Durfkapitaalfondsen

In dit besluit en in de standaardvoorwaarden wordt verstaan onder:

• – de Wet IB 2001: de Wet inkomstenbelasting 2001;

• – de URIB 2001 : de Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001;

• – de Wet VPB 1969: Wet op de vennootschapsbelasting 1969;

• – de Regeling aanwijzen van Durfkapitaalfondsen: de bepalingen in artikelen 33 van de URIB 2001;

• – een Durfkapitaalfonds: een participatiemaatschappij die door de inspecteur ingevolge artikel 5.18 van de Wet en artikel 33 van de URIB 2001 als zodanig is aangewezen;

• – een beginnende onderneming: een ondernemer/natuurlijke persoon als bedoeld in artikel 5.17, derde lid onderdeel a, van de Wet, juncto artikel 30, van de URIB 2001, of een ondernemer/rechtspersoon als bedoeld in artikel 5.17, derde lid, onderdeel b, van de Wet juncto artikel 31 van de URIB 2001;

• – de inspecteur: het Hoofd van de eenheid Belastingdienst/Grote ondernemingen Amsterdam, hierbij op grond van artikel 36 van de Uitvoeringsregeling Belastingdienst gemachtigd voor de uitvoering van de Regeling aanwijzen van Durfkapitaalfondsen.

Op grond van artikel 5.16, eerste lid, van de Wet IB 2001 worden beleggingen in durfkapitaal tot een bepaald maximum niet tot de bezittingen gerekend die de grondslag voor de vermogensrendementsheffing (box 3) vormen. In artikel 5.16, tweede lid, van de Wet IB 2001 worden de beleggingen in durfkapitaal genoemd: directe beleggingen in durfkapitaal, indirecte beleggingen in durfkapitaal en culturele beleggingen. In artikel 5.18 van de Wet IB 2001 is vermeld wat indirecte beleggingen in durfkapitaal zijn; dit zijn geldleningen aan, aandelen in of winstbewijzen van bij ministeriële regeling aangewezen participatiemaatschappijen. De ministeriële regeling is uitgewerkt in artikel 33 URIB 2001.

Bij Besluit van 16 september 1981, nr. 281-11 363, is meegedeeld, dat een door een particuliere participatiemaatschappij zoals in dat besluit is vermeld, gehouden aandelenbezit in een kleine of middelgrote in Nederland gevestigde vennootschap, dat minder dan 5% van het gestorte kapitaal van de vennootschap waarin wordt deelgenomen vertegenwoordigt, kan worden aangemerkt als een deelneming waarop de deelnemingsvrijstelling van toepassing is. Deze precisering is ingegeven door het belang dat wordt gehecht aan de bijdrage door particuliere participatiemaatschappijen aan het risicodragend vermogen van dergelijke vennootschappen. Dit besluit is ook van toepassing voor Durfkapitaalfondsen.

Ingevolge de deelnemingsvrijstelling worden (positieve en negatieve) opbrengsten van deelnemingen (waaronder boekwinsten en -verliezen) niet in aanmerkingen genomen bij de belastbare winst.

In artikel 13ca van de Wet VPB 1969 is voor door een Durfkapitaalfonds gehouden deelnemingen in rechtspersonen als bedoeld in artikel 5.18, tweede lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001 juncto artikel 33 URIB 2001, geregeld onder welke voorwaarden de deelnemingsvrijstelling toepassing mist bij afwaarderingsverliezen. De deelnemingsvrijstelling mist vervolgens tevens toepassing op de positieve voordelen (waaronder boekwinsten), totdat het voormelde afwaarderingsverlies is goedgemaakt.

Het afwaarderingsverlies is gelijk aan de daling van de waarde van de deelneming beneden het opgeofferd bedrag, maar maximaal tot nihil. Tot het bedrag van de positieve voordelen uit de deelneming waarop de deelnemingsvrijstelling van toepassing was, kan geen afwaarderingsverlies worden genomen. Nadat een afwaarderingsverlies is genomen, vindt de deelnemingsvrijstelling geen toepassing op positieve voordelen tot het bedrag ter grootte van dat afwaarderingsverlies (goedmaking). De deelneming dient jaarlijks op de waarde in het economisch verkeer te worden gewaardeerd, maar niet lager dan op nihil.

