artikel 22, eerste lid, 26, eerste lid en 27, eerste lid WWM, niet van toepassing verklaard op buitengewoon opsporingsambtenaren, voor zover hen door de Minister van Veiligheid en Justitie het voorschrift is gegeven om gedurende hun dienstuitoefening een wapen of munitie voorhanden te hebben. Het voorschrift is slechts van kracht gedurende de periode dat de buitengewoon opsporingsambtenaar (boa) beschikt over een titel van opsporingsbevoegdheid (al dan niet voor het gehele land). De Minister van Veiligheid en Justitie kan aan een voorschrift voorwaarden en beperkingen verbinden met betrekking tot de veiligheid, de opslag, de bekwaamheid in de omgang met wapens en munitie en het vervoer van wapens of munitie (zie artikel 5, tweede lid, RWM).

Voor wat betreft de bewapening van de buitengewoon opsporingsambtenaar is er aansluiting gezocht bij de bewapening van de politie. De bewapening kan echter ook bestaan uit andere wapens voor zover de Minister van Veiligheid en Justitie dit noodzakelijk acht voor een goede en verantwoorde uitoefening van de aan de boa opgedragen taak. Vuurwapens en munitie van buitengewoon opsporingsambtenaren worden aangeschaft en afgevoerd via het Politie Dienstencentrum nationale politie(PDC).

Meer informatie (waaronder de relevante wet- en regelgeving) over buitengewoon opsporingsambtenaren kunt u vinden op de website van het ministerie van Veiligheid en Justitie: http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/venj

Krachtens artikel 3a, derde lid, van de WWM zijn de artikelen 14, eerste lid, 22, eerste lid, 26, eerste lid, en 27, eerste lid, WWM, niet van toepassing op de overige openbare dienst en op personen die daarvan deel uitmaken of daarvoor werkzaam zijn, voor zover de Minister van Veiligheid en Justitie dit bij regeling heeft bepaald.

Een dergelijke regeling wordt door de Minister van Veiligheid en Justitie slechts vastgesteld, indien de noodzaak tot bewapening voor het desbetreffende onderdeel van de openbare dienst of voor de desbetreffende groep personen die daarvan deel uitmaken of daarvoor werkzaam zijn, aannemelijk is gemaakt en hun bekwaamheid in de omgang met wapens is gebleken. Bij de beoordeling van de noodzaak gelden de criteria zoals die hiervoor zijn gegeven voor de buitengewoon opsporingsambtenaren.

In artikel 7 RWM wordt vrijstelling verleend van het verbod van artikel 14, eerste lid, 22, eerste lid en artikel 26, eerste lid WWM, aan personen die werkzaam zijn bij het Nederlands Forensisch Instituut of de afdeling Logistiek van het PDC van de nationale politie, voor zover het doen binnenkomen of uitgaan, het vervoeren of het voorhanden hebben geschiedt uit hoofde van de dienstuitoefening.

Overheidsfunctionarissen die op basis van de RWM niet in aanmerking komen voor de uitrusting met een wapen, ten aanzien waarvan de noodzaak daartoe vaststaat, hebben een redelijk belang bij het voorhanden hebben en kunnen zich tot de korpschef wenden met het verzoek om een verlof op grond van artikel 28 WWM. Gedacht kan worden aan leden van het Openbaar Ministerie of de zittende magistratuur die te maken hebben met een serieuze en concrete bedreiging van hun veiligheid, terwijl niet op andere wijze in hun veiligheid kan worden voorzien. Verlening van een verlof op deze grondslag is zo mogelijk van tijdelijke aard. Overleg met het ministerie is voorgeschreven.

Voor het aanvragen van een ontheffing bestaat een speciaal formulier: ‘Verzoek om ontheffing ex artikel 4 van de Wet wapens en munitie’. Dit formulier is te downloaden van de website van het ministerie van Veiligheid en Justitie of aan te vragen bij het werkproces Wet wapens en munitie van de Dienst Justis, waar de aanvraag overigens ook ingediend moet worden. Daarnaast dient de aanvrager van een ontheffing het inlichtingenformulier dat als bijlage C4 (of bij een verlenging in bijlage C5) is opgenomen, in te vullen. Ook een verlenging, uitbreiding of wijziging van een ontheffing dient schriftelijk aangevraagd te worden en wordt behandeld als een (nieuwe) aanvraag.

Nadat het aanvraagformulier met alle bijlagen (in tweevoud) is ontvangen, wordt een uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister opgevraagd. Daarna wordt de korpschef van de nationale politie om inlichtingen en advies gevraagd. Voor dit advies bestaat een formulier: ‘Advies van de korpschef inzake een verzoek om een ontheffing op grond van de Wet wapens en munitie’. Dit formulier is als Word document aan alle regio's gestuurd, maar het is ook te downloaden van de website van het ministerie van Veiligheid en Justitie.

Na ontvangst van het advies van de korpschef vindt de beoordeling van het verzoek plaats. De aanvraag wordt in principe binnen een termijn van dertien weken afgehandeld. Indien nodig kan deze termijn met zes weken worden verlengd.

Zoals dat ook geldt bij de aanvraag van een verlof dient de aanvrager van een ontheffing een ‘redelijk belang’ te hebben en mag er ten aanzien van de aanvrager geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan.

Enkele voorbeelden van bezigheden waarvoor ontheffingen kunnen worden verleend zijn: Het houden van een verzameling vuurwapens of munitie van categorie II, het werken als gerechtelijk deskundige op een relevant vakgebied, het deelnemen aan re-enactment uitvoeringen, het completeren van historisch materieel, het beoefenen van de schietsportdiscipline 'miniatuur kanon' of het geven van saluutschoten met een kanon bij ceremoniële gelegenheden en herdenkingstochten.

Wanneer de aanvrager aan alle eisen voldoet en de onkostenvergoeding voor de behandeling van de aanvraag is betaald, wordt een ontheffing verleend, die vervolgens door tussenkomst van de korpschef wordt uitgereikt. De korpschef registreert deze ontheffingen. Indien in de ontheffing als voorwaarde is opgenomen dat de ontheffing alleen geldig is in combinatie met een verlof, dan dient de korpschef aan de ontheffinghouder een verlof te verstrekken waarop de individuele wapens dienen te worden vermeld. Deze voorwaarde wordt vaak gesteld vanwege het feit dat er op die manier beter toezicht mogelijk is op de ontheffinghouder en het aantal wapens beter in de hand gehouden kan worden. Een ontheffing is in principe maximaal vijf jaren geldig.

Indien de aanvrager niet aan alle eisen voldoet (bijvoorbeeld géén redelijk belang heeft, of als er vrees voor misbruik bestaat) dan wordt de aanvrager meegedeeld dat de minister voornemens is zijn aanvraag af te wijzen. De aanvrager krijgt vervolgens de gelegenheid om zijn zienswijze op dit voornemen kenbaar te maken. Pas hierna wordt een definitieve beslissing genomen op de aanvraag.

Een reeds verleende ontheffing kan ook weer worden ingetrokken door de minister wanneer daar aanleiding voor is. Dit gebeurt meestal op advies van de korpschef, bijvoorbeeld nadat er onregelmatigheden zijn geconstateerd. Indien het verlof van de betrokkene wordt ingetrokken door de korpschef dan zal de (bijbehorende) ontheffing ook worden ingetrokken door de minister.

Bij zowel een weigering als een intrekking van een ontheffing bestaat er de mogelijkheid om tegen die beslissing een bezwaarschrift in te dienen. Een dergelijk bezwaar wordt ingediend bij de instantie die het besluit heeft genomen, in dit geval de Minister van Veiligheid en Justitie.

Erkenningen worden verleend door de korpschef. De erkenningen hebben een geldigheidsduur van ten hoogste vijf jaar. De geldigheidsduur van een erkenning kan telkens met ten hoogste vijf jaar worden verlengd.

Erkenningen kunnen onder beperkingen worden verleend, terwijl daaraan tevens voorschriften kunnen worden verbonden (zie artikel 6 van de WWM).

Voor de beperkingen en voorschriften, die aan een erkenning zullen worden verbonden, wordt verwezen naar het model van de erkenning, zoals opgenomen in bijlage III bij de RWM (model WM 16).

De aanvraag voor verlening en verlenging van een erkenning dient te worden ingediend bij de korpschef. Ze moeten feitelijk worden aangevraagd bij de regionale eenheid van de nationale politie, waar het bedrijf – waar de activiteiten worden uitgeoefend – is gevestigd. Een verzoek tot verlenging kan mondeling worden gedaan onder gelijktijdige overlegging van de noodzakelijke documenten. Bij een aanvraag voor een nieuwe erkenning dient gebruik te worden gemaakt van het voorgeschreven aanvraagformulier.

De korpschef verifieert de gegevens op het aanvraagformulier en onderzoekt (artikel 7, 10 en 12 WWM):

• • of er reden is om te vrezen dat van de erkenning dan wel van de wapens of de munitie misbruik zal worden gemaakt;

• • of de aanvrager of de beheerder het onder zich hebben van wapens en munitie kan worden toevertrouwd;

• • of de aanvrager of de beheerder voldoet aan de door de Minister van Veiligheid en Justitie vastgestelde eisen met betrekking tot leeftijd, zedelijk gedrag en vakbekwaamheid;

• • of de handelingen en de soorten en aantallen wapens en munitie, die op het aanvraagformulier zijn vermeld, naar het oordeel van de korpschef verenigbaar zijn met de activiteiten welke gewoonlijk in de vestiging (zullen) worden verricht;

• • of en op welke wijze wordt voldaan aan de in artikel 11 RWM gestelde veiligheidseisen;

• • of er (overige) feiten of omstandigheden zijn die op de beslissing omtrent de verlening, dan wel op de aan de erkenning te verbinden voorschriften of beperkingen, van invloed kunnen zijn.

• • of er sprake is van dringende, aan het algemeen belang ontleende, redenen die verlening in de weg staan.

Het verdient daarbij aandacht dat de erkenning slechts betrekking heeft op het daarin genoemde onderdeel van de onderneming. Iedere vestiging dient te beschikken over een afzonderlijke beheerder. Derhalve is het niet mogelijk dat twee of meer erkenningen worden verleend op naam van dezelfde beheerder.

Bij verlenging onderzoekt de korpschef tevens:

• • of de erkenninghouder de juiste gegevens heeft verstrekt;

• • of er aanwijzingen zijn dat aan de erkenninghouder of de beheerder het onder zich hebben van wapens of munitie niet langer kan worden toevertrouwd;

• • of er sprake is van misbruik van de erkenning dan wel van wapens of munitie;

• • of nog altijd wordt voldaan aan de vereisten voor verlening;

• • of de aan de erkenning verbonden beperkingen of voorschriften in acht zijn genomen;

• • of de erkenninghouder het register heeft bijgehouden op de wijze als in artikel 12 RWM is voorgeschreven;

• • of de erkenninghouder, dan wel de beheerder bij verkrijging van wapens van categorie III van verlofhouders respectievelijk jachtaktehouders, consequent aan hen ontvangstbewijzen, zoals bedoeld in artikel 13 RWM (voor model zie bijlage III bij de RWM), heeft verstrekt;

• • of in de eerder bestaande situatie wijzigingen zijn opgetreden die van invloed kunnen zijn op de verlenging van de erkenning respectievelijk de daaraan verbonden voorschriften en/of beperkingen;

• • of de houder van een erkenning gedurende een periode van tenminste één jaar de handelingen waarop de erkenning betrekking heeft, niet heeft verricht;

• • of er sprake is van dringende, aan het algemeen belang ontleende, redenen die verlenging in de weg staan.

De regionale eenheden van de politie stellen elkaar onverwijld onderling in kennis van de verlening, verlenging, wijziging of intrekking van een erkenning. Deze kennisgeving geschiedt door het toezenden van een kopie van de verleende erkenning, respectievelijk het intrekkingsbesluit. Tegen beslissingen van de korpschef staat administratief beroep open bij de Minister van Veiligheid en Justitie (artikel 34 WWM).

Van de verlenging van de geldigheidsduur van een erkenning wordt aantekening gemaakt in het eerder aan de betrokkene uitgereikte document. Zo nodig, bijvoorbeeld indien het document is beschadigd of onleesbaar is geworden, kan bij de verlenging van de geldigheidsduur ook een nieuw document worden uitgereikt.

Een erkenning kan door de korpschef (zie artikel 7, tweede lid en artikel 12 WWM) of door de Minister van Veiligheid en Justitie (zie artikel 7, tweede lid, WWM) worden ingetrokken.

Naast de algemene weigerings- en intrekkingsgronden van artikel 7 WWM zijn specifiek voor erkenningen in de artikelen 10 en 12 van de WWM respectievelijk de imperatieve (dwingende) weigeringsgronden en de facultatieve intrekkingsgronden opgesomd.

Op grond van deze bepalingen kan een erkenning worden ingetrokken indien:

• • de erkende bij de aanvraag onjuiste gegevens heeft verstrekt;

• • er aanwijzingen zijn dat aan de erkenninghouder of de beheerder het onder zich hebben van wapens of munitie niet langer kan worden toevertrouwd (zie hiervoor onder ‘vrees voor misbruik’);

• • er sprake is van misbruik van de erkenning dan wel van wapens of munitie;

• • niet meer wordt voldaan aan de vereisten voor verlening;

• • een aan de erkenning verbonden beperking of voorschrift niet in acht is genomen;

• • er sprake is van dringende, aan het algemeen belang ontleende, redenen die aan verlenging in de weg staan;

• • de erkende het register niet heeft bijgehouden op de wijze als in artikel 12 RWM is voorgeschreven;

• • de houder van een erkenning gedurende een periode van tenminste één jaar de handelingen waarop de erkenning betrekking heeft, niet heeft verricht.

De wijze waarop door de in het bewijs van erkenning genoemde beheerder een register moet worden

bijgehouden is beschreven in artikel 12 van de RWM. Het in dit artikel genoemde register kan zowel handmatig als langs geautomatiseerde weg worden bijgehouden. Waar in het achtste lid van dit artikel wordt gesproken over het maandelijks inzenden van een kopie van het register, zal dat bij een handmatig bijgehouden register kunnen bestaan uit een fotokopie en bij een geautomatiseerd register kan dit gebeuren middels het inzenden van (een uitdraai van) de desbetreffende registers.

Er behoeft, tenzij de korpschef zulks nodig acht, geen kopie te worden ingezonden van de registratie betreffende in bewaring genomen of ter reparatie ingenomen wapens en munitie.

Immers, de in bewaring genomen of ter reparatie ingenomen wapens en munitie komen doorgaans na kortere of langere tijd weer in handen van degene van wie de voorwerpen afkomstig zijn. Zo dit in bijzondere gevallen niet gebeurt, bij voorbeeld omdat de eigenaar na verloop van tijd tot verkoop aan de wapenhandelaar besluit, dan zal het wapen naar de inkomende registratie moeten worden overgeboekt.

In het geval waarin de bewaargever evenwel het wapen vanuit de bewaring aan een andere wapenhandelaar of aan een particulier verkoopt, dan zullen in de laatste kolom van deze registratie alle gegevens betreffende de koper, inclusief diens bevoegdheid om voorhanden te hebben en om te verkrijgen, door de wapenhandelaar moeten worden vermeld.

Indien de korpschef een bewijs van erkenning afgeeft of heeft afgegeven (zie model WM 16 in bijlage III bij de RWM), kan de korpschef, indien een redelijk belang daartoe aanleiding geeft, bepalen dat de erkenning tevens inhoudt een vergunning tot vervoer van wapens en munitie. Indien daartoe in bijzondere gevallen naar het oordeel van de korpschef aanleiding bestaat, kan de vergunning tot vervoer onder beperkingen worden verleend. Deze beperkingen dienen op het bewijs van erkenning te worden vermeld.

Indien de in het bewijs van erkenning genoemde beheerder zijn wapens zelf vervoert, heeft hij uiteraard de op het bewijs van erkenning vermelde vergunning tot vervoer bij zich. Indien hij echter, zoals regelmatig zal voorkomen, deze wapens wil doen vervoeren door anderen, bijvoorbeeld ondergeschikten of beroepsvervoerders, dan dienen ook zij door het overleggen van een (geleide-)document hun bevoegdheid om die wapens op dat moment voorhanden te mogen houden, te kunnen aantonen. Als (geleide-)document dient dan een verlof tot vervoer te worden gebruikt (zie hieromtrent de vrijstellingen in de artikelen 45 en 46 RWM en hetgeen onder B 3.3, c en d is vermeld).

Door de erkende af te geven verloven tot vervoer

Indien de in een bewijs van erkenning genoemde beheerder zijn wapens wil doen vervoeren door anderen, bijvoorbeeld ondergeschikten of beroepsvervoerders, dan dienen ook zij, door het overleggen van een (geleide-)document hun bevoegdheid om die wapens op dat moment voorhanden te mogen houden, te kunnen aantonen. Als (geleide-)document dient dan een verlof tot vervoer te worden gebruikt. Het zou echter ondoenlijk zijn indien de beheerder voor genoemde gevallen telkens een verlof tot vervoer zou moeten aanvragen bij de korpschef. Om die reden kan de korpschef aan een in het bewijs van erkenning genoemde beheerder, op wiens naleving van de wapenwettelijke voorschriften niets valt aan te merken, een aantal verloven tot vervoer verstrekken, waarop slechts de volgende gegevens zijn ingevuld:

• • het registratienummer;

• • de gegevens van de beheerder aan wie het document is afgegeven (deze kan een bedrijfsstempel gebruiken), alsmede diens handtekening;

• • de datum van afgifte en de handtekening en het stempel van de korpschef.

De indiening van een schriftelijk aanvraagformulier is hiervoor niet nodig.

De beheerder dient telkens wanneer hij een verlof uitschrijft, een kopie van het door hem ingevulde en afgegeven verlof te zenden aan de korpschef, die hierdoor kan controleren of alle door hem afgegeven (blanco) verloven op juiste wijze zijn gebruikt. Voor een nadere controle op het juiste gebruik kan zo nodig ook het register van de beheerder worden bekeken, waarin de uitschrijving van de wapens moet zijn vermeld.

Formulieren

Aanvraagformulier: in mondeling overleg met de korpschef (het overleg vindt feitelijk in de betrokken regionale eenheid plaats).

Verlofdocument: model WM 12 in bijlage III bij de RWM.

Doorlopend verlof tot vervoer ten behoeve van werknemers van erkenninghouders

Indien sprake is van een werknemer in vaste dienst bij een erkenninghouder die regelmatig wapens vervoert ten behoeve van zijn werkgever, dan kan de politiechef, indien ten aanzien van de betrokken persoon geen vrees voor misbruik (zie B 1) bestaat, overgaan tot het afgeven van een doorlopend verlof tot vervoer. Het verlof wordt afgegeven aan de in het bewijs van erkenning genoemde beheerder, terwijl onder ‘daadwerkelijk vervoer’ de gegevens van de werknemer worden vermeld. In plaats van een exacte omschrijving van de wapens, wordt op het document vermeld dat het geldig is ten aanzien van de wapens en/of munitie die behoren tot de handelsvoorraad van de persoon aan wie het verlof is afgegeven, terwijl tevens het tijdvak waarbinnen het verlof geldig is (maximaal een jaar), wordt vermeld. Tenslotte wordt het document in de rechterbovenhoek voorzien van de pasfoto van de persoon die als vervoerder optreedt, welke pasfoto door de politie wordt afgestempeld.

Formulieren

Aanvraagformulier: in mondeling overleg met de politiechef van de regionale eenheid (die namens de korpschef optreedt).3

Verlofdocument: model WM 12 in bijlage III bij de RWM.

In artikel 28, eerste lid, van de WWM is bepaald dat een verlof – uitsluitend voor wapens en munitie behorende tot categorie III – wordt verleend door de korpschef. De korpschef kan dus nooit een verlof verlenen voor wapens van categorie I of II. Indien er bij de korpschef een aanvraag wordt ingediend voor het verkrijgen van een verlof voor een wapen van categorie I of II dan dient de korpschef deze aanvraag onverwijld door te sturen naar het ministerie van Veiligheid en Justitie, onder gelijktijdige mededeling daarvan aan de afzender4.

