Regeling solvabiliteitseisen marktrisico Wft 2011

In deze regeling wordt verstaan onder:

• a. algemene positierisico:

  • 1°. ingeval van een schuldinstrument of een daarvan afgeleid instrument: het risico van een prijsverandering van het instrument als gevolg van een wijziging in de rentestand;

  • 2°. ingeval van een aandeel of een daarvan afgeleid instrument: het risico van een prijsverandering van het instrument als gevolg van een algemene koersontwikkeling op de aandelenmarkt die geen verband houdt met enig specifiek aspect van de betrokken aandelen;

• a1. back-testing: het voor iedere werkdag vergelijken van de uit het model resulterende eendagswaarde van het potentiële verlies (VaR) voor de eindedagsposities van de portefeuille met de eendagsverandering in de waarde van de portefeuille aan het einde van de daaropvolgende werkdag.

• b. Besluit: Besluit prudentiële regels Wft;

• c. delta: de verwachte lineaire verandering van een optieprijs als gevolg van een geringe verandering in de prijs van het onderliggende instrument;

• d. derivaten: de afgeleide financiële instrumenten, genoemd in bijlage C bij het Besluit, met uitzondering van die instrumenten waaraan overeenkomstig afdeling 5.4 van de Rsk 2010 een risicowaarde van nul is toegekend;

• d1. DNB: De Nederlandsche Bank N.V.;

• e. DVP-transactie: transactie waarbij een financiële onderneming effecten of grondstoffen heeft betaald bij gelijktijdige ontvangst van deze effecten of grondstoffen of vice versa. In het geval van grensoverschrijdende transacties, wordt tevens geacht sprake te zijn van een DVP-transactie indien minder dan één dag is verstreken sinds het tijdstip van levering of betaling;

• f. financiële instrumenten: een overeenkomst die leidt tot zowel een financieel actief bij een partij als een financiële verplichting of eigen-vermogensinstrument bij een andere partij.

• g. financiële onderneming: bank of beleggingsonderneming als bedoeld in artikel 1:1 van de Wet;

• h. grondstoffen:grondstoffen of gegarandeerde rechten betreffende de eigendom van grondstoffen, daaronder tevens begrepen gegarandeerde rechten betreffende het eigendom van grondstoffen die een financiële onderneming bij een retrocessieovereenkomst overdraagt, respectievelijk die een financiële onderneming in lening geeft bij een grondstoffenleningsovereenkomst;

• i. korte positie: een positie in een financieel instrument die voor een financiële onderneming verliesgevend is bij een stijging van de prijs van dat instrument:

• j. lange positie: een positie in een financieel instrument die voor een financiële onderneming winstgevend is bij een stijging van de prijs van dat instrument;

• k. non-DVP-transactie: transactie waarbij de financiële onderneming effecten of grondstoffen heeft betaald alvorens ze te ontvangen of wanneer zij effecten of grondstoffen heeft geleverd alvorens daarvoor betaling te ontvangen en er, in het geval van grensoverschrijdende transacties, één dag of meer zijn verstreken sinds het tijdstip van levering of betaling;

• l. positie in grondstoffen: een positie in grondstoffen of van grondstoffen afgeleide instrumenten, uitgezonderd posities in goud en van goud afgeleide instrumenten en posities waarmee uitsluitend voorraden worden gefinancierd;

• m. positierisico: de som van het algemene positierisico en het specifieke positierisico;

• n. protectieverkoper: de partij, bedoeld in artikel 4:77, eerste lid, van de Rsk 2010 die, ten aanzien van kredietderivaten, een kredietrisico van een andere partij (de protectiekoper) overneemt;

• o. protectiekoper: de partij die, ten aanzien van kredietderivaten, een kredietrisico aan een protectieverkoper overdraagt;

• o1. Rsk 2010: de Regeling solvabiliteitseisen kredietrisico en grote posities Wft 2010;

• o2. Rso 2010: de Regeling solvabiliteitseisen operationeel risico Wft 2010;

• p. specifieke positierisico: het risico van een prijsverandering in een financieel instrument of een daaraan onderliggend instrument als gevolg van factoren die verband houden met de emittent van dat instrument of de emittent van het afgeleid instrument;

• p1. Value-at-Risk (VaR): Maatstaf die de omvang van het potentiële verlies op een handelsportefeuille berekent over een bepaalde horizon bij een bepaald statistisch betrouwbaarheidsniveau.

• q. warrant: een waardepapier dat de houder het recht geeft om tot of op het einde van de looptijd van het waardepapier tegen een vastgestelde prijs een onderliggende waarde te kopen en dat wordt afgewikkeld door levering van de onderliggende waarde zelf of door afwikkeling in contanten; en

• r. Wet: Wet op het financieel toezicht.

Met uitzondering van hoofdstuk 4, is deze regeling van overeenkomstige toepassing op clearinginstellingen, tenzij:

• a. de aard van een artikel deze overeenkomstige toepassing uitsluit; of

• b. het systeem van deze regeling deze overeenkomstige toepassing uitsluit.

• 1 De omvang van het totale bedrijf van een financiële onderneming, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel a, van het Besluit is gelijk aan de som van de handelsportefeuille en de niet-handelsportefeuille van die financiële onderneming.

• 2 De omvang van de handelsportefeuille van een financiële onderneming, bedoeld in artikel 62, tweede lid, van het Besluit is gelijk aan de som van de lange en korte posities, ongeacht het teken, die een financiële onderneming binnen en buiten haar balans in financiële instrumenten en grondstoffen tezamen inneemt:

  • a. hetzij met de intentie om met die posities te handelen;

  • b. hetzij om met die posities haar andere posities binnen de handelsportefeuille af te dekken.

• 3 De omvang van de niet-handelsportefeuille is gelijk aan de som van de lange en korte binnen- en buitenbalansposities, die na toepassing van het tweede lid resteert.

• 4 Bij de berekening van de omvang van de activiteiten in en buiten balanstelling worden schuldinstrumenten gewaardeerd tegen marktprijs of tegen nominale waarde, aandelen tegen marktprijs en afgeleide instrumenten tegen nominale waarde of marktwaarde van de onderliggende instrumenten.

• 1 Onder de intentie om te handelen, wordt verstaan de intentie om op korte termijn:

  • a. ingenomen posities weer af te stoten;

  • b. een voordeel te behalen uit bestaande of verwachte verschillen tussen de aankoop- en verkoopprijzen van ingenomen posities; of

  • c. een voordeel te behalen uit andere koers- of renteschommelingen van ingenomen posities, anders dan de schommelingen, bedoeld in onderdeel b.

• 2 De intentie om te handelen wordt overeenkomstig artikel 2:2 geobjectiveerd.

Indien een financiële onderneming op grond van de uitkomst van de in artikel 1:3 bedoelde berekening voor de toepassing van artikel 61 van het Besluit opteert, sluit laatstgenoemde keuze de toepassing van de hoofdstukken 3 en 4 van deze regeling uit.

• 1 Een financiële onderneming die haar solvabiliteitsvereiste voor de handelsportefeuille, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel b, van het Besluit volgens artikel 61 van het Besluit berekent, draagt zorg voor helder omschreven beleid en procedures inzake de posities die in de handelsportefeuille kunnen worden opgenomen.

• 2 De in het eerste lid bedoelde financiële onderneming draagt tevens zorg voor helder omschreven beleid en procedures voor het algemene beheer van de handelsportefeuille. Dit beleid en deze procedures omvatten in ieder geval:

  • a. de commerciële werkzaamheden van de financiële onderneming die, met het oog op het daarmee samenhangende solvabiliteitsvereiste, tot onderdeel van de handelsportefeuille kunnen worden aangemerkt;

  • b. de mate waarin een vordering dagelijks naar marktprijzen kan worden gewaardeerd via verwijzing naar een actieve, liquide tweerichtingmarkt;

  • c. voor naar modelprijzen gewaardeerde vorderingen: de mate waarin de financiële onderneming in staat is om:

    • 1°. alle materiële risico’s van de vordering te bepalen;

    • 2°. alle materiële risico’s van de vordering af te dekken door middel van instrumenten waarvoor een actieve, liquide tweerichtingmarkt bestaat; en

    • 3°. betrouwbare ramingen af te leiden voor de voornaamste in het model gebruikte vooronderstellingen en parameters;

  • d. de mate waarin de financiële onderneming in staat en verplicht is voor de vordering beoordelingen te produceren die extern op samenhangende wijze kunnen worden gevalideerd;

  • e. de mate waarin de wettelijke beperkingen of andere operationele eisen het vermogen van de financiële onderneming aantasten om op korte termijn liquidatie of afdekking van de vordering te bewerkstelligen;

  • f. de mate waarin een financiële onderneming in staat en verplicht is om de vordering in het kader van haar commerciële werkzaamheden actief te beheren;

  • g. de mate waarin de financiële onderneming risico’s of vorderingen kan overdragen tussen de handelsportefeuille en de niet-handelsportefeuille en de criteria voor dit soort overdrachten.

• 3 De financiële onderneming waarborgt dat haar beleid en procedures in overeenstemming zijn met de overige toepasselijke normen betreffende risicobeheer, zoals neergelegd in dit hoofdstuk, in de Rsk 2010 en de Rso 2010 en in de Regeling securitisaties Wft 2010. De wijze van naleving van het beleid en de procedures wordt volledig gedocumenteerd en periodiek aan een interne controle onderworpen.

• 1 Het actieve beheer van posities die overeenkomstig het vorige artikel met een handelsintentie zijn ingenomen, vindt plaats volgens een goed gedocumenteerde, en door de hoogste leiding goedgekeurde, handelsstrategie. Als onderdeel van deze strategie wordt in ieder geval een verwachte tijdshorizon voor het aanhouden van die posities vastgesteld.

• 2 Onverminderd het eerste lid, omvat de handelsstrategie tevens duidelijke gedragslijnen en procedures, die in ieder geval bepalen:

  • a. welke posities een handelsafdeling mag innemen;

  • b. welke positielimieten gelden en hoe de toereikendheid daarvan wordt beoordeeld;

  • c. in welke mate handelaren van de financiële onderneming, binnen de grenzen van de handelsstrategie en de positielimieten, autonoom posities kunnen innemen;

  • d. dat, als onderdeel van het risicomanagement van de financiële onderneming, verantwoording aan de hoogste leiding wordt afgelegd over de ingenomen posities; en

  • e. dat de ingenomen posities op basis van marktinformatiebronnen actief worden bewaakt, in het bijzonder wat betreft de beoordeling van de verhandelbaarheid of afdekbaarheid van deze posities of hun risicocomponenten.

• 3 Als marktinformatiebronnen, bedoeld in het vorige lid, onderdeel e, worden in ieder geval aangemerkt: de kwaliteit en de beschikbaarheid van inputs vanuit de markt ten behoeve van het waarderingsproces, de op de markt gerealiseerde omzet en de omvang van de op de markt verhandelde posities.

• 4 De ingenomen posities worden getoetst aan de handelsstrategie op grond van duidelijk omschreven gedragslijnen en procedures, die tenminste betrekking hebben op het bewaken van de omzet en van slapende posities in de handelsportefeuille.

Onverminderd artikel 2:1, eerste lid, kunnen, met inachtneming van de volgende artikelen van deze paragraaf, in ieder geval als positie in de handelsportefeuille worden ingenomen:

• a. interne afdekkingsinstrumenten;

• b. vorderingen als bedoeld in artikel 94, tweede lid, onderdelen a, b en c, van het Besluit; en

• c. aan transacties betreffende retrocessieovereenkomsten en termijnhandel verwante transacties, die in de niet-handelsportefeuille zijn ingenomen.

• 1 Voor de toepassing van het vorige artikel kan een intern afdekkingsinstrument uitsluitend in de handelsportefeuille worden ingenomen, voor zover:

  • a. het interne afdekkingsinstrument met de intentie om te handelen is ingenomen; en

  • b. het interne afdekkingsinstrument aan de algemene criteria van dit hoofdstuk en aan de bijzondere criteria van het volgende lid voldoet.

• 2 De in het eerste lid, onderdeel b, bedoelde bijzondere criteria zijn:

  • a. de interne afdekkingsinstrumenten zijn niet primair ingenomen met het doel om solvabiliteitseisen te ontlopen of te verminderen;

  • b. de interne afdekkingsinstrumenten zijn naar behoren gedocumenteerd en onderworpen aan bijzondere interne procedures ten aanzien van goedkeuring en auditing;

  • c. de interne transactie, onderliggend aan de interne afdekkingsinstrumenten, wordt tegen marktvoorwaarden afgewikkeld;

  • d. het overgrote deel van het aan het interne afdekkingsinstrument verbonden marktrisico wordt, met inachtneming van de toegestane limieten, dynamisch beheerd in de handelsportefeuille;

  • e. de deugdelijkheid van de monitoring van de interne transacties worden zorgvuldig wordt gewaarborgd door middel van adequate procedures.

• 3 Voor onderdelen van het interne afdekkingsinstrument die niet aan de voorwaarden uit de vorige leden voldoen, wordt het solvabiliteitsvereiste voor de met die onderdelen samenhangende risico’s overeenkomstig de hoofdstukken 3 en 4 berekend. Voor de overige onderdelen kan deze berekening overeenkomstig artikel 61 van het Besluit plaatsvinden.

