Suikersysteem en overdracht basisreferenties (Suikerbietenquotum)

In het kader van de regulering van de suikerproductie kennen de suikerfabrikanten quota toe aan de telers van suikerbieten. De toekenning daarvan wordt geregeld in het zogenaamde Suikersysteem, dat jaarlijks wordt vastgesteld. De verdeling is gebaseerd op basisreferenties, die in beginsel worden bepaald door hetgeen de telers gemiddeld in de voorgaande jaren aan suikerbieten geleverd hebben te vermenigvuldigen met het gemiddelde suikergehalte daarvan. De regeling is alleen van toepassing indien de teler voor het desbetreffende jaar een leveringscontract heeft gesloten met één van de suikerfabrikanten. Door middel van dit systeem kan de teler suikerbieten leveren tegen minimaal de door de EU vastgestelde suikerbietenprijs.

Tot en met 2001 kon een teler zijn basisreferentie aan een andere teler overdragen met een maximum per ha cultuurgrond in het geval hij (een deel van) zijn bedrijf overdroeg en de afnemer het leveringscontract met de suikerfabrikant overnam. Onder bedrijf verstaat het Suikersysteem het geheel van productie-eenheden bestaande uit een of meer gebouwen of gedeelten daarvan en het daarbij behorende oppervlakte grond, dienende onder meer tot de teelt van suikerbieten. De overdracht van een basisreferentie was derhalve tot 2002 grondgebonden. Met ingang van 2002 is overdracht van de basisreferentie, onder voorwaarden, ook mogelijk zonder grondoverdracht, mits de afnemer over voldoende bouwland beschikt en het vorenbedoelde leveringscontract overneemt. De suikerfabrikant verzorgt de overschrijving van de basisreferentie.

De basisreferentie is aan te merken als het recht tot levering van een bepaalde hoeveelheid suikerbieten tegen een relatief hoge prijs. Tenzij de overdracht van dit recht op grond van artikel 31 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet) deel uitmaakt van een overgang van het geheel of een gedeelte van een algemeenheid van goederen, in welk geval heffing van omzetbelasting niet aan de orde is, vormt de overdracht een dienst in de zin van artikel 4 van de Wet. Deze dienst is onderworpen aan de heffing van de omzetbelasting naar het algemene tarief.

Voor zover deze dienst wordt verricht door een landbouwer, die ingevolge artikel 27, eerste lid, van de Wet, geen omzetbelasting is verschuldigd over in deze bepaling bedoelde prestaties, keur ik goed dat met betrekking tot deze dienst heffing van omzetbelasting achterwege blijft. Hiermee wordt voorkomen dat de betrokken landbouwer alleen voor de onderhavige dienst in de heffing van omzetbelasting zou moeten worden betrokken. De afnemer van deze dienst kan geen aanspraak maken op aftrek van voorbelasting in de zin van artikel 27, vierde lid, van de Wet, omdat de overdracht van de basisreferentie niet is aan te merken als een prestatie als bedoeld in het eerste lid, onderdelen a en b, van vorenbedoeld wetsartikel.

De landbouwer, die op grond van artikel 27, zesde lid, van de Wet, op de normale wijze in de heffing van omzetbelasting is betrokken, is derhalve over bedoelde dienst omzetbelasting verschuldigd.

Voor de eenmalige specifieke Regeling afstand en toewijzing basisreferentie, behorend bij het Suikersysteem 1998, wordt verwezen naar mijn besluit van 3 december 1997, nr. VB 97/2116.