Indien de Minister van Veiligheid en Justitie overgaat tot de verlening van de gevraagde ontheffing dan wordt in veel gevallen in de ontheffing opgenomen dat de ontheffing slechts geldig is voor zover de wapens en/of munitie staan vermeld op een verlof tot het voorhanden hebben. Deze voorwaarde wordt vaak gesteld vanwege het feit, dat er op die manier beter toezicht mogelijk is op de ontheffinghouder en het aantal wapens beter in de hand gehouden kan worden. Omdat de bevoegdheid tot het voorhanden hebben wordt ontleend aan de verleende ontheffing is geen sprake van strijdigheid met het bepaalde in het eerste lid van artikel 28 van de WWM. De bijschrijving van de ontheffingplichtige wapens op een verlof is een combinatie van documenten zoals bedoeld in artikel 40 van de WWM. Omwille van de duidelijkheid dient voor deze wapens op het verlof een verwijzing te worden opgenomen waaruit blijkt dat de bevoegdheid tot het voorhanden hebben wordt ontleend aan de bijbehorende ontheffing.

Aanvraagformulieren

Voor het aanvragen van een verlof wordt gebruik gemaakt van de daartoe bestemde formulieren zoals die zijn opgenomen in Bijlage III bij de RWM en het in deze circulaire onder C4 en C5 opgenomen inlichtingenformulier.

Juridische status gebruikte formulieren

Het invullen van het aanvraagformulier is verplicht op basis van artikel 7, eerste lid, onderdeel a van de WWM. Het niet (volledig) invullen van het aanvraagformulier leidt tot een afwijzing van de aanvraag op basis van ditzelfde artikel.

Het inlichtingenformulier vindt zijn grondslag in art. 4:2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De aanvrager is, naast de documenten bedoeld in artikel 7 van de WWM, ook gehouden om, zover de documenten niet hierop zien, op grond van artikel 4:2 van de Awb de (aanvullende) gegevens en bescheiden te verschaffen die voor de beslissing op de aanvraag nodig zijn.5

Om de vraag of er sprake is van vrees voor misbruik op basis van de in deel B, onderdeel 1, van deze circulaire vastgelegde risicofactoren, landelijk te kunnen toetsen, dient het inlichtingenformulier te worden ingevuld6. Wanneer de aanvrager niet de gegevens verschaft die nodig zijn voor de beoordeling, maar waarover hij wel kan beschikken, kan de aanvraag worden afgewezen. Zie in dit kader artikel 7, eerste lid, van de Wwm juncto artikel 4:5, eerste lid, onderdeel c, van de Awb. Wanneer op enig moment blijkt dat een aanvrager het formulier onjuist heeft ingevuld, kan worden besloten tot een intrekking van het verlof of afwijzing van het verzoek op basis van twijfel omtrent de betrouwbaarheid.

Beoordeling van de aanvraag

Na ontvangst van het aanvraagformulier en het inlichtingenformulier worden de volgende stappen doorlopen om te bepalen of de aanvrager in aanmerking komt voor de verlening van het gevraagde verlof:

• 1. De aanvrager doet zijn aanvraag in persoon en legitimeert zich daarbij. Controleer de identiteit en leeftijd van de aanvrager;

• 2. Controleer of de aanvrager daadwerkelijk woonachtig is en ingeschreven staat op het opgegeven adres;

• 3. Controleer in het bijzijn van de aanvrager of het aanvraagformulier en het inlichtingenformulier volledig zijn ingevuld en of de aanvraag compleet is. Indien dit niet het geval is dan wordt de aanvrager in de gelegenheid gesteld om zijn aanvraag aan te vullen.7

• 4. Ga na of de aanvrager een redelijk belang heeft bij de verlening van een verlof (zie hiervoor de in onderdeel B 2 tot en met B 6 opgenomen criteria)

• 5. Controleer of het voorhanden hebben van (vuur)wapens en/of munitie aan de aanvrager kan worden toevertrouwd (zie onderdeel B 1). Hiertoe dienen minimaal de volgende bronnen geraadpleegd te worden:

  • • Justitieel Documentatieregister;

  • • De interne politieregisters;

  • • CIE-registers (voor zover mogelijk).

  • • Open bronnen.

  De volgende bronnen kunnen worden geraadpleegd indien daartoe aanleiding bestaat (deze opsomming is niet limitatief): de wijkagent, de referenten, de aanvrager zelf in een nader gesprek.

• 6. Bespreek met de aanvrager of de vragen op het inlichtingenformulier goed door de aanvrager konden worden ingevuld. Kondig aan dat, als daar aanleiding toe is, een vervolggesprek onderdeel kan uitmaken van de procedure en dat, los daarvan, referenten kunnen worden geraadpleegd.

• 7. Controleer – middels een bezoek aan de locatie waar het wapen en/of de munitie opgeslagen zal gaan worden – of de aanvrager beschikt over een opbergplaats die voldoet aan de eisen voor het opbergen van wapens en/of munitie (zie B 8). Het verdient aanbeveling om deze controle – in verband met de mogelijk daaruit voor de aanvrager voortvloeiende consequenties, zoals de aanschaf van een wapenkluis of de aanpassing van een bergplaats – pas uit te voeren als vast staat dat het verlof kan worden verleend

Formulieren ten behoeve van de schietvereniging

Krachtens artikel 43a van de Rwm zijn schietsportverengingen, die een verlof tot het voorhanden hebben van wapens en munitie hebben, verplicht om een wapenuitgifte-, een munitie-uitgifte en een introducé register bij te houden, overeenkomstig een door de Minister van Justitie vastgesteld model. De modellen heb ik in bijlage C6 tot en met C9 bij deze circulaire vastgesteld. De bij de KNSA aangesloten schietverenigingen mogen in plaats daarvan ook gebruik maken van de door de KNSA vastgesteld model.

Verlenging van een verlof

Voor de verlenging van een verlof hoeft geen aanvraagformulier te worden ingevuld tenzij ten aanzien van de persoon van de aanvrager of ten aanzien van zijn omstandigheden zodanige wijzigingen hebben plaatsgevonden dat het indienen van een nieuw aanvraagformulier onontbeerlijk is. De aanvraag van de verlenging van een verlof kan derhalve eventueel ook mondeling worden gedaan onder gelijktijdige overlegging van alle gegevens die noodzakelijk zijn voor het beoordelen van de verlengingsaanvraag. Bij die beoordeling wordt bezien of de aanvrager nog steeds een redelijk belang heeft bij de verlening van een verlof en of er ten aanzien van de aanvrager geen sprake is van een situatie van ‘vrees voor misbruik’. Daartoe is het invullen van het inlichtingenformulier verlenging, in deze circulaire opgenomen onder C5, wel noodzakelijk.

Overeenkomstige toepassing beoordeling jachtaktes

Op basis van het bepaalde in paragraaf 1.2 van het Bijzonder deel (B) van de circulaire, onder ‘relatie met flora- en faunawet’, vindt de beoordeling van het vrees voor misbruik-criterium ten behoeve van de verstrekking en verlenging van jachtaktes ook plaats conform het hierboven omschreven beoordelingsproces.

Verstrekking jachtaktes aan in het buitenland woonachtige aanvragers

Ten aanzien van jachtaktehouders met een woonplaats buiten Nederland, gelden de volgende afwijkende voorwaarden. Punt 7. van het hierboven uiteengezette aanvraagproces geldt niet.

Voor zover het betreft de aanvraag van een akte op basis van art. 45 van de Flora en Faunawet, geldt eveneens het bepaalde onder 1, 2 en 3 niet. Bij punt 6 geldt als ‘aanvrager’ de Nederlandse aktehouder die de buitenlander uitnodigt.

Voor zover het de aanvraag van een akte op basis van art. 38 van de Flora- en Faunawet betreft, geschied het aanvragen van de akte bij de politiechef van de regionale eenheid Den Haag. Deze behandelt de aanvraag namens de korpschef. De korpschef kan tevens het bepaalde onder 1, 2, 3 en 6 achterwegen laten, indien hij ook zonder het doorlopen van deze stappen het vrees voor misbruikcriterium op andere wijze afdoende kan toetsen. Zo kan het verifiëren dat de aanvrager in het land waarin hij woonachtig is op betrouwbaarheid is getoetst aanleiding zijn genoemde stappen in de procedure achterwege te laten. Ook kan de korpschef bepalen dat de uitvoering van deze stappen in de procedure door politiechefs van andere regionale eenheden kan geschieden.

Voor alle van de in het bijzondere deel genoemde gevallen waarin mogelijk een verlof tot het voorhanden hebben van wapens en munitie kan worden verleend, is bepaald welk aanvraagformulier dient te worden gebruikt en welk verlofdocument dient te worden uitgereikt. Dit is aangegeven bij de desbetreffende paragraaf. In bepaalde gevallen is voor de feitelijke verkrijging van een wapen, waarvoor een verlof tot het voorhanden hebben is verleend, een verlof tot verkrijging noodzakelijk (zie onderdeel A 1.4.4.5).

Een verlof tot het voorhanden hebben van wapens en/of munitie kan onder beperkingen worden verleend, terwijl daaraan tevens voorschriften kunnen worden verbonden. Indien gebruik wordt gemaakt van de modellen WM 26 en WM 27 van de bijlage III van de RWM bevat het verlof de standaardtekst, beperkingen en voorschriften daaronder begrepen, zoals vermeld op het toepasselijke model van bedoelde bijlage en wordt die tekst aangevuld met de conform de inhoud van deze circulaire te vermelden beperkingen en voorschriften. Indien de bijzondere omstandigheden van het geval daartoe aanleiding geven kan de korpschef gemotiveerd extra beperkingen of voorschriften aan het verlof verbinden.

Op bepaalde modellen van het verlof tot het voorhanden hebben zijn ruimtes opengelaten waaruit, indien deze zijn afgestempeld en geparafeerd door de korpschef, blijkt dat tevens een verlof tot voorhanden hebben van de bijbehorende munitie is verleend of dat een (doorlopend) verlof tot vervoer is verleend. Voor zover nodig is steeds vermeld in welke gevallen deze verloven in de regel kunnen worden verleend.

Op grond van artikel 27, eerste lid, van de WWM is het verboden om een wapen van de categorieën II, III en IV te dragen. In het tweede lid van dit artikel is bepaald dat dit verbod niet van toepassing is op personen die:

• a. houder zijn van een verlof als bedoeld in artikel 29, voor zover dit verlof reikt; of

• b. op grond van artikel 26, tweede lid, voor de jacht8 bestemde wapens voorhanden mogen hebben, voor wat betreft het terrein waar zij tot de jacht gerechtigd zijn.

In het derde en vierde lid van artikel 27 is tenslotte bepaald dat de minister bij regeling vrijstelling kan verlenen van het verbod van het eerste lid voor optochten, studenten-weerbaarheidsverenigingen (categorieën III en IV), ceremoniële wapens, kermissen en sportbeoefening (categorie IV). De minister heeft van deze mogelijkheid gebruik gemaakt en heeft in de paragrafen 12 en 13 van de RWM een aantal vrijstellingen opgenomen voor het dragen van wapens van de categorie III of IV.

In artikel 29 van de WWM is bepaald dat de korpschef kan bepalen dat – indien een redelijk belang dit vordert – het verlof tot het voorhanden hebben van een wapen van categorie III tevens betrekking heeft op het dragen van dit wapen.

Een redelijk belang voor het dragen van een wapen zal echter niet gauw aanwezig zijn. In uitzonderlijke gevallen kan bijvoorbeeld een draagverlof worden verleend ten behoeve van zelfverdediging (zie de voorwaarden in onderdeel B 6).

De belangrijkste bepalingen omtrent vergunningen tot vervoer en de verlening van verloven tot vervoer van wapens en munitie van de categorieën II en III zijn te vinden in de artikelen 22 en 24 WWM.

Verloven tot vervoer worden verstrekt door de korpschef. Op grond van artikel 9, vierde lid, WWM, kan de korpschef bepalen dat de erkenning tevens eenvergunning tot vervoer van wapens en munitie van de categorieën II en III inhoudt.

Vergunningen en verloven tot vervoer kunnen onder beperkingen worden verleend, terwijl daaraan tevens voorschriften kunnen worden verbonden. Indien gebruik wordt gemaakt van de modellen WM 26 en WM 27 bevat het verlof tot vervoer de voorschriften en de overige tekst van het in bijlage III bij de RWM opgenomen model WM 12 (Verlof tot vervoer).

De vergunning en het verlof tot vervoer moeten onder bepaalde omstandigheden worden gewijzigd of ingetrokken door de Minister van Veiligheid en Justitie of het orgaan dat de vergunning of verlof heeft verleend (zie artikel 7, tweede lid, WWM).

De Minister van Veiligheid en Justitie heeft voor een aantal gevallen vrijstellingen van het verbod om een wapen of munitie te vervoeren verleend. Deze gevallen zijn omschreven in de paragrafen 5, 10, en 17 en de artikelen 4, 21, 22, 24, 39, 40 en 41, tweede lid, van de RWM.

De personen die in opdracht van de houder van de vergunning of het verlof tot vervoer zijn belast met het feitelijk transport van de wapens of munitie, worden altijd in de vergunning of het verlof vermeld. Zie ook de vrijstellingen op dit punt in de artikelen 45 en 46 van de RWM.

Personen die bevoegd zijn vuurwapens en munitie te dragen, is het ook toegestaan die wapens en munitie te vervoeren. Bevoegd tot het dragen van vuurwapens en munitie zijn onder meer personen die een jachtakte als bedoeld in de Flora- en faunawet bezitten, wat betreft de voor de jacht bestemde wapens en munitie van categorie III, die in de jachtakte zijn omschreven (artikel 27, tweede lid, aanhef en onder b, WWM). De wet beperkt deze bevoegdheid tot dragen tot het jachtveld, het terrein waar de jachtaktehouders tot de jacht dan wel beheer en schadebestrijding gerechtigd zijn. Voor het overige dienen de wapens te worden vervoerd in de zin van de WWM (derhalve zodanig verpakt dat ze niet voor onmiddellijk gebruik kunnen worden aangewend). Zie hieromtrent de vrijstelling in artikel 44 RWM.

Incidenteel verlof tot vervoer ten behoeve van particulieren

De aanvrager dient zelf bevoegd te zijn om het wapen waarop de aanvraag betrekking heeft, voorhanden te hebben. Ook de ontvanger moet uiteraard bevoegd zijn tot het voorhanden hebben van dit wapen. Het kan echter voorkomen dat degene die daadwerkelijk het vervoer verricht, in beginsel die bevoegdheid niet bezit. Deze persoon of dit bedrijf (b.v. een vervoersbedrijf) verkrijgt de bevoegdheid om het wapen of de munitie te vervoeren via de vrijstellingen in artikel 45 en 46 RWM, respectievelijk door het aan de aanvrager verleende verlof tot vervoer bij zich te dragen. Dit verlof vermeldt de naam van de vervoerder (indien het een particulier betreft) of de naam van het bedrijf waarvoor hij werkzaam is (indien het beroepsvervoer betreft). Na afloop van het vervoer dient de vervoerder het verlof toe te zenden aan de politiechef van de regionale eenheid waar het verlof is afgegeven. Indien het verlof niet wordt gebruikt, dient de aanvrager het verlof terug te zenden aan de politiechef van de regionale eenheid (waar het verlof is afgegeven.

Formulieren

Aanvraagformulier: model WM 11 in bijlage III bij de RWM.

Verlofdocument: model WM 12 in bijlage III bij de RWM.

Doorlopend verlof tot vervoer gekoppeld aan het verlof tot voorhanden hebben

Indien de korpschef een verlof tot het voorhanden hebben afgeeft, zal de betrokkene soms ook over een doorlopend verlof tot vervoer moeten beschikken. Dit doorlopend verlof tot vervoer kan worden verleend door op het verlof tot het voorhanden hebben de daartoe opengelaten ruimte af te stempelen en te paraferen. Zo nodig kunnen de op het vervoer betrekking hebbende beperkingen en voorschriften, die standaard op het document staan vermeld, worden aangepast aan de omstandigheden van het geval.

De bepalingen betreffende de verlening van verloven tot verkrijging van wapens en munitie van categorie III zijn te vinden in de artikelen 31 en 32 WWM.

Verloven tot verkrijging van wapens en munitie worden verstrekt door de korpschef en feitelijk aangevraagd, in overeenstemming met het mandaatbesluit politie, in de regionale eenheid waar de aanvrager zijn woon of verblijfplaats heeft. Een verlof tot verkrijging van een verenigingsvuurwapen wordt feitelijk aangevraagd in de regionale eenheid waar de aanvrager, te weten de schietvereniging, haar vaste accommodatie dan wel haar statutaire zetel heeft, ook al woont de feitelijke beheerder van de verenigingswapens elders.

Heeft de aanvrager evenwel geen vaste woon- of verblijfplaats in Nederland dan wordt het verlof feitelijk aangevraagd in de regionale eenheid waar de aanvrager (tijdelijk) verblijft. Aan de aanvrager die geen vaste woon- of verblijfplaats in Nederland heeft, maar die wel ingezetene is van één van de andere lidstaten van de Europese Unie, kan slechts een verlof tot verkrijging van wapens, ten aanzien waarvan het voorhanden hebben in de betrokken lidstaat aan een vergunning is onderworpen, worden verleend, wanneer aan de aanvrager een consent is verleend tot het doen uitgaan van de wapens (zie onderdeel A 1.4.5.1).

Bij een overdracht van wapens en munitie met het oogmerk om deze onmiddellijk Nederland te doen uitgaan, zijn de artikelen 31 en 32 WWM niet van toepassing. Voor deze gevallen geldt de in artikel 20, tweede lid, WWM vermelde consentregeling.

Verloven tot verkrijging kunnen onder beperkingen worden verleend, terwijl daaraan tevens voorschriften kunnen worden verbonden. Indien gebruik wordt gemaakt van het model WM25 bevat het verlof tot verkrijging de gegevens zoals vermeld op het in bijlage III bij de RWM opgenomen model WM 2 (Verlof tot verkrijging van een (vuur)wapen/onderdeel/hulpstuk).

De Minister van Veiligheid en Justitie heeft in artikel 27 RWM vrijstelling verleend van het verbod van artikel 31, vierde lid WWM, voor het overdragen aan personen die de leeftijd van achttien jaar nog niet hebben bereikt van degens, lucht-, gas- en veerdrukwapens en kruisbogen, één en ander met het oog op in verenigingsverband beoefende sporten.

Ingevolge het bepaalde in artikel 13 van de RWM dient de beheerder, als bedoeld in artikel 10 WWM, bij de verkrijging van wapens van categorie III van personen die een verlof tot het voorhanden hebben als bedoeld in artikel 28 van de wet bezitten, dan wel op grond van artikel 26, tweede lid, van de wet voor de jacht bestemde wapens voorhanden mogen hebben, een ontvangstbewijs, overeenkomstig het in bijlage III bij deze wet opgenomen model, te verstrekken.

Een verlof tot verkrijging is, zo volgt uit artikel 32, eerste lid, van de WWM, alleen nodig voor houders van een verlof tot het voorhanden hebben alsmede voor houders van een jachtakte (zie de laatste alinea van dit onderdeel voor de verkrijging van wapens door personen die op andere gronden bevoegd zijn om een wapen van categorie III voorhanden te hebben).

Personen die een aanvraag indienen voor een verlof tot het voorhanden hebben van een vuurwapen, zullen op het aanvraagformulier dienen aan te geven welk specifiek wapen (met vermelding van het nummer) zij wensen aan te schaffen, alsmede uit handen van wie zij het wapen zullen ontvangen. Dit brengt met zich mee dat, indien positief op de aanvraag wordt beslist, de korpschef voor het desbetreffende wapen een verlof tot het voorhanden hebben afgeeft of dit wapen bijschrijft op een reeds eerder aan betrokkene verleend verlof, terwijl hij tevens aan betrokkene een verlof tot verkrijging verstrekt. Een kopie van dit verlof tot verkrijging (waarop vermeld: KOPIE) zenden aan de regionale eenheid van de politie waar het wapen tot het moment van de overdracht staat geregistreerd.