• 1 In afwijking van het vorige artikel, kan een kredietrisicopositie in de niet-handelsportefeuille die wordt afgedekt met een kredietderivaat uit de handelsportefeuille, niet in de handelsportefeuille worden ingenomen.

• 2 Onverminderd het bepaalde in artikel 5:4 van de Rsk 2010 is het eerste lid niet van toepassing, indien de kredietrisicopositie in de niet-handelsportefeuille wordt afgedekt met een kredietderivaat dat van een toelaatbare derde-protectiegever is gekocht en dat voldoet aan de artikelen 4:85 en 4:86 van de Rsk 2010.

• 3 In afwijking van het tweede lid, is het eerste lid toch van toepassing indien de in het tweede lid bedoelde koop, niet de eigendomsoverdracht van het kredietderivaat van de protectiegever aan de financiële onderneming tot rechtsgevolg heeft.

Voor de toepassing van artikel 2:3, kunnen vorderingen als bedoeld in onderdeel b van dat artikel als gewoon aandeel of als schuldinstrument in de handelsportefeuille worden ingenomen, indien de betrokken financiële onderneming:

• a. aantoont dat zij zich ten aanzien van de desbetreffende financiële instrumenten actief optreedt als market maker; en

• b. met het oog op de in het vorige onderdeel bedoelde activiteiten, beschikt over adequate stelsels en controles rondom deze handel in vorderingen op basis van eigen middelen.

• 1 Voor de toepassing van artikel 2:3, kunnen transacties als bedoeld in onderdeel c van dat artikel uitsluitend in de handelsportefeuille worden ingenomen, indien de betrokken financiële onderneming:

  • a. hiertoe vanwege de voor haar geldende solvabiliteitsvereisten verplicht is;

  • b. al haar transacties in de handelsportefeuille opneemt;

  • c. waarborgt dat al haar transacties voldoen aan de voorwaarden neergelegd in paragraaf 1.2 en de voorwaarden neergelegd in dit hoofdstuk; en

  • d. waarborgt dat beide delen de vorm hebben van contanten of effecten die in de handelsportefeuille kunnen worden opgenomen.

• 2 Ongeacht waar zij geboekt staan, geldt voor alle op retrocessie lijkende transacties een tegenpartijkredietrisicoheffing buiten de handelsportefeuille om.

• 1 Een financiële onderneming die artikel 61 van het Besluit toepast, waarborgt de inrichting en instandhouding van toereikende systemen en controles om de waarde van haar posities in de handelsportefeuille op prudente wijze te kunnen schatten.

• 2 De in het eerste lid bedoelde systemen en controles bestaan minimaal uit:

  • a. gedocumenteerde gedragslijnen en procedures voor het waarderingsproces;

  • b. duidelijke, en van het front office onafhankelijke, rapportagelijnen voor de afdeling die verantwoordelijk is voor het waarderingsproces; en

  • c. een eindcontrole van de rapportages van de in onderdeel b bedoelde afdeling, door een lid van de hoogste leiding.

• 3 De in het tweede lid, onderdeel a, bedoelde gedragslijnen en procedures omvatten:

  • a. een duidelijke afbakening van de bevoegdheden van de verschillende terreinen die bij de waardering betrokken zijn;

  • b. de marktinformatiebronnen die bij de waardering kunnen worden gebruikt en de wijze van beoordeling van de deugdelijkheid daarvan;

  • c. de frequentie waarmee onafhankelijke waardering dient plaats te vinden;

  • d. de timing van slotkoersen;

  • e. de procedures voor het aanpassen van waarderingen;

  • f. de frequentie van verificatieprocedures; en

  • g. richtsnoeren voor de gebruikmaking van niet-waarneembare inputs die de aannames van de instelling weerspiegelen met betrekking tot de vraag wat marktdeelnemers voor de prijsbepaling van de positie zouden gebruiken.

• 1 De posities in de handelsportefeuille worden zoveel mogelijk tegen marktwaarde gewaardeerd.

• 2 Tot de in het eerste lid bedoelde slotkoersen behoren in ieder geval beurskoersen, prijzen in de schermenhandel en noteringen van een selectie van onafhankelijke gereputeerde effectenmakelaars.

• 3 Bij waardering tegen marktwaarde wordt, afhankelijk van wat tot de meest prudente uitkomst leidt, gebruik gemaakt van de bied- of de laatprijs van een financieel instrument, tenzij de financiële onderneming een belangrijke market maker is in het betrokken financieel instrument en voor het sluiten uit de markt kan stappen.

• 4 De waardering tegen marktwaarde kan door de handelsafdeling worden uitgevoerd.

• 1 Wanneer waardering tegen marktwaarde niet mogelijk is, worden de posities in de handelsportefeuille, in afwijking van het vorige artikel, op voorzichtige wijze op basis van een modellenbenadering gewaardeerd, door via benchmarking, extrapolatie of een andere berekeningswijze de waarde van de financiële instrumenten op basis van een input uit de markt te ramen.

• 2 De in het eerste lid bedoelde waarderingsmethode wordt met voorrang toegepast, nog voordat de solvabiliteitseisen voor posities, bedoeld in deze regeling, in de handelsportefeuille worden toegepast.

• 3 Een financiële onderneming neemt bij de waardering op basis van een modellenbenadering de volgende voorschriften in acht:

  • a. de hoogste leiding draagt kennis van de bestanddelen van de handelsportefeuille of van andere tegen reële waarde gewaardeerde posities waarvoor waardering op basis van een modellenbenadering wordt toegepast en is bekend met de belangrijkheid van de onzekerheid waartoe deze waarderingsmethode voor de rapportage over de bedrijfsrisico's en de bedrijfsresultaten kan leiden;

  • b. de inputs uit de markt zijn, voor zover mogelijk, in overeenstemming met de marktprijzen en de relevantie van de marktinputs voor de positie die wordt gewaardeerd;

  • c. de parameters van het model worden dagelijks geëvalueerd;

  • d. voor zover beschikbaar, worden waarderingsmethoden gebruikt die voor de betrokken posities als vaste marktpraktijk worden beschouwd;

  • e. voor zover de waarderingsmodellen door de financiële onderneming zelf worden ontwikkeld, berusten deze op deugdelijke hypothesen, die zijn geanalyseerd en beproefd door onafhankelijke deskundigen die niet bij het ontwikkelingsproces betrokken zijn;

  • f. er zijn formele controleprocedures voor veranderingen ingesteld, waaronder de periodieke verificatie van waarderingen aan de hand van een toetsversie van het model;

  • g. de afdeling risicobeheer is bekend met eventuele tekortkomingen van de gebruikte modellen evenals met de wijze waarop de impact hiervan op het waarderingsresultaat maximaal kan worden beperkt; en

  • h. de nauwkeurigheid van het model wordt periodiek onderzocht.

• 4 De beproeving van het in het derde lid, onderdeel e, bedoelde model, waaronder de validatie van de wiskundige formules, de hypothesen en de implementatie van de computerprogrammatuur, geschiedt op onafhankelijke wijze.

• 1 De waardering, bedoeld in de vorige twee artikelen wordt aan een onafhankelijke prijsverificatie onderworpen, door de gebruikte marktprijzen of modelinputs op regelmatige basis op nauwkeurigheid en onafhankelijkheid te controleren.

• 2 In zoverre in afwijking van artikel 2:9, vierde lid, wordt de verificatie van marktprijzen en modelinputs ten minste maandelijks, en vaker in zoverre de aard van de markt of de handelsactiviteit daartoe noopt, verricht door een van de handelsafdeling onafhankelijke eenheid.

• 1 Ingeval er geen onafhankelijke of objectieve bronnen van prijsinformatie beschikbaar zijn, waarborgt een financiële onderneming dat er procedures zijn, ter beoordeling van de noodzaak van waarderingsaanpassingen.

• 2 De financiële onderneming richt in ieder geval procedures in ter beoordeling van de noodzaak van waarderingsaanpassingen ten aanzien van:

  • a. onbenutte kredietspreidingswinsten,

  • b. liquidatiekosten;

  • c. operationele risico’s;

  • d. vervroegde beëindiging;

  • e. beleggings- en financieringskosten;

  • f. toekomstige administratiekosten en, indien van toepassing;

  • g. aan het model verbonden risico.

• 1 Een financiële onderneming waarborgt de inrichting en instandhouding van procedures, ter beoordeling van de noodzaak van een waarderingsaanpassing voor minder liquide posten. De waarderingsaanpassingen komen waar nodig bovenop eventuele voor financiële verslaggevingsdoeleinden vereiste wijzigingen in de waarde van de positie en zijn bedoeld om de illiquiditeit van de positie weer te geven.

• 2 Bij het inrichten van de in het eerste lid bedoelde procedures, wordt rekening gehouden met:

  • a. de termijn die nodig is om de positie, danwel de risicobestanddelen binnen de positie, af te dekken;

  • b. de volatiliteit en het gemiddelde van de spread tussen bied- en laatprijzen;

  • c. de beschikbaarheid van marktnoteringen (aantal marktmakers en hun identiteit);

  • d. de volatiliteit en het gemiddelde van de handelsvolumes, met inbegrip van handelsvolumes in perioden van marktspanningen;

  • e. marktconcentraties;

  • f. de veroudering van posities; en

  • g. de mate waarin de waardering berust op marking-to-model en het effect van andere modelrisico’s.

• 3 De beoordeling of het noodzakelijk is een waarderingsaanpassing te verrichten, hoeft alleen plaats te vinden wanneer een financiële onderneming waardeert met gebruikmaking van externe waarderingen of op basis van een modellenbenadering. Financiële ondernemingen beoordelen op continue basis of aanpassingen van minder liquide posities noodzakelijk zijn.

• 4 Met betrekking tot complexe producten, inclusief – maar niet beperkt tot – securitisatieposities en nth-to-default kredietderivaten, beoordelen de financiële ondernemingen expliciet de noodzaak van de waarderingsaanpassingen die de volgende twee vormen weergeven van het modelrisico:

  • a. het gebruik van een mogelijk onjuiste waarderingsmethode; en

  • b. het gebruik van niet-waarneembare (en mogelijk onjuiste) kalibratie-parameters in het waarderingsmodel.

• 1 Het saldo van de tot de handelsportefeuille behorende lange of korte positie van de financiële onderneming en de tegengestelde tot de handelspositie behorende korte of lange positie in dezelfde aandelen, schuldinstrumenten, of daarvan afgeleide instrumenten, is de netto positie van de financiële onderneming in elk van deze instrumenten.

• 2 De netto posities van elk van de instrumenten, bedoeld in het eerste lid, worden, voor zij worden samengevoegd, tegen de op dat moment geldende contante wisselkoers omgerekend in euro’s.

• 3 Bij de berekening van de verschillende netto posities, bedoeld in het eerste lid, kunnen de lange en korte posities in de afgeleide instrumenten, bedoeld in de artikelen 3:3, 3:5, 3:15 en 3:19, op de in die artikelen bepaalde wijze, worden behandeld als posities in de onderliggende effecten.

• 4 De financiële onderneming die een retrocessieovereenkomst respectievelijk een effecten- of grondstoffenlening verstrekt, betrekt deze effecten of grondstoffen, danwel de gegarandeerde rechten betreffende deze effecten of grondstoffen, die deel uitmaken van de handelsportefeuille in de berekening van het solvabiliteitsvereiste volgens de volgende twee paragrafen.

• 1 Indien de door de financiële onderneming berekende delta groter is dan 0,5, kan een financiële onderneming instrumenten die converteerbaar zijn in aandelen, of in daaraan gelijk te stellen instrumenten, behandelen alsof het posities zijn in aandelen of daaraan gelijk te stellen instrumenten. De waarde van deze converteerbare instrumenten is gelijk aan het bedrag van de instrumenten waarin conversie mogelijk is, vermenigvuldigd met de delta.

• 2 Van de bevoegdheid, bedoeld in de eerste volzin van het eerste lid, wordt in ieder geval gebruik gemaakt indien:

  • a. de eerste datum waarop conversie mogelijk is minder dan drie maanden in de toekomst ligt of de daaropvolgende datum minder dan één jaar in de toekomst ligt; en

  • b. het desbetreffende converteerbare instrument wordt verhandeld tegen een premie die gelijk is aan het verschil tussen de marktwaarde van het instrument waarin conversie mogelijk is en de marktwaarde van de onderliggende aandelen van laatstgenoemd instrument.

• 3 Een renteswap waarop een financiële onderneming een variabele rente ontvangt en omgekeerd een vaste rente betaalt, wordt behandeld als:

  • a. een lange positie in een instrument met een variabele rente met een looptijd die gelijk is aan de periode tot de volgende rentevaststelling; en

  • b. een korte positie in een instrument met een vaste rente en met dezelfde looptijd als de swap zelf.

