Loonheffingen, loonheffing, afdrachtverminderingen

Van de voorgaande besluiten zijn de volgende onderdelen in dit besluit overgenomen. Het betreft de vragen 1 tot en met 3 en 5 van het besluit van 20 december 2000, nr. CPP2000/2944M; vraag 7 van het besluit van 20 december 2000, nr. CPP2000/2945M; de vragen 2, 3 en 11 van het besluit van 15 mei 2002, nr. CPP2002/178M; vraag 2 van het besluit van 25 november 2003, nr. CPP2003/1402M; het besluit van 3 november 2004, nr. CPP2004/878M; het besluit van 19 januari 2005, nr. CPP2004/1433M en het besluit van 1 februari 2005, nr. CPP2005/243M.

Van de voorgaande besluiten zijn de overige onderdelen niet in dit besluit overgenomen. Die onderdelen bevatten geen beleidsstandpunten en hebben vooral een voorlichtend karakter. Voorzover nodig zijn of worden die onderdelen geactualiseerd verwerkt in voorlichtingsmateriaal, zoals het Handboek loonheffingen. Het Handboek loonheffingen is toegankelijk op internet via www.belastingdienst.nl.

Een werkgever kan onder voorwaarden de vereenvoudigde regeling loonheffing voor meewerkende kinderen (de KJ-regeling) toepassen.

Een afdrachtvermindering wordt per loontijdvak vastgesteld. Het loontijdvak bij toepassing van de KJ-regeling is het kalenderjaar. Op het moment van inhouding moet de werkgever beoordelen of hij recht heeft op een afdrachtvermindering. Bij toepassing van de KJ-regeling is dit op de eerste werkdag van het volgende kalenderjaar. De werkgever moet dus het recht op een afdrachtvermindering bij toepassing van de KJ-regeling vaststellen op de eerste werkdag van het volgende kalenderjaar.

In het geval dat de inhoudingsplichtige daarbij tevens het besluit neemt de loonheffing niet te verhalen, geldt dat hij deze beloning eenmaal per jaar toekent. Loon dat in de regel slechts eenmaal of eenmaal per jaar wordt toegekend, behoort niet tot het WVA-loon (zie artikel 1, eerste lid, onderdelen b en c, van de WVA).

Er zijn CAO’s die werknemers recht geven op een vergoeding voor reistijd. Het recht op vergoeding ontstaat als een tijdelijke arbeidsplaats ver van de woon/verblijfplaats van de werknemer gelegen is. Het geldende uurloon is in veel gevallen het uitgangspunt. De vergoeding voor reistijd telt in het algemeen niet als overwerkloon. Dit is alleen anders voorzover aannemelijk is dat de werknemer arbeid verricht tijdens de reistijd naar een tijdelijke arbeidsplaats.

De WVA verwijst voor het begrip loon naar de Wet LB. Overwerkloon is de beloning voor arbeid die de werknemer verricht gedurende de tijd die uitgaat boven de voor hem geldende normale arbeidsduur (zie artikel 26, vijfde lid, van de Wet LB). Er is dus sprake van overwerk als de werknemer meer arbeid verricht dan contractueel is overeengekomen. Als de werknemer geen arbeid verricht tijdens zijn reistijd is die reistijd geen arbeidstijd. Het gevolg is dat het loon voor dergelijke reistijd voor de toepassing van de WVA geen overwerkloon kan zijn. Dit loon maakt in zulke gevallen deel uit van het WVA-loon.

De afdrachtvermindering zeevaart is van toepassing met betrekking tot zeevarenden (zie artikel 17, eerste lid, en artikel 1, eerste lid, onderdeel i, van de WVA). De inhoudingsplichtige moet toetsen of er sprake is van een zeevarende op het tijdstip van inhouding. Als sprake is van een kortstondige arbeidsonderbreking kan hij toch de afdrachtvermindering zeevaart toepassen.

Het Gerechtshof ’s-Gravenhage heeft in zijn uitspraak van 18 december 2002, nr. 00/01564, aangegeven dat de afdrachtvermindering zeevaart bij ziekte kan worden toegepast zolang er sprake is van een loondoorbetalingsverplichting.

De werkgever kan hierom tijdens de ziekte en tijdens het zwangerschaps- en bevallingsverlof van een zwangere zeevarende de afdrachtvermindering zeevaart toepassen.

De regeling voor seizoenwerknemers kent twee faciliteiten, te weten:

• – vertraagde aangifte en afdracht voor de loonheffingen;

• – vertraagde vervulling van een gedeelte van de administratieve verplichtingen. Deze regeling is opgenomen in het Besluit van 25 augustus 1992, nr. DB92/4009.