De persoon die het wapen overdraagt, dient het verlof tot verkrijging in ontvangst te nemen. Teneinde zeker te zijn dat het wapen aan de rechthebbende wordt overgedragen zal hij ook de identiteit van de verkrijger moeten vaststellen en het soort en nummer van diens identiteitsbewijs alsmede de datum van afgifte daarvan en de afgevende instantie, op het verlof tot verkrijging moeten noteren. Daarnaast zal hij zich ervan moeten vergewissen dat het desbetreffende wapen op een aan betrokkene verleend verlof of verleende jachtakte staat bijgeschreven. Eerst na deze handelingen en controles te hebben uitgevoerd, mag hij het wapen overdragen. Vervolgens moet hij het ingenomen verlof tot verkrijging toezenden aan de regionale eenheid van de politie, waar het wapen tot het moment van de overdracht stond geregistreerd. De verkrijger dient binnen twee weken na de verkrijging het wapen ter controle aan te bieden aan de korpschef die hem het verlof of de jachtakte heeft verleend, zodat deze kan verifiëren of de op het verlof of de jachtakte vermelde gegevens overeenstemmen met de gegevens van het wapen.

Aan personen die geen houder zijn van een verlof tot het voorhanden hebben of een jachtakte, maar die uit anderen hoofde gerechtigd zijn wapens of munitie voorhanden te hebben, behoeft, alvorens zij tot de aanschaf van dat wapen over mogen gaan, geen verlof tot verkrijging als bedoeld in artikel 31, derde lid, van de WWM, te worden verleend. Het kan hier bijvoorbeeld gaan om personen die over een erkenning beschikken, als ook om – bij ministeriële regeling aangewezen – personen in overheidsdienst zoals genoemd in artikel 3a van de WWM. Alvorens aan één van de hier bedoelde personen een wapen over te dragen, zal diens bevoegdheid tot voorhanden hebben van dat wapen wel deugdelijk moeten worden vastgesteld. Die bevoegdheid kan bijvoorbeeld blijken uit een bewijs van erkenning of uit het bezit van een ‘voorschrift’ dat is afgegeven door het boven de persoon in overheidsdienst gestelde gezag.

Formulier

Verlofdocument: model WM 2 in bijlage III bij de RWM.

Een verlof wordt geweigerd indien niet wordt voldaan aan de voorwaarden zoals genoemd in artikel 28, tweede lid, van de WWM (zie onderdeel A 1.4.4.1) of indien er sprake is van één van de weigeringsgronden zoals genoemd in artikel 7, eerste lid, van de WWM. De meest frequent toegepaste weigeringsgronden zijn de onder sub b en c genoemde situaties van ‘het niet kunnen toevertrouwen ‘ en ‘vrees voor misbruik’ (zie onderdeel B 1 voor de nadere invulling van deze begrippen).

Een verlof kan worden ingetrokken indien er sprake is van één van de in artikel 7, tweede lid, van de WWM genoemde situaties. Hetgeen hierboven is opgemerkt met betrekking tot het verschil tussen sub b en sub c is eveneens van toepassing op de intrekkingsgronden in het voornoemde artikel.

Een besluit tot intrekking of weigering dient zorgvuldig tot stand te komen en dient te voldoen aan de eisen die de Algemene wet bestuursrecht aan een besluit stelt. Tegen beslissingen tot weigering of intrekking van een verlof staat, op grond van artikel 34 van de WWM, (administratief) beroep open bij de Minister van Veiligheid en Justitie. Tegen beslissingen van de minister die in (administratief) beroep zijn genomen staat beroep open bij de sector bestuursrecht van de rechtbank en tegen de beslissingen van de rechtbank staat vervolgens (hoger) beroep open bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. In dit kader heeft de Raad van State geoordeeld dat de korpschef geen beroep kan instellen tegen een besluit van de Minister van Veiligheid en Justitie9. De door de korpschef op grond van de WWM uitgeoefende bevoegdheden worden immers uitgeoefend onder de verantwoordelijkheid van de Minister van Veiligheid en Justitie.

Voor zover het redelijk belang voor de verlening van een verlof wordt ontleend aan het beoefenen van de schietsport, dient de korpschef het bestuur van de KNSA, en indien de betrokkene lid is van een vereniging die niet is aangesloten bij de KNSA, ook het bestuur van die schietvereniging, terstond in kennis te stellen van het feit dat een verlof is geweigerd, niet is verlengd of is ingetrokken. Deze melding dient te bestaan uit:

• a. De naam, het adres en de geboortedatum van de betrokkene;

• b. Het KNSA licentienummer of lidmaatschapsnummer van de betreffende vereniging;

• c. datum van het besluit en of er sprake is van een intrekking of weigering van een verlof.

Indien het redelijk belang voor de verlening van een verlof wordt ontleend aan het lidmaatschap van een ander soort vereniging10, dient de korpschef het bestuur van de desbetreffende vereniging terstond in kennis te stellen van het feit dat een verlof is geweigerd of ingetrokken. In verband met de privacy van betrokkene dient in de melding te worden volstaan met het vermelden van:

• a. De naam, het adres en de geboortedatum van de betrokkene;

• b. lidmaatschapsnummer van de desbetreffende vereniging;

• c. datum van het besluit en of er sprake is van een intrekking of weigering van een verlof.

Van de verenigingen wordt verwacht dat zij controleren of de gegevens juist en nauwkeurig zijn en het lid in de gelegenheid stelt om tegen hetgeen de vereniging onderneemt en hetgeen op de lijst staat, te ageren. De gegevens mogen door de vereniging niet aan derden worden door verstrekt.

Met betrekking tot in- en uitvoer onderscheidt de WWM drie soorten handelingen, namelijk: ‘doen binnenkomen’, ‘doen uitgaan’ en ‘doorvoer’. In artikel 1, onder 7 en 8, van de WWM zijn deze begrippen als volgt gedefinieerd:

Binnenkomen en uitgaan: ‘het binnen het grondgebied van Nederland komen, respectievelijk het verlaten van het grondgebied van Nederland ’

Doorvoer: ‘binnenkomen gevolgd door uitgaan’

Wapens van categorie I

Op grond van de WWM is het onder meer verboden om een wapen van categorie I voorhanden te hebben, te vervoeren, te doen binnenkomen of te doen uitgaan. De verlening van een consent voor categorie I wapens is niet mogelijk11. Voor de in- uit- of doorvoer van categorie I wapens kan de Ministerie van Veiligheid en Justitie ontheffing verlenen op grond van artikel 4 respectievelijk artikel 13, tweede lid van de WWM.

Een ontheffing voor de in-, uit- of doorvoer van wapens van categorie I dient te worden aangevraagd bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Meer informatie over de aanvraag van een ontheffing kunt u vinden op de website van het Ministerie van Veiligheid en Justitie: http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/venj

of u kunt telefonisch contact opnemen met het werkproces wet wapens en munitie, telefoonnummer:

(070) 370 90 70.

Wapens en munitie van categorie II en III

Op grond van artikel 14 van de Wet wapens en munitie (WWM) is het verboden om zonder consent een wapen of munitie van de categorieën II en III te doen binnenkomen (invoer) of te doen uitgaan (uitvoer), alsmede om de bij binnenkomst aangegeven bestemming van zulke wapens of munitie zonder consent te wijzigen.

Voor het doen binnenkomen en doen uitgaan van wapens en munitie van categorie II en III is dus in principe altijd een consent vereist. Geen consent is vereist indien één van de vrijstellingen zoals opgenomen in de RWM op de wapens en/of munitie van toepassing is.

De verlening van consenten vindt plaats door de Centrale Dienst voor In- en Uitvoer te Groningen (CDIU). Voor het aanvragen van een consent wordt gebruik gemaakt van een speciaal aanvraagformulier. Deze aanvraagformulieren zijn verkrijgbaar bij de CDIU of de politiechef bij de regionale eenheid. Voor vragen en informatie over de consentverlening kunt u contact opnemen met de CDIU:

Belastingdienst/Douane Groningen/CDIU

Postbus 30003

9700 RD Groningen

Tel: (088) 151 21 22

Fax: (088) 151 31 82

E-mail: drn-cdiu.groningen@belastingdienst.nl

Wapens van categorie IV

Voor de in- uit- of doorvoer van wapens van categorie IV is geen vergunning benodigd op grond van de WWM.

Invoer van vrijgestelde wapens

Voor het invoeren van wapens die in het land van verzending vergunningsplichtig zijn maar in Nederland niet kan bij de CDIU een verklaring worden verkregen dat het desbetreffende wapen in Nederland niet vergunningsplichtig is. Met deze verklaring kan dan meestal in het land van verzending een uitvoervergunning worden verkregen.

In het kader van het Nederlandse wapenexportbeleid mogen strategische goederen slechts worden uit- of doorgevoerd indien voor deze goederen een uitvoervergunning is verleend. Onder strategische goederen worden verstaan militaire goederen en goederen voor tweeërlei gebruik (goederen die zowel een civiele als militaire toepassing hebben, ook wel 'dual use' goederen genoemd). In het Uitvoerbesluit strategische goederen staat in een bijlage nauwkeurig omschreven welke goederen als strategisch moeten worden aangemerkt. Een groot deel van de (vuur)wapens waarop de Wet wapens en munitie van toepassing is, is tevens aangemerkt als militaire goederen.

De uitvoer van strategische goederen – zonder vergunning van de Minister van Buitenlandse Zaken – is verboden. Een persoon of een bedrijf dat voornemens is goederen uit of door te voeren die worden genoemd in het Besluit strategische goederen, dient bij de CDIU een uitvoervergunning aan te vragen (voor het adres zie onderdeel B 1.4.5.1).

Om inzicht te verschaffen op welke wijze het Nederlandse export- en doorvoersysteem van strategische goederen is geregeld en welke goederen onder controle staan, heeft de CDIU in samenwerking met het Ministerie van Buitenlandse Zaken het Handboek Strategische Goederen opgesteld. Dit handboek is aan te vragen bij de CDIU. Het handboek is ook te raadplegen via de internetsite: http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/rapporten/2006/10/23/handboek-strategische-goederen.html

Ingevolge het bepaalde in artikel 28a van de WWM wordt aan personen die gerechtigd zijn tot het voorhanden hebben van een vuurwapen op hun verzoek een Europese vuurwapenpas uitgereikt, waarop de door de aanvrager voorhanden gehouden wapens kunnen worden aangetekend.

De invoering van de Europese vuurwapenpas is een gevolg van de toepassing van de Richtlijn van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 18 juni 1991 inzake de controle op de verwerving en het voorhanden hebben van wapens (91/477EEG). Met de invoering van de pas werd beoogd van legale wapenbezitters, waaronder jagers en sportschutters door de EU-landen met hun wapens te vergemakkelijken en anderzijds de binnenlandse controle op die legale wapenbezitters zoals jagers en sportschutters, die afkomstig zijn uit één van de andere bij de EU aangesloten landen, te vergroten.

In verband met dit laatste wordt aan de tamelijk ruime vrijstelling12 van de consent- en verlofplicht voor (EU)jagers en sportschutters thans de voorwaarde van het bezit van de Europese vuurwapenpas verbonden. Het opnemen in de pas van een visum door de Nederlandse autoriteiten – in het geval van niet in Nederland ingezetenen – wordt uitdrukkelijk niet verlangd; het enkele bezit van een door een land van de EU afgegeven vuurwapenpas is voldoende. Voor jagers en sportschutters die niet in het bezit van een dergelijke pas zijn, geldt de vrijstelling dan ook niet; zij zullen in voorkomende gevallen een consent dienen aan te vragen. Als bijlage C3 is bij deze circulaire de invulinstructie voor de Europese vuurwapenpas opgenomen.

Zowel artikel 28a van de WWMWet wapens en munitie (WWM) als voornoemde de Europese richtlijn van 18 juni 1991 waar dit wetsartikel op gebaseerd is spreken alléén van vuurwapens. Het is dus op grond van artikel 28a, eerste lid, van de WWM niet mogelijk een Europese vuurwapenpas af te geven voor een luchtdrukwapen. Het gaat immers om een vuurwapenpas.

Sinds 30 september 2013 geldt EU verordening 258/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 14 maart 2012 tot uitvoering van artikel 10 van het Protocol van de Verenigde Naties tegen de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, tot aanvulling van het Verdrag van de Verenigde Naties ter bestrijding van grensoverschrijdende georganiseerde misdaad (VN-protocol inzake vuurwapens), en tot vaststelling van uitvoervergunningen voor vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie en maatregelen betreffende de invoer en doorvoer ervan (PbEU 2012, L 94) (hierna: de verordening). De verordening is door het Europees Parlement en de Raad gezamenlijk op 14 maart 2012 vastgesteld. Ter uitvoering van de verordening wordt de WWM gewijzigd, teneinde een wettelijke grondslag te creëren voor de op grond van de verordening voor de lidstaten verplicht in te voeren sanctiemogelijkheden bij inbreuk op de verordening. Hierom wordt een specifieke verplichting tot het hebben van een uitvoervergunning voor de uitvoer van de in bijlage 1 van de verordening opgesomde vuurwapens, hun onderdelen, essentiële componenten en munitie, in de Wwm opgenomen en wordt overtreding van dit voorschrift strafbaar gesteld. Het wetgevingstraject is op het moment van vaststellen van deze CWM nog niet afgerond. Maar omdat de verordening wel sinds 30 september 2013 geldt dient – voor zover mogelijk – conform de verordening gehandeld te worden. Bij constatering van een overtreding van een bepaling van de verordening handelen Douane en CDIU, en in voorkomende gevallen andere handhavingsdiensten op eenzelfde wijze als ware de verordening volledig geïmplementeerd.

Aan een door de KNSA gecertificeerde schietvereniging kan een verlof worden verleend tot het voorhanden hebben van vuurwapens, die aan die vereniging toebehoren en die bestemd zijn voor gebruik door de leden van die vereniging. Een verenigingsverlof wordt alleen verleend indien de schietvereniging en haar leden met de verlening van dit verlof geen gevaar voor zichzelf, de openbare orde of veiligheid kunnen vormen en er een redelijk belang is voor het verlenen van het verlof. Het verlof tot het voorhanden hebben van verenigingswapens en munitie wordt feitelijk gesteld op naam van de beheerder(s) van de vereniging. De vereniging dient zich bezig te houden met het beoefenen van de schietsport en alle geldende wetten en regelgeving na te leven. Hierbij geldt dat voor de certificeringseis voor verenigingen die zijn aangesloten bij de KNSA onder 2.8.3 een overgangsregeling is opgenomen.

Geen gevaar voor zichzelf, de openbare orde en veiligheid

Gelet op de grote gevaarzetting van vuurwapens is er een noodzaak het voorhanden daarvan streng te reguleren. Daarom kan er alleen sprake zijn van het legaal beoefenen van de schietsport, wanneer iemand dit in Nederland op een veilige en gecontroleerde wijze doet. Er kan alleen sprake zijn van een veilige en gecontroleerde wijze, wanneer de persoon die wapens en munitie voorhanden heeft, dit op legale gronden heeft.

Jegens de vereniging en ook jegens de bestuurders van die vereniging en jegens de beheerders van die vereniging mag geen vrees voor misbruik bestaan. Van de schietvereniging en haar bestuurders en beheerders wordt verwacht dat zij op de hoogte zijn van de geldende (wapen)wettelijke bepalingen en deze stipt volgen.

Wanneer een vereniging een verenigingsverlof voor de schietsport aanvraagt, moet in ieder geval blijken dat de beheerders, al langere tijd conform de geldende regels de schietsport beoefenen en gedurende die periode voldoende oefening hebben gehad. Ook het systeem van de opbouw in wapentypes (zie onder 2.2.2, 2.2.3, 2.2.5 en 2.4.6) is met dit doel in het leven geroepen: voorkomen moet worden dat de relatief ongeoefende schutter de beschikking krijgt over ‘zwaardere’ vuurwapens.

Redelijk belang

Om een verlof tot het voorhanden hebben van wapens en munitie als bedoeld in artikel 28, eerste lid, van de Wwm te verkrijgen moet er sprake zijn van een redelijk belang tot het voorhanden hebben van wapens en munitie. De schietsport kan een redelijk belang opleveren tot het voorhanden hebben van wapens en munitie. Dit is alleen het geval, indien de schietvereniging door de KNSA is gecertificeerd en met de wapens die zij aanvraagt door haar leden binnen de vereniging op een veilige en gecontroleerde wijze, in wedstrijdverband, een door de KNSA erkende of gereglementeerde tak van de schietsport wordt beoefend. Het aantal vuurwapens, waarvoor het verenigingsverlof geldt, dient voorts in een redelijke verhouding te staan tot het aantal leden dat regelmatig van die wapens gebruik maakt. Een eenmaal bevoegd voorhanden gehouden vuurwapen mag alleen gebruikt worden binnen de doelen waarvoor de bevoegdheid is verkregen. Misbruik maken van deze bevoegdheid door het vuurwapen voor andere doeleinden dan de schietsport te gebruiken, geldt als intrekkingsgrond, zoals bepaald in artikel 7, tweede lid, onder c van de Wet wapens en munitie.

Aanvraagformulieren

De vereniging dient bij de aanvraag tot een verlof gebruik te maken van de door de Minister van Veiligheid en Justitie in de Rwm vastgestelde aanvraagformulieren.

In het verenigingsverlof wordt vermeld wie als beheerder van de verenigingswapens optreedt, voor zover het betreft het beheren van de vuurwapens. Het verlof wordt aan de beheerder verstrekt. Indien meer (bestuurs-)leden als beheerder optreden, dan verkrijgt ieder van die (bestuurs-)leden een verlof tot het voorhanden hebben van verenigingswapens, met daarop zijn naam. Het verlof bevat tevens zijn pasfoto.

Indien er ten aanzien van de vereniging, het bestuur van de vereniging en de beheerder geen vrees voor misbruik bestaat, kan het gevraagde verlof, met een geldigheidsduur van één jaar, worden verleend. Op het verlofdocument kan, indien hiervoor een redelijk belang bestaat, worden aangegeven dat tevens verlof tot vervoer en verlof tot het voorhanden hebben van de bijbehorende munitie wordt verleend.

Bij verlening en verlenging van het verlof behoeft de beheerder niet te voldoen aan het minimum aantal schietbeurten dat met betrekking tot het voorhanden hebben van privé-wapens geldt.

Bij een eerste verlofaanvraag dient (de vertegenwoordiger van) de korpschef – middels een bezoek aan de locatie waar het wapen en/of de munitie opgeslagen zal gaan worden – te controleren of de aanvragende vereniging beschikt over een opbergplaats die voldoet aan de eisen voor het opbergen van wapens en munitie (zie B/8). Deze controle wordt, in verband met de mogelijk daaruit voor de aanvrager voortvloeiende consequenties, zoals de aanschaf van een wapenkluis of de aanpassing van een bergplaats, pas gedaan als vaststaat dat het verlof kan worden verleend. Er zijn tenminste 3 persoonlijke contactmomenten tussen het bestuur, de beheerder van de vereniging en politie. Het is van groot belang dat de politie iedere beheerder van het verenigingsverlof bij een eerste verlofaanvraag in persoon ontmoet. De beheerder(s) word(t)(en) daarom uitgenodigd zelf het aanvraagformulier in persoon op het politiebureau af te geven. Een ander moment van persoonlijk contact tussen de vertegenwoordiging van de vereniging en politie in het aanvraagproces betreft de controle van de wapenkluis of wapenkamer. De eis dat de beheerder(s) de documenten dien(t)(en) af te halen op het politiebureau staat garant voor een derde moment van persoonlijk contact.

Schematisch overzicht

Hieronder is schematisch een overzicht opgenomen van de wettelijke voorwaarden, de wettelijke bepalingen en de praktische uitwerking hiervan.

Verenigingswapens zijn ervoor bestemd om de leden van de vereniging, die niet over een (geschikt) eigen vuurwapen beschikken, in staat te stellen de desbetreffende tak van schietsport te beoefenen. De op het verenigingsverlof vermelde beheerders mogen daartoe de verenigingswapens ter hand stellen aan andere leden, die onder toezicht van die beheerders en binnen de eigen verenigingsaccommodatie, de schietsport beoefenen.

Voor het gebruik van verenigings- en privéwapens mag de vereniging munitie aan haar leden ter beschikking stellen. De vereniging mag alleen die munitie aan haar leden ter beschikking stellen die de vereniging zelf krachtens het verenigingsverlof voorhanden mag hebben.