Bij ontbinding van de deelneming wordt het deel van het afwaarderingsverlies dat nog niet is goedgemaakt ineens tot de winst gerekend.

De inspecteur moet door het Durfkapitaalfonds worden geïnformeerd over het gebruik van de regeling van het afwaarderingsverlies. Dit kan geschieden door overlegging van een bijlage bij het aangiftebiljet vennootschapsbelasting.

In de voormelde bijlage dient het Durfkapitaalfonds per deelneming in de eerste acht jaren na verwerving daarvan vast te leggen welke positieve voordelen zijn verkregen. Indien het fonds in die periode op een deelneming een afwaarderingsverlies ten laste van het fiscale resultaat wil brengen, moet immers inzichtelijk zijn tot welk bedrag reeds positieve voordelen uit die deelneming, waarop de deelnemingsvrijstelling van toepassing was, zijn genoten. Het fonds dient deze bijlage jaarlijks bij het aangiftebiljet te voegen.

Die bijlage bevat per deelneming waarop een afwaarderingsverlies is genomen, een staffel van het opgeofferde bedrag, de positieve voordelen waarop de deelnemingsvrijstelling van toepassing was, het afwaarderingsverlies/goedmaking van het boekjaar, het geaccumuleerde afwaarderingsverlies, alsmede de balanswaardering per begin en einde van het boekjaar.

Bij ontbinding van een deelneming dient een overzicht van het verloop van het afwaarderingsverlies en de goedmaking daarvan bij het aangiftebiljet te worden gevoegd.

Als het Durfkapitaalfonds een deelneming waarop een afwaarderingsverlies is geleden, aan een verbonden lichaam vervreemdt, zijn de bepalingen over de goedmaking van dat afwaarderingsverlies van overeenkomstige toepassing bij het verbonden lichaam. De op het fonds rustende verplichting een bijlage over te leggen ter zake van de deelnemingen waarop een afwaarderingsverlies is genomen, gaat over op het verbonden lichaam dat een zodanige deelneming van het fonds heeft verworven.

Indien het Durfkapitaalfonds meer dan € 226.890 verstrekt aan achtergestelde kredieten en kapitaal aan een Durfkapitaalvennootschap, vervalt ter zake van die deelneming de regeling van artikel 13ca van de Wet VPB 1969. Een dergelijke overschrijding van de in artikel 33, derde lid, URIB 2001 opgenomen limiet kan bijvoorbeeld worden bereikt door verstrekking van aanvullende kredieten of door bijschrijving van rente op de hoofdsom.

Vanaf het moment dat voormelde limiet wordt overschreden, vervalt de faciliteit van artikel 13ca van de Wet VPB 1969. Ten aanzien van die deelneming geldt vanaf dat moment het reguliere regime van de deelnemingsvrijstelling ten aanzien van die deelneming.

In artikel 23b van de Wet VPB 1969 is een sanctiebepaling opgenomen voor situaties waarin Durfkapitaalfondsen niet meer voldoen aan de regeling. Ingeval het Durfkapitaalfonds in enig jaar niet langer voldoet aan de voorwaarden gesteld voor de aanwijzing, wordt bij de participatiemaatschappij de op de voet van de artikelen 22 en 23a of krachtens artikel 28 van de Wet VPB 1969 verschuldigde vennootschapsbelasting over dat jaar vermeerderd met een bedrag ter grootte van een in de volgende volzin aangegeven percentage van de waarde in het economische verkeer van het vermogen van die instelling of maatschappij op het tijdstip dat niet meer aan de voorwaarden wordt voldaan. Het in het eerste volzin bedoelde percentage bedraagt voor elke maand vanaf het niet meer voldoen aan de voorwaarden tot de intrekking van de aanwijzing 0,2. Aldus worden niet de particuliere beleggers – die immers geen invloed hebben op het handelen van het Durfkapitaalfonds – getroffen met (navorderings)aanslagen inkomstenbelasting box 3 ter zake van het niet meer voldoen aan de voorwaarden. De te weinig geheven belasting tot het moment van intrekking van de aanwijzing wordt derhalve van het Durfkapitaalfonds geheven.