• 4 Een renteswap waarop een financiële onderneming een vaste rente ontvangt en omgekeerd een variabele rente betaalt, wordt behandeld als:

  • a. een lange positie in een instrument met een vaste rente, met een looptijd die gelijk is aan de periode tot de volgende rentevaststelling; en

  • b. een korte positie in een instrument met een variabele rente, met dezelfde looptijd als de swap zelf.

• 1 Opties op rente, schuldinstrumenten, aandelen, aandelenindices, financiële futures, swaps, valuta’s of grondstoffen, worden gewaardeerd op het bedrag van het onderliggende instrument van de optie, vermenigvuldigd met de delta van de optie.

• 2 Voor de toepassing van het eerste lid, wordt de delta vastgesteld volgens het model van de desbetreffende beurs. Indien de delta niet beschikbaar is of indien de opties niet op een beurs verhandelde derivaten betreffen, wordt de delta vastgesteld volgens het door DNB goedgekeurde interne model van de financiële onderneming.

• 3 De twee voorgaande leden vinden geen toepassing indien de financiële onderneming volgens de berekeningen uit haar interne model over ontoereikend toetsingsvermogen beschikt om de risico’s te dekken die aan de in die leden bedoelde opties zijn verbonden. De interne methode voor de berekening van het toetsingsvermogen, bedoeld in de vorige volzin, behoeft de voorafgaande goedkeuring van DNB.

• 1 Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het positierisico, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel b, van het Besluit van een financiële onderneming die haar optieposities niet herwaardeert op de wijze, bedoeld in artikel 3:3, eerste lid, en die geen gebruik maakt van de scenarioanalyse-methode, bedoeld in artikel 3:27, is gelijk aan:

  • a. ingeval van een gekochte, niet op een gereglementeerde markt verhandelde, optie respectievelijk van een gekochte op een gereglementeerde markt verhandelde optie: het solvabiliteitsvereiste voor het onderliggend instrument, met dien verstande dat het vereiste niet meer kan bedragen dan de marktwaarde van deze optie;

  • b. ingeval van een verkochte, niet op een gereglementeerde markt verhandelde, optie: het solvabiliteitsvereiste voor het onderliggende instrument;

  • c. ingeval van een verkochte, op een gereglementeerde markt verhandelde, optie: de door deze gereglementeerde markt verlangde marge;

  • d. ingeval van een niet op een gereglementeerde markt verhandelde optie die door een clearinginstelling is verrekend: de door deze clearinginstelling verlangde marge.

• 2 Het eerste lid, onderdelen c en d, vindt uitsluitend toepassing indien de in dat lid bedoelde marge:

  • a. een nauwkeurige maatstaf vormt voor de aan de optie verbonden risico’s; en

  • b. tenminste gelijkwaardig is aan het solvabiliteitsvereiste dat voor de optie zou resulteren uit een berekening aan de hand van één van de artikelen 2:11 tot en met 2:14 respectievelijk de in hoofdstuk 4 omschreven methoden.

• 3 Aan de voorwaarde, bedoeld in het tweede lid, onderdeel a, wordt geacht te zijn voldaan, indien een gereglementeerde markt respectievelijk een clearinginstelling als bedoeld in het eerste lid, onderdeel c respectievelijk onderdeel d, van overheidswege onder prudentieel toezicht staat in een staat die:

  • a. ofwel partij is bij de overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte;

  • b. ofwel deel uitmaakt van de Groep van 10;

  • c. ofwel is aangewezen bij ministeriële regeling op basis van artikel 2:6, tweede lid, respectievelijk 2:8, tweede lid, van de Wet.

De vorige twee artikelen zijn van overeenkomstige toepassing op warrants die betrekking hebben op schuldinstrumenten, aandelen of grondstoffen.

• 1 Met betrekking tot kredietderivaten wordt, tenzij in deze Regeling anders wordt bepaald, voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene positierisico van de protectieverkoper, de notionele waarde van het kredietderivatencontract gebruikt. In afwijking van het bepaalde in de eerste zin kan de financiële onderneming er voor kiezen de notionele waarde te vervangen door de notionele waarde minus eventuele marktwaardeveranderingen in het kredietderivaat sinds handelsintroductie. De posities worden in overeenstemming met het tweede tot en met het achtste lid geboekt.

• 2 Een totale opbrengstswap geeft aanleiding tot boeking van:

  • a. een lange positie voor het algemene positierisico van de referentieverplichting;

  • b. een korte positie voor het algemene positierisico van een overheidsobligatie waaraan een risicogewicht van nul procent wordt toegewezen; en

  • c. een lange positie voor het specifieke positierisico van de referentieverplichting.

• 3 Een kredietverzuimswap geeft aanleiding tot de volgende boekingen:

  • a. boeking van een synthetische lange positie in een verplichting van de referentie-entiteit voor het specifieke positierisico; en

  • b. indien uit hoofde van de kredietverzuimswap premie- of rentebetalingen verschuldigd zijn, boeking van de desbetreffende kasstromen als theoretische posities in een overheidsobligatie, met corresponderende vaste of variabele rente.

• 4 Een credit linked note geeft aanleiding tot boeking van:

  • a. een lange positie voor het algemene positierisico van de note zelf, als renteproduct;

  • b. een synthetische lange positie in een verplichting van de referentie-entiteit voor het specifieke positierisico; en

  • c. een lange positie voor het specifieke positierisico van de emittent van de note.

• 5 Een multiple name credit linked note die proportionele protectie verschaft, geeft aanleiding tot boeking van een lange positie van het specifieke risico van de note zelf, en wat betreft het specifieke positierisico tot boeking van een positie in elke referentie-entiteit, waarbij de totale onderliggende waarde van het contract over de posities wordt verspreid in verhouding tot het aandeel van elke aan een referentie-entiteit verbonden risicopositie in de totale onderliggende waarde.

• 6 Wanneer een multiple name credit linked note mandje een externe kredietbeoordeling heeft en een post is als bedoeld in artikel 3:9, derde lid, onderdelen a tot en met c, volstaat het één lange positie voor het specifieke risico van de emittent van de notes in plaats van afzonderlijke posities voor het specifieke risico van iedere referentie-entiteit te boeken.

• 7 Een first-asset-to-default mandje geeft aanleiding tot boeking, voor het theoretische bedrag, van een positie in een verplichting van elke referentie-entiteit. Indien het hoogste te betalen bedrag bij een omstandigheid die de kredietwaardigheid aantast kleiner is dan het in overeenstemming met dit lid berekende solvabiliteitsvereiste, dan kan dat maximumbedrag als solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico worden aangehouden.

• 8 Een second-asset-to-default mandje geeft aanleiding tot boeking, voor het theoretische bedrag, van een positie in een verplichting van elke referentie-entiteit met uitzondering van die met het kleinste solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico. Indien het hoogste te betalen bedrag bij een omstandigheid die de kredietwaardigheid aantast kleiner is dan het in overeenstemming met de eerste zin van dit lid verkregen solvabiliteitsvereiste, dan kan dat maximumbedrag als solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico worden aangehouden. Wanneer voor een referentie-entiteit meer dan één verplichting in aanmerking komt, wordt de verplichting met het hoogste risicogewicht in aanmerking genomen voor het specifieke positierisico. In plaats van de looptijd van de verplichting geldt de looptijd van de kredietderivaatovereenkomst.

• 9 Wanneer een n-th-asset-to-default-mandje een externe kredietbeoordeling heeft en voldoet aan de voorwaarden van een gekwalificeerd schuldinstrument, kan de protectieverkoper volstaan met de berekening van één specifieke risicobelasting die in overeenstemming is met de kredietbeoordeling van het derivaat en past hij de respectieve, van toepassing zijnde, securitisatie-risicowegingen toe.

• 1 Voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico van de protectiekoper worden de posities, bedoeld in het vorige artikel, vastgesteld als spiegelbeeld van de posities van de protectieverkoper. De eerste volzin geldt ingeval van credit linked notes uitsluitend indien deze posities bij de emittent aanleiding geven tot het boeken van een korte positie.

• 2 Wanneer het kredietderivaat voorziet in een combinatie van een call-optie en een step-up-optie, wordt het moment waarop de call-optie kan worden uitgeoefend, aangemerkt als het einde van de looptijd van die gecombineerde positie.

• 3 In het geval van een first-to-default-kredietderivaat kan de protectiekoper, voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico van de onderliggende waarden, het activum met het laagste solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico buiten beschouwing laten.

• 4 Het derde lid is eveneens van toepassing wanneer een instelling voor een aantal onderliggende referentie-entiteiten van een kredietderivaat kredietprotectie verkrijgt onder de voorwaarde dat het n^e optredende kredietverzuim aanleiding geeft tot betaling, en tevens protectie is verkregen voor kredietverzuim 1 tot en met (n-1) of wanneer zich reeds (n-1) wanbetalingen hebben voorgedaan.

Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het positierisico, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel b, van het Besluit, van posities in schuldinstrumenten, aandelen, of daarvan afgeleide instrumenten in de handelsportefeuille, is gelijk aan de som van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico en het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene positierisico.

• 1 Een financiële onderneming deelt haar netto posities in schuldinstrumenten, die overeenkomstig artikel 3:1 zijn berekend, in naar de valuta’s waarin zij luiden en berekent het solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico en het algemene positierisico in elke valuta afzonderlijk.

• 2 Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico van andere dan eigen schuldinstrumenten of securitisatieposities is gelijk aan de som van de in het derde lid bedoelde bedragen. Ter berekening van deze bedragen brengt de financiële onderneming al haar netto posities op grond van een verdeling naar de emittent of debiteur, naar de externe of interne kredietbeoordeling en naar hun resterende looptijden in de handelsportefeuille, eerst onder in de categorieën genoemd in het derde lid.

• 3 De bedragen en categorieën, bedoeld in het tweede lid, zijn:

  • a. ingeval van schuldinstrumenten uitgegeven of gegarandeerd door centrale overheden respectievelijk uitgegeven door centrale banken, internationale organisaties, multilaterale ontwikkelingsbanken of regionale of lagere overheden waarop volgens afdeling 2.2 van de Rsk 2010 een risicogewicht van 0% kan worden toegepast: 0% van de berekende netto positie;

  • b. ingeval van schuldinstrumenten uitgegeven of gegarandeerd door centrale overheden respectievelijk uitgegeven door centrale banken, internationale organisaties, multilaterale ontwikkelingsbanken of regionale of lagere overheden met een resterende looptijd tot eindvervaldatum van zes maanden of minder, waarop volgens afdeling 2.2 respectievelijk hoofdstuk 3 van de Rsk 2010 een risicogewicht van 20% of 50% wordt toegepast: 0,25% van de berekende netto positie;

  • c. ingeval van schuldinstrumenten als bedoeld in onderdeel b, indien deze een resterende looptijd tot eindvervaldatum van meer dan zes maanden, doch ten hoogste 24 maanden hebben: 1% van de berekende netto positie;

  • d. ingeval van posten als bedoeld in het vierde lid, indien deze een resterende looptijd tot eindvervaldatum van meer dan 24 maanden hebben: 1,6% van de berekende netto positie;

  • e. ingeval van schuldinstrumenten waarop volgens afdeling 2.2 van de Rsk 2010 een risicogewicht van 100% wordt toegepast: 8% van de berekende netto positie;

  • f. ingeval van enig ander schuldinstrument, evenals de in de onderdelen a tot en met e bedoelde instrumenten, waaraan wegens ontoereikende solvabiliteit van de emittent of ontoereikende liquiditeit van het instrument een bijzonder risico verbonden is: 12% van de berekende netto positie.

• 4 De in het vorige lid, onderdeel d, bedoelde posten, zijn:

  • a. activa waaraan, overeenkomstig tabel A van bijlage 2A bij de Rsk 2010 een risicogewicht van 20% kan worden toegekend;

  • b. activa die, gelet op de solvabiliteit van de emittent, een kans op wanbetaling hebben die niet hoger is dan die van de in onderdeel a bedoelde activa;

  • c. activa waarvoor geen kredietbeoordeling door een aangewezen EKBI als bedoeld in artikel 1:1, onderdeel a, van de Rsk 2010 beschikbaar is en:

    • 1°. die door de financiële onderneming als voldoende liquide worden beschouwd;

    • 2°. waarvan de beleggingskwaliteit volgens de eigen beoordeling van de financiële onderneming ten minste gelijkwaardig is aan die van de in onderdeel a bedoelde activa; en

    • 3°. die genoteerd zijn op tenminste één gereglementeerde markt in een lidstaat of op een door DNB erkende beurs in een staat, bedoeld in artikel 3:4, derde lid.

  • d. activa uitgegeven door financiële ondernemingen die aan de solvabiliteitseisen van de herziene richtlijn banken zijn onderworpen en:

    • 1°. die door de financiële onderneming als voldoende liquide worden beschouwd; en

    • 2°. waarvan de beleggingskwaliteit volgens de eigen beoordeling van de financiële onderneming ten minste gelijkwaardig is aan die van de in onderdeel a bedoelde activa;

  • e. effecten waarvan redelijkerwijs kan worden aangenomen dat de kredietkwaliteit daarvan gelijk is aan of hoger is dan kredietkwaliteitscategorie 2 als bedoeld in afdeling 2.2 van de Regeling solvabiliteitseisen voor het kredietrisico en die onderworpen zijn aan een toezicht en regelgevingskader dat vergelijkbaar is met deze regeling.