Bij de uitgifte en het gebruik van verenigingswapens en munitie dienen, met het oog op het voorkomen van gevaar voor de openbare orde of veiligheid, de volgende voorschriften in acht genomen. Deze voorschriften worden ook in het verenigingsverlof opgenomen:

• a. Het gebruik van de op het verenigingsverlof vermelde verenigingsvuurwapens is uitsluitend toegestaan: aan:

  • • (aspirant) leden van een schietvereniging met een KNSA-licentie of leden van een door de KNSA gecertificeerde schietvereniging, die in het bezit zijn van een verklaring omtrent het gedrag. introducés, conform de regeling voor promotieactiviteiten en introducés (zie B 2.2.5.).

• b. De schietvereniging dient een wapenuitgifteregister bij te houden conform het model van de KNSA; of -voor verenigingen die niet zijn aangesloten bij de KNSA- het model opgenomen in bijlage C6;

• c. De schietvereniging dient een munitie-uitgifteregister bij te houden conform het model van de KNSA; of -voor verenigingen die niet zijn aangesloten bij de KNSA- het model opgenomen in bijlage C8;

• d. De beheerder dient er op toe te zien dat het verenigingswapen door het (aspirant) lid, na afloop van diens oefening of wedstrijd, zo spoedig mogelijk aan hem wordt teruggegeven.

• e. Het gebruik van de aan leden verstrekte munitie geschiedt, voor zover het gaat om leden die geen privé- verlof hebben tot het voorhanden hebben van die munitie, onder toezicht van de beheerder. Dit toezicht is zodanig georganiseerd dat het niet mogelijk is dat het lid de eventueel niet verschoten munitie meeneemt buiten de schietaccommodatie. De eventueel niet verschoten munitie dient na afloop van de oefening of wedstrijd bij de beheerder in bewaring te worden gegeven die het opbergt in de daarvoor bestemde bergplaats.

• f. Aan leden die korter dan één jaar volwaardig lid zijn van de schietvereniging, mogen alleen de op het verenigingsverlof vermelde verenigingsvuurwapens18 worden uitgeleend die geschikt zijn voor de Olympische disciplines.

Het beoefenen van de schietsport met verenigingswapens, door leden van die vereniging, buiten de accommodatie van de eigen schietvereniging (bijvoorbeeld het deelnemen aan een schietwedstrijd elders) kan op de volgende wijzen plaatsvinden:

• a. De beheerder van de verenigingswapens begeleidt het desbetreffende lid naar die andere schietvereniging of schietplaats, alwaar hij hem het wapen ter beschikking stelt. Het lid schiet dan onder toezicht van de beheerder. Na afloop van de wedstrijd of de schietoefening neemt de beheerder het wapen weer in ontvangst.

• b. Eén of meerdere verenigingswapens worden door de beheerder uitgeleend aan een lid van de vereniging ter medeneming naar elders. De duur van de uitlening dient in een redelijke verhouding te staan tot het gebruik dat het betrokken lid van dat vuurwapen buiten de vereniging maakt. Met andere woorden, hij mag het wapen niet voor langere perioden onder zich houden of thuis voorhanden hebben maar dient het steeds binnen redelijke termijn na gebruik weer aan de beheerder terug te geven. De beheerder mag niet meer wapens tegelijkertijd aan één persoon uitlenen dan deze redelijkerwijze voor gebruik buiten de eigen vereniging nodig heeft. Bij gebruikmaking van deze mogelijkheid dient aan de volgende voorwaarden te worden voldaan:

  • 1. het lid dient tenminste een jaar lid te zijn van de schietvereniging;

  • 2. het lid dient in het bezit te zijn van een op zijn naam gesteld verlof tot het voorhanden hebben en tot het vervoer van die verenigingswapens (maximaal 5), waarover hij met goedvinden van het bestuur buiten de accommodatie van de vereniging mag beschikken; en

  • 3. de beheerder dient een register bij te houden, conform het model van de KNSA of -voor verenigingen die niet zijn aangesloten bij de KNSA-het model opgenomen in bijlage C7, waarin hij aantekening doet van de uitlening van een verenigingswapen.

  • 4. aan leden die korter dan twee jaar lid zijn van de schietvereniging19, mogen alleen de op het verenigingsverlof vermelde verenigingsvuurwapens20 worden uitgeleend die geschikt zijn voor de Olympische disciplines, de disciplines van de International Sport Shooting Federation en de disciplines van de Muzzle Loaders Associations International Committee, zoals gereglementeerd door de KNSA.

Bij verlening en verlenging van het verlof behoeft betrokkene niet te voldoen aan het minimum aantal schietbeurten dat met betrekking tot het voorhanden hebben van privé-wapens geldt.

Er zijn studentenweerbaarheidsverenigingen waaraan door de krijgsmacht vuurwapens ter beschikking worden gesteld om te worden gedragen bij het uitoefenen van eerbetoon en soortgelijke manifestaties. De aanvraag voor een verlof tot het voorhanden hebben en vervoeren van deze wapens en de bijbehorende munitie, wordt door het bestuur van de betrokken vereniging ingediend bij de korpschef. De aanvraag wordt eerst in behandeling genomen nadat de bereidheid om de wapens ter beschikking te stellen schriftelijk is bevestigd van de zijde van de verantwoordelijke militaire autoriteit, die daarbij dient aan te geven om welke wapens het gaat, met vermelding van typen en nummer.

In het verenigingsverlof wordt vermeld wie als vertegenwoordiger van de vereniging optreedt, voor zover het betreft het beheren van de vuurwapens. Het verlof bevat tevens zijn pasfoto. Indien meer (bestuurs-)leden als beheerder optreden, dan verkrijgt ieder van die (bestuurs-)leden een verenigingsverlof.

Op het verlof tot het voorhanden hebben dient hetgeen onder ‘BEPERKINGEN’ is gesteld met betrekking tot het vervoer, te worden aangepast aan de feitelijke situatie.

Verenigingsverloven en verloven tot het voorhanden hebben van privé-vuurwapens strekken er niet toe om personen die geen lid zijn van een schietvereniging in staat te stellen de schietsport te beoefenen.

Niettemin bestaat er zoals ook gesteld in artikel 43a van de Rwm geen bezwaar tegen indien een schietvereniging incidenteel – in het kader van promotie van de vereniging en de schietsport – geïnteresseerden (introducés) in de gelegenheid stelt met de schietsport kennis te maken. Deze promotieactiviteiten mogen zowel georganiseerd (door het bestuur van de vereniging) als ad hoc (bijvoorbeeld een door een lid van de vereniging meegebrachte introducé) plaatsvinden. Het organiseren van bedrijfsfeesten of andere evenementen – waarbij met vuurwapens kan worden geschoten – is echter niet toegestaan. Uitsluitend erkende schietcentra mogen op commerciële basis vuurwapens ter beschikking stellen aan derden (zie onderdeel B/2.3 voor de voorwaarden).

Bij het ter beschikking stellen van verenigings- of privé-wapens aan introducés dienen de volgende voorschriften in acht te worden genomen. Hierbij geldt dat de voorschriften voor zover het gaat om het ter beschikking stellen van luchtdrukwapens, slechts gelden voor het ter beschikking stellen aan minderjarigen.

• a. De schietvereniging dient een introducéregister21 bij te houden conform het model van de KNSA; of -voor verenigingen die niet zijn aangesloten bij de KNSA- het model dat onder bijlage C9 bij deze Circulaire is gevoegd;

• b. het vuurwapen of luchtdrukwapen alsmede de daarbij behorende munitie mag pas op het schietpunt van de schietbaan – door de persoon die bevoegd is het betrokken vuurwapen voorhanden te hebben – aan de schutter worden afgegeven22;

• c. de persoon die bevoegd is het betrokken vuurwapen of luchtdrukwapen voorhanden te hebben blijft tijdens het schieten in de onmiddellijke nabijheid van de schutter op het schietpunt;

• d. het vuurwapen en de niet verschoten patronen of het luchtdrukwapen dienen onmiddellijk na de schietoefening op het schietpunt te worden teruggegeven aan de persoon die bevoegd is het betrokken vuurwapen voorhanden te hebben;

• e. door de persoon die bevoegd is het betrokken vuurwapen voorhanden te hebben dient gecontroleerd te worden of het aantal verschoten patronen plus het aantal overgebleven patronen overeenkomt met het aantal uitgereikte patronen;

• f. dezelfde persoon mag – binnen een periode van 12 maanden – maximaal drie keer worden geïntroduceerd.

• g. de introducé mag alleen de op het verenigingsverlof vermelde verenigingsvuurwapens23 gebruiken welke geschikt zijn voor de Olympische disciplines.24

De onder f genoemde beperking geldt niet ten aanzien van personen die aantoonbaar in het kader van de door de Stichting Jachtopleidingen Nederland (SJN) georganiseerde jachtcursussen ten behoeve van het behalen van een erkend jachtexamen, gebruik maken van de faciliteiten van een schietvereniging.

Een sportschutter kan een verlof tot het voorhanden hebben van wapens en munitie ten behoeve van de schietsport verkrijgen. Onder schietsport wordt hier verstaan: het in wedstrijdverband beoefenen van een door de KNSA erkende of gereglementeerde tak van schietsport. Om een dergelijk privé verlof te verkrijgen, dient er jegens de sportschutter geen vrees voor misbruik te bestaan en dient er door verlening van het verlof geen gevaar te bestaan voor de openbare orde of veiligheid en dient de sportschutter een redelijk belang te hebben tot het voorhanden hebben van wapens en munitie.

Geen gevaar voor zichzelf voor de openbare orde en veiligheid.

In dit hoofdstuk zijn ook een aantal nadere specifieke eisen voor sportschutters met een privé verlof gesteld, welke zijn terug te voeren op het wettelijke criterium dat de aanvrager geen gevaar voor zichzelf, de openbare orde of veiligheid mag vormen. Met het stellen van deze voorwaarden wordt tevens voorkomen dat een ieder die stelt de schietsport te willen beoefenen, een verlof kan krijgen voor een vuurwapen. Wanneer een persoon een privéverlof voor de schietsport aanvraagt, moet in ieder geval blijken dat de betrokkene minimaal twaalf maanden voorafgaande de aanvraag conform de geldende regels de schietsport beoefent en gedurende die periode voldoende oefening heeft gehad. Ook het systeem van de opbouw in disciplines en wapentypes (zie 2.4.4) is met dit doel in het leven geroepen: voorkomen moet worden dat de relatief ongeoefende schutter de beschikking krijgt over ‘zwaardere’ vuurwapens.

Bij een eerste verlofaanvraag dient de vertegenwoordiger van de politiechef – middels een bezoek aan de locatie waar het wapen en/of de munitie opgeslagen zal gaan worden – te controleren of de aanvrager beschikt over een opbergplaats die voldoet aan de eisen voor het opbergen van wapens en munitie (zie B 8). Deze controle wordt, in verband met de mogelijk daaruit voor de aanvrager voortvloeiende consequenties, zoals de aanschaf van een wapenkluis of de aanpassing van een bergplaats, pas gedaan als vaststaat dat het verlof kan worden verleend. Er zijn tenminste 3 persoonlijke contactmomenten tussen aanvrager en politie.

Het is van groot belang dat de politie iedere aanvrager van een verlof bij een eerste verlofaanvraag in persoon ontmoet. De aanvrager wordt daarom uitgenodigd zelf het aanvraagformulier in persoon op het politiebureau af te geven. Een ander moment van persoonlijk contact tussen de verlofaanvrager en de politie betreft de controle van de wapenkluis thuis. De eis dat de verlofaanvrager het document zelf dient af te halen op het politiebureau staat garant voor een derde moment van persoonlijk contact.

Redelijk belang

Om een verlof tot het voorhanden hebben van wapens en munitie als bedoeld in artikel 28, eerste lid, van de Wet wapens en munitie te verkrijgen moet er sprake zijn van een redelijk belang tot het voorhanden hebben van wapens en munitie. De schietsport kan een redelijk belang opleveren tot het voorhanden hebben van wapens en munitie. Dit is alleen het geval, indien de aanvrager op een veilige en gecontroleerde wijze (in wedstrijdverband), gedurende een periode van twaalf maanden voorafgaande de aanvraag, een erkende of gereglementeerde tak van schietsport binnen zijn gecertificeerde schietvereniging beoefent. De aanvrager dient regulier lid te zijn, en gedurende minimaal 1 jaar voorafgaande de aanvraag regulier lid te zijn geweest, van zijn gecertificeerde schietvereniging. Een eenmaal bevoegd voorhanden gehouden vuurwapen mag alleen gebruikt worden binnen de doelen van die waarvoor de bevoegdheid is verkregen. Misbruik maken van deze bevoegdheid door het vuurwapen voor andere doeleinden dan de schietsport te gebruiken, geldt als intrekkingsgrond, zoals bepaald in artikel 7, tweede lid, onder c, van de Wet wapens en munitie.

Schematisch overzicht

Hieronder is schematisch een overzicht opgenomen van de wettelijke voorwaarden, de wettelijke bepalingen en de praktische uitwerking hiervan.

Voorts wordt opgemerkt dat voor wapens die voor de schietsport zijn aangemerkt als een verboden of ongewenst wapen geen (nieuw) verlof mag worden verleend (zie B 2.7).

Bij het aanvragen van een nieuw verlof dan wel bij de aanvraag tot verlenging van een bestaand verlof dient de aanvrager, aan te tonen dat hij in de 12 maanden voorafgaande aan de aanvraag minimaal 18 schietbeurten bij een gecertifeerde schietsportvereniging met een vuurwapen heeft verricht. De verlofhouder toont hiermee aan dat hij de schietsport beoefent (redelijk belang) en zijn vaardigheid in de omgang met wapens op peil tracht te houden.

Hierbij gaat het om het totaal aantal door de verlofhouder in de voorafgaande 12 maanden verrichte schietbeurten. Hoe de schietbeurten over deze periode zijn verdeeld, en met welk vuurwapen waarvoor het verlof geldt is geschoten, is hierbij niet van belang.

De aanvrager dient hiertoe een op naam gesteld en door het bestuur van de schietvereniging gewaarmerkt schietregister te overleggen, waarin aantekening is gedaan van de schietoefeningen waaraan de aanvrager heeft deel genomen. De aantekening dient te vermelden:

• a. de datum;

• b. het naamstempel van de vereniging/schietbaan waar de oefening of wedstrijd is geschoten;

• c. de naam en de handtekening of paraaf van een bestuurslid of een namens het bestuur optredende baancommandant, veiligheidsfunctionaris of organisator van de schietwedstrijd.

Als de schutter op een schietbaan een schietbeurt in zijn register doet aantekenen, dient zijn aanwezigheid op die schietbaan te blijken uit het aldaar aanwezige presentieregister, tenzij hij heeft deelgenomen aan een wedstrijd en zijn naam voorkomt op de lijst van deelnemers. Het presentieregister dient per dag te worden afgesloten en afgetekend. Het blad of de bladen worden na afloop van de schietoefening afgesloten en opgeborgen in het archief van de vereniging Zij worden desgevraagd aan de politie getoond indien er twijfel is over de juistheid van de in een schietregister geregistreerde schietbeurten.

In het buitenland verrichte schietbeurten

Schietbeurten die zijn verricht in een land dat deel uitmaakt van de Europese Unie tellen mee voor de bepaling van het aantal verrichte schietbeurten voor zover de desbetreffende sportschutter dit kan aantonen middels het overleggen van originele wedstrijdbriefjes of een originele gewaarmerkte verklaring van een, te goeder naam en faam bekend staande, schietvereniging waar de schietbeurten zijn verricht. Voor informatie over buitenlandse schietverenigingen kan zo nodig contact worden opgenomen met de KNSA.

Telling van schietbeurten

Als uitgangspunt geldt dat niet meer dan één schietbeurt per dag kan worden aangetekend, ongeacht het aantal wapens waarmee is geschoten.

Hierop bestaan echter twee uitzonderingen:

• • Voor geweren van de wapengroepen ‘Groot Kaliber Geweer’ en ‘Historische wapens’ geldt dat, voor zover is geschoten op een door de overheid ter beschikking gestelde schietaccommodatie, per dag één schietbeurt kan worden aangetekend voor ieder wapen waarmee daadwerkelijk is geschoten. Deze uitzondering geldt alleen voor zover uit het stempel in het schietregister blijkt dat er geschoten is op een overheidsbaan. Voorbeeld: drie stempels van het Infanterie Schietkamp Harskamp betekent dat er is geschoten met drie geweren.

• • Voor alle wapens geldt dat iedere deelname aan een officieel erkend (inter-)nationaal, districts- of afdelingskampioenschap als aparte schietbeurt kan worden aangetekend (ongeacht het wapen waarmee is geschoten). Desgevraagd moeten wedstrijdbriefjes worden overgelegd.

Onvoldoende schietbeurten

Wanneer de aanvrager bij verlenging van de geldigheidsduur van een bestaand verlof niet kan aantonen voldoende schietbeurten te hebben behaald maar wel ten genoegen van de korpschef kan onderbouwen, dat het tekort aan schietbeurten het gevolg is van een oorzaak die hem redelijkerwijs niet kan worden aangerekend – bijvoorbeeld langdurige ziekte, langdurig verblijf in het buitenland, andere persoonlijke omstandigheden – dan kan de verlenging van de geldigheidsduur van het verlof hem niettemin worden toegestaan.

Het kunnen beoefenen van de schietsport in buitenlands verenigingsverband levert voor de betrokkene weliswaar een belang op bij het voorhanden mogen hebben van vuurwapens, maar dit enkele belang is geen ‘redelijk belang’ in de zin van artikel 28 van de WWM. Gelet op de restrictieve wetgeving en het dienovereenkomstige beleid, wordt geen verlof verleend indien de aanvrager slechts de bedoeling heeft buiten Nederland de schietsport te beoefenen. De betrokkene zal zich, om in het desbetreffende land de bevoegdheid te krijgen om over een wapen te beschikken, tot de autoriteiten van dat land moeten wenden. Hij zal er voorts voor moeten zorgen dat het wapen in dat land – ten behoeve van het doel waarvoor hij het voorhanden wil houden – kan worden bewaard.

Uitgangspunt ingevolge het bepaalde in artikel 43, eerste lid RWM, is – zoals hiervoor reeds uiteengezet – een maximum aantal van vijf vuurwapens, bij te schrijven op een verlof tot het voorhanden hebben. Dit criterium houdt verband met de doelstelling van de WWM om het legale wapenbezit binnen redelijke grenzen te houden. Het staat de sportschutter echter vrij om, binnen de grenzen van het maximum aantal van vijf vuurwapens (zie B 2.4.1, onder g), meer wapens van een zelfde type of kaliber voorhanden te hebben.

In het derde lid van artikel 43 van de RWM is echter bepaald dat het maximum van vijf wapens niet van toepassing is op houders van een verlof tot het voorhanden hebben die aantonen dat zes of meer wapens voor hen onontbeerlijk zijn voor de beoefening van de schietsport. Deze verklaring dient te worden afgegeven door de KNSA en te worden ondersteund door het bestuur van de vereniging waar de betrokkene de schietsport beoefent. Het moet gaan om een uitzonderingssituatie.

Beginnende sportschutters

Ten aanzien van beginnende sportschutters geldt een stringenter wapenregime.

De sportschutter die voor de eerste maal een vuurwapenverlof aanvraagt, komt slechts in aanmerking voor een verlof voor één vuurwapen, niet zijnde een semi-automatisch geweer, welke geschikt is voor de Olympische disciplines, zoals door de KNSA gereglementeerd. (Zie B/2.6). Gedurende het eerste verlofjaar geldt het verlof voor niet meer dan één vuurwapen.

De sportschutter die, nadat hem bij zijn eerste verlofaanvraag een wapenverlof is verleend, voor de eerste maal een verlenging van een vuurwapenverlof aanvraagt, komt slechts in aanmerking voor een verlof voor vuurwapens, niet zijnde semi-automatische geweren, welke geschikt zijn voor de Olympische disciplines, de disciplines van de International Sport Shooting Federation en de disciplines van de Muzzle Loaders Associations International Committee, zoals gereglementeerd door de KNSA, tijdelijk worden afgestaan.

Het komt regelmatig voor dat sportschutters de schietsport willen beoefenen met vrijgestelde (antieke) wapens waarvan het voorhanden hebben – op grond van artikel 18 van de RWM – is vrijgesteld28. Voor het schieten met een vrijgesteld wapen is een verlof tot het voorhanden hebben nodig.

