BTW-heffing ten aanzien van het door ziekenhuizen e.d. ter beschikking stellen van [...] van televisie en/of het voeren van telefoongesprekken

Is het door ziekenhuizen en dergelijke instellingen tegen afzonderlijke betaling aan patiënten ter beschikking stellen van faciliteiten voor het kijken van televisie en/of het voeren van telefoongesprekken vrijgesteld van omzetbelasting?

Ingevolge artikel 11, eerste lid, onderdeel c, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet) is het verzorgen en verplegen van in een inrichting opgenomen personen vrijgesteld van de heffing van omzetbelasting. Onder deze vrijstelling valt tevens het verstrekken van spijzen en dranken, genees- en verbandmiddelen aan de in de inrichting opgenomen personen.

Artikel 11, eerste lid, onderdeel c, van de Wet is gebaseerd op artikel 13A, lid 1, letter b, van de zesde BTW-richtlijn. Volgens vorengenoemde richtlijnbepaling zijn de ziekenhuisverpleging en medische verzorging, alsmede de nauw daarmee samenhangende handelingen, vrijgesteld. In artikel 13A, lid 2, letter b, van de zesde BTW-richtlijn zijn diensten die niet onontbeerlijk zijn voor het verrichten van de vrijgestelde handelingen van de vrijstelling uitgesloten.

Aangezien aan het ter beschikking stellen van faciliteiten voor het kijken van televisie en/of het voeren van telefoongesprekken geen medische indicatie ten grondslag ligt, bieden de hiervoor genoemde vrijstellingsbepalingen geen ruimte om deze terbeschikkingstelling vrij te stellen van omzetbelasting.

Het is evenmin mogelijk om het ter beschikking stellen van faciliteiten voor het kijken van televisie en/of het voeren van telefoongesprekken vrij te stellen op basis van artikel 11, eerste lid, onderdeel f, van de Wet juncto artikel 7 van het Uitvoeringsbesluit omzetbelasting 1968 en nr. b 13 van de bij genoemd Uitvoeringsbesluit behorende Bijlage B. Op grond van deze vrijstellingsbepalingen worden leveringen en diensten die onder meer ziekenhuizen ‘als zodanig’ verrichten, aangemerkt als vrijgestelde prestaties van sociale en culturele aard. In het arrest van de Hoge Raad van 21 september 1988, nr. 25.072 (BNB1988/309) zijn prestaties die ‘als zodanig’ worden verricht, omschreven als: prestaties die uitsluitend dienstbaar zijn aan de vrijgestelde taak van de betrokken ondernemer. Het ter beschikking stellen van faciliteiten voor het kijken van televisie en/of het voeren van telefoongesprekken is niet uitsluitend dienstbaar aan de aan een ziekenhuis of een soortgelijke instelling opgedragen taak, omdat deze terbeschikkingstelling een vrijblijvend karakter draagt.