Zoals hiervóór is aangegeven houdt de Durfkapitaalfaciliteit in dat slechts de tijdens de Durfkapitaalperiode behaalde resultaten onbelast kunnen worden uitgekeerd. Op grond hiervan is het niet mogelijk dat verliezen welke zijn geleden tijdens de Durfkapitaalperiode worden verrekend met winsten behaald in de pré-Durfkapitaalperiode. Door een dergelijke verrekening zouden immers op indirecte wijze toch voordelen – te weten bedragen aan terugontvangen vennootschapsbelasting – die niet zijn terug te voeren tot de resultaten op beginnende ondernemingen, aan de beleggers onbelast kunnen worden uitgekeerd. In dit kader kan worden gedacht aan verrekening van dergelijke Durfkapitaalverliezen met voorgaande jaren alsmede aan een verrekening binnen het eerste jaar dat de instelling is aangewezen.

In standaardvoorwaarde 3 is met het oog hierop bepaald dat achterwaartse verliesverrekening van tijdens de Durfkapitaalperiode geleden verliezen met in de pré-Durfkapitaalperiode gerealiseerde winsten niet mogelijk is.

Indien een Durfkapitaalfonds in de loop van een boekjaar wordt aangewezen als Durfkapitaalfonds, is de situatie denkbaar dat in de Durfkapitaalperiode van dat jaar negatieve resultaten zijn behaald en dat positieve resultaten zijn behaald in de pré-Durfkapitaalperiode van dat jaar. In de lijn van het voorgaande zou een saldering van deze resultaten moeten worden uitgesloten. Het niet toestaan van een dergelijke saldering stuit echter op zodanige uitvoeringstechnische bezwaren dat om praktische redenen is afgezien van een salderingsverbod. Op dezelfde gronden is toegestaan dat een carry-back van verliezen uit latere jaren mogelijk is naar dit eerste Durfkapitaalboekjaar, ondanks het feit dat de fiscale winst voor een deel bestaat uit niet-Durfkapitaalresultaten.

De onlangs opgerichte participatiemaatschappij of de al bestaande participatiemaatschappij die in aanmerking wenst te komen voor de aanwijzing als Durfkapitaalfonds dient een schriftelijk verzoek in bij de inspecteur. Op grond van artikel 36 van de Uitvoeringsregeling Belastingdienst verklaar ik hierbij het Hoofd van de eenheid Belastingdienst/Grote ondernemingen Amsterdam bevoegd voor de uitvoering van de Regeling aanwijzen van Durfkapitaalfondsen.

Is een verzoek bij een andere eenheid ingediend dan wordt het verzoek onverwijld naar deze doorgestuurd. Deze inspecteur beoordeelt of de participatiemaatschappij is aan te merken als een zogenoemd Durfkapitaalfonds. Hij geeft de beschikking, bedoeld in artikel 33 van de URIB 2001, af. Gedurende de periode dat de participatiemaatschappij opereert als Durfkapitaalfonds beoordeelt deze inspecteur ook of het fonds nog voldoet aan de wettelijke eisen en aan de gestelde voorwaarden. Het Durfkapitaalfonds richt haar periodieke informatieverstrekking dan ook tot deze inspecteur. Voor de reguliere heffing en invordering van rijksbelastingen van het Durfkapitaalfonds is in beginsel het Hoofd van de Belastingdienst/Grote ondernemingen Amsterdam niet competent, maar blijft – voor zover zich dergelijke situaties voordoen – de inspecteur bevoegd die is aangewezen in de Uitvoeringsregeling Belastingdienst.