De munitie voor deze vrijgestelde (antieke) wapens is – met uitzondering van ronde loden kogels (zie artikel 20 van de RWM) – echter niet vrijgesteld. Voor het beoefenen van de schietsport met een op grond van artikel 18 van de RWM vrijgesteld wapen, is dus voor zowel het wapen als de munitie een verlof tot voorhanden hebben vereist. Het vrijgestelde wapen dat op het verlof wordt vermeld, telt niet mee voor het maximum aantal toegestane wapens op het verlof en is eveneens vrijgesteld van het in deze circulaire onder 2.4.1.2 opgenomen systeem van opbouw van wapentypes.

Het bestuur van de schietvereniging waarvan de schutter lid is verklaart op het formulier dat het vuurwapen waarvoor het verlof tot voorhanden hebben van munitie wordt gevraagd, zal worden aangewend voor een door de KNSA erkende of gereglementeerde tak van schietsport die in het verband van de vereniging kan worden beoefend.

Elk kaliber waarvan de verlofhouder munitie voorhanden wenst te houden dient apart op het verlof vermeld te worden. Voor het schieten met vrijgestelde wapens behoeven geen schietbeurten te worden geregistreerd. Het op het verlof bijschrijven van de munitie heeft geen invloed op het maximaal aantal wapens als bedoeld in artikel 43, eerste lid, van de RWM. Wel dient de aanvrager te voldoen aan de algemene voorwaarden voor de verlening van een verlof ten behoeve van de schietsport.

De eerste aanvraag van een verlof voor een vrijgesteld wapen, kan betrekking hebben op alle daarbij gebruikelijke kalibers, toegelaten bij de KNSA. Op deze eerste verlofaanvraag is de beperking die binnen het systeem van opbouw in wapentypes wordt gehanteerd, zoals uiteengezet in deze Circulaire, niet van toepassing. Derhalve is het bij de eerste aanvraag van een verlof voor een vrijgesteld wapen, niet vereist dat het wapen geschikt is voor de Olympische Disciplines.

Het tijdelijk en incidenteel in gebruik afstaan van privé-wapens tijdens een schietoefening of wedstrijd aan een medeschutter – die in het bezit is van een geldige KNSA-licentie of van een lidmaatschapsbewijs van een niet bij de KNSA aangesloten, maar wel door de KNSA gecertificeerde schietvereniging, of die in het bezit is van een wapenverlof of jachtakte – is toegestaan als dat geschiedt onder de volgende voorwaarden

• a. het vuurwapen alsmede de daarbij behorende munitie mag pas op de schietbaan aan de schutter worden afgegeven29;

• b. de persoon die bevoegd is het betrokken vuurwapen voorhanden te hebben blijft tijdens het schieten in de onmiddellijke nabijheid van de schutter;

• c. het vuurwapen en – voor zover de schutter niet zelf bevoegd is de munitie van het desbetreffende kaliber voorhanden te hebben – de overgebleven patronen dienen onmiddellijk na het schieten op het schietpunt weer te worden teruggegeven.

• d. Aan leden die korter dan één jaar in het bezit van een KNSA-licentie of die korter dan één jaar lid zijn van een niet bij de KNSA aangesloten, maar wel door de KNSA gecertificeerde schietvereniging, mogen alleen de vuurwapens30 welke geschikt zijn voor de Olympische disciplines zoals erkend of gereglementeerd door de KNSA, tijdelijk worden afgestaan.

• e. Aan leden korter dan twee jaar in het bezit van een KNSA-licentie of die korter dan twee jaar lid zijn van een niet bij de KNSA aangesloten, maar wel door de KNSA gecertificeerde schietvereniging, mogen alleen de vuurwapens31 welke geschikt zijn voor de Olympische disciplines, de disciplines van de International Sport Shooting Federation en de disciplines van de Muzzle Loaders Associations International Committee, zoals gereglementeerd door de KNSA, tijdelijk worden afgestaan.

Incidenteel dient hierbij te worden opgevat als tegenstelling tot het zogenaamd ‘parkeren’. ‘Parkeren’ is de situatie waarin een verlofhouder een vuurwapen op zijn verlof doet bijschrijven ten behoeve van een andere sportschutter, omdat laatstgenoemde niet of nog niet in aanmerking komt voor een verlof tot het voorhanden hebben van dat vuurwapen. Deze handelwijze, het ‘parkeren’ dus, is uitdrukkelijk niet toegestaan.

Ten behoeve van schutters wier bij de KNSA aangesloten schietvereniging niet over een schietbaan beschikt voor het schieten met grootkaliber vuurwapens, heeft de Koninklijke Nederlandse Schietsport Associatie een aantal overheidsschietbanen in gebruik, waar onder toezicht van KNSA-functionarissen schietoefeningen en wedstrijden worden gehouden.

Aan de KNSA-licentiehouders die van deze faciliteiten gebruik maken, kan op verzoek een verlof tot het voorhanden hebben van een groot kaliber vuurwapen worden verstrekt.

De bevestiging dat een schutter of een vereniging toegang heeft tot een overheidsbaan kan worden verkregen bij het bondsbureau van de KNSA te Leusden. In sommige gevallen (bijvoorbeeld bij het Infanterieschietkamp ‘De Harskamp’), kan de bevoegdheid ook blijken uit een toegangspasje.

Tenzij de schutter zijn bevoegdheid om op een overheidsbaan te schieten kan aantonen met een toegangspasje, dient de achterzijde van het aanvraagformulier WM-3, zowel door het bestuur van de eigen vereniging als door de KNSA te zijn ondertekend.

Aan het verlof dienen de volgende beperkingen en voorschriften te worden verbonden:

BEPERKINGEN:

• 1. Het verlof tot vervoer is beperkt tot het vervoer tussen de woning en de schietbaan, de erkende wapenhandelaar of (na daaraan voorafgaand verzoek of toestemming van politiezijde) het bureau van politie, langs de weg en binnen het tijdsbestek welke daar redelijkerwijze voor zijn geboden.

VOORSCHRIFTEN:

Met betrekking tot vervoer

• 1. Tijdens het vervoer dient het wapen (alsmede de munitie) zodanig te zijn ingepakt dat het niet voor onmiddellijk gebruik kan worden aangewend. Het wapen dient ontladen en ontspannen te zijn. In een eventueel aanwezig patroonmagazijn mogen zich geen patronen bevinden;

• 2. Het wapen en de munitie worden tijdens het vervoer niet onbeheerd in een vervoermiddel achtergelaten;

Met betrekking tot opbergen

• 3. Het wapen en de munitie worden bewaard in afzonderlijke deugdelijk afgesloten en voor onbevoegden niet gemakkelijk bereikbare bergplaatsen;

• 4. De verlofhouder dient bij verhuizing binnen de politieregio dit verlof onverwijld ter wijziging aan te bieden aan de korpschef van politie. Bij verhuizing naar elders dient hij het verlof in te leveren onder opgave van zijn nieuwe adres. Hij dient tijdig in zijn nieuwe politieregio een verlof aan te vragen;

• 5. De verlofhouder dient uiterlijk twee weken voor de datum waarop de geldigheid van het verlof afloopt, het verlof ter verlenging aan te bieden aan de korpschef van politie, onder bijvoeging van de voor de verlenging benodigde KNSA-licentie of lidmaatschapsbewijs van een niet bij de KNSA aangesloten maar wel door de KNSA gecertificeerde schietvereniging en zijn schietbeurtenregister;

• 6. De houder van het verlof houdt zich strikt aan de bepalingen, gesteld bij of krachtens de Wet wapens en munitie, alsmede aan de in het verlof vermelde voorschriften en beperkingen.

Indien ten behoeve van de schietsport een verlof tot het voorhanden hebben van een of meer vuurwapens is verleend, kunnen op dat verlof ook onder de WWM vallende onderdelen en hulpstukken (zie artikel 3 van de WWM) – bestemd voor deze vuurwapens – worden bijgeschreven. Hierbij kan onder meer worden gedacht aan (reserve)onderdelen of aan wissellopen/wisselsets van een ander kaliber die het mogelijk maken om met een ander (goedkoper) kaliber munitie te schieten. Wisselsets en (reserve) onderdelen zoals lopen of sledes tellen niet mee bij het bepalen van het (maximum) aantal wapens op het verlof. Bij een eerste verlofaanvraag wordt geen verlof verleend voor een vuurwapen in een groter kaliber dan .22, ook al wordt daarbij een wisselset om te schieten in een groter kaliber meegeleverd. In voorkomende gevallen is een verlof voor het voorhanden hebben van een pistool met uitsluitend de wisselset .22 toegestaan, waarbij de wisselset in het grotere kaliber in bewaring blijft of wordt gegeven bij een erkenninghouder.

Voor de bijschrijving van een wisselloop/wisselset op het verlof dient de aanvrager een volledig ingevuld WM-3 formulier in te dienen waaruit blijkt voor welke erkende of gereglementeerde tak(ken) van schietsport de wisselloop/wisselset aangewend zal worden32.

In artikel 18, aanhef en onder g van de RWM, is een vrijstelling voor patroonmagazijnen opgenomen. Deze vrijstelling geldt slechts voor personen die bevoegd zijn de daarbij behorende wapens of munitie voorhanden te hebben. Buiten de in deze vrijstelling bedoelde groep is voor het voorhanden hebben van patroonmagazijnen een verlof vereist. Patroonschakels, patroonbanden, patroonhouders en laadstrips zijn geen onderdelen en/of hulpstukken die specifiek bestemd zijn voor die wapens en van wezenlijke aard zijn en zijn derhalve niet verlofplichtig.

Aan de houder van een verlof tot het voorhanden hebben van een vuurwapen ten behoeve van de schietsport wordt in principe tevens een verlof verleend tot het voorhanden hebben van de bijbehorende categorie III munitie. De verlofhouder mag dus uitsluitend categorie III munitie voorhanden hebben die bestemd is om met het desbetreffende wapen te worden verschoten. Het voorhanden hebben van categorie II munitie is dus – met uitzondering van expanderende projectielen (zie hieronder) – niet toegestaan.

Maximum hoeveelheid munitie

Het aantal stuks munitie dat een verlofhouder (en een jachtaktehouder) voorhanden mag hebben wordt in beginsel beheerst door de milieuwetgeving. Ingevolge het Activiteitenbesluit op de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, mag de verlofhouder (jachtaktehouder) – zonder vergunning op grond van deze wet – 10.000 stuks eenheidspatronen voorhanden hebben. Indien bijzondere omstandigheden naar het oordeel van de korpschef daartoe nopen, kan op grond van de Wet wapens en munitie het aantal stuks munitie dat de verlofhouder voorhanden mag hebben, (gemotiveerd) worden beperkt.

Expanderende projectielen

De houder van een verlof tot het voorhanden hebben van wapens en munitie ten behoeve van de schietsport mag de bij die wapens behorende categorie III munitie voorhanden hebben alsmede munitie voorzien van expanderende projectielen. In artikel 2, tweede lid, categorie II, onder 4 is namelijk bepaald dat munitie voorzien van expanderende projectielen in principe categorie II munitie is tenzij deze munitie bestemd is voor de jacht of de schietsport. In dat geval dient deze munitie te worden aangemerkt als categorie III munitie.

Losse flodders

Ook zogenoemde ‘losse flodders’ zijn munitie in de zin van artikel 1, onder 4, van de WWM33. Het bezit van deze categorie III munitie – die onder meer gebruikt wordt voor instructie doeleinden en bij re-enactment – is dus onder meer toegestaan voor houders van een verlof tot het voorhanden hebben van vuurwapens ten behoeve van de schietsport of ten behoeve van re-enactment.

Loodhagel & Zinkhagel

Een ieder – aan wie een verlof of jachtakte is verleend voor het voorhanden hebben van een hagelgeweer en de bijbehorende (categorie III) munitie – mag op grond van deze vergunning (zonder extra aantekening) lood- en zinkhagelmunitie voorhanden hebben (bijvoorbeeld ter uitoefening van de jacht of de beoefening van de schietsport in het buitenland).

Op deze hoofdregel zijn echter twee belangrijke beperkingen van toepassing, namelijk:

• 1. Het gebruik van lood- en zinkhagel is – op grond van het Besluit kleiduivenschietenWet milieugevaarlijke stoffen34 – bij het schieten op kleiduiven in Nederland niet toegestaan. Ook het voorhanden hebben van deze patronen tijdens het schieten op kleiduiven is verboden35 Het opzettelijk in strijd handelen met het Besluit kleiduivenschietenWms is op grond van artikel 1a juncto artikel 2 van de Wet op de Economische Delicten (WED) aangemerkt als een ‘misdrijf’ en kan derhalve leiden tot intrekking van het verlof of de jachtakte;

• 2. Het voorhanden hebben en het gebruik van loodhagel is, op grond van de Flora- en faunawet, niet toegestaan bij de uitoefening van de jacht of bij beheer- en/of schadebestrijding.

Kruit

Het bezit van kruit wordt geregeld in de Wet explosieven voor civiel gebruik (Wecg). Op de grond van de Wecg is het verboden om zonder erkenning los zwartkruit en los nitro-kruit voorhanden te hebben. Voor de houder van een verlof tot het voorhanden hebben van een vuurwapen ten behoeve van de schietsport aan wie tevens een verlof verleend is tot het voorhanden hebben van de bijbehorende categorie III munitie, geldt deze erkenningsplicht niet. Voor een uitgebreide beschrijving van het begrip kruit, wordt verwezen naar ondereel A onder 1.2.4 en 1.2.5, van deze circulaire.

Het is verboden vuurwapens die beantwoorden aan de navolgende algemene kenmerken voorhanden te hebben.

• • Wapens met klapkolven, schuifkolven of telescopische kolven, tenzij deze kolven zodanig duurzaam zijn vastgezet dat ze als vaste kolven kunnen worden beschouwd; of het wapen -ongeacht de stand van de kolf – een minimale lengte van 60 centimeter heeft en de loop een minimale lengte van 30 centimeter;

• • Wapens waarmee (vol)automatisch kan worden geschoten en wapens waaraan het (vol)automatische karakter onvoldoende duurzaam is ontnomen;

• • Wapens waarvan de loop of de kolf is afgezaagd of op andere wijze ingekort, anders dan ter verbetering van de schietprestaties.

Deze opsomming van kenmerken is niet uitputtend en is slechts bedoeld als hulpmiddel. Aan de hand van de omschrijving van de categorieën in artikel 2 van de WWM moet worden nagegaan onder welke categorie het betrokken wapen valt en of het al dan niet is verboden. Het aanbrengen van aanpassingen aan wapens met als doel verbetering van de resultaten in de schietsport (gedacht kan worden aan het aanbrengen van speciale richtmiddelen, terugstoot- en opslagcompensatoren e.d.) leidt er niet toe dat een wapen als verboden moet worden aangemerkt.

Wapens die voldoen aan onderstaande criteria zijn ongewenst ten behoeve van de schietsport. Een verlofaanvraag voor een dergelijk wapen dient dan ook te worden afgewezen tenzij op de aanvraag de overgangsregeling (zie onderdeel B 2.8.1.) van toepassing is.

• 1. Vuurwapens die door de fabriek zijn vervaardigd om volautomatisch36 mee te schieten maar waarin een duurzame blokkering is aangebracht of waarvan onderdelen duurzaam zijn aangepast zodat volautomatisch schieten onmogelijk is, tenzij dit is geschied voor 1 augustus 2005. Dit kan worden aangetoond door middel van:

  • a. Een door een erkenninghouder afgegeven en ondertekende verklaring waarin vermeld wordt dat de blokkering voor 1 augustus 2005 is aangebracht en dat de blokkering voldoet aan de eisen zoals opgenomen in bijlage C2 bij deze circulaire; of

  • b. Een kopie van een verlof ten behoeve van de schietsport waaruit blijkt dat het wapen voor 1 augustus 2005 op een verlof was bijgeschreven; of

  • c. Een verklaring van de korpschef van een politieregio waaruit blijkt dat het wapen voor 1 augustus 2005 op een verlof was bijgeschreven.

• 2. Schoudervuurwapens met een totale lengte van 60 cm (23,6 inch) of minder of een looplengte37 van 30 cm (11,8 inch) of minder;

• 3. Schoudervuurwapens zonder schoudersteun;

• 4. Semi-automatische- en repeterende (pomp mechanisme, hendel- en grendelrepeteer) hagelgeweren38;

• 5. Vuurwapens voorzien van een geïntegreerde geluiddemper, met uitzondering van schutterijbuksen die specifiek gemaakt zijn voor gebruik bij de door regionale schutterijen en schuttersgilden georganiseerde historische geweerwedstrijden;

• 6. Meerloops pistolen;

• 7. Vuistvuurwapens in het kaliber 6.35 (.25 ACP) of met een looplengte39 van 2,5 inch (6,35 cm) of minder;

• 8. Vuurwapens welke uitsluitend waren toegestaan in de door de KNSA gereglementeerde discipline Gebruiksgeweer.

De in onderdeel B 2.7.2. genoemde (en dus in principe ongewenste) vuurwapens waarvan door de houder c.q. aanvrager van het verlof – kan worden aangetoond:

• • Dat deze ten aanzien van de onder 1 tot en met 7 genoemde wapens voor 1 augustus 2005 in Nederland op een verlof ten behoeve van de schietsport stonden geregistreerd of dat deze zich in de voorraad van een in Nederland gevestigde erkenninghouder bevonden en op grond van de Circulaire wapens en munitie 1997 (CWM 1997) niet reeds als ‘ongewenst wapen’ waren aangemerkt;

• • Dat deze ten aanzien van de onder 8 genoemde wapens voor 1 januari 2013, ten behoeve van de discipline Gebruiksgeweer in het kader van de schietsport, op een verlof stonden geregistreerd;

worden niet aangemerkt als zijnde voor de schietsport ongewenste vuurwapens. Deze overgangsregeling beoogt zoveel mogelijk te voorkomen dat verlof- en erkenninghouders financieel worden gedupeerd, als gevolg van het feit dat een als ‘ongewenst’ aangemerkt vuurwapen een deel (althans in Nederland) van zijn commerciële waarde verliest. De wapens die voldoen aan bovenstaande voorwaarden mogen op het verlof vermeld blijven dan wel zonder beperking worden verkocht aan de wapenhandel of aan een andere binnen- of buitenlandse vergunninghouder.

Let op: Bij een verlofaanvraag voor een dergelijk wapen is het aan de aanvrager om te bewijzen dat aan bovenstaande voorwaarden is voldaan. De aanvrager kan dit bijvoorbeeld aantonen door middel van het tonen (van een kopie) van het (oude) verlof van de vorige eigenaar of middels een schriftelijke verklaring van de erkenninghouder waaruit blijkt dat het wapen voor 1 augustus 2005 (voor zover het de onder B/2.7.2 onder 8 genoemde wapens betreft voor 1 januari 2013) in zijn voorraad aanwezig was. Middels een vergelijking met de registers van de erkenninghouder kan deze verklaring op juistheid worden gecontroleerd.

Voor wapens die reeds op grond van de CWM 1997 zijn aangemerkt als ‘ongewenst wapen’, en die ook op grond van de huidige CWM aangemerkt dienen te worden als ‘ongewenst wapen’, blijft de regeling van kracht dat op het verlof in de kolom ‘Discipline’ de afkorting ‘O.W.’ (ongewenst wapen) dient te zijn ingevuld. Hiermee wordt het ongewenste karakter van het wapen blijvend vastgelegd. Indien de betrokken verlofhouder dit wapen op enig moment van het verlof wil afvoeren, dan mag hij het slechts verkopen of afstaan aan de wapenhandel, aan gespecialiseerde verzamelaars of aan personen in het buitenland en niet aan (Nederlandse) collega-sportschutters. Er mogen derhalve geen nieuwe verloven (ten behoeve van de schietsport) voor deze wapens worden afgegeven. Hiermee wordt een uitsterfsysteem gehanteerd.

In de onderdelen B 2.1, B 2.2 en B 2.4 staat dat de certificering door de KNSA dan wel het lidmaatschap van een door de KNSA gecertificeerde vereniging als voorwaarde geldt voor de verkrijging van een (verenigings-)verlof, alsmede voor het gebruik van verenigingsvuurwapens.