• 5 In afwijking van het vorige lid, worden schuldinstrumenten waaraan een te hoog specifiek positierisico verbonden is niet als gekwalificeerde post aangemerkt.

• 1 In afwijking van het tweede lid van het vorige artikel, brengt een financiële onderneming die de interne modellenmethode, bedoeld in hoofdstuk 4, toepast, haar netto posities uitsluitend onder in de categorieën, bedoeld in het derde lid, onderdelen a tot en met d, van het vorige artikel zulks bovendien op basis van de interne kredietbeoordeling van de debiteur.

• 2 Het eerste lid is niet van toepassing indien de netto positie een kans op wanbetaling heeft die gelijk is aan of lager is dan de kans op wanbetaling die samenhangt met voornoemde categorieën. Indien de netto posities vanwege de waarde van de kans op wanbetaling niet in een categorie als bedoeld in artikel 3:9, derde lid, kunnen worden ondergebracht, is een solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico van 8% van toepassing.

• 3 In afwijking van de vorige leden, kan ten aanzien van de in het tweede lid bedoelde posities een hoger solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico worden gesteld, indien aan deze posities een bijzonder risico is verbonden. In dat geval kan de saldering van de betreffende schuldinstrumenten met andere schuldinstrumenten voor het bepalen van de omvang van het algemene marktrisico eveneens worden uitgesloten.

• 1 Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico voor posities in securitisaties wordt berekend overeenkomstig artikel 67 van de Regeling securitisaties Wft 2010.

• 2 In afwijking van het eerste lid mag een financiële onderneming het kapitaalvereiste voor het specifieke risico voor de correlation trading-portefeuille als bedoeld in art. 3:11 derde lid als volgt vaststellen. Het hoogste bedrag dat volgt uit de berekeningen in dit lid wordt de vereiste solvabiliteit voor het specifieke risico positierisico voor de correlation trading-portefeuille als bedoeld in art. 3:11 derde lid. De financiële onderneming berekent:

  • a. de totale solvabiliteitsvereisten voor het specifieke risico die zouden gelden voor de lange nettoposities van de correlation trading-portefeuille als bedoeld in art. 3:11 derde lid; en

  • b. de totale solvabiliteitsvereisten voor het specifieke risico die enkel zouden gelden voor de korte nettoposities van de correlation trading-portefeuille als bedoeld in art. 3:11 derde lid.

• 3 Voor de toepassing van deze Regeling bestaat de correlation trading-portefeuille uit securitisatieposities en nth-to-default kredietderivaten die voldoen aan de onderstaande criteria:

  • a. de posities zijn noch hersecuritisatieposities, noch opties op een securitisatietranche, noch andere derivaten van securitisatieposten die geen aandeel naar rato bieden in de opbrengsten van een securitisatietranche; en

  • b. alle referentie-instrumenten zijn single-name-instrumenten, zoals single-name kredietderivaten, waarvoor een liquide vraag- en aanbodmarkt bestaat. Hieronder vallen ook de courant verhandelde indices, gebaseerd op deze referentie-entiteiten.

• 4 Voor de toepassing van de artikelen 3:6, eerste lid, artikel 3:11, eerste en tweede lid en artikel 3:11a, eerste lid, kan de financiële onderneming het solvabiliteitsvereiste tot het maximaal mogelijke met het wanbetalingsrisico samenhangende verlies begrenzen.

• 5 Posities die verwijzen naar een van onderstaande punten kunnen geen deel uitmaken van de correlation trading-portefeuille als bedoeld in art. 3:11 derde lid:

  • a. een onderliggende waarde die kan worden toegewezen aan de categorieën vorderingen als bedoeld in artikel 2:27 of artikel 2:28 van de Rsk 2010 in de niet-handelsportefeuille van een kredietinstelling; of

  • b. een vordering op een special purpose entity.

• 6 Een financiële onderneming mag in de correlation trading-portefeuille als bedoeld in art. 3:11 derde lid posities opnemen die geen securitisatieposities of n-th-to-default kredietderivaten zijn maar die andere posities in de portefeuille dekken, mits er voor de instrumenten of de onderliggende waarden ervan een liquide vraag- en aanbodmarkt bestaat zoals bedoeld in het derde lid onder b).

• 1 Voor instrumenten in de handelsportefeuille die securitisatieposities zijn weegt de financiële onderneming haar nettoposities zoals berekend overeenkomstig artikel 3:1 met het volgende:

  • a. voor securitisatieposities die in de niet-handelsportefeuille van dezelfde financiële onderneming aan de standaardbenadering voor het kredietrisico zouden worden onderworpen, 8% van het risicogewicht overeenkomstig de in hoofdstuk 4 van de Regeling securitisaties Wft 2010 beschreven standaardbenadering;

  • b. voor securitisatieposities die in de niet-handelsportefeuille van dezelfde financiële onderneming aan de interneratingbenadering voor het kredietrisico zouden worden onderworpen, 8% van het risicogewicht overeenkomstig de in hoofdstuk 5 van de Regeling securitisaties Wft 2010 beschreven interne ratingbenadering.

  • c. voor de toepassing van de punten a) en b) mag de benadering met toezichthoudersformule alleen met toestemming van de toezichthouder worden toegepast door andere financiële ondernemingen dan een initiërende financiële onderneming die deze benadering voor dezelfde securitisatiepositie in haar niet-handelsportefeuille mag toepassen. Indien van toepassing, worden als inputs voor de benadering met toezichthoudersformule fungerende ramingen van PD en LGD bepaald in overeenstemming met de hoofdstuk 3 van de Rsk 2010, dan wel, met aparte toestemming van de toezichthouder, op basis van ramingen die zijn afgeleid van een benadering zoals uiteengezet in hoofdstuk 4 en in het bijzonder artikel 4:6 juncto 4:9 en die stroken met de kwantitatieve normen voor de interne-ratingbenadering.

  • d. onverminderd de punten a) en b), voor securitisatieposities waarop overeenkomstig hoofdstuk 7 van de Regeling securitisaties Wft 2010 een risicogewicht van 1 250% zou worden toegepast indien zij in de niet-handelsportefeuille van dezelfde financiële onderneming zouden zijn opgenomen, 8% van de conform dat artikel berekende risicogewogen post .

• 2 De financiële onderneming bepaalt de som van haar uit de toepassing van dit artikel resulterende gewogen posities (ongeacht of het lange dan wel korte posities betreft) teneinde haar solvabiliteitsvereiste met betrekking tot het specifieke risico te berekenen.

Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene positierisico met betrekking tot schuldinstrumenten in de handelsportefeuille, wordt berekend volgens de looptijdmethode, bedoeld in het volgende artikel, respectievelijk de durationmethode, bedoeld in artikel 3:14. Een financiële onderneming legt haar keuze voor één van de twee methoden schriftelijk vast en past deze methode vervolgens consistent toe.

• 1 Voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene positierisico met betrekking tot schuldinstrumenten in de handelsportefeuille volgens de looptijdmethode, neemt een financiële onderneming allereerst de volgende stappen:

  • a. de financiële onderneming brengt haar netto posities onder in looptijdklassen en zones, overeenkomstig tabel 1 van de bijlage bij deze regeling;

  • b. de financiële onderneming berekent gewogen netto posities door elk van haar netto posities, bedoeld onder a, te vermenigvuldigen met de wegingsfactor die voor de desbetreffende looptijdklasse is vermeld in tabel 1;

  • c. de financiële onderneming berekent voor elke looptijdklasse de gecompenseerde gewogen positie, zijnde het totaalbedrag van de gewogen lange posities binnen elke looptijdklasse, dat gelijk is aan het totaalbedrag van de gewogen korte posities in dezelfde looptijdklasse. De resterende positie in de desbetreffende looptijdklasse is de niet-gecompenseerde gewogen positie voor die looptijdklasse;

  • d. de financiële onderneming berekent het totaal van de gecompenseerde gewogen posities in alle looptijdklassen;

  • e. de financiële onderneming berekent voor elke zone de gecompenseerde gewogen positie, zijnde het totaalbedrag van de niet-gecompenseerde gewogen lange posities van alle looptijdklassen binnen elke zone, dat gelijk is aan het totaalbedrag van de niet-gecompenseerde gewogen korte posities in dezelfde zone. De resterende positie in de desbetreffende zone is de niet-gecompenseerde gewogen positie voor die zone;

  • f. de financiële onderneming berekent de gecompenseerde gewogen posities tussen de zones, zijnde:

    • 1°. het deel van de niet-gecompenseerde gewogen lange of korte positie in zone één dat gelijk is aan de niet-gecompenseerde gewogen tegengestelde positie in zone twee;

    • 2°. het deel van de resterende niet-gecompenseerde gewogen lange of korte positie in zone twee dat gelijk is aan de niet-gecompenseerde gewogen tegengestelde positie in zone drie;

    • 3°. het deel van de resterende niet-gecompenseerde gewogen lange of korte positie in zone één dat gelijk is aan de niet-gecompenseerde gewogen tegengestelde positie in zone drie.

  • g. de financiële onderneming berekent de niet-gecompenseerde positie, zijnde het totaalbedrag van de, na de berekeningen uit de vorige onderdelen, resterende posities.

• 2 De financiële onderneming kan, in zoverre in afwijking van onderdeel f, de volgorde van de berekening van de gecompenseerde gewogen posities omkeren door eerst de gecompenseerde gewogen positie tussen de zones twee en drie te berekenen en vervolgens die tussen de zones één en twee.

• 3 Na toepassing van de twee voorgaande leden, wordt het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene positierisico door de financiële onderneming berekend als de som van:

  • a. 10% van de som van de gecompenseerde gewogen posities in alle looptijdklassen;

  • b. 40% van de gecompenseerde gewogen positie in zone 1;

  • c. 30% van de gecompenseerde gewogen positie in zone 2;

  • d. 30% van de gecompenseerde gewogen positie in zone 3;

  • e. 40% van de gecompenseerde gewogen positie tussen de zones 1 en 2, respectievelijk tussen de zones 2 en 3;

  • f. 150% van de gecompenseerde gewogen positie tussen de zones 1 en 3;

  • g. 100% van de niet-gecompenseerde gewogen positie.

• 1 Voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene risico met betrekking tot schuldinstrumenten in de handelsportefeuille volgens de durationmethode, neemt een financiële onderneming allereerst de volgende stappen:

  • a. de financiële onderneming berekent voor elk instrument, uitgaande van de marktwaarde van dat instrument, het rendement op basis van de resterende looptijd tot de aflossingsdatum bij vastrentende instrumenten, en op basis van de resterende looptijd tot de datum waarop de couponrente opnieuw wordt vastgesteld bij niet-vastrentende instrumenten;

  • b. de financiële onderneming berekent voor elk instrument de gewijzigde duration volgens de formule onder punt 2 van de bijlage bij deze regeling;

  • c. de financiële onderneming brengt elk instrument onder in de daarvoor bestemde zone van tabel 2 van de bijlage bij deze regeling en berekent voor elk instrument de naar duration gewogen positie, zijnde de marktwaarde van het desbetreffende instrument, vermenigvuldigd met de gewijzigde duration en met de veronderstelde renteverandering voor de desbetreffende zone;

  • d. de financiële onderneming berekent voor elke zone de gecompenseerde naar duration gewogen positie, zijnde het totaalbedrag van de naar duration gewogen lange posities binnen elke zone, dat gelijk is aan het totaalbedrag van de naar duration gewogen korte posities in dezelfde zone;

  • e. de financiële onderneming berekent de niet-gecompenseerde naar duration gewogen posities voor elke zone in overeenstemming met de in het vorige artikel beschreven werkwijze voor niet-gecompenseerde gewogen posities.

• 2 Na toepassing van het eerste lid, wordt het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene positierisico door de financiële onderneming berekend als de som van:

  • a. 2% van de som van de gecompenseerde naar duration gewogen posities in elk van de drie zones;

  • b. 40% van de gecompenseerde naar duration gewogen posities tussen de zones 1 en 2, respectievelijk tussen de zones 2 en 3;

  • c. 150% van de gecompenseerde naar duration gewogen posities tussen de zones 1 en 3;

  • d. 100% van de niet-gecompenseerde naar duration gewogen posities.

• 1 Rentefutures, rentetermijncontracten en termijnverbintenissen tot aan- of verkoop van schuldinstrumenten worden behandeld als combinaties van lange en korte posities. Voor de toepassing van de eerste volzin:

  • a. wordt een lange positie in een rentefuture behandeld als een combinatie van een schuld die vervalt op de leveringsdatum van het futurecontract en een vordering waarvan de vervaldatum gelijk is aan die van het instrument of aan die van de virtuele positie die aan het futurecontract ten grondslag ligt;

  • b. wordt een verkocht rentetermijncontract behandeld als een lange positie die vervalt op de afwikkelingsdatum, verlengd met de contractduur, en een korte positie die vervalt op de afwikkelingsdatum. Voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico, worden zowel de schuld als de vordering opgenomen in de categorie bedoeld in artikel 3:9, vierde lid, onderdeel a;

  • c. wordt een termijnverbintenis tot aankoop van een schuldinstrument behandeld als een combinatie van een schuld die vervalt op de leveringsdatum en een lange, contante, positie van het schuldinstrument zelf. Voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico, wordt de schuld opgenomen in de categorie bedoeld in artikel 3:9, vierde lid, onderdeel a, en het schuldinstrument in de daarvoor in aanmerking komende categorie als bedoeld in datzelfde lid.