Het verzoek van een onlangs opgerichte of een nog op te richten participatiemaatschappij bevat onder andere de (concept-)statuten van het Durfkapitaalfonds (in oprichting), de prospectussen van de aan te bieden beleggingsprodukten en kopieën van de beschikkingen ten behoeve van beginnende ondernemingen waarin vermogen wordt belegd dan wel ten behoeve waarvan kredieten worden verstrekt.

Het verzoek van een bestaande participatiemaatschappij bevat naast de gegevens die van een nieuw fonds worden gevraagd voorts de volledige jaarstukken van de participatiemaatschappij van het laatste afgesloten boekjaar alsmede een balans als bedoeld in standaardvoorwaarde 2.

De participatiemaatschappij geeft voorts een zo volledig mogelijk overzicht van de geplande uitzettingen. De participatiemaatschappij overlegt daartoe onder andere kopieën van beschikkingen als bedoeld in artikel 5.17, derde lid, onderdelen a en b, van de Wet IB 2001. Van de na de ingangsdatum verkregen nieuwe beschikkingen van beginnende ondernemingen worden kopieën aan de inspecteur verstrekt.

Een bestaande participatiemaatschappij moet bij de indiening van het verzoek bij de inspecteur aannemelijk maken dat ten tijde van de ingangsdatum geen zuivere winst aanwezig is die haar oorsprong vindt in de periode die vooraf gaat aan de aanwijzing als Durfkapitaalfonds (artikel 33 van de URIB 2001). Er dienen derhalve ten tijde van het indienen van het verzoek vastomlijnde plannen te bestaan omtrent de binnen kort tijdsbestek plaatsvindende omvorming van de bestaande participatiemaatschappij in een Durfkapitaalfonds en de daarmee gepaard gaande afrekening over de fiscale en stille reserves en de uitkering van alle zuivere winst. Het voornemen dat binnen een kort tijdsbestek zuivere winst zal worden uitgekeerd kan bijvoorbeeld aannemelijk worden gemaakt aan de hand van een verslag van de algemene vergadering van aandeelhouders.

Vervolgens dient de bestaande participatiemaatschappij – vooruitlopend op de formele aanwijzing – aan de wettelijke eisen en aan de standaardvoorwaarden te voldoen zodat de participatiemaatschappij in materiële zin reeds een Durfkapitaalfonds is. In verband hiermee is het noodzakelijk dat de volledige jaarstukken van het laatste boekjaar die zijn opgemaakt, ten tijde van het indienen van het verzoek worden overgelegd. Tevens overlegt de participatiemaatschappij de balans per ingangsdatum (zie standaardvoorwaarde 2). Aan de hand van deze balans beoordeelt de inspecteur of wordt voldaan aan het hoofdzakelijkheidsvereiste. Voor een nadere uitwerking van dit hoofdzakelijkheidsvereiste ten aanzien van bestaande participatiemaatschappijen gedurende de overgangsfase en de mogelijkheid gebruik te maken van een ingroeiregeling wordt verwezen naar onderdeel 10.1 van dit besluit.

Ten slotte dient de participatiemaatschappij de prospectussen te overleggen van de aan te bieden producten. Aan de hand van de prospectus kan dan – waar mogelijk op voorhand – worden beoordeeld of voordelen uit deze producten vallen onder de vrijstelling van artikel 5.16 van de Wet. Bij de aan te bieden producten kan worden gedacht aan deelname via aandelen, winstbewijzen, participaties, bewijzen van deelgerechtigdheid, geldleningen en spaarrekeningen.