Om (leden van) schietverenigingen die nog niet zijn gecertificeerd door de KNSA voldoende tijd te gunnen om alsnog de certificering van de KNSA te krijgen, zijn de bepalingen in de circulaire met betrekking tot de verplichte certificering van de KNSA gedurende een overgangsperiode welke eindigt op 31 december 2014 niet van toepassing op (de leden van) bestaande schietverenigingen, die zijn aangesloten bij de KNSA. Voor (leden van) schietverenigingen die niet zijn aangesloten bij de KNSA is er geen overgangsperiode van toepassing.

Onder B 2.4 is als voorwaarde opgenomen de sportschutter kan aantonen dat hij of zij in wedstrijdverband een erkende of gereglementeerde tak van schietsport zal beoefenen, die binnen het verband van de schietvereniging waarvan hij lid is, kan worden beoefend. Op dit moment bieden nog niet alle schietverenigingen de mogelijkheid tot schieten in wedstrijdverband aan. De mogelijkheid tot het schieten in wedstrijdverband binnen de vereniging zal gelden als certificeringseis voor het KNSA-certificaat waaraan alle schietverenigingen zullen moeten voldoen. Gelet op de hierboven vermelde overgangsperiode voor de certificeringseis, is deze voorwaarde voor bij de KNSA aangesloten schietvereniging gedurende deze overgangsperiode welke eindigt op 31 december 2014 nog niet van toepassing.

Met de aanscherping van het verlofbeleid, kan zich de situatie voordoen, dat een voormalige verlofhouder, die in het verleden in het bezit was van een verlof, door omstandigheden gedurende een aantal jaren, niet in het bezit was van een verlof. Deze voormalige verlofhouders hebben in het verleden aangetoond dat aan hen het voorhanden hebben van vuurwapens kon worden toevertrouwd. Niet limitatief hierbij zijn de volgende voorbeelden: personen die vanwege hun werk gedurende langere tijd in het buitenland zijn geweest, personen die hersteld zijn van een langdurig ziektebed, of personen die andere redenen hadden om tijdelijk met de schietsport te stoppen. Indien zo’n persoon een aanvraag indient voor een nieuw verlof, kan deze verzoeken om te bezien of een verlof kan worden verleend voor een ander vuurwapen dan voor een reguliere aanvrager zou gelden. Deze overgangsmaatregel beoogt om de herintredende verlofhouder in de gelegenheid te stellen om zijn ‘oude’ schietsportdiscipline te beoefenen. Hierbij gelden nog de volgende uitgangspunten:

• • Voor de aanvrager geldt de bewijslast om het bestaan van de oude rechten aan te tonen.

• • Het bestuur van de schietvereniging dient, evenals reguliere aanvragen, zich er van te overtuigen dat de aanvrager beschikt over voldoende vaardigheid in de veilige omgang met vuurwapens en geeft daarover advies aan de korpschef.

• • Het beroep op de oude rechten moet toetsbaar zijn voor de korpschef.

• • Voor het doen van een beroep op oude rechten, moet de aanvrager voldoen aan het vereiste dat hij minimaal 1 jaar lid is van een schietsportvereniging en minimaal 18 schietbeurten in de afgelopen twaalf maanden bij een door de KNSA gecertificeerde schietsportvereniging hebben verricht.

• • Het verlof kan voor het eerste jaar slechts geldig zijn voor één vuurwapen, zij het dat daar geen beperkingen aan gesteld worden, zoals dit wel geldt voor de reguliere nieuwe aanvragers

• • Het beroep op oude rechten kan niet gedaan worden in die gevallen waarin het voormalige verlof werd ingetrokken door de korpschef, voor een van de intrekkingsgronden zoals genoemd in artikel 7, tweede lid, van de Wet wapens en munitie of een eerdere tussentijdse aanvraag voor een verlof werd geweigerd door de korpschef op basis van artikel 7, eerste lid van de Wet wapens en munitie.

Onder een airsoftsportvereniging wordt verstaan: de vereniging die blijkens de in een notariële akte opgenomen statuten tot doel heeft haar leden in de gelegenheid te stellen om sportactiviteiten met behulp van een of meer airsoftapparaten te beoefenen (artikel 1, eerste lid, aanhef en onder h en i, RWM). Alleen leden van de op grond van artikel 17a, eerste lid, RWM aangewezen vereniging(en) komen in aanmerking voor de in dit lid genoemde vrijstelling.

Een vereniging kan door het Ministerie van Veiligheid en Justitie aangewezen worden indien voldaan is aan de volgende, niet limitatieve, randvoorwaarden:

• 1. Er moet sprake zijn van een redelijk belang tot het erkennen van een vereniging. Het redelijk belang kan er uit bestaan dat de aan te wijzen vereniging de enige is die zich toelegt op de airsoftsport of een specifiek aspect van de airsoftsport.

• 2. Van belang is dat de vereniging en haar bestuur betrouwbaar zijn. De vereniging moet zich ook ten doel stellen om de betrouwbaarheid van airsoftsportbeoefenaren te bevorderen. Uit bijvoorbeeld statuten of huisregels van de vereniging moet blijken dat bestuursleden en leden getoetst worden aan dit criterium. Naast de verplichting voor bezitters van airsoftapparaten tot het overleggen van een VOG (zie hieronder), kan gedacht worden aan het instellen van een ballotagecommissie en de beëindiging van het lidmaatschap bij gebleken twijfel aan betrouwbaarheid. Afhankelijk van de situatie kunnen meer eisen van dergelijke strekking worden gesteld, alvorens een vereniging in aanmerking komt voor een aanwijzing door de Minister. Teneinde deze afspraken vast te leggen, kan er bijvoorbeeld voor gekozen worden met de vereniging een convenant te sluiten.

• 3. De verenigingsstatuten bevatten in ieder geval de volgende bepalingen:

  • a) een bepaling die de term airsoftsport omschrijft;

  • b) een bepaling die de minimumleeftijd voor bestuursleden leden en introducés op ten minste 18 jaar stelt;

  • c) een bepaling die bepaalt dat ten aanzien van het bestuurslid en lid geen ‘vrees voor misbruik’ mag bestaan (zie B 1.);

  • d) een bepaling die stelt dat bestuursleden en aspirant-leden een verklaring omtrent gedrag overleggen;

  • e) een bepaling voor introducés die ten minste stelt dat bedoelde personen maximaal zes keer per jaar als introducé aan evenementen mogen deelnemen en verder bepaalt dat de introducé steeds in het gezelschap is van een volwaardig lid.

  • f) een bepaling die leden verplicht de vereniging eenmaal per jaar een stuk te overleggen waaruit blijkt welke activiteiten het lid in het voorgaande jaar heeft ontplooid met betrekking tot de airsoftsport. In de bepaling wordt voorts opgenomen dat op basis van bedoeld stuk het bestuur van de vereniging beoordeelt of het lid nog steeds kan worden beschouwd als een actief en serieus airsoftsportbeoefenaar;

  • g) een bepaling die eisen ten aanzien van de leden stelt voor plaatsen waar airsoftapparaten zowel bij het lid thuis, als ook elders opgeborgen dienen te worden. Uitgangspunt van de bepaling is dat de bergplaats(en) voor airsoftapparaten voldoende garanties biedt/bieden om te voorkomen dat airsoftapparaten, behoudens in huis uit (inpandig) te voeren test-, (oefen-) en onderhoudsmomenten, terstond voor bedreiging en afdreiging aangewend kunnen worden;

• 4. De vereniging dient haar leden de faciliteiten te bieden om de airsoftsport serieus te beoefenen. Hiertoe kan de vereniging wedstrijden/evenementen en overige relevante bijeenkomsten te organiseren.

• 5. De vereniging is verantwoordelijk voor het afgeven van introducé-bewijzen, waaruit blijkt dat bedoelde persoon conform de reglementen van de vereniging, erkend wordt als introducé. Voorts dient de vereniging een introducéregister bij te houden dat ten minste zeven jaar bewaard wordt.

• 6. De vereniging moet representatief zijn voor haar leden en dient zich in de openbaarheid te presenteren als belangenvereniging. Bij het oordeel over de vraag hoe representatief een verenging is, kunnen verschillende aspecten een rol spelen. Hierbij kan worden gedacht aan het aantal leden van de vereniging, de exclusiviteit en specialiteit van een vereniging, de aanwezige gebundelde kennis in een vereniging, de manier waarop de belangen van de achterban worden aangekaart in de politiek en bij de beleidsmakers, de wijze waarop de belangen van de vereniging worden behartigd, enzovoorts.

Indien de situatie ontstaat waarin een nieuwe vereniging aangewezen zou kunnen worden, wordt aan de hand van de WWM, RWM en deze beleidsregels beoordeeld of het een vereniging betreft die voor aanwijzing in aanmerking komt. Aan de hand van deze beoordeling en nader te maken afspraken met de aan te wijzen vereniging (bijvoorbeeld door middel van een convenant), kan uiteindelijk tot erkenning van de vereniging worden overgegaan.

De vereniging kan de status van aangewezen vereniging verliezen als ze aantoonbaar handelt in strijd met onder meer het convenant, de voorwaarden waaronder de aanwijzing heeft plaatsgevonden, of indien er zich in een situatie als omschreven artikel 7, tweede lid, van de WWM voordoet. Ook kan de vereniging de status van aangewezen vereniging verliezen indien de vereniging ophoudt te bestaan, dan wel in een andere rechtspersoon overvloeit of gedurende een tijdsbestek van meer dan een jaar geen leden met een verlof of een ontheffing meer heeft.

Gebleken is dat de airsoftsport veelal in internationaal verband beoefend wordt. Het is dan ook noodzakelijk om enkele regels te stellen ten aanzien van het voorhanden hebben en houden van airsoftapparaten door niet-ingezetenen van Nederland, die aan een door een airsoftvereniging georganiseerde activiteit deel te nemen. De in artikel 17e van de RWM omschreven vrijstelling geldt voor niet-ingezetenen van Nederland die aan een dergelijke activiteit deelnemen.

De handel in airsoftapparaten is voorbehouden aan erkenninghouders. Zie hiervoor de artikelen 8a en 10, sub d, van de RWM. Zie verder 1.4.3 van deze circulaire alsook de relevante artikelen uit de WWM en RWM.

Airsoftapparaten:

• 1. mogen tussen woning en een door een erkende airsoftvereniging georganiseerd(e) bijeenkomst/evenement/wedstrijd, de erkende wapenhandelaar of de schietvereniging langs de weg en het tijdsbestek vervoerd worden welke redelijkerwijs voor het vervoer geboden zijn;

• 2. dienen tijdens het vervoer op een zodanig deugdelijke wijze te zijn verpakt dat zij niet terstond voor bedreiging of afdreiging aangewend kunnen worden;

• 3. worden voorhanden gehouden op het adres van het lid van de erkende airsoftvereniging die de eigenaar is van het airsoft apparaat;

• 4. worden uitsluitend gedragen op plaatsen waar de door de een door een erkende airsoftvereniging georganiseerd(e) wedstrijd/evenement/bijeenkomsten plaatsvindt;

• 5. mogen niet voorhanden worden gehouden/gebruikt bij film- of theaterproducties;

Het dragen van airsoftapparaten op voor het publiek toegankelijk plaatsen, is slechts toegestaan indien de verantwoordelijke korpschef schriftelijk toestemming heeft verleend aan betreffende vereniging om de wedstrijd/het evenement/de bijeenkomst te houden, met uitzondering van de openbare weg.

Airsoftsport wordt meestal in de openbare ruimte (publiek toegankelijke plaatsen) beoefend. Om dat te kunnen doen is voorafgaande schriftelijke toestemming van de korpschef benodigd (artikel 17c, tweede lid, onder b, RWM). Die toestemming wordt in ieder geval onthouden of ingetrokken indien er geen redelijke maatregelen ter voorkoming van bedreiging en afdreiging door de airsoftapparaten zijn getroffen, dan wel indien misbruik is te vrezen. Het is dus mogelijk dat er zich andere situaties kunnen voordoen die voor de korpschef aanleiding kunnen vormen om toestemming te onthouden of weer in te trekken. Deze moeten echter wel verband houden met de veiligheid of het veiligheidsgevoel van personen die zich in de nabijheid van het georganiseerde evenement bevinden. Als door omwonenden bezwaar wordt gemaakt tegen een (te organiseren) evenement, is dit een indicatie om te bepalen of het veiligheidsgevoel in het geding is. In het uiterste geval is als concrete situatie te denken aan een evenement dat op 4 mei (Dodenherdenking) zou moeten plaatsvinden in de nabijheid van een herdenkingsplaats. Het kan zijn dat omwonenden op een deze specifieke dag in het jaar niet geconfronteerd willen worden met (gesimuleerde) gevechtshandelingen en bewaar tegen een dergelijk voornemen maken.

In de RWM wordt in artikel 17, lid 2, onder b bepaald dat het vervoeren van airsoftapparaten onder meer is toegestaan als er sprake is van vervoer van en naar door de airsoftvereniging aangewezen bijeenkomsten en beurzen in het kader van de airsoftsport of voor de airsoftsport te gebruiken wedstrijdterreinen. Een bijeenkomst kan als zodanig worden aangemerkt, indien er een verwijzing naar de bijeenkomst op de website van de erkende airsoftvereniging staat. Hetzelfde geldt voor bijeenkomsten in de openbare ruimte, waarvoor in artikel 17c, lid 2 onder c bepaald is dat deze door de erkende airsoftvereniging georganiseerd zijn. Ook deze dienen op de website van de airsoftvereniging als zodanig vermeld te worden. In het geval een handhaver iemand staande houdt voor het vervoeren van een airsoftapparaat, kan de handhaver verifiëren of het door de aangehouden persoon genoemde evenement inderdaad op de website van de erkende vereniging vermeld wordt als aangewezen dan wel door de erkende airsoftvereniging georganiseerde bijeenkomst of beurs in het kader van de airsoftsport. Daarnaast moet uiteraard vastgesteld worden of de persoon in kwestie ook anderszins bevoegd is tot het vervoeren van een airsoft apparaat (lidmaatschap van een erkende airsoftvereniging).

Voor het doen binnenkomen van een airsoft apparaat in Nederland gelden de volgende principes: als een reiziger een airsoftapparaat bij zich heeft, moet hij een origineel lidmaatschapsbewijs van een erkende airsoftvereniging kunnen tonen. Als airsoftapparaten via cargo of als post-, pakket- en koerierszending binnenkomen en in Nederland in het vrije verkeer worden gebracht, kunnen deze apparaten worden vrijgegeven als bij de aangifte(behandeling) een origineel lidmaatschapsbewijs of een kopie hiervan wordt overgelegd.

Met betrekking tot het verzamelen van vuurwapens die niet onder de vrijstellingsregeling van artikel 18 van de Regeling wapens en munitie vallen, geldt het volgende: Het houden van een verzameling vuurwapens kan worden aangemerkt als een redelijk belang dat de verlening van een verzamelverlof rechtvaardigt, indien het gaat om:

• a. verzamelingen van algemeen wetenschappelijk of historisch belang, zoals die worden gehouden door musea en soortgelijke instellingen (voor de inhoud van het begrip museum wordt verwezen naar onderdeel B 3.6.); en

• b. verzamelingen gehouden door individuele wapenverzamelaars, die in georganiseerd verband een serieuze studie maken van de historische, culturele of technische ontwikkeling van vuurwapens. Slechts personen die lid zijn van een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende vereniging van wapenverzamelaars, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bevordering en Instandhouding van Wapenverzamelingen, Edouard de Beaumont’, komen hiervoor in aanmerking.

Ad. a.

In het geval het verlof wordt verleend ten behoeve van een door een museum of dergelijke instelling te houden verzameling, wordt in het verlof achter ‘Naam’ de naam van deze instelling vermeld, waarachter opgenomen de tekst: ‘ten deze vertegenwoordigd door...’; vervolgens wordt de naam van de persoon vermeld die voor de genoemde instelling als beheerder van de wapens zal optreden.

Ad. b.

Om als individuele wapenverzamelaar in aanmerking te komen voor de verlening van een verlof tot het voorhanden hebben van vuurwapens van categorie III voor verzameldoeleinden dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

• a. de leeftijd van de aanvrager is tenminste 18 jaar;

• b. ten aanzien van de aanvrager mag geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan (zie B 1.);

• c. de aanvrager dient lid te zijn van een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende vereniging van wapenverzamelaars, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bevordering en Instandhouding van Wapenverzamelingen, Edouard de Beaumont’;

• d. de aanvrager dient een positief luidend (schriftelijk en ondertekend) advies te overleggen van het bestuur van de erkende vereniging van wapenverzamelaars waarvan de aanvrager lid is;

• e. de aanvrager dient, bij een eerste aanvraag dan wel bij een wijziging in het verzamelgebied, een verzamelplan te overleggen dat voldoet aan de in onderdeel B 3.1.3 gestelde eisen en waarop het bij ‘d’ genoemde advies is gebaseerd;

Om als individuele wapenverzamelaar in aanmerking te komen voor de verlening van een ontheffing tot het voorhanden hebben van vuurwapens van categorie II voor verzameldoeleinden dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

• a. de leeftijd van de aanvrager is tenminste 18 jaar;

• b. ten aanzien van de aanvrager mag geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan (zie B 1.);

• c. de aanvrager dient minimaal drie jaar lid te zijn van een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende vereniging van wapenverzamelaars, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bevordering en Instandhouding van Wapenverzamelingen, Edouard de Beaumont’.

• d. de aanvrager dient een positief luidend (schriftelijk en ondertekend) advies te overleggen van het bestuur van de erkende vereniging van wapenverzamelaars waarvan de aanvrager lid is;

• e. de aanvrager dient, bij een eerste aanvraag dan wel bij een wijziging in het verzamelgebied, een verzamelplan te overleggen dat voldoet aan de in onderdeel B 3.1.3 gestelde eisen en waarop het bij ‘d’ genoemde advies is gebaseerd.

Het houden van een verzameling van vuurwapens wordt slechts toegestaan aan individuele wapenverzamelaars indien zij in georganiseerd verband een serieuze studie maken van de historische, culturele of technische ontwikkeling van vuurwapens, die gericht is op het verkrijgen en vastleggen van informatie die relevant is voor een bredere kring van personen (zoals andere wapendeskundigen, overheidsfunctionarissen, wetenschappers, historici e.d.). Daarnaast kan ook het behouden (conserveren) van bijzondere wapen(s) (collecties) voor het nageslacht bijdragen aan de conclusie dat een individuele verzamelaar een redelijk belang heeft voor de verkrijging van een daartoe strekkend verlof en/of ontheffing.

Omdat in de praktijk gebleken is dat het erg lastig is om te beoordelen of er sprake is van een redelijk belang voor de verlening van een verlof en/of ontheffing ten behoeve van verzameldoeleinden is in overleg met de ‘Nederlandse Vereniging ter Bevordering en Instandhouding van Wapenverzamelingen, Edouard de Beaumont’ besloten om op dit punt een belangrijker rol en verantwoordelijkheid, toe te kennen aan het bestuur van deze vereniging. Dit heeft onder meer geleid tot de oprichting van een adviescommissie die aan de hand van een door het aspirant-lid in te dienen verzamelplan het bestuur adviseert over het al dan niet uitbrengen van een positief advies.

Om aan te kunnen tonen dat er sprake is van een redelijk belang dient de aanvrager een verzamelplan te overleggen waarin minimaal aan de volgende elementen (uitvoerig) aandacht moet zijn besteed:

• a. Het onderwerp, het verzamelgebied c.q. de specialisatie van de verzameling39;

• b. Het belang van de beoogde verzameling;

• c. In hoeverre de beoogde verzameling bijdraagt aan de vermeerdering van de totale kennis in Nederland op het gebied van wapens;

• d. Hoe de verzameling opgebouwd zal worden;

• e. Of binnen de specialisatie ook wapens van categorie II vallen en zo ja, bij benadering hoeveel;

• f. Welke activiteiten de aanvrager op het gebied van zijn specialisatie heeft ontplooid (indien mogelijk met bijgevoegde kopieën van eventueel geschreven tekstmateriaal);

• g. Drie referenties, waarvan tenminste één van binnen en één van buiten de vereniging;

• h. Een verklaring van de mentor die de aanvrager heeft begeleid;

• i. De wijze waarop de wapens opgeslagen zullen worden en hoe de beveiliging is geregeld. De bergplaats of bergruimte dient te voldoen aan hetgeen gesteld is in onderdeel B 9 of aan de specifieke beveiligingseisen die eventueel zijn overeengekomen met de korpschef40.