• 2 Wanneer een financiële onderneming haar posities niet omzet in de onderliggende instrumenten, is het solvabiliteitsvereiste:

  • a. in het geval van een op een gereglementeerde markt verhandelde future, gelijk aan de door deze gereglementeerde markt verlangde marge;

  • b. in het geval van een niet op een gereglementeerde markt verhandeld derivaat als bedoeld in dit artikel dat door een clearinginstelling is verrekend, gelijk aan de marge die de clearinginstelling verlangt.

• 3 Het tweede lid vindt uitsluitend toepassing indien de in dat lid bedoelde marge:

  • a. een nauwkeurige maatstaf vormt voor de aan het instrument verbonden risico’s, en

  • b. tenminste gelijkwaardig is aan het solvabiliteitsvereiste dat voor het instrument zou resulteren uit een berekening aan de hand van de in artikel 3:9 tot en met artikel 3:14 respectievelijk de in hoofdstuk 4 omschreven methoden.

• 4 Aan de voorwaarde, bedoeld in het derde lid, onderdeel a, wordt geacht te zijn voldaan indien een gereglementeerde markt als bedoeld in het tweede lid, onderdeel a respectievelijk een clearinginstelling als bedoeld in het tweede lid, onderdeel b, van overheidswege onder toezicht staat in een bij ministeriële regeling op basis van artikel 2:6, tweede lid, respectievelijk artikel 2:8, tweede lid, van de Wet op het financieel toezicht aangewezen staat.

• 1 Een financiële onderneming die het algemene positierisico op afgeleide instrumenten als bedoeld in de artikelen 3:3 tot en met 3:5 en artikel 3:15 waardeert en beheert op basis van contant gemaakte kasstromen, is voor de berekening van haar posities:

  • a. verplicht om gebruik te maken van door DNB goedgekeurde gevoeligheidsmodellen, indien het obligaties betreft die over de resterende looptijd worden afgelost en waarvan de hoofdsom niet in één keer wordt terugbetaald; en

  • b. vrij om gebruik te maken van door DNB goedgekeurde gevoeligheidsmodellen indien het andere instrumenten betreft dan de obligaties bedoeld in onderdeel a.

• 2 Gevoeligheidsmodellen worden door DNB goedgekeurd indien zij posities opleveren die dezelfde gevoeligheid voor renteschommelingen hebben als de onderliggende contant gemaakte kasstromen, uitgaande van onafhankelijke schommelingen in over de gehele rendementscurve bemonsterde renten, waarbij tenminste één gevoeligheidspunt in elk van de in tabel 1 van de bijlage bij deze regeling genoemde looptijdklassen wordt ingenomen. De aldus verkregen posities worden bij de berekening van de solvabiliteitsvereisten in aanmerking genomen in overeenstemming met de artikelen 3:13 tot en met 3:15.

• 3 Op de overeenkomstig het tweede lid verkregen posities in opties blijven de vereisten, bedoeld in artikel 3:3, derde lid, van toepassing.

Een financiële onderneming die geen gebruik maakt van de in het vorige artikel bedoelde gevoeligheidsmodellen, kan de in het eerste lid van het vorige artikel bedoelde posities als volledig compenserende posities behandelen, indien:

• a. de posities dezelfde waarde hebben en in dezelfde valuta luiden;

• b. de referentierenten voor posities met variabele rente of coupons voor posities met vaste rente nauw bij elkaar aansluiten;

• c. de eerstvolgende datum van rentevaststelling of, voor vaste couponposities;

• d. de resterende looptijden binnen de volgende grenzen samenvallen:

  • 1°. minder dan een maand: dezelfde dag;

  • 2°. tussen een maand en een jaar: binnen zeven dagen;

  • 3°. meer dan een jaar: binnen dertig dagen.

• 1 Uitgezonderd posities op instellingen voor collectieve belegging als bedoeld in artikel 3:24, eerste lid, bepaalt een financiële onderneming de som van al haar netto korte posities en de som van al haar netto lange posities in aandelen, in overeenstemming met artikel 3:1. Het totaal van beide sommen is haar totale bruto positie, het verschil tussen beide sommen is haar totale netto positie.

• 2 Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico bedraagt 8% van de totale bruto positie, bedoeld in het eerste lid. Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het algemene positierisico bedraagt 8% van de totale netto positie, bedoeld in het eerste lid.

• 1 Aandelenindexfutures kunnen door een financiële onderneming worden behandeld als combinaties van posities in elk van de daaraan ten grondslag liggende aandelen. Voor de toepassing van de vorige volzin, worden deze posities behandeld als onderliggende posities in de desbetreffende aandelen en kunnen deze posities gesaldeerd worden met tegengestelde posities in de onderliggende aandelen.

• 2 De toepassing van het eerste lid staat uitsluitend open voor een financiële onderneming wier methode voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste de voorafgaande toestemming van DNB heeft en die beschikt over toereikend toetsingsvermogen ter dekking van het risico van verlies als gevolg van:

  • a. het feit dat de waarde van de aandelenindexfuture niet exact de ontwikkeling volgt van de waarde van de onderliggende aandelen; of

  • b. het feit dat de financiële onderneming tegengestelde posities houdt in aandelenindexfutures die wat betreft looptijd of samenstelling niet identiek zijn.

• 3 Een aandelenindexfuture die niet in de onderliggende posities wordt opgesplitst, wordt behandeld als één afzonderlijk aandeel. Het specifieke positierisico met betrekking tot dit afzonderlijke aandeel kan echter buiten beschouwing blijven indien het gaat om een aandelenindexfuture die ter beurze wordt verhandeld en die op een ruim gediversifieerde index berust.

• 4 Een financiële onderneming legt de wijze waarop zij beoordeelt of sprake is van een gediversifieerde index als bedoeld in het vorige lid, schriftelijk vast en past deze beoordelingswijze vervolgens consistent toe.

In afwijking van artikel 3:18, tweede lid, geldt voor ter beurze verhandelde aandelenindexfutures die berusten op ruim gediversifieerde indices, geen solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke risico. Van ruim gediversifieerde indices is sprake wanneer de onderliggende aandelen in kwestie niet tot eenzelfde sector behoren en de onderliggende portefeuille voldoet aan de voorwaarden van het eerste lid.

• 1 In afwijking van artikel 3:18, tweede lid, is het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico voor de posities, bedoeld in de onderdelen a en b, die een financiële onderneming in het kader van een op futures gebaseerde arbitragestrategie inneemt: 2% voor de ene positie in een index en 0% voor de even grote, maar tegengestelde positie. De in de vorige volzin bedoelde posities zijn:

  • a. het innemen van een tegengestelde positie in precies dezelfde index op verschillende tijdstippen;

  • b. het innemen van een tegengestelde positie in twee verschillende maar vergelijkbare indices op hetzelfde tijdstip, indien de financiële onderneming kan aantonen dat de twee indices voldoende componenten bevatten die saldering rechtvaardigen.

• 2 Als een arbitragestrategie als bedoeld in het eerste lid wordt ondernomen, waarbij een positie in een indexfuturecontract tegenover een positie in een overeenkomstig de index samengesteld mandje van aandelen wordt geplaatst, kan de berekening van het solvabiliteitsvereiste, bedoeld in artikel 3:18, voor beide posities achterwege blijven, indien:

  • a. de desbetreffende arbitragestrategie welbewust wordt ondernomen en apart wordt beheerd, zodat de in het kader van de strategie ingenomen posities goed identificeerbaar zijn;

  • b. de samenstelling van het mandje aandelen, uitgaande van de individuele samenstellende componenten van de index, ten minste 90 procent van die index vertegenwoordigt; en

  • c. een toetsingsvermogen voor divergentie- en afwikkelingsrisico’s van tenminste 2% van de bruto waarde van de posities van elke kant wordt aangehouden, ook indien de aandelen waarop de index is gebaseerd, worden aangehouden in identieke proporties in overeenstemming met de indexsamenstelling, indien elk waardeverschil van de aandelen in het mandje boven of beneden de waarde van het futurecontract, als een lange of korte positie wordt behandeld.

• 3 Als een positie wordt ingenomen in depository receipts tegenover een tegengestelde positie in de onderliggende aandelen, kunnen de tegengestelde posities gesaldeerd worden en kan de berekening van het solvabiliteitsvereiste, bedoeld in artikel 3:18, voor beide posities achterwege blijven.

• 1 Indien protectie wordt verschaft door middel van kredietderivaten, wordt het solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico als bedoeld in artikel 3:9, derde lid respectievelijk artikel 3:18, tweede lid, overeenkomstig het tweede tot en met het vijfde lid verlaagd.

• 2 Het solvabiliteitsvereiste wordt voor beide zijden van de positie met 100% verminderd indien de waardeverandering van het kredietderivaat gepaard gaat met een vrijwel gelijke, maar tegengestelde, waardeverandering van een ander instrument, omdat:

  • a. in beide richtingen volstrekt identieke instrumenten worden gebruikt;

  • b. een contante lange positie in het onderliggend actief is afgedekt door een totale-opbrengstenswap, met al dan niet dezelfde looptijd, of omgekeerd, en er volledige overeenstemming is tussen de referentieverplichting van het kredietderivaat en het desbetreffende onderliggend actief.

• 3 Het solvabiliteitsvereiste wordt voor beide zijden van de positie met 80% verminderd, indien:

  • a. het kredietderivaat zodanig aan een ander instrument in tegenovergestelde richting is gekoppeld dat een waardeverandering van het kredietderivaat altijd gepaard gaat met een tegengestelde waardeverandering van dat andere instrument;

  • b. significante wijzigingen tussen de waardeveranderingen van het derivaat en waardeveranderingen van het onderliggend actief in de kredietderivaatovereenkomst zijn uitgesloten; en

  • c. er volledige overeenstemming is voor wat betreft:

    • 1°. de referentieverplichting;

    • 2°. de looptijd van zowel de referentieverplichting als het kredietderivaat; en

    • 3°. de valuta van het onderliggend actief.

• 4 Indien de transactie, bedoeld in het derde lid, gepaard gaat met een overdracht van risico, wordt het solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico aan de transactiezijde met het hoogste solvabiliteitsvereiste, verminderd met 80% en aan de andere zijde verminderd tot nul.

• 5 Het solvabiliteitsvereiste van de transactiezijde met het laagste solvabiliteitsvereiste wordt verminderd tot nul, indien de waardeverandering van het kredietderivaat gewoonlijk gepaard zal gaan met een tegengestelde waardeverandering van een ander instrument omdat er sprake is van een positie als bedoeld:

  • a. in het tweede lid, onderdeel a, of het derde lid, waarbij zich een valuta mismatch of looptijdverschil tussen het kredietderivaat en het onderliggend actief voordoet;

  • b. in het tweede lid, onderdeel b, waarbij zich een activa mismatch tussen de referentieverplichting en de desbetreffende positie in het onderliggend actief voordoet en waarbij:

    • 1°. de referentieverplichting geen hogere rangorde dan het onderliggend actief heeft;

    • 2°. de referentieverplichting en het onderliggend actief dezelfde debiteur hebben; en

    • 3°. de referentieverplichting en het onderliggend actief juridisch afdwingbare gekruiste kredietverzuimclausules of gekruiste vervroegde opeisbaarheidclausules hebben;

  • c. in het derde lid, waarbij zich een activa mismatch tussen het kredietderivaat en de desbetreffende positie in het onderliggend actief voordoet. In dit geval wordt het onderliggend actief in de kredietderivaatdocumentatie echter opgenomen onder de te leveren verplichtingen.

• 6 Alle gevallen die niet onder de leden 2 tot en met 5 vallen, geven aanleiding tot een beoordeling van het solvabiliteitsvereiste voor het specifieke positierisico op grond van beide zijden van de posities.

Voor het berekenen van de specifieke risicobelasting is, anders dan bij totale-opbrengstswaps, de looptijd van het contract voor het kredietderivaat van toepassing in plaats van de looptijd van de verplichting.

• 1 Bij overneming van emissies van schuldinstrumenten en aandelen, kan een financiële onderneming voor de vaststelling van het solvabiliteitsvereiste voor die overneming, de volgende berekeningsprocedure toepassen:

  • a. de financiële onderneming berekent de netto posities door de op grond van een overeenkomst bij derden geplaatste of door derden overgenomen posities, op de door haar overgenomen positie in mindering te brengen;

  • b. op de netto posities worden de verlagingsfactoren, genoemd in tabel 3 van de bijlage bij deze regeling toegepast;

  • c. de verlaagde netto posities worden gebruikt voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste op grond van de paragrafen 3:2 en 3:3.