De toepassing van de afdrachtvermindering voor seizoenwerknemers mag ook vertraagd plaatsvinden. De regeling voor seizoenwerknemers heeft tot gevolg dat voorzover het seizoenarbeiders betreft er een langer aangiftetijdvak geldt. De afdrachtverminderingen voorzien in een vermindering van de per aangiftetijdvak af te dragen loonheffing (zie artikel 3, eerste lid, van de WVA). Een afdrachtvermindering met betrekking tot werknemers voor wie de regeling voor seizoenwerknemers geldt, kan daarom worden gerealiseerd bij de vertraagde aangifte en afdracht.

Een jaar kan meer dan 52 weken hebben. Dit heeft gevolgen voor de toepassing van de afdrachtverminderingen.

Bij een regulier loontijdvak van vier weken zijn er voor het loon over de 53ste week twee situaties mogelijk:

• 1. De inhoudingsplichtige betaalt loon over de dertiende periode van vier weken en afzonderlijk loon over de 53ste week. In dat geval is op het loon over de dertiende periode van vier weken de vierwekentabel van toepassing en op het loon over de 53ste week de weektabel.

• 2. De dertiende periode bestaat uit vijf weken. Aangezien er geen tabel voor een loontijdvak van vijf weken beschikbaar is, moet de inhoudingsplichtige het loon herleiden. Omdat dit tot hetzelfde resultaat leidt, mag hij het loon over die vijf weken ook delen door vijf en kan hij vervolgens vijf keer de weektabel toepassen.

Voor de WVA geldt hetzelfde begrip loontijdvak als voor de heffing van de loonbelasting. Voor de WVA moet de inhoudingsplichtige dezelfde tijdvakken hanteren als voor de loonheffingen.

Een en ander betekent dat in een jaar met meer dan 52 weken een hoger bedrag aan afdrachtverminderingen kan worden genoten dan de jaarbedragen die in de wet staan. Een uitzondering hierop geldt voor de vakantiebongerechtigde werknemer. Ten aanzien van deze werknemer is in artikel 2, derde lid, van de URAV, een jaarmaximum opgenomen.

Als een inhoudingsplichtige één loonheffingennummer met meerdere subnummers (L01, L02 enz.) heeft, kan het voorkomen dat de te verrekenen afdrachtvermindering op een subnummer hoger is dan de af te dragen loonheffing. Het is dan niet mogelijk de gehele vermindering op de af te dragen loonheffing in mindering te brengen. De aangifte mag op grond van art. 3, eerste lid, van de WVA, immers niet op een negatief bedrag uitkomen.

In zo’n geval is sprake van één inhoudingsplichtige met één loonheffingennummer. Hierom mag de niet verrekenbare afdrachtvermindering van het ene subnummer verrekend worden met de af te dragen loonheffing van een ander subnummer.

Als in een CAO is bepaald dat het aantal arbeidsuren per week 40 bedraagt, inclusief 2 ADV-uren, werkt een fulltime werknemer feitelijk 38 uren per week. Dit betekent niet dat als een parttimer 50% werkt de werkgever uit mag gaan van 19 uren voor de bepaling van de deeltijdfactor. De werkgever moet in zo’n geval uitgaan van 20 uur. De overeengekomen arbeidsduur in de zin van artikel 6 van de WVA, is immers 40 uren per week. De deeltijdfactor is dan 20/36.

De toetslonen en de bedragen van de afdrachtvermindering worden naar evenredigheid verminderd als sprake is van een werknemer zonder overeengekomen vaste arbeidsduur (zie artikel 6, eerste lid, aanhef en onderdeel b, van de WVA). De deeltijdfactor wordt bepaald aan de hand van het aantal uren waarover loon is verschuldigd (zie artikel 6, derde lid, van de WVA, en ook artikel 5 van de URAV). Over het begrip ‘uren waarover loon is verschuldigd’ bestaat onduidelijkheid. In de toelichtingen op de WVA en de URAV wordt ook wel gesproken over ‘feitelijk/werkelijk aantal gewerkte uren’ hetgeen niet dezelfde betekenis heeft als ‘uren waarover loon is verschuldigd’.

Voor het aantal uren dat dient als uitgangspunt bij de bepaling van de deeltijdfactor moet worden uitgegaan van de letterlijke tekst van de genoemde bepalingen en dus van het aantal uren waarover loon is verschuldigd. Dit begrip sluit aan bij de bedoeling van de wetgever, te weten verlaging van de loonkosten.

Dit betekent dat ook voor werknemers zonder overeengekomen vaste arbeidsduur de wegens tijdelijke arbeidsongeschiktheid, ziekte en zwangerschap doorbetaalde uren voor de toepassing van artikel 6, derde lid, van de WVA, zijn aan te merken als uren waarover loon is verschuldigd. Hetzelfde geldt overigens voor de uren tijdens verlof, ouderschapsverlof, zorgverlof en alle andere vormen van verlof, die de werkgever geheel of gedeeltelijk doorbetaalt op grond van een arbeidsrechtelijke verplichting.