Over het zogenoemde externe toezicht op de Durfkapitaalfondsen merk ik het volgende op. In de Durfkapitaalregeling is – in tegenstelling tot de regeling groen beleggen – niet het vereiste opgenomen dat het Durfkapitaalfonds in oprichting zich bij De Nederlandsche Bank dient te melden voor het verkrijgen van een vergunning als bedoeld in artikel 6 of 38 van de Wet toezicht kredietwezen 1992 (hierna de Wtk) onderscheidenlijk artikel 5 van de Wet toezicht beleggingsinstellingen (hierna: de Wtb). Dit heeft de volgende achtergrond. Het begrip participatiemaatschappij kent niet een eenduidige definitie; eerder kan worden gesproken van een ruime omschrijving van het begrip. De activiteiten van een participatiemaatschappij en van een beleggingsinstelling in de zin van de Wtb verschillen in vele gevallen nauwelijks van elkaar. Zelfs is het mogelijk dat een participatiemaatschappij is aan te merken als een kredietinstelling in de zin van de Wtk. Inrichting, doelstelling en werkzaamheden van de participatiemaatschappij zijn in deze beslissend. Rechtspersonen die in aanmerking wensen te komen voor aanwijzing als Durfkapitaalfonds kunnen zich voor het aantrekken van de middelen al dan niet wenden tot het publiek. Worden in niet-besloten kring (van het publiek) spaargelden ter collectieve belegging aangetrokken en verkregen dan geldt voor het Durfkapitaalfonds het vereiste – gelet op de bescherming van (potentiële) particuliere beleggers – dat De Nederlandsche Bank een vergunning als bedoeld in artikel 6 of 38 van de Wtk onderscheidenlijk artikel 5 van de Wtb afgeeft. De instelling overlegt op verzoek van de inspecteur een kopie van deze vergunning. Indien echter in besloten kring wordt belegd – dat wil zeggen het fonds kwalificeert niet als Wtk- of Wtb-instelling – is het vereiste dat De Nederlandsche Bank toezicht houdt op het Durfkapitaalfonds minder noodzakelijk. Beleggers die in dit soort besloten fondsen stappen aanvaarden bewust de risico's die inherent zijn aan beleggen in besloten kring waarbij extern toezicht ontbreekt. Of sprake is van het beleggen in besloten kring wordt getoetst door De Nederlandsche Bank.

De inspecteur (zie onderdeel 5.1) beoordeelt of hij het verzoek aan de hand van de in de onderdeel 5.3 uitgewerkte aandachtspunten en met inachtneming van het voorgaande zelfstandig kan afdoen. In de gevallen waarin de inspecteur het verzoek zelf kan afdoen, neemt hij zijn beslissing in de vorm van een voor bezwaar vatbare beschikking waarbij hij het volgende in acht neemt.

Aanbiedingsbrief

De beschikking wordt in alle gevallen verzonden met een aanbiedingsbrief ingericht overeenkomstig bijlage 1.

• a. Het verzoek wordt afgewezen

  Indien het verzoek met inachtneming van hetgeen is vermeld in onderdeel 5.3 wordt afgewezen, richt de inspecteur de beschikking in conform bijlage 2.

• b. Het verzoek wordt ingewilligd

  Indien het verzoek met inachtneming van hetgeen is vermeld in onderdeel 5.3 wordt ingewilligd, richt de inspecteur de beschikking in conform bijlage 3 (nieuwe participatiemaatschappij) of 4 (bestaande participatiemaatschappij), waarbij uitsluitend voorwaarden worden gesteld die overeenkomen met de standaardvoorwaarden.

  Kan de inspecteur het verzoek niet zelfstandig afdoen dan zendt hij het verzoek – overeenkomstig het bepaalde in onderdeel 5.3 – door naar het Ministerie van Financiën. Daar wordt het verzoek beoordeeld en wordt een beslissing voorbereid. Vervolgens wordt de inspecteur, onder toezending van een concept-beschikking en een concept-aanbiedingsbrief, gemachtigd namens de staatssecretaris op het verzoek te beslissen. De inspecteur handelt verder overeenkomstig hetgeen hiervóór is vermeld.

De inspecteur beoordeelt het verzoek op de volgende aspecten.

• 1. Is er sprake van een participatiemaatschappij die hoofdzakelijk en op brede schaal eigen vermogen en vreemd vermogen verstrekt aan beginnende ondernemingen?