• 2 Toepassing van het eerste lid staat uitsluitend open indien de financiële onderneming over voldoende toetsingsvermogen beschikt, ter dekking van het risico van verlies in het tijdvak tussen het aangaan van de oorspronkelijke verbintenis en werkdag 1, bedoeld in tabel 3 van de bijlage bij deze regeling.

• 1 Onverminderd de overige bepalingen van deze paragraaf, geldt voor posities in instellingen voor collectieve belegging een solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke positierisico en het algemene positierisico van 32%.

• 2 Onverminderd de definitie van handelsportefeuille, bedoeld in artikel 1:1 van de Wet, geldt wanneer de gewijzigde behandeling in goud wordt toegepast, bedoeld in artikel 3:35, tweede en derde lid, respectievelijk artikel 4:27, tweede lid, in verband met artikel 3:35, tweede en derde lid, voor posities in instellingen voor collectieve belegging een solvabiliteitsvereiste ter dekking van het positierisico en het wisselkoersrisico van ten hoogste 40%.

• 3 Tenzij anders is bepaald, vindt geen verrekening plaats tussen de onderliggende beleggingen van een instelling voor collectieve belegging en andere door de financiële onderneming ingenomen posities.

• 1 Een financiële onderneming kan voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste voor posities in instellingen voor collectieve belegging waarvan de rechten van deelneming worden uitgegeven door ondernemingen die onder toezicht staan van een toezichthoudende instantie in een lidstaat van de Europese Economische Ruimte, of van een rechtspersoon die als toezichthoudende instantie in de Europese Economische Ruimte is erkend, van de methode, bedoeld in artikel 3:13 gebruik maken, indien:

  • a. de prospectussen of gelijkwaardige documenten van de instelling voor collectieve belegging gegevens bevatten over:

    • 1°. de categorieën activa waarin deze instelling voor collectieve belegging mag beleggen;

    • 2°. als er beleggingsbeperkingen gelden, wat deze zijn en hoe zij berekend worden;

    • 3°. als beleggingen met geleend vermogen zijn toegestaan, het maximumpercentage;

    • 4°. als beleggingen in financiële, niet op een beurs verhandelde derivaten, of retrocessieovereenkomsten zijn toegestaan, een beschrijving van het gevoerde beleid om het tegenpartijrisico van dergelijke verrichtingen te beperken;

  • b. over de activiteiten van de instelling voor collectieve belegging tenminste jaarlijks een verslag wordt uitgebracht op grond waarvan de activa en passiva, de inkomsten en de verrichtingen in de verslagperiode kunnen worden geëvalueerd;

  • c. de rechten van deelneming in de instelling voor collectieve belegging door de instelling voor collectieve belegging dagelijks uit eigen activa tegen contanten kunnen worden teruggekocht, wanneer de houders van de rechten daarom verzoeken;

  • d. de beleggingen in de instelling voor collectieve belegging en de activa van de beheerder van de instelling voor collectieve belegging van elkaar gescheiden worden gehouden;

  • e. de instelling voor collectieve belegging door de betrokken beleggende financiële onderneming voorafgaand aan een adequate risicobeoordeling is onderworpen.

• 2 Indien aan de criteria, bedoeld in het eerste lid is voldaan, kan DNB goedkeuring verlenen tot het toepassen van de in het volgende artikel bedoelde berekeningsmethode voor posities in instellingen voor collectieve belegging die onder toezicht staan van een andere toezichthoudende instantie dan bedoeld in de aanhef van het eerste lid.

• 1 Voor zover de onderliggende beleggingen van de instelling voor collectieve belegging op dagbasis door de financiële onderneming worden gevolgd, kan de onderneming bij de berekening van de solvabiliteitsvereisten ter dekking van het aan de betrokken posities verbonden positierisico, posities op instellingen voor collectieve belegging volgens de in dit hoofdstuk beschreven methoden behandelen als posities in de onderliggende beleggingen van de instelling voor collectieve belegging. Daarbij is verrekening tussen posities in de onderliggende beleggingen van de instelling voor collectieve belegging en andere door de financiële onderneming ingenomen posities toegestaan indien de financiële onderneming terugkoop of creatie in ruil voor de onderliggende beleggingen juridisch kan afdwingen.

• 2 Een financiële onderneming kan de solvabiliteitsvereisten ter dekking van het aan posities in instellingen voor collectieve belegging verbonden positierisico volgens de in dit hoofdstuk beschreven methoden berekenen op basis van hypothetische posities indien:

  • a. de hypothetische posities overeenkomen met de posities die nodig zijn om, conform het beleggingsbeleid van de instelling voor collectieve belegging, de samenstelling en de prestaties van een index van derden of van een vast mandje van financiële instrumenten te volgen; en

  • b. er gedurende minimaal zes maanden tussen de dagelijkse koersbewegingen van de instelling voor collectieve belegging en die van de gevolgde index of het mandje van financiële instrumenten, bedoeld in onderdeel a, een correlatie tussen enerzijds het dagrendement van het aan de beurs verhandelde fonds en anderzijds dat van de gevolgde index respectievelijk dat van het mandje van financiële instrumenten, van 90% kan worden vastgesteld.

• 3 Wanneer een financiële onderneming de onderliggende beleggingen van de instelling voor collectieve belegging niet op dagbasis volgt, kan zij de solvabiliteitsvereisten ter dekking van het aan posities in de instelling voor collectieve belegging verbonden positierisico uitsluitend volgens de in deze afdeling beschreven methoden berekenen, indien:

  • a. de financiële onderneming de op de instelling voor collectieve belegging ingenomen positie als een directe participatie in de hypothetische positie behandelt en voorts veronderstelt dat de instelling voor collectieve belegging binnen de geldende grenzen, allereerst maximaal belegt in de activaklassen met de hoogste solvabiliteitsvereisten ter dekking van het specifieke en algemene risico en vervolgens, in dalende volgorde, in activaklassen met lagere solvabiliteitsvereisten totdat de totale beleggingslimiet is bereikt;

  • b. de financiële onderneming bij het berekenen van haar solvabiliteitsvereisten ter dekking van het positierisico, het maximale indirecte risico dat zij kan lopen door met geleend geld posities in te nemen via de instelling voor collectieve belegging, in aanmerking neemt door de positie in de instelling voor collectieve belegging proportioneel op te bouwen tot het maximale risico op de onderliggende beleggingen dat in het kader van het beleggingsbeleid is toegestaan; en

  • c. de financiële onderneming het solvabiliteitsvereiste tot dit laatste niveau begrenst, als de berekening van het solvabiliteitsvereiste volgens dit lid een solvabiliteitsvereiste ter dekking van het specifieke en algemene risico oplevert dat hoger is dan het percentage, bedoeld in artikel 1:23, tweede lid.

• 4 Een financiële onderneming kan de berekening en rapportage van de solvabiliteitsvereisten ter dekking van het positierisico met betrekking tot posities in instellingen voor collectieve belegging waarop het eerste en derde lid van toepassing zijn, overeenkomstig de methoden van het tweede en derde lid, aan een externe partij uitbesteden, indien daarbij de deugdelijkheid van de berekening en de rapportage blijft gewaarborgd.

• 1 In afwijking van de paragrafen 3.2 en 3.3, kan een financiële onderneming op haar verzoek toestemming krijgen om voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste voor het afdekken van het marktrisico op optieposities en de daarop betrekking hebbende dekkingsposities gebruik te maken van de scenarioanalysemethode.

• 2 Voor de toepassing van de scenarioanalysemethode, bepaalt de financiële onderneming de waarde- en volatiliteitveranderingen van de onderliggende risicoposities en de daarop betrekking hebbende dekkingsposities en stelt van deze herberekende waarden een herwaarderingsmatrix op.

• 3 De financiële onderneming stelt de herwaarderingsmatrix, bedoeld in het tweede lid, op:

  • a. bij schuldinstrumenten of rentevoeten, per valuta: voor elke individuele looptijdklasse als bedoeld in artikel 3:13, eerste lid, als de financiële onderneming gebruik maakt van de in dat artikel bedoelde looptijdmethode, of voor elke individuele zone, bedoeld in artikel 3:14, derde lid, als de financiële onderneming gebruik maakt van de in dat artikel bedoelde durationmethode;

  • b. bij aandeelinstrumenten: voor elk individueel aandeel of voor elk individuele aandelenindex;

  • c. bij buitenlandse valuta’s en goud: voor elk individueel valutapaar en goud;

  • d. bij grondstoffen: voor elke individuele grondstof als bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel c, van het Besluit.

• 4 Voor de berekening van de waardeverandering van de onderliggende risicoposities, bedoeld in het tweede lid, wordt binnen elke matrix aan de opties en de daarop betrekking hebbende dekkingsposities een waarde toegekend die ten opzichte van de actuele waarde van het onderliggende instrument, een boven- en onderwaarde heeft die gelijk is aan:

  • a. voor schuldinstrumenten en rentevoeten: de waarde op basis van de hoogste van de veronderstelde renteveranderingen in tabel 1 van de bijlage bij deze regeling, respectievelijk, indien de financiële onderneming gebruik maakt van de durationmethode, de hoogste veronderstelde renteverandering in tabel 2 van de bijlage bij deze regeling;

  • b. voor buitenlandse valuta, goud en aandelen: min en plus 8%;

  • c. voor grondstoffen: min en plus 15%.

• 5 Voor de berekening van de volatiliteitverandering, bedoeld in het tweede lid, worden de opties en de daarop betrekking hebbende dekkingsposities gewaardeerd voor een verandering in de volatiliteit van min en plus 25%.

• 6 Het solvabiliteitsvereiste, bedoeld in het eerste lid, is gelijk aan de som van de hoogste verliezen van de waarde van de onderscheiden optieposities en de daarop betrekking hebbende dekkingsposities die worden berekend in elke waarderingsmatrix.

• 1 Een financiële onderneming berekent bij DVP-transacties, betrekking hebbende op financiële instrumenten, buitenlandse valuta of grondstoffen, die na de overeengekomen leveringsdatum nog niet zijn afgewikkeld, het prijsverschil tussen de overeengekomen afwikkelingsprijs van het financiële instrument, de buitenlandse valuta of de grondstof in kwestie en de dagkoers daarvan, doch uitsluitend indien dit prijsverschil een verlies zou kunnen opleveren. Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van dit afwikkelingsrisico is gelijk aan het prijsverschil, bedoeld in de vorige volzin, vermenigvuldigd met de passende wegingsfactor in tabel 4 van de bijlage bij deze regeling.

• 2 Dit artikel is niet van toepassing op:

  • a. retrocessieovereenkomsten en omgekeerde retrocessieovereenkomsten betreffende de in het eerste lid bedoelde financiële instrumenten; en

  • b. verstrekte en opgenomen leningen in de in het eerste lid bedoelde financiële instrumenten.

• 1 Ingeval van non-DVP-transacties geldt ter dekking van het afwikkelingsrisico, dat verbonden is aan transacties betreffende schuldinstrumenten, aandelen, buitenlandse valuta of grondstoffen waarbij betaling of levering door de tegenpartij nog niet zijn afgewikkeld, het solvabiliteitsvereiste, bedoeld in tabel 5 van de bijlage bij deze regeling. Ingeval van grensoverschrijdende transacties is de eerste volzin uitsluitend van toepassing indien de betaling of levering meer dan één dag te laat is.

• 2 Bij de toepassing van een risicogewicht op de in het eerste lid bedoelde posities die overeenkomstig kolom 3 van tabel 5 worden behandeld, kan de financiële onderneming aan haar tegenpartij een kans op wanbetaling toekennen die is afgeleid van de beoordeling die aan deze tegenpartij door een ingevolge paragraaf 10.5 van het Besluit erkend kredietbeoordelingsbureau is toegekend, indien:

  • a. de financiële onderneming voor de berekening van haar solvabiliteitsvereiste gebruik maakt van de Eenvoudige IRB, bedoeld in artikel 1:1, onderdeel f respectievelijk de Geavanceerde IRB, bedoeld in artikel 1:1, onderdeel j, van de Rsk 2010; en

  • b. de financiële onderneming tegenover de betreffende tegenpartij geen andere, buiten de handelsportefeuille opgenomen, positie aanhoudt.

• 3 Wanneer de financiële onderneming voor de berekening van haar solvabiliteitsvereiste gebruik maakt van de Eenvoudige IRB respectievelijk de Geavanceerde IRB, kan zij, in afwijking van het eerste lid, op de niet-afgewikkelde handelsposities, bedoeld in het eerste lid:

  • a. de risicogewichten, bedoeld in hoofdstuk 2 van de Rsk 2010 toepassen, indien zij deze risicogewichten ook op met die niet-afgewikkelde handelsposities vergelijkbare posities toepast; of

  • b. een risicogewicht van 100% toepassen.

• 4 Onverminderd het derde lid, kan een risicogewicht van 100% tevens worden toegepast indien het bedrag dat uit de niet-DVP-transacties voortvloeit niet significant is.