Om in aanmerking te komen voor de verlenging van een verlof of een ontheffing tot het voorhanden hebben van vuurwapens van categorie III respectievelijk categorie II voor verzameldoeleinden dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

• a. ten aanzien van de aanvrager mag geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan (zie B 1.);

• b. de aanvrager dient lid te zijn van een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende vereniging van wapenverzamelaars, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bevordering en Instandhouding van Wapenverzamelingen, Edouard de Beaumont’;

• c. de aanvrager dient éénmaal per vijf jaar een schriftelijke verklaring van het bestuur van de vereniging te overleggen waaruit blijkt welke activiteiten de aanvrager de afgelopen vijf jaar heeft ontplooid met betrekking tot zijn verzameling en op basis waarvan door het bestuur wordt geconcludeerd dat de aanvrager nog steeds kan worden beschouwd als een actief en serieus verzamelaar. De op de verklaring vermelde activiteiten hoeven niet verder door de korpschef getoetst te worden, dit is de taak van het bestuur van de vereniging. Indien er echter serieuze twijfels zijn over de vraag of de aanvrager nog langer aangemerkt kan worden als een serieus verzamelaar dan kan er contact worden opgenomen met het bestuur van de vereniging en/of het Ministerie van Veiligheid en Justitie.

De onder c genoemde voorwaarde dat een aanvrager actief verzamelaar is, vervalt bij personen die de leeftijd van 70 jaar of ouder bereikt hebben. In de praktijk blijkt dat bij verzamelaars van deze leeftijdscategorie het aantal verzamelactiviteiten afneemt, terwijl nog wel sprake is van het passieve beheer van een verzameling. De overige onder c, alsook onder a en b genoemde voorwaarden gelden voor verzamelaars van deze leeftijdscategorie, onverkort.

Aan het verlof c.q. de ontheffing dienen de volgende beperkingen en voorschriften te worden verbonden, die hieronder worden opgesomd. Er kunnen door de korpschef geen beperkingen worden gesteld aan het aantal wapens dat de verzameling omvat, Overige beperkingen vloeien vooruit uit het in 3.1.3 genoemde verzamelplan, zoals vastgesteld door de erkende vereniging van wapenverzamelaars.

BEPERKINGEN:

• 1. De verzameling mag uitsluitend voor studiedoeleinden worden aangelegd en onderhouden (geldt niet voor musea e.d.);

• 2. De verlof- c.q. ontheffinghouder dient zich in zijn verzameling te specialiseren (geldt niet voor musea e.d.). De specialisatie wordt verwoord in het verzamelplan waarbij de specialisatie van de verzameling aan minimaal twee van de hieronder genoemde criteria moet voldoen. Hiervan kan slechts met nadrukkelijke schriftelijke instemming van het bestuur van de erkende vereniging van wapenverzamelaars, worden afgeweken. De volgende criteria zijn van toepassing:

  • – het land of de regio van herkomst van de wapens;

  • – de periode waarin de wapens werden ontworpen, vervaardigd of gebruikt;

  • – het soort wapen;

  • – het merk wapen.

• 3. Het verlof c.q. de ontheffing tot vervoer, voor zover verleend, is beperkt tot het vervoeren van de vuurwapens tussen de plaats waar de wapens normaliter voorhanden worden gehouden en de plaats waar het gebruik ingevolge de bestemming is toegestaan. Dit is bijvoorbeeld een plaats waar een bijeenkomst van vuurwapenverzamelaars wordt gehouden, een politiebureau, het museum waar de wapens van de verzamelaar blijkens de goedkeuring van de korpschef als genoemd onder 3.5.2 tentoon zullen worden gesteld en de erkende wapenhandelaar. Het vervoer dient plaats te vinden langs de weg en binnen het tijdsbestek welke daar redelijkerwijze voor zijn geboden. De verlofhouder dient te kunnen aantonen naar een dergelijke bestemming op weg te zijn dan wel daar vandaan te komen.

VOORSCHRIFTEN:

• 1. De verlof- c.q. ontheffinghouder dient de bepalingen, bij of krachtens de Wet wapens en munitie en de Wet milieubeheer gesteld, stipt na te leven;

• 2. Bij een bezoek aan buitenlandse beurzen e.d. dient het vervoer van de verzameling gedekt te zijn door een consent;

• 3. Geen munitie, vuurwapens en wezenlijke onderdelen daarvan mogen worden afgeleverd-, of afgestaan aan-, of geruild met onbevoegden;

• 4. De verzameling dient nauwkeurig en op overzichtelijke wijze te worden gecatalogiseerd en beschreven.

• 5. De verlof- c.q. ontheffinghouder dient bij het omgaan met vuurwapens zodanige voorzichtigheid en zorg te betrachten, dat gevaar voor hemzelf en derden uitgesloten moet worden geacht.

Met betrekking tot het verzamelen van andere soorten munitie (of onderdelen daarvan) dan kennelijk gebruikte lege patroon- en kardoeshulzen en patronen op patroonborden, geldt het volgende: Het houden van een munitieverzameling kan worden aangemerkt als een redelijk belang dat de verlening van een verlof of een ontheffing rechtvaardigt, indien het gaat om:

• a. verzamelingen van algemeen wetenschappelijk of historisch belang, zoals die worden gehouden door musea en soortgelijke instellingen (voor de inhoud van het begrip museum wordt verwezen naar onderdeel B/3.1.); en

• b. verzamelingen gehouden door individuele munitieverzamelaars, die in georganiseerd verband een serieuze studie maken van de historische, culturele of technische ontwikkeling van munitie. Slechts personen die lid zijn van een bij de ‘European Cartridge Research Association’ aangesloten vereniging, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek’, komen hiervoor in aanmerking.

Ad. a.

In het geval het verlof wordt verleend ten behoeve van een door een museum of dergelijke instelling te houden verzameling, wordt in het verlof achter ‘Naam’, de naam van deze instelling vermeld, waarachter opgenomen de tekst: ‘ten deze vertegenwoordigd door...’; vervolgens wordt de naam van de persoon vermeld die voor de genoemde instelling als beheerder van de munitie zal optreden.

Ad. b.

Om in aanmerking te komen voor de verlening van een verlof tot het voorhanden hebben van munitie voor verzameldoeleinden dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

• a. de leeftijd van de aanvrager is tenminste 18 jaar;

• b. ten aanzien van de aanvrager mag geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan (zie B 1.);

• c. de aanvrager dient lid te zijn van een bij de ‘European Cartridge Research Association’ aangesloten vereniging, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek’;

• d. Bij een eerste aanvraag dient de aanvrager tevens een schriftelijke verklaring van het bestuur van de vereniging te overleggen welke een vermelding bevat van de munitiesoort of aanverwante munitiesoorten waarin de aanvrager zich wil specialiseren en waaruit blijkt dat de aanvrager voldoende kennis van deze munitie heeft om de verzameling op een veilige en verantwoorde wijze aan te leggen en te onderhouden.

In artikel 18a van de Regeling wapens en munitie is bepaald dat houders van een verlof tot het voorhanden hebben van categorie III munitie ten behoeve van verzameldoeleinden tevens categorie II munitie voorhanden mogen hebben voor zover:

• a. de bevoegdheden van de houder van het verlof tot voorhanden hebben, onderscheidenlijk het verlof tot vervoer, met betrekking tot de munitie van categorie II niet verder reiken dan die met betrekking tot de munitie van categorie III;

• b. de munitie of onderdelen van munitie passen binnen de op het verlof omschreven specialisatie;

• c. munitie met een kaliber boven de 12,7 millimeter (.50) niet voorzien is van brisante ladingen; en

• d. munitie met een kaliber boven de 19 millimeter niet voorzien is van brisante ladingen en bovendien geen voortdrijvende ladingen bevat.

Indien een verzamelaar categorie II munitie wenst te verzamelen die niet binnen de bovengenoemde vrijstelling valt, of indien hij uitsluitend categorie II munitie wil verzamelen, dan dient hij hiervoor een ontheffing aan te vragen bij de Minister van Veiligheid en Justitie.

Om in aanmerking te komen voor de verlening van een ontheffing tot het voorhanden hebben van munitie van categorie II dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

• a. de leeftijd van de aanvrager is tenminste 18 jaar;

• b. ten aanzien van de aanvrager mag geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan (zie B 1.);

• c. de aanvrager dient lid te zijn van een bij de ‘European Cartridge Research Association’ aangesloten vereniging, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek’.

• d. Bij een eerste aanvraag dient de aanvrager tevens een schriftelijke verklaring van het bestuur van de vereniging te overleggen waarin is aangeven in welke categorie II munitiesoort of aanverwante munitiesoorten de aanvrager zich wil specialiseren en dat de aanvrager voldoende kennis van deze munitie heeft om deze verzameling op een veilige en verantwoorde wijze aan te leggen en te onderhouden.

Indien een verzamelaar inerte41 handgranaten, mijnen en dergelijke (wapens in de zin van artikel 2, categorie II, onder 7, van de WWM) wil verzamelen dan wel nabootsingen (wapens in de zin van artikel 2, categorie I, onder 7, van de WWM) hiervan dan dient hij hiervoor een ontheffing aan te vragen bij de Minister van Veiligheid en Justitie.

Om in aanmerking te komen voor de verlening van een ontheffing tot het voorhanden hebben van categorie I of II wapens zoals (nabootsingen van) inerte (hand)granaten en mijnen voor verzameldoeleinden dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

• a. de leeftijd van de aanvrager is tenminste 18 jaar;

• b. ten aanzien van de aanvrager mag geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan (zie B 1.);

• c. de aanvrager dient minimaal drie jaar lid te zijn van een bij de ‘European Cartridge Research Association’ aangesloten vereniging, zoals de ‘Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek’ hetgeen kan worden aangetoond middels een schriftelijke verklaring van het bestuur van de vereniging;

• d. Bij een eerste aanvraag dient de aanvrager tevens een schriftelijke verklaring van het bestuur van de vereniging te overleggen waarin is aangeven in welke soort inerte43 (hand)granaten, mijnen en dergelijke, dan wel nabootsingen hiervan, de aanvrager zich wil specialiseren en waaruit blijkt dat de aanvrager voldoende kennis van deze wapens heeft om deze verzameling op een veilige en verantwoorde wijze aan te leggen en te onderhouden.

Aan het verlof c.q. de ontheffing dienen de volgende beperkingen en voorschriften te worden verbonden:

BEPERKINGEN:

De verzameling mag uitsluitend voor studiedoeleinden worden aangelegd en onderhouden (geldt niet voor musea e.d.);

De verlof- c.q. ontheffinghouder dient zich in zijn verzameling te specialiseren (geldt niet voor musea e.d.) en derhalve dient de verzameling beperkt te blijven tot een bepaalde munitiesoort of bepaalde aanverwante munitiesoorten.

Naast de studieverzameling mag een ruilvoorraad van dezelfde kalibers en soorten als binnen de verzameling passen, alsmede van afwijkende kalibers, voorhanden worden gehouden;

De verzameling mag omvatten munitie en/of componenten daarvan in al dan niet geladen toestand, met dien verstande dat het projectiel van munitie met een kaliber boven de 12,7 mm (.50) niet voorzien mag zijn van brisante ladingen of ander energetisch materiaal, en munitie met een kaliber boven de 19 mm bovendien geen voortdrijvende ladingen en geen werkzame ontsteking42 mag bevatten. Hagel- en seinpatronen zijn van deze beperkingen uitgezonderd;

(hand- en geweer)granaten, (land)mijnen alsmede de overige (onderdelen van) wapens zoals bedoeld in artikel 2, eerste lid, categorie II, onder 7º, van de Wet wapens en munitie mogen geen voortdrijvende, brisante, giftige, verstikkende, weerloosmakende, traanverwekkende of een soortgelijke lading bevatten43;

Het totale aantal gevulde patronen en/of geladen componenten daarvan, mag het aantal van 10.000 stuks niet te boven gaan, tenzij een vergunning ingevolge de Wet milieubeheer is verleend;

Het verlof c.q. de ontheffing tot vervoer, voor zover verleend, is beperkt tot het vervoeren van de munitie tussen de plaats waar de munitie normaliter voorhanden wordt gehouden, de plaats waar een bijeenkomst van munitieverzamelaars wordt gehouden, een politiebureau, het museum waar de munitie van de verzamelaar blijkens de goedkeuring van de korpschef als genoemd onder 3.5.2 ten toon zullen worden gesteld en de erkende wapenhandelaar, langs de weg en binnen het tijdsbestek welke daar redelijkerwijze voor zijn geboden. De verlofhouder dient te kunnen aantonen naar een dergelijke bijeenkomst op weg te zijn dan wel daarvandaan te komen.

VOORSCHRIFTEN:

De verlof- c.q. ontheffinghouder dient de bepalingen, bij of krachtens de Wet wapens en munitie en de Wet milieubeheer gesteld, stipt na te leven;

Bij een bezoek aan buitenlandse beurzen e.d. dient het vervoer van de verzameling gedekt te zijn door een consent;

Geen munitie en/of componenten daarvan mogen worden afgeleverd-, of afgestaan aan-, of geruild met onbevoegden;

Ten bewijze van het feit, dat de verlofhouder het verzamelen serieus beoefent, dient hij lid te zijn van de ‘Nederlandse Vereniging ter Bestudering van Munitie en Ballistiek’ of van één der andere, bij de ‘European Cartridge Research Association’ aangesloten verenigingen (geldt niet voor musea e.d.).

De verzameling dient nauwkeurig en op overzichtelijke wijze te worden gecatalogiseerd en beschreven.

De munitie moet, voor zover het geladen patronen betreft, worden bewaard in een deugdelijk afgesloten, en voor onbevoegden niet gemakkelijk te bereiken bergplaats.

De verlof- c.q. ontheffinghouder dient bij het omgaan met munitie zodanige voorzichtigheid en zorg te betrachten, dat gevaar voor hemzelf en derden uitgesloten moet worden geacht.

Om als individuele wapenverzamelaar in aanmerking te komen voor de verlening van een ontheffing tot het voorhanden hebben van stiletto-, vlinder- en valmessen voor verzameldoeleinden dient aan de volgende voorwaarden te zijn voldaan:

• 1. de aanvraag betreft een stiletto-, valmes-, of vlindermes, waarvan het lemmet

  • a. niet meer dan een snijkant heeft;

  • b. korter is dan 7 cm en breder is dan 14 mm;

  • c. korter is dan 9 cm; of

  • d. niet van een stootplaat is voorzien.

• 2. de leeftijd van de aanvrager is tenminste 18 jaar;

• 3. ten aanzien van de aanvrager mag geen ‘vrees voor misbruik’ bestaan (zie paragraaf B/1 van deze circulaire);

• 4. de aanvrager dient lid te zijn van een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende vereniging van messenverzamelaars;

• 5. de aanvrager dient bij een eerste aanvraag een positief luidend (schriftelijk en ondertekend) advies te overleggen van het bestuur van de erkende vereniging van wapenverzamelaars, waarvan de aanvrager lid is;

• 6. de aanvrager dient, bij een eerste aanvraag dan wel bij een wijziging in het verzamelgebied, een verzamelplan te overleggen dat (zover mogelijk) voldoet aan de in paragraaf B/3.1.3 van deze circulaire gestelde eisen en waarop het onder ‘5’ genoemde advies is gebaseerd;

• 7. de aanvrager dient eenmaal per vijf jaar een schriftelijke verklaring van het bestuur van de vereniging te overleggen waaruit blijkt welke activiteiten de aanvrager de afgelopen vijf jaar heeft ontplooid met betrekking tot zijn verzameling en op basis waarvan door het bestuur wordt geconcludeerd dat de aanvrager nog steeds kan worden beschouwd als een actief en serieus verzamelaar.

Een museum hoeft niet, zoals een particulier, aan te tonen dat degene die daadwerkelijk de wapens tentoon gaat stellen beschikt over deskundigheid op het gebied van die wapens. Uiteraard dienen de wapens wel te passen binnen de collectie/doelstelling van het museum.

Het ‘International Council of Museums’ (ICOM) heeft de volgende definitie van een museum vastgesteld:

‘Een museum is een permanente instelling, in dienst van de gemeenschap en haar ontwikkeling, toegankelijk voor het publiek, niet gericht op het maken van winst, die de materiële getuigenissen van de mens en zijn omgeving verwerft, behoudt, wetenschappelijk onderzoekt, presenteert en hierover informeert voor de doeleinden van studie, educatie en genoegen’.

De aanvrager zal aan deze omschrijving moeten voldoen, wil van een museum of een soortgelijke instelling worden gesproken. Daarbij is met name ook het permanente karakter en de daadwerkelijke toegankelijkheid (vaste openingstijden) voor het publiek van doorslaggevend belang. De ruimte waarin de collectie is ondergebracht dient bovendien geschikt te zijn om te fungeren als museum. Een vertrek in een woonhuis of een collectie die is ondergebracht in een bij een woonhuis behorende garage of schuur kan in principe niet worden aangemerkt als een museum.

De rechtsvorm waarin de collectie is ondergebracht, of ondergebracht gaat worden, doet niet ter zake.

Dit betekent met name dat het bestaan/oprichten van een stichting met een bepaalde doelstelling op zichzelf absoluut onvoldoende is voor honorering van een aanvraag. Een particulier die niet aan de voor particulieren geldende criteria voldoet kan dan ook niet alsnog – door een stichting op te richten – een verzamelverlof bemachtigen. Doorslaggevend is of er sprake is van een museum in vorenbedoelde zin. Indien dit niet kan worden aangetoond dan dient de aanvrager te voldoen aan de voorwaarden die gelden voor particuliere verzamelaars van vuurwapens (zie onderdeel B 3.1).

Verzamelaars van wapens en munitie kunnen beschikken over wapens en munitie van bijzondere, historische waarde. In de praktijk bestaat bij verzamelaars en musea de behoefte om deze bijzondere wapens en munitie in musea ten toon te kunnen stellen. Om dit te kunnen bewerkstelligen, kan de verzamelaar een deel van zijn collectie voor een periode van maximaal 3 maanden ter beschikking stellen aan een museum, zoals gedefinieerd onder 3.5.1.

Voor het tijdelijk uitlenen van wapens en munitie door een verzamelaar aan een museum, gelden de volgende voorwaarden:

• a) De uit te lenen wapens en munitie vallen onder het verzamelverlof of de ontheffing van de verzamelaar;

• b) Het museum is een instelling als gedefinieerd onder 3.5.1 en beschikt reeds over een verlof tot voorhanden hebben van wapens dan wel munitie;

• c) De verzamelaar en het museum doen gezamenlijk een bruikleenaanvraag bij de korpschef. Praktisch wordt de aanvraag gedaan bij depolitiechef van de regionale eenheid van politie waar het museum onder valt. De bruikleenaanvraag wordt ondertekend door de verzamelaar en de rechtsgeldige vertegenwoordiger van het museum. De bruikleenaanvraag bevat in ieder geval de volgende informatie:

  • – De persoonsgegevens en het adres van de verzamelaar;

  • – De naam en het adres van het museum;

  • – Het verlofnummer, de wapen- of munitiesoort en het type en nummer per uit te lenen verlofplichtig wapen of munitie;

  • – De periode waarvoor de wapens of munitie worden uitgeleend;

  • – Een verlofaanvraag voor het voorhanden hebben en indien noodzakelijk het vervoer van de betreffende wapens en munitie, voor de periode van de bruikleenstelling.

• d) Indien aan de hierboven genoemde voorwaarden is voldaan, verleent de korpschef schriftelijk toestemming voor de bruikleenstelling aan het museum en verleent daarbij de benodigde verloven.

1. Wanneer kan de situatie ontstaan waarin een vereniging erkend kan worden?

Er moet sprake zijn van een redelijk belang voor het erkennen van een wapenverzamelaarsvereniging. Dit redelijk belang kan bijvoorbeeld ontstaan wanneer er een verandering van beleid plaatsvindt. Daarbij kan worden gedacht aan de situatie waarin bepaalde wapens die eerst vrij voorhanden mochten worden gehouden, niet langer toegestaan zijn en slechts onder voorwaarden mogen worden verzameld door verzamelaars die lid zijn van een erkende vereniging. Wanneer deze verzamelaars zich niet bij de bestaande, erkende, verenigingen kunnen aansluiten (bijvoorbeeld omdat die zich specifiek richten op een bepaald type wapens), kan een redelijk belang ontstaan om een nieuwe vereniging te erkennen.