Dit ligt anders indien de werknemer recht heeft op een toeslag op de (uur)beloning voor de feitelijk gewerkte uren, als compensatie voor de niet opgenomen verlofuren. Het aantal uren waarover loon is verschuldigd, is dan in zoverre gelijk aan het aantal werkelijk gewerkte uren. Hetzelfde geldt indien contractueel is overeengekomen dat de niet opgenomen verlofuren in de vorm van een afkoopsom worden uitgekeerd. Als het een eenmalige afkoopsom betreft, behoort de afkoopsom bovendien niet tot het te toetsen loon omdat artikel 1, eerste lid, onderdeel c, ten eerste, van de WVA, van toepassing is.

De deeltijdfactor bij een parttimer die overwerkt is afhankelijk van de periode waarin de werknemer overwerkloon geniet.

Overwerkloon kan buiten het te toetsen loon blijven (zie artikel 1, eerste lid, onderdeel c, onder 2º, van de WVA). Bij een deeltijder met een minimum/maximum-contract is er sprake van overwerk als meer wordt gewerkt dan de contractueel overeengekomen arbeidsduur. Bij deeltijders is dit van belang voor de bepaling van het te toetsen loon en het toetsloon. Bij minimum/maximum contracten is het uitgangspunt het minimum aantal uren in het contract.

Overigens kan de werkgever ook opteren voor een berekening op basis van het werkelijke aantal gewerkte uren (zie artikel 5, van de URAV).

Als werknemers bereikbaarheidsdiensten hebben ontvangen zij naast hun reguliere loon een extra beloning voor de uren dat zij bereikbaar moeten zijn. Deze extra beloning bedraagt veelal een percentage van het normale uurloon. De extra beloning behoort tot het loon voor de WVA.

De inhoudingsplichtige mag de uren dat de werknemer bereikbaar moet zijn, om op een oproep van de inhoudingsplichtige te kunnen gaan werken, niet zonder meer meenemen voor de berekening van de afdrachtverminderingen.

Het volgende onderscheid is van belang.

Een WAO-uitkering en een door de werkgever verstrekte aanvulling op een WAO-uitkering behoren niet tot het loon voor de WVA.

In beide gevallen is sprake van loon uit een vroegere dienstbetrekking. Loon uit vroegere dienstbetrekking maakt geen deel uit van het loon voor de WVA. Ter verduidelijking volgen hieronder twee voorbeelden.

Een inhoudingsplichtige mag de afdrachtvermindering onderwijs toepassen voor werknemers die een beroepspraktijkvorming volgen van de beroepsbegeleidende leerweg (zie artikel 14, eerste lid, onder a, van de WVA).

De afdrachtvermindering onderwijs geldt ook voor werknemers die extra begeleiding nodig hebben om op het zogenoemde startkwalificatieniveau te komen (hierna: de WVA-startkwalificatie; zie artikel 14, eerste lid, onderdeel e, van de WVA). De voorwaarden om de WVA-startkwalificatie toe te passen zijn:

• – De desbetreffende opleiding is opgenomen in het zogenoemde Crebo-register.

• – Er is een verklaring van het de Centrale organisatie werk en inkomen (CWI) dat de werknemer een voormalige werkloze is.

• – De werknemer geniet een loon dat beneden het toetsloon ligt.

Het komt voor dat de opleiding in het kader van een beroepsbegeleidende leerweg tevens in het Crebo-register voorkomt.

De inhoudingsplichtige kan in zo’n geval de afdrachtvermindering onderwijs op beide gronden toepassen. Hierbij geldt als voorwaarde dat de opleiding zowel onder artikel 14, eerste lid, onderdeel a, van de WVA, als onder artikel 14, eerste lid, onderdeel e, van de WVA, valt.

Voor de jaren waarbij nog samenloop met de afdrachtvermindering lage lonen kan voorkomen geldt nog het volgende:

Als de inhoudingsplichtige ook de afdrachtvermindering lage lonen kan toepassen, dan geldt de samenloopbepaling van de afdrachtverminderingen (zie artikel 5, achtste lid, van de WVA). Indien het voordeliger is voor de inhoudingsplichtige om de afdrachtvermindering lage lonen niet toe te passen, omdat de afdrachtvermindering onderwijs op beide gronden een hoger bedrag geven aan te claimen afdrachtvermindering, dan is dit toegestaan. Voor reeds ingediende aangiften loonbelasting, heeft de inhoudingsplichtige de mogelijkheid om binnen de wettelijke termijnen bezwaar te maken als hij de claim van de afdrachtvermindering lage lonen wenst te laten vervallen.

De afdrachtvermindering zeevaart bedraagt een percentage van het loon van zeevarenden. Hierbij is van belang of de zeevarende al dan niet aan de loonbelasting is onderworpen of premieplichtig is voor de volksverzekeringen.

Als een zeevarende werknemer is in de zin van artikel 2 van de Wet LB is hij onderworpen aan de loonbelasting. In dat geval is niet meer van belang of hij uiteindelijk loonbelasting verschuldigd is in Nederland De werkgever van de zeevarende mag de afdrachtvermindering over diens loon toepassen.