• 5 Bij de toepassing van artikel 3:28, tweede lid, kan de financiële onderneming aan de transacties, bedoeld in artikel 3:28, eerste lid, de LGD, bedoeld in artikel 3:24, eerste lid, van de Rsk 2010, toekennen indien:

  • a. de financiële onderneming eigen ramingen van LGD’s hanteert; en

  • b. de financiële onderneming de LGD op zowel de posities, bedoeld in artikel 3:28, eerste lid, als daarmee vergelijkbare posities, toepast.

• 1 Een financiële onderneming houdt toetsingsvermogen aan ter dekking van het tegenpartijrisico dat verbonden is aan:

  • a. transacties op grond waarvan de financiële onderneming financiële instrumenten heeft betaald of geleverd voordat haar tegenpartij de daarmee corresponderende tegenprestatie heeft verricht, met dien verstande dat er ingeval van grensoverschrijdende transacties sinds de dag van betaling of levering tevens één dag of meer moet zijn verstreken;

  • b. niet ter beurze verhandelde effecten en kredietderivaten;

  • c. retrocessie- en omgekeerde retrocessieovereenkomsten respectievelijk opgenomen of verstrekte effecten- of grondstoffenleningen, berustend op in de handelsportefeuille opgenomen effecten of grondstoffen;

  • d. margeleningstransacties op basis van effecten of grondstoffen;

  • e. transacties met een lange afwikkelingsduur.

• 2 Met inachtneming van de volgende artikelen van deze paragraaf, is op de risicowaardering en de berekening van de risicogewogen posten van de in het eerste lid bedoelde posities, hoofdstuk 2 van de Rsk 2010 van overeenkomstige toepassing.

Bij de berekening van de naar risico gewogen posten van de transacties, bedoeld in het eerste lid van het vorige artikel, kan een financiële onderneming voor de verdiscontering van financiële zekerheden geen gebruik maken van de eenvoudige methode van financiële zekerheden, bedoeld in paragraaf 4.4.5. van de Rsk 2010.

• 1 Voor de risicowaardering en de berekening van de naar risico gewogen posten van de in artikel 3:30, eerste lid, bedoelde posities, kunnen ten aanzien van retrocessieovereenkomsten of omgekeerde retrocessieovereenkomsten en opgenomen of verstrekte effecten- of grondstoffenleningen, alle financiële instrumenten en grondstoffen die in aanmerking komen om in de handelsportefeuille te worden opgenomen, als toelaatbare zekerheid dienen. Ten aanzien van derivaten of kredietderivaten in de handelsportefeuille, kunnen uitsluitend grondstoffen die in aanmerking komen om in de handelsportefeuille te worden opgenomen als toelaatbare zekerheid dienen.

• 2 Onverminderd het vorige artikel, worden voor de bepaling van volatiliteitaanpassingen van de in artikel 3:30, eerste lid, bedoelde posities in de gevallen waarin deze posities voorwerp van een leen-, koop- of andere leveringsovereenkomst zijn, de desbetreffende instrumenten en grondstoffen op dezelfde wijze behandeld als fondsen die aan een gereglementeerde markt zijn genoteerd, doch niet in een hoofdindex zijn opgenomen.

• 3 Bij de erkenning van kaderverrekeningsovereenkomsten met betrekking tot retrocessieovereenkomsten, omgekeerde retrocessieovereenkomsten, opgenomen of verstrekte effecten- of grondstoffenleningen of andere kapitaalmarktgerelateerde transacties, is verrekening tussen posities in en posities buiten de handelsportefeuille slechts toegestaan wanneer ten aanzien van de verrekende posities geldt dat:

  • a. alle transacties dagelijks tegen marktwaarde worden gewaardeerd; en

  • b. alle in het kader van de transacties te verrekenen posities als toelaatbare financiële zekerheid kunnen dienen op grond van hoofdstuk 4 van de Rsk 2010.

• 1 De in overeenstemming met de artikelen 3:34 tot en met 3:36 berekende netto korte en netto lange positie in elke valuta, met uitzondering van de rapportagevaluta, en in goud worden tegen de contante koers in de rapportagevaluta omgerekend. Zij worden vervolgens afzonderlijk opgeteld tot respectievelijk het totaal van de netto korte posities en het totaal van de netto lange posities. Het hoogste van deze twee totalen vormt de totale netto valutapositie van de financiële onderneming.

• 2 Indien de som van de netto valutapositie van de financiële onderneming, zijnde de totale netto open positie, groter is dan 2% van het toetsingsvermogen van de financiële onderneming, bedraagt het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de valutarisico’s, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel c, van het Besluit 8% van eerstgenoemde som. Indien de totale netto open positie kleiner is dan 2% van het toetsingsvermogen, geldt geen solvabiliteitsvereiste.

• 1 De totale netto open positie, bedoeld in het vorige artikel, wordt berekend in elke valuta, met inbegrip van de rapportagevaluta en in goud, als de som van:

  • a. de netto contante positie, zijnde het verschil tussen alle activa en alle passiva, met inbegrip van opgelopen en nog niet vervallen rente;

  • b. de netto termijnposities, zijnde het verschil tussen alle te ontvangen en alle te betalen bedragen in het kader van termijntransacties in de betrokken valuta en goud, met inbegrip van valutafutures en goudfutures en de hoofdsom bij valutaswaps die niet zijn opgenomen in de contante positie;

  • c. de onherroepelijke garanties en soortgelijke instrumenten waarvan op het moment van sommering al bekend is dat deze zullen worden opgevraagd;

  • d. naar de consequente keuze van de financiële onderneming en met voorafgaande toestemming van DNB: de toekomstige netto-inkomsten en netto-uitgaven, zijnde de netto toekomstige inkomsten en uitgaven die nog niet in de rekeningen zijn geboekt maar al volledig zijn afgedekt door valutatermijntransacties;

  • e. het op de delta gebaseerde equivalent van de totale portefeuille valutaopties en goudopties; en

  • f. de marktwaarde van andere opties dan opties op valuta’s en op goud.

• 2 Posities die de financiële onderneming doelbewust heeft ingenomen om valutarisico’s af te dekken, of die al bij de berekening van het toetsingsvermogen zijn afgetrokken, kunnen bij de berekening van de totale netto open valutapositie buiten beschouwing worden gelaten indien:

  • a. deze posities geen handelskarakter hebben;

  • b. deze positie van structurele aard zijn; en

  • c. voor het buiten beschouwing laten van deze posities, evenals voor wijzigingen in de daarvoor geldende voorwaarden, de toestemming van DNB is verkregen.

• 1 Voor de berekening van de totale netto open positie met betrekking tot instellingen voor collectieve belegging, worden de feitelijke posities van de instellingen voor collectieve belegging in aanmerking genomen en kunnen financiële ondernemingen zich baseren op de rapportage van een derde partij over de op de instellingen voor collectieve belegging ingenomen valutaposities, indien de deugdelijkheid van deze rapportage naar behoren is aangetoond.

• 2 Wanneer de financiële onderneming de valutaposities op een instelling voor collectieve belegging niet volgt, wordt aangenomen dat de instelling voor collectieve belegging binnen de grenzen van haar beleggingsbeleid maximaal heeft belegd in buitenlandse valuta. De financiële onderneming neemt in dat geval met betrekking tot posities in de handelsportefeuille het maximale indirecte risico dat zij kan lopen door leveraged posities via de instelling voor collectieve belegging in te nemen in aanmerking bij het berekenen van haar solvabiliteitsvereiste voor valutarisico’s. Daartoe wordt de positie op de instelling voor collectieve belegging proportioneel opgebouwd tot de maximale positie in de onderliggende beleggingen die in het kader van haar beleggingsbeleid is toegestaan.

• 3 De hypothetische valutapositie van de instelling voor collectieve belegging wordt als een afzonderlijke valuta aangemerkt en wordt behandeld als een belegging in goud. Wanneer dit binnen de beleggingsstrategie van de instelling voor collectieve belegging mogelijk is, kan voorts de totale lange positie worden opgeteld bij de totale openstaande lange valutapositie en de totale korte positie bij de totale openstaande korte valutapositie. Verrekening tussen de posities, bedoeld in de vorige volzin, vóór de berekening, bedoeld in het eerste lid, is niet toegestaan.

• 1 De financiële onderneming rekent de volgens de vorige twee artikelen verkregen netto open posities in buitenlandse valuta respectievelijk in goud om tegen de contante koers in euro. Alle netto korte posities worden samengevoegd tot het totaal van de netto korte posities, en alle netto lange posities worden samengevoegd tot het totaal van de netto lange posities. Het hoogste van deze twee totalen is de totale netto valutapositie van de financiële onderneming. Door de absolute waarden van de posities in goud bij de totale netto valutapositie op te tellen, wordt de totale netto open positie in de rapportagevaluta en goudvan de financiële onderneming verkregen.

• 2 Voor de toepassing van het eerste lid, kan de financiële onderneming bij de berekening van de netto open positie in de rapportagevaluta en in goud gebruik maken van de netto contante waarde, indien zij deze methode stelselmatig toepast.

• 3 Voor de toepassing van het eerste lid, kunnen netto valuta’s in samengestelde valuta’s worden opgesplitst in de samenstellende valuta’s aan de hand van de geldende quota.

• 1 In afwijking van de artikelen 3:30 en 3:33 tot en met 3:36, kan een financiële onderneming het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de valutarisico’s, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel c, van het Besluit volgens het tweede lid berekenen, indien dit risico betrekking heeft op valuta ten aanzien waarvan een juridisch bindende overeenkomst tussen staten bestaat ter beperking van fluctuaties ten opzichte van andere onder dezelfde overeenkomst vallende valuta’s.

• 2 De financiële onderneming berekent haar gecompenseerde posities in de valuta, bedoeld in het eerste lid, en past daarop een solvabiliteitsvereiste toe dat niet lager is dan de helft van de maximaal toegestane fluctuatie die voor de betrokken valuta in de juridisch bindende overeenkomst is vastgesteld. Niet-gecompenseerde posities in deze valuta worden op dezelfde wijze behandeld als andere valuta.

• 3 In afwijking van het tweede lid, kan het solvabiliteitsvereiste met betrekking tot gecompenseerde posities in valuta van staten die deelnemen aan de tweede fase van de Europese Monetaire Unie, gelijk worden gesteld aan 1,6% van de waarde van de gecompenseerde posities.

• 1 Het saldo van de lange of korte posities van een financiële onderneming tegenover de tegengestelde posities in dezelfde grondstof en identieke futures, opties en warrants op grondstoffen, is haar netto positie in elke grondstof.

• 2 Bij de berekening van de netto positie, bedoeld in het eerste lid, kunnen de lange en korte posities in de instrumenten, bedoeld in de artikelen 3:43 en 3:44, op de in die artikelen bedoelde wijze worden behandeld als posities in de onderliggende grondstof, bedoeld in het derde lid.

• 3 Als posities in de onderliggende grondstof worden aangemerkt:

  • a. posities in verschillende subcategorieën grondstoffen, indien deze subcategorieën volledig substitueerbaar zijn; en

  • b. posities in vergelijkbare grondstoffen, indien deze verregaand voor elkaar substitueerbaar zijn, en er gedurende minimaal één jaar tussen koersbewegingen duidelijk een correlatie van 90% kan worden vastgesteld.

• 4 Als de korte positie in een grondstof eerder vervalt dan de lange positie in diezelfde grondstof, houdt de financiële onderneming, voor zover zich dit op de betreffende markt kan voordoen, ook rekening met het risico van een te geringe liquiditeit.

• 5 Elke positie in grondstoffen wordt uitgedrukt in een vaste rekeneenheid en wordt, voor zover nodig, omgerekend tegen de geldende contante wisselkoers van de euro.

De berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de grondstoffenrisico’s, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel c, van het Besluit vindt plaats volgens de in het volgende artikel bedoelde methode op basis van looptijdklassen, respectievelijk volgens de in Artikel 3:41 beschreven vereenvoudigde methode.

• 1 Voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de grondstoffenrisico’s volgens de methode op basis van looptijdklassen, neemt de financiële onderneming de volgende stappen:

  • a. alle, in overeenstemming met artikel 3:38 berekende, posities in een bepaalde grondstof worden ondergebracht in de toepasselijke looptijdklassen in tabel 6 van de bijlage bij deze regeling, met dien verstande dat:

    • 1°. fysieke voorraden worden ondergebracht in de eerste looptijdklasse; en

    • 2°. posities in dezelfde grondstof in contracten die op dezelfde datum of binnen tien dagen na elkaar aflopen, kunnen voor de toepassing van dit onderdeel op netto basis worden gecompenseerd en ondergebracht in de toepasselijke looptijdklassen in tabel 6 van de bijlage bij deze regeling, indien deze contracten worden verhandeld op markten waar dagelijkse leveringsdata bepaald worden;

  • b. de financiële onderneming berekent voor elke looptijdklasse de gecompenseerde positie, zijnde het totaalbedrag van de lange posities binnen elke looptijdklasse, dat gelijk is aan het totaalbedrag van de korte posities in dezelfde looptijdklasse. De resterende positie in de desbetreffende looptijdklasse is de niet-gecompenseerde positie voor die looptijdklasse;

  • c. de financiële onderneming berekent de gecompenseerde posities tussen de opeenvolgende looptijdklassen, zijnde het deel van de niet-gecompenseerde lange of korte positie in een looptijdklasse, dat gelijk is aan de niet-gecompenseerde tegengestelde positie in de daarop volgende looptijdklasse. De resterende positie is de niet-gecompenseerde positie.