2. Eisen aan de vereniging

Allereerst is van belang dat de wapenverzamelaarsvereniging betrouwbaar is. De vereniging moet zich ook ten doel stellen om de betrouwbaarheid van wapenverzamelaars te bevorderen. Uit bijvoorbeeld statuten of huisregels van de vereniging moet blijken dat bestuursleden en leden getoetst worden aan dit criterium. Gedacht kan worden aan het verplicht overleggen van een VOG-verklaring bij iedere aanmelding voor een lidmaatschap, en een ballotagecommissie en de beëindiging van het lidmaatschap bij gebleken twijfel aan betrouwbaarheid. Afhankelijk van de situatie kunnen meer eisen van dergelijke strekking worden gesteld, alvorens een vereniging in aanmerking komt erkend te worden. Teneinde deze afspraken vast te leggen, kan er bijvoorbeeld voor gekozen worden met de vereniging een convenant te sluiten.

3.Toezicht en controle door de vereniging

De vereniging moet in staat zijn de leden te beoordelen leden op de eis ‘serieuze studie’ en bewaakt deze. Gedacht kan worden aan een controle op het verzamelplan op bijvoorbeeld de consistentie, en het opnemen van een bepaling in de huisregels die stelt dat leden moeten voldoen aan de wet- en regelgeving en aanvullende voorschriften. De vereniging uit dit toezicht formeel door goed- dan wel afkeuring van het verzamelplan en de eventuele afgifte van vijfjaarsverklaringen.

Verder dient de vereniging haar leden de faciliteiten te bieden om serieus te verzamelen. Hiertoe kan de vereniging beurzen organiseren, experts presentaties laten verzorgen, bijeenkomsten organiseren waarin relevante vakliteratuur wordt besproken, publicaties van belangwekkende verzamelstukken bundelen en verspreiden, bezoeken naar musea organiseren waar voorbeeldverzamelingen te zien zijn, enzovoorts.

Kortom: de vereniging moet meer zijn dan een passieve, faciliterende schakel waardoor het mogelijk wordt bepaalde wapens te verzamelen. De vereniging vervult een actieve rol: de vereniging beoordeelt enerzijds of de leden daadwerkelijk serieus met hun verzameling bezig zijn en zorgt anderzijds ook dat zij daartoe in staat worden gesteld.

4. Representatief

De vereniging moet representatief zijn voor haar leden en zich in de openbaarheid presenteren als belangenvereniging. Bij het oordeel over de vraag hoe representatief een verenging is, kunnen verschillende aspecten een rol spelen. Hierbij kan worden gedacht aan het aantal leden van de vereniging, de exclusiviteit en specialiteit van een vereniging, de aanwezige gebundelde kennis in een vereniging, de manier waarop de belangen van de achterban worden aangekaart in de politiek en bij de beleidsmarkers, de wijze waarop de belangen van de vereniging worden behartigd, enzovoorts.

Kort gezegd: niet alleen naar haar eigen leden, maar ook naar de buitenwereld toe moet de vereniging een actieve rol spelen en zich als serieuze belangenbehartiger presenteren.

5. Stappenplan erkenning

Indien de situatie ontstaat waarin een nieuwe wapenverzamelaarsvereniging erkend moet worden, wordt aan de hand van de wet wapens en munitie, regeling wapens en munitie en deze beleidsregels beoordeeld of er een vereniging is die voor erkenning in aanmerking komt. Aan de hand van deze beoordeling en nader te maken afspraken met de te erkennen vereniging (bijvoorbeeld door middel van een convenant), kan uiteindelijk tot erkenning van de vereniging worden overgegaan. Concreet houdt dit in dat de vereniging als zodanig wordt opgenomen in de CWM.

De vereniging kan de status van erkende vereniging verliezen als ze aantoonbaar handelt in strijd met onder meer het convenant, de voorwaarden waaronder de erkenning heeft plaatsgevonden, of indien er zich in een situatie als omschreven artikel 7, tweede lid, van de WWM voordoet. Ook kan de vereniging de status van erkende vereniging verliezen indien de vereniging ophoudt te bestaan, dan wel in een andere rechtspersoon overvloeit of gedurende een tijdsbestek van meer dan een jaar geen leden met een verlof of een ontheffing meer heeft.

Aan personen die lid zijn van een vereniging, welke (middels een lidmaatschap) is aangesloten bij een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende koepelorganisatie, zoals het ‘Landelijk Platform Levende Geschiedenis’, en die wensen te beschikken over (een) wapen(s), teneinde deel te kunnen nemen aan een door hun re-enactment-groepering georganiseerde uitvoering, kan een verlof worden verleend tot het voorhanden hebben van maximaal vijf wapens van de categorie III.

‘Moderne’ vuurwapens van categorie III – hiermee wordt bedoeld vuurwapens gemaakt voor het verschieten van patronen met gebruikmaking van rookzwak (nitro) kruit – mogen slechts voorhanden worden gehouden indien zij voor het schieten met scherpe munitie duurzaam ongeschikt zijn gemaakt. Dit dient te blijken uit een schriftelijke verklaring van een erkende wapenhandelaar.

Het voorhanden hebben van categorie II wapens ten behoeve van re-enactment is uitsluitend toegestaan nadat hiervoor door de Minister van Veiligheid en Justitie een ontheffing is verleend. Hierbij wordt door de minister een overeenkomstig beleid gevoerd als hiervoor vermeld ten aanzien van vuurwapens van categorie III met dien verstande dat voor de zware wapens (vuurwapens in het kaliber .50 of groter, kanonnen, tanks, houwitsers, raketlanceerinstallatie, bewapende pantservoertuigen etc.) slechts ontheffing kan worden verleend indien het wapen is gedemilitariseerd en daarmee definitief voor gebruik ongeschikt is gemaakt. Van demilitariseren is sprake als tenminste:

• – de afsluiter duurzaam elektrisch is vastgelast;

• – de loopmonding duurzaam elektrisch is dichtgelast;

• – in de kamer en de loopmonding opvulstukken zijn ingebracht en dat deze duurzaam elektrisch zijn vastgelast.

Dat sprake is van een gedemilitariseerd wapen dient te blijken uit een schriftelijke verklaring van de Koninklijke Marechaussee, Bureau Wapens, Munitie en Explosieven. Deze regel geldt niet voor replica’s van zwartkruit voorlaadkanonnen. Deze kunnen, mits vermeld op een ontheffing, in ongewijzigde staat voorhanden worden gehouden.

Artikel 31 van de Regeling wapens en munitie is mede van toepassing op re-enactment-uitvoeringen. Leden van een vereniging welke (middels het lidmaatschap) is aangesloten bij een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende koepelorganisatie, zoals het ‘Landelijk Platform Levende Geschiedenis’, kunnen derhalve eerst replica's of ‘moderne’ vuurwapens bij een re-enactment-uitvoering meevoeren (dragen) nadat hen voor het voorhanden hebben daarvan een verlof/ontheffing is verleend en de burgemeester en de korpschef schriftelijk toestemming hebben verleend voor de re-enactment-uitvoering. Daarbij mogen zij slechts die wapens dragen die passen binnen het tijdsbeeld en deel uitmaken van hun uniformen. Voor zover het gaat om optochten is slechts toestemming van de van de burgemeester vereist.

Voor het verkrijgen van toestemming voor de re-enactment-uitvoering is het noodzakelijk dat het bestuur van de re-enactmentvereniging aan de korpschef kopieën verstrekt van de wapenvergunningen waarop de wapens staan vermeld waarmee aan de re-enactment-uitvoering zal worden deelgenomen.

Ten behoeve van een re-enactment-uitvoering waaraan niet-ingezetenen deelnemen kan de organiserende vereniging (het platform) bij de Minister van Veiligheid en Justitie een incidentele ontheffing van het verbod op het voorhanden hebben, vervoeren, het doen binnenkomen en het doen uitgaan aanvragen.

Gelet op het door de Minister van Veiligheid en Justitie ter zake gevoerde (restrictieve) beleid zijn aan de verlening van een verlof/ontheffing tot het voorhanden hebben van vuurwapens, de volgende voorwaarden verbonden:

• 1. De aanvrager dient minimaal 18 jaar oud te zijn, van deze minimumleeftijdsgrens kan niet worden afgeweken;

• 2. De aanvrager dient minimaal één jaar lid te zijn van een re-enactment vereniging welke is aangesloten bij bij een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende koepelorganisatie, zoals het ‘Landelijk Platform Levende Geschiedenis’ en die blijkens de in een notariële akte opgenomen statuten tot doel heeft haar leden in de gelegenheid te stellen om op een serieuze en historisch verantwoorde wijze gestalte te geven aan de enscenering van historische legereenheden, veldslagen en andere militaire gebeurtenissen;

• 3. De aanvrager dient een kopie van het bewijs van lidmaatschap te overleggen alsmede een verklaring van een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende koepelorganisatie, zoals het ‘Landelijk Platform Levende Geschiedenis’, waaruit blijkt dat de desbetreffende vereniging (dan wel een werkgroep binnen die vereniging) zich op serieuze wijze bezig houdt met re-enactment van de historische periode waarvoor het verlof of de ontheffing wordt aangevraagd;

• 4. De, krachtens verlof of ontheffing, voorhanden te houden wapens zijn uitsluitend (replica’s van) zwartkruit wapens of voor het schieten met scherpe munitie duurzaam ongeschikt gemaakte moderne vuurwapens hetgeen dient te blijken uit een schriftelijke verklaring van een erkende wapenhandelaar.

Aan het verlof dienen de volgende beperkingen en voorschriften te worden verbonden:

BEPERKINGEN:

• 1. De wapens worden voorhanden gehouden op het op het verlof vermelde adres;

• 2. De wapens worden uitsluitend gedragen op plaatsen waar de door de vereniging georganiseerde re-enactment-uitvoeringen plaatsvinden;

• 3. De wapens mogen niet voorhanden worden gehouden/gebruikt bij film- of theaterproducties;

• 4. Het dragen op de onder 2 genoemde plaatsen is slechts toegestaan indien de verantwoordelijke burgemeester en de korpschef schriftelijk toestemming hebben verleend aan de vereniging om de re-enactment-uitvoering te houden.

VOORSCHRIFTEN:

• 1. Het vervoer van de wapens vindt plaats langs de weg en binnen het tijdsbestek welke daar redelijkerwijze voor geboden zijn;

• 2. De wapens dienen tijdens het vervoer op een zodanig deugdelijke wijze te zijn verpakt, dat zij niet voor onmiddellijk gebruik geschikt zijn;

• 3. Bij intrekking of bij het verlopen van de geldigheid van het verlof (ontheffing) dient het verlof onverwijld ingeleverd te worden bij de korpschef;

• 4. De houder van het verlof houdt zich strikt aan de bepalingen, gesteld bij of krachtens de Wet wapens en munitie, alsmede aan de in het verlof vermelde voorschriften en beperkingen.

Op het verlofdocument kan worden aangegeven dat tevens verlof tot vervoer en verlof tot het voorhanden hebben van de bijbehorende munitie (eventueel ook als accessoire) wordt verleend.

Aan re-enactment-verenigingen kan een verlof worden verleend tot het voorhanden hebben van vuurwapens, die aan die vereniging toebehoren en die bestemd zijn voor gebruik door de leden van die vereniging. In het aanvraagformulier voor het verenigingsverlof (zie hieronder) – dat wordt ingediend door het bestuur van de vereniging bij de korpschef (en feitelijk bij de politiechef in de politieregio waar de vereniging, blijkens de statuten, haar zetel heeft) – moet de naam worden vermeld van het (bestuurs-)lid dat namens de vereniging de vuurwapens gaat beheren. In het verenigingsverlof wordt deze persoon dan genoemd als vertegenwoordiger van het bestuur, voor zover het betreft het beheren van de vuurwapens, terwijl het verlof tevens zijn pasfoto bevat. Om als beheerder te kunnen fungeren moet het (bestuurs-)lid tenminste één jaar lid zijn van de vereniging en mag ten aanzien van hem geen vrees voor misbruik bestaan. Indien meer (bestuurs-)leden als beheerder optreden, verkrijgt ieder van die (bestuurs-)leden een verenigingsverlof.

Van het verlenen van het verenigingsverlof stelt depolitiechef van de regionale eenheid waar de vereniging is gevestigd de politiechef(s) van de de beheerder(s) op de hoogte, indien deze beheerder(s) in een andere regionale eenheid van politie wonen dan de vereniging is gevestigd. Deze kennisgeving geschiedt door het toezenden van een kopie van het verleende verlof.

Het verenigingsverlof kan slechts worden verleend voor wapens, die passen binnen het met de historische eenheid, slag of gebeurtenis verband houdende specifieke tijdsbeeld, waarop de betrokken vereniging zich richt. Deze verenigingswapens moeten op het verenigingsverlof worden vermeld. Het aantal vuurwapens, waarvoor het verenigingsverlof geldt, dient voorts in een redelijke verhouding te staan tot het aantal leden dat regelmatig van die wapens gebruik maakt.

Verenigingswapens zijn ervoor bestemd om de leden van de vereniging, die niet over een (geschikt) eigen vuurwapen beschikken, in staat te stellen deel te nemen aan re-enactment-uitvoeringen. De op het verenigingsverlof vermelde beheerders mogen daartoe de verenigingswapens ter hand stellen aan andere leden, die onder toezicht van die beheerders deelnemen aan de re-enactment-uitvoering45.

Gebruik van verenigingswapens

Het deelnemen aan re-enactment-uitvoeringen met verenigingswapens, door leden van die vereniging, mag slechts plaatsvinden indien de beheerder van de verenigingswapens het desbetreffende lid begeleidt naar de plaats van de uitvoering, alwaar hij hem het wapen ter hand stelt. Na afloop van de uitvoering neemt de beheerder het wapen weer in ontvangst.

Voor het voorhanden hebben van vuurwapens van categorie III mag slechts een verlof worden verleend indien deze vuurwapens op deugdelijke wijze voor gebruik ongeschikt zijn gemaakt. Dit dient te blijken uit een schriftelijke verklaring van een erkende wapenhandelaar.

Het voorhanden hebben van categorie II wapens is uitsluitend toegestaan nadat hiervoor door de Minister van Veiligheid en Justitie een ontheffing is verleend. Hierbij wordt door de minister een overeenkomstig beleid gevoerd als hiervoor vermeld ten aanzien van vuurwapens van categorie III met dien verstande dat voor de zware (vuur)wapens (vuurwapens in het kaliber .50 of groter, kanonnen, tanks, houwitsers, raketlanceerinstallaties, bewapende pantservoertuigen etc.) slechts ontheffing kan worden verleend indien het wapen is gedemilitariseerd en daarmee definitief voor gebruik ongeschikt is gemaakt. Van demilitariseren is sprake als tenminste:

• – de afsluiter duurzaam elektrisch is vastgelast;

• – de loopmonding duurzaam elektrisch is dichtgelast;

• – in de kamer en de loopmonding opvulstukken zijn ingebracht en dat deze duurzaam elektrisch zijn vastgelast.

Dat sprake is van een gedemilitariseerd dient te blijken uit een schriftelijke verklaring van de Koninklijke Marechaussee, Bureau Wapens, Munitie en Explosieven.

Gelet op het door de Minister van Veiligheid en Justitie gevoerde (restrictieve) beleid zijn aan de verlening van een verlof/ontheffing tot het voorhanden hebben van vuurwapens, de volgende voorwaarden verbonden:

• 1. De aanvrager dient minimaal 18 jaar oud te zijn, van deze minimumleeftijdsgrens kan niet worden afgeweken;

• 2. De aanvrager dient tenminste één jaar lid te zijn van een door de Minister van Veiligheid en Justitie erkende vereniging welke zich bezig houdt met het conserveren van historisch militair materieel. De aanvrager dient een kopie van het bewijs van lidmaatschap te overleggen;

• 3. De complete eenheid (voer-, vaar- of vliegtuig met wapen) moet in originele uitvoering in gebruik zijn, dan wel zijn geweest bij de weermacht van een erkende natie of in het verleden erkende natie en moet voor de desbetreffende vereniging, waarvan de aanvrager lid is, een aanwinst zijn. Dit dient te blijken uit een schriftelijke verklaring van het bestuur van de desbetreffende vereniging;

• 4. Het voorhanden te houden vuurwapen dient voor gebruik definitief ongeschikt te zijn gemaakt. Voor categorie III wapens dient dit te blijken uit een schriftelijke verklaring van een erkende wapenhandelaar. Voor categorie II wapens geldt dat een verklaring van het Bureau Wapens, Munitie en Explosieven (WMEKMar@mindef.nl) van de Koninklijke Marechaussee moet worden overlegd, waaruit blijkt dat het een gedemilitariseerd wapen betreft.

Aan het verlof dienen de volgende beperkingen en voorschriften te worden verbonden:

BEPERKINGEN:

• 1. Het wapen wordt voorhanden gehouden op het op het verlof vermelde adres;

• 2. Het wapen mag voorts voorhanden worden gehouden op plaatsen waar de door de erkende verenigingen georganiseerde herdenkingstochten en/of tentoonstellingen plaatsvinden;

• 3. De wapens mogen niet voorhanden worden gehouden/gebruikt bij film- of theaterproducties;

• 4. Het verlof tot het voorhanden hebben op de onder 2 genoemde plaatsen is slechts geldig indien de betrokken burgemeester en korpschef toestemming hebben verleend aan de desbetreffende vereniging om de herdenkingstocht en/of tentoonstelling te houden.

VOORSCHRIFTEN:

• 1. Het op het verlof vermelde wapen is op deugdelijke wijze voor gebruik ongeschikt gemaakt, hetgeen dient te blijken uit een verklaring van een erkende wapenhandelaar;

• 2. Het vervoer van het wapen vindt plaats langs de weg en binnen het tijdsbestek welke daar redelijkerwijze voor geboden zijn;

• 3. Het wapen dient tijdens het vervoer, anders dan in de onder beperking nummer 2 bedoelde gevallen, op een deugdelijke wijze te zijn verpakt;

• 4. Het wapen wordt uitsluitend tijdens de daadwerkelijke herdenkingstochten en tentoonstellingen onverpakt op het voer-, vaar- of vliegtuig meegevoerd;

• 5. Gedurende de onder 4 genoemde tochten en tentoonstellingen wordt het wapen deugdelijk (indien mogelijk met behulp van een ketting en een slot) aan het voer-, vaar- of vliegtuig bevestigd;

• 6. Bij opzegging van het verlof wordt dit onverwijld ingeleverd bij de korpschef;

• 7. De houder van het verlof houdt zich strikt aan de bepalingen, gesteld bij of krachtens de Wet wapens en munitie, alsmede aan de in het verlof vermelde voorschriften en beperkingen.

Het tijdelijk en incidenteel in gebruik afstaan van historisch militair materieel tijdens een evenement aan een andere deelnemer – die eveneens lid is van een vereniging die is aangesloten bij het LPLG – is toegestaan als dat geschiedt onder de volgende voorwaarden:

• a. het historisch militair materieel mag slechts tijdens het evenement aan de andere deelnemer worden afgestaan;

• b. het historisch militair materieel mag slechts worden afgestaan in situaties waarin het voor de verlofhouder strikt noodzakelijk is zich van een voertuig te verwijderen;

• c. het historisch militair materieel wordt slechts afgegeven gedurende de periode waarin de onder b genoemde strikte noodzakelijkheid voor de verlofhouder zich voordoet.

Onder strikt noodzakelijk wordt hier verstaan de situatie waarin de verlofhouder niet anders kan dan het materieel tijdelijk aan een andere deelnemer afstaan. De situatie waarin een verlofhouder met meerdere voertuigen aan een evenement wil deelnemen en daarom zijn materieel wil afstaan aan een andere deelnemer, is niet zo’n situatie. De begrippen tijdelijk, incidenteel en strikt noodzakelijk dienen in deze context dan ook eng te worden geïnterpreteerd.