  Zo nee, dan wijst de inspecteur het verzoek af.

• 2. Heeft de participatiemaatschappij alle vereiste bescheiden zoals vermeld in onderdeel 5.1 bijgevoegd?

  Zo nee, dan stelt de inspecteur de verzoeker in de gelegenheid alsnog deze gegevens te verstrekken. Ingeval vervolgens die gegevens niet worden verstrekt, wijst de inspecteur het verzoek af.

• 3. Is de inspecteur van mening dat er aanleiding bestaat van de standaardvoorwaarden afwijkende voorwaarden te stellen?

  Zo ja, dan zendt de inspecteur het verzoek met zijn ambtsbericht binnen drie weken door naar het Ministerie van Financiën. Tevens stelt de inspecteur de verzoeker hiervan in kennis.

De participatiemaatschappijen hebben er – mede gelet op de informatieverstrekking naar de particuliere beleggers – belang bij dat op zo kort mogelijke termijn op het ingediende verzoek door de inspecteur een beslissing wordt genomen. De inspecteur streeft er daarom naar om de beschikking zo spoedig mogelijk te geven; hierbij wordt een periode van niet langer dan acht weken als richtsnoer gehanteerd.

Hiervóór is een uitwerking gegeven van de machtiging aan de inspecteur zoals deze is opgenomen in artikel 33 van de URIB 2001. Als de inspecteur aan het verzoek tegemoet komt, worden standaardvoorwaarden gesteld (bijlage 6).

Hieronder wordt een nadere toelichting gegeven op de regeling inzake de ingangs- en beëindigingsdatum van de Durfkapitaalstatus. De standaardvoorwaarden en een nadere toelichting daarop, zijn opgenomen bij onderdeel 10.

Uitgangspunt van de wettelijke regeling is dat de bezittingen in een Durfkapitaalfonds alleen zijn vrijgesteld vanaf het tijdstip waarop de participatiemaatschappij als zodanig is aangewezen. Dit betekent dat de ingangsdatum van de periode waarin de Durfkapitaalregeling van toepassing is, dient te worden vastgesteld. De vaststelling van de ingangsdatum wordt uitdrukkelijk vermeld in de aanwijzingsbeschikking. De inspecteur geeft op grond van artikel 33, tiende lid, van de URIB 2001, een beschikking af; hij streeft er naar deze voor bezwaar vatbare beschikking binnen acht weken na ontvangst van het verzoek af te geven. In artikel 33, elfde lid, van de URIB 2001 is bepaald dat de mogelijkheid bestaat dat de ingangsdatum vóór de datum van dagtekening van de beschikking ligt. Voor alle duidelijkheid merk ik op dat vanaf de ingangsdatum aan alle wettelijke voorwaarden alsmede aan de door de inspecteur vastgestelde nadere voorwaarden moet zijn voldaan. De ingangsdatum kan echter niet vóór de datum van het indienen van het verzoek liggen. De participatiemaatschappij kan te allen tijde kiezen voor een latere ingangsdatum, bijvoorbeeld het begin van het volgende boekjaar. Met name voor bestaande participatiemaatschappijen zal het bijvoorbeeld in verband met de uitkering van zuivere winst veelal praktischer zijn om aan te sluiten bij het begin van een boekjaar.

Voor bestaande participatiemaatschappijen is een overgangsperiode onontkoombaar. Op grond van artikel 33, zevende lid, letter a, van de URIB 2001, mag er in een bestaande participatiemaatschappij geen zuivere winst aanwezig zijn op het tijdstip van inwerkingtreding van de aanwijzing. Dit betekent dat een bestaande participatiemaatschappij een balans dient op te stellen waarbij alle bezittingen en schulden worden opgenomen naar de waarde welke daaraan in het economische verkeer kan worden toegekend. Tevens dienen de fiscale reserves tot de winst te worden gerekend. Tussen het tijdstip waarop de zuivere winst wordt bepaald en het tijdstip waarop deze wordt uitgekeerd zal enige tijd verstrijken. In deze periode (de overgangsfase) kan op een tweetal punten niet aan alle voorwaarden zijn voldaan. In de eerste plaats betreft dit de voorwaarde dat de zuivere winst moet zijn uitgekeerd.

