Besluit luchtemissies afvalverbranding

Een inrichting is voorzien van:

• a. ten minste twee verbrandingsovens;

• b. ondersteuningsbranders die automatisch in werking treden, zodra in een verbrandingsoven de rookgastemperatuur tijdens de verbranding daalt onder 850° C;

• c. ten minste een installatie voor de reiniging van rookgassen;

• d. ten minste een schoorsteen, die zo hoog is dat een voldoende verspreiding van de uitworp met de rookgassen gewaarborgd is; het bevoegd gezag kan bij nadere eis de hoogte van de schoorsteen of de schoorstenen vaststellen;

• e. ten minste één meetpunt per emissiepunt; het bevoegd gezag kan bij nadere eis de plaats van het meetpunt vaststellen.

2.1. De temperatuur in een verbrandingsoven bedraagt tijdens de verbranding in de vuurhaard ten minste 850° C bij een volumegehalte aan zuurstof van ten minste 6 procent.

2.2. De verblijftijd van de rookgassen bedraagt ten minste twee seconden onder de omstandigheden, bedoeld onder 2.1.

Per component mag de uitworp met de rookgassen niet meer bedragen dan de hieronder vermelde emissiegrenswaarde:

4.1.

• a. Bij de uitworp van de rookgassen worden continu gemeten:

  • - de temperatuur van de rookgassen;

  • - de concentraties van de volgende componenten:

  • - totaal stof;

  • - zoutzuurgas;

  • - CO;

  • - gasvormige organische verbindingen;

  • - SO2;

  • - NOx;

  • - O2;

  • - het gehalte aan waterdamp, tenzij het gehalte aan waterdamp kan worden berekend.

• b. Bij de uitworp van de rookgassen worden de concentraties in de rookgassen van de volgende componenten afzonderlijk gemeten:

  • - totaal stof;

  • - zoutzuurgas;

  • - fluorwaterstof;

  • - zware metalen;

  • - cadmium;

  • - kwik;

  • - PCDD's en PCDF's.

• c. Bij de verbranding worden gemeten:

  • - continu de temperatuur van de rookgassen;

  • - afzonderlijk het zuurstofgehalte van de rookgassen;

  • - afzonderlijk het watergehalte van de rookgassen, tenzij de rookgassen voorafgaande aan de bepaling van het zuurstofgehalte worden gedroogd.

4.2.

• a. De afzonderlijke metingen, bedoeld onder 4.1, onderdeel b, worden zo spoedig mogelijk nadat de emissie-eisen op de inrichting van toepassing zijn, doch uiterlijk 3 maanden nadien, een eerste maal verricht en vervolgens:

  • - ten aanzien van totaal stof, zoutzuurgas, fluorwaterstof, zware metalen, cadmium en kwik telkens na afloop van een periode van drie maanden;

  • - ten aanzien van PCDD's en PCDF's telkens na afloop van een periode van zes maanden.

• b. De afzonderlijke metingen, bedoeld onder 4.1, onderdeel c, worden zo spoedig mogelijk nadat de eisen op de inrichting van toepassing zijn, een eerste maal verricht en vervolgens telkens na afloop van een periode van twee jaar.

4.3.

• a. De resultaten van de metingen, bedoeld onder 4.1, worden geregistreerd.

• b. De in onderdeel a bedoelde resultaten worden op een zodanige wijze geregistreerd, uitgewerkt en gerapporteerd aan het bevoegd gezag, dat het bevoegd gezag kan nagaan of aan de in deze bijlage gestelde voorschriften is voldaan. Het bevoegd gezag kan hieromtrent nadere eisen stellen.

5.1. Voor de berekening van de uitworp met de rookgassen wordt de massaconcentratie van de onder 3 bedoelde componenten herleid op droog rookgas met een temperatuur van 273 Kelvin, een druk van 101,3 kiloPascal en een volumegehalte aan zuurstof van 11 procent.

5.2. Het zuurstofgehalte, bedoeld onder 2.1, wordt herleid op droog rookgas.

5.3. De hieronder vermelde componenten worden als volgt berekend:

• - gasvormige organische verbindingen als C;

• - NOx als NO2;

5.4. Bij een continue meting als bedoeld onder 4.1, onderdeel a, met uitzondering van NO_x, totaal stof en zoutzuurgas, geldt een emissie-eis als in acht genomen, indien per component 97 procent van de rekenkundig uurgemiddelde massaconcentraties over elk kalenderjaar niet boven de onder 3 genoemde emissiegrenswaarde ligt.

5.4.a Bij een continue meting als bedoeld onder 4.1, onderdeel a, geldt de emissie-eis voor NO_x als in acht genomen, indien 97 procent van de 24-uurgemiddelde massaconcentratie over elk kalenderjaar niet boven de onder 3 genoemde emissiegrenswaarde ligt.

5.5. Bij een afzonderlijke meting als bedoeld onder 4.1, onderdeel b, geldt een emissie-eis als in acht genomen, indien geen enkele meetuitkomst boven de voor de betrokken component, onder 3 bedoelde emissiegrenswaarde ligt.

6.1. Indien uit de metingen of registraties, bedoeld onder 4, blijkt dat niet wordt voldaan aan de emissie-eisen, bedoeld onder 5.4, 5.4a of 5.5, stelt degene die de inrichting drijft, het bevoegd gezag daarvan onmiddellijk op de hoogte en draagt er zorg voor dat de werking van het betrokken gedeelte van de inrichting zo spoedig mogelijk wordt beperkt of gewijzigd of dat het betrokken gedeelte van de inrichting buiten werking wordt gesteld, totdat die emissie-eisen niet meer worden overschreden.

6.2. Indien ten gevolge van een ongewoon voorval niet meer wordt voldaan aan de emissie-eisen, bedoeld onder 5.4, 5.4a of 5.5, mag het betrokken gedeelte van de inrichting in geen geval langer dan 8 uur ononderbroken in bedrijf zijn en mag de gecumuleerde werktijd niet meer dan 96 uur per jaar bedragen. Onder deze omstandigheden mag het totaal-stofgehalte in de rookgassen niet meer bedragen dan 600 mg/m³. Tevens dient aan de andere in deze bijlage gestelde voorschriften te zijn voldaan.