In de tweede plaats betreft dit het zogenoemde hoofdzakelijkheidsvereiste, omdat de zuivere winst die zal moeten worden uitgedeeld niet in projecten kan worden belegd. Voor dit soort gevallen wordt daarom het volgende goedgekeurd.

De participatiemaatschappij wordt pas met ingang van de datum dat alle zuivere winst is uitgekeerd aangemerkt als Durfkapitaalfonds; vanaf dat moment kan de waarde van de belegging in het fonds vallen onder de vrijstelling van de Wet IB 2001. De participatiemaatschappij dient dit ten genoegen van de inspecteur aan te tonen. De gedurende de overgangsfase behaalde resultaten behoeven niet te worden uitgedeeld vóór het aanwijzingstijdstip, maar kunnen vanaf de aanwijzing eveneens onder de noemer vallen van artikel 5.16 van de Wet IB 2001. De participatiemaatschappij dient gedurende de overgangsfase aan alle overige voorwaarden te voldoen en ten aanzien van het hoofdzakelijkheidsvereiste dient het vermogen dat niet onder de hiervóór bedoelde uitdelingsverplichting valt, hoofdzakelijk te worden aangewend ten behoeve van beginnende ondernemingen. Gelet op de ratio van het vrijstellen van (forfaitair) rendement behaald op beleggingen in durfkapitaal dient deze overgangsfase van beperkte duur te zijn, omdat anders gedurende een te lange periode niet-Durfkapitaalbezittingen vrijgesteld zouden kunnen worden. De hier bedoelde overgangsfase mag daarom niet langer duren dan drie maanden. In het geval een fonds voorziet dat de driemaandstermijn niet kan worden gehaald, kan onder voorwaarden worden gekozen voor een ingroeiperiode van twee jaren. Deze ingroeiperiode wordt beschreven in onderdeel 10.1.5 van dit besluit.

De inspecteur stelt de hoogte van de zuivere winst uit de vóór-Durfkapitaalperiode bij een voor bezwaar vatbare beschikking vast. Dit gebeurt in de aanwijzingsbeschikking. Tegen een uitspraak op een bezwaarschrift tegen een dergelijke beschikking staat beroep op de rechter open.

Op grond van artikel 33, negende lid, van de URIB 2001, trekt de inspecteur de aanwijzing in indien:

• – de participatiemaatschappij om intrekking van de aanwijzing verzoekt, of

• – de participatiemaatschappij niet meer voldoet aan de omschrijving als bedoeld in artikel 5.18 van de Wet IB 2001, of

• – de participatiemaatschappij niet meer voldoet aan de voorwaarden als bedoeld in artikel 33 URIB 2001, of

• – de participatiemaatschappij niet meer voldoet aan de door de inspecteur gestelde voorwaarden.

Indien de aangewezen participatiemaatschappij niet langer voldoet aan de hiervoor weergegeven omschrijving of aan de hiervoor gestelde voorwaarden, doet de participatiemaatschappij hiervan onverwijld schriftelijk mededeling aan de inspecteur.

De inspecteur trekt de aanwijzing in bij een voor bezwaar vatbare beschikking (artikel 33, tiende lid, van de URIB).

De intrekking heeft in beginsel terugwerkende kracht tot het tijdstip waarop de participatiemaatschappij niet langer voldoet aan de wettelijke bepalingen dan wel aan de voorwaarden.

Als reden voor beëindiging kan bijvoorbeeld aan het volgende worden gedacht:

• a. De participatiemaatschappij is niet langer in Nederland gevestigd.

• b. Het doel en/of de feitelijke werkzaamheden bestaan niet meer hoofdzakelijk in het verstrekken van vermogen aan beginnende ondernemers.