• 2 Het solvabiliteitsvereiste van de financiële onderneming wordt voor iedere grondstof op basis van de betreffende looptijdklassen berekend als de som van:

  • a. de binnen elke looptijdklasse gecompenseerde posities, vermenigvuldigd met de toepasselijke coëfficiënt in kolom 2 van tabel 6 van de bijlage van deze regeling en met de contante koers van de grondstof;

  • b. de tussen de opeenvolgende looptijdklassen gecompenseerde posities, vermenigvuldigd met de overdrachtscoëfficiënt van o,6% en met de contante koers van de grondstof;

  • c. de resterende niet-gecompenseerde posities, vermenigvuldigd met 15%, en met de contante koers van de grondstof.

• 3 Het totale solvabiliteitsvereiste ter dekking van de grondstoffenrisico’s wordt berekend als de som van het, volgens het tweede lid berekende solvabiliteitsvereiste voor elke grondstof afzonderlijk.

• 1 Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de grondstofrisico’s volgens de vereenvoudigde methode is voor elke grondstof de som van:

  • a. 15% van de lange of korte netto positie, vermenigvuldigd met de contante koers van de grondstof; en

  • b. 3% van de lange plus de korte bruto positie, vermenigvuldigd met de contante koers van de grondstof.

• 2 Het totale solvabiliteitsvereiste van de financiële onderneming ter dekking van de grondstoffenrisico’s wordt berekend als de som van de in overeenstemming met het vorige lid berekende solvabiliteitsvereisten voor elke grondstof.

• 3 DNB kan toestaan dat een financiële onderneming voor het berekenen van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de grondstoffenrisico’s, de minimale coëfficiënten gebruikt uit tabel 7 van de bijlage bij deze regeling, indien de betreffende financiële onderneming:

  • a. in aanzienlijke mate in grondstoffen handelt;

  • b. een gediversificeerde grondstoffenportefeuille heeft; en

  • c. voor de berekening van het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de grondstoffenrisico’s geen gebruik maakt van de interne modellenmethode als bedoeld in hoofdstuk 4.

• 4 Van een gediversificeerde grondstoffenportefeuille als bedoeld in het derde lid, onderdeel b, is in ieder geval sprake als een individuele positie:

  • a. niet meer dan 5% van de waarde van de totale grondstoffenportefeuille bedraagt; of

  • b. niet meer dan 10% van de waarde van de totale grondstoffenportefeuille bedraagt indien het totaal van die posities niet meer dan 50% van de grondstoffenportefeuille uitmaakt.

• 1 Grondstoffenfutures en termijnverbintenissen tot aan- of verkoop van afzonderlijke grondstoffen worden verwerkt als theoretische bedragen, uitgedrukt in de vaste rekeneenheid, met een op basis van de afloopdatum toegekende looptijd.

• 2 Wanneer de financiële onderneming haar posities niet omzet in de onderliggende instrumenten, is het solvabiliteitsvereiste:

  • a. ingeval van een op een gereglementeerde markt verhandelde future: voor elke future gelijk aan de door deze gereglementeerde markt verlangde marge; en

  • b. ingeval van een niet ter beurze verhandeld derivaat dat door een clearinginstelling is verrekend: de marge die de clearinginstelling verlangt,

    indien de in onderdeel a respectievelijk onderdeel b bedoelde marge:

    • 1°. een nauwkeurige maatstaf vormt voor de aan het instrument verbonden risico’s; en

    • 2°. tenminste gelijkwaardig is aan het solvabiliteitsvereiste dat voor het instrument zou resulteren uit een berekening aan de hand van de in artikel 3:40 dan wel van de in hoofdstuk 4 bedoelde methoden.

• 1 Grondstoffenswaps waarbij het ene onderdeel van de transactie een vastgestelde prijs is en het andere de dagkoers, worden in overeenstemming met de vorige twee artikelen in de looptijdklassen van tabel 6 van de bijlage bij deze regeling verwerkt als een reeks posities die gelijk is aan het theoretische bedrag van de transactie.

• 2 Voor de toepassing van het eerste lid, komt een positie overeen met elke betaling op de swap en wordt deze dienovereenkomstig ondergebracht in de looptijdklassen. De posities zijn lang als de financiële onderneming de vastgestelde prijs betaalt en de dagkoers ontvangt, en kort als zich de omgekeerde situatie voordoet.

• 3 Grondstoffenswaps waarbij de door de financiële onderneming ontvangen en betaalde bedragen op verschillende grondstoffen betrekking hebben, worden voor de toepassing van artikel 3:13, ook in de verschillende toepasselijke looptijdklassen ondergebracht.

• 1 Het solvabiliteitsvereiste ter dekking van de grote posities, bedoeld in artikel 60, eerste lid, onderdeel b, van het Besluit wordt berekend door uit het totale handelsrisico op de betrokken cliënt of groep van verbonden cliënten die componenten te selecteren waarvan de som gelijk is aan het bedrag van de aan de handelsportefeuille toe te schrijven overschrijding van de grenswaarden, bedoeld in artikel 102 van het Besluit en waarvoor op grond van dit hoofdstuk de hoogste solvabiliteitsvereisten gelden ter dekking van:

  • a. het specifieke positierisico; en

  • b. het afwikkelings- en leveringsrisico.

• 2 Wanneer de overschrijding van de grenswaarden niet langer duurt dan tien dagen, bedraagt het aanvullende solvabiliteitsvereiste 200% van het totaal van de solvabiliteitsvereisten over de in het eerste lid bedoelde componenten van de overschrijding.

• 3 Wanneer de overschrijding langer duurt dan tien dagen, worden de in het eerste lid bedoelde componenten van de overschrijding, in oplopende volgorde van de in het eerste lid bedoelde solvabiliteitsvereisten, ondergebracht op de toepasselijke regel van kolom 1 van tabel 8 van de bijlage bij deze regeling. Het aanvullende solvabiliteitsvereiste is dan gelijk aan het totaal van de solvabiliteitsvereisten over de in het eerste lid bedoelde componenten van de overschrijding, vermenigvuldigd met de overeenkomstige factor uit kolom 2 van tabel 8 van de bijlage bij deze regeling.

• 1 Op basis van hetgeen in dit hoofdstuk bepaald is, kan een financiële onderneming toestemming worden verleend voor de berekening van haar solvabiliteitsvereiste voor het positierisico, het valutarisico en het grondstoffenrisico haar eigen interne modellen te gebruiken, in plaats van of in combinatie met de methoden die in hoofdstuk 3 van deze Regeling worden beschreven.

• 2 Voor elk geval moet DNB uitdrukkelijk toestemming verlenen voor het gebruik van modellen, met het oog op het toezicht op de solvabiliteitsvereisten.

• 1 De in het vorige artikel bedoelde toestemming wordt uitsluitend verleend indien het risicobeheersysteem van de financiële onderneming qua concept solide is en zorgvuldig wordt toegepast.

• 2 Het risicobeheerssysteem dient aan de navolgende kwaliteitsnormen te voldoen:

  • a. het interne model is in hoge mate geïntegreerd in het dagelijkse proces van risicobeheer van de financiële onderneming en dient als basis voor het rapporteren van risicoposities aan de hoogste leiding van de financiële onderneming;

  • b. de financiële onderneming heeft een afdeling risicobewaking, die onafhankelijk is van de handelsafdelingen en rechtstreeks rapporteert aan de hoogste leiding. De betrokken afdeling moet belast zijn met het ontwerpen en implementeren van het risicobeheersysteem van de financiële onderneming. Tevens moet deze afdeling dagelijks rapporten opstellen en analyseren over de uitkomsten van het risicometingsmodel en over de maatregelen die op het gebied van transactielimieten moeten worden genomen. De afdeling is verantwoordelijk voor de eerste en continue validering van het interne model;

  • c. de hoogste leiding van de financiële onderneming is actief bij het proces van risicobewaking betrokken; de dagelijkse rapporten die de afdeling risicobewaking opstelt, worden beoordeeld door een directie-echelon dat voldoende bevoegdheden heeft om een vermindering van de posities die afzonderlijke handelaren ingenomen hebben, of van de totale risicopositie van de financiële onderneming, op te leggen;

  • d. de financiële onderneming beschikt over voldoende personeel dat onderlegd is in het gebruik van verfijnde modellen voor handel, risicobewaking, controle en administratieve verwerking;

  • e. de financiële onderneming heeft procedures vastgesteld voor de bewaking van en het toezicht op de naleving van een schriftelijk vastgelegde reeks interne richtsnoeren en controles, die betrekking hebben op de werking van het risicometingssysteem als geheel;

  • f. het model van de financiële onderneming heeft in het verleden bewezen redelijk accuraat te zijn als het gaat om het meten van risico's;

  • g. de financiële onderneming voert frequent een stringent programma van stresstests uit; de uitkomsten van deze tests worden beoordeeld door de hoogste leiding en worden verwerkt in het beleid en in de limieten die door haar bepaald worden. De toegepaste schokken weerspiegelen de aard van de portefeuilles en de tijd die nodig kan zijn om onder moeilijke marktomstandigheden risico’s af te dekken of te beheren; en

  • h. als onderdeel van de periodieke interne controle moet de financiële onderneming een onafhankelijke evaluatie van zijn risicometingssysteem laten uitvoeren.

• 1 De in het vorige artikel, tweede lid, punt h, bedoelde evaluatie heeft betrekking op de activiteiten van de handelsafdelingen en de zelfstandige afdeling risicobewaking.

• 2 Ten minste eenmaal per jaar moet de financiële onderneming een evaluatie uitvoeren van het algehele risicobeheerproces. In deze evaluatie worden de volgende elementen betrokken:

  • a. het adequaat zijn van de documentatie over het risicobeheersysteem en -proces en van de organisatie van de afdeling risicobewaking;

  • b. de integratie van metingen van het marktrisico in het dagelijkse risicobeheer en de deugdelijkheid van het systeem voor informatie van de hoogste leiding;

  • c. het proces dat de financiële onderneming toepast voor het fiatteren van risicowaarderingsmodellen en waarderingssystemen die door het personeel in de handelsafdelingen en de afdeling administratieve verwerking gebruikt worden;

  • d. aard en omvang van de marktrisico's die in het risicometingsmodel verwerkt zijn en de validering van significante wijzigingen in het risicometingsproces;

  • e. het accuraat en volledig zijn van gegevens over posities, het accuraat en correct zijn van aannames over volatiliteit en correlaties, en het accuraat zijn van de waarderings- en risicogevoeligheidsberekeningen;

  • f. het verificatieproces dat de financiële onderneming hanteert ter beoordeling van de consistentie, tijdigheid en betrouwbaarheid van de gegevensbronnen die voor de interne modellen gebruikt worden, alsmede van de onafhankelijkheid van deze gegevensbronnen; en

  • g. het verificatieproces waarvan de financiële onderneming gebruik maakt voor de evaluatie van back-testing om te beoordelen of het model accuraat is.

• 1 De financiële onderneming beschikt over procedures om te waarborgen dat haar interne modellen op adequate wijze zijn gevalideerd, zodat deze modellen qua concept solide zijn en alle risico’s van betekenis weergeven.

• 2 De validatie geschiedt door voldoende gekwalificeerde partijen die niet bij het ontwikkelingsproces van de procedures, zoals bedoeld in het eerste lid, betrokken zijn.

• 3 De validatie vindt plaats bij de initiële ontwikkeling van het interne model en wanneer er significante wijzigingen in het interne model worden aangebracht.

• 4 De validatie vindt periodiek plaats, maar vooral wanneer de markt significante structurele veranderingen of de samenstelling van de portefeuille wijzigingen heeft ondergaan die ertoe kunnen leiden dat het interne model niet langer adequaat is.

• 5 De financiële onderneming maakt gebruik van de vorderingen op het gebied van technieken en optimale werkwijzen naarmate deze vorderingen zich voordoen.

• 6 De validatie van het interne model blijft niet beperkt tot het uitvoeren van back-testing, als bedoeld in artikel 4:5, maar omvat ten minste ook de volgende aspecten:

  • a. er worden tests verricht die aantonen dat de in het kader van het interne model gehanteerde aannames adequaat zijn en het risico niet onder- of overschatten;

  • b. naast de wettelijk vereiste programma’s van achteraf uit te voeren tests verricht de financiële onderneming eigen tests voor de validatie van het interne model gerelateerd aan de risico’s en structuur van haar portefeuilles; en

  • c. er worden hypothetische portefeuilles gebruikt om er zeker van te zijn dat het interne model in staat is rekening te houden met eventuele bijzondere structurele kenmerken, zoals basisrisico’s van betekenis en concentratierisico.

• 1 De financiële onderneming bewaakt de accuratesse en de goede werking van haar model door een, door DNB goedgekeurd, programma van back-testing toe te passen.

• 2 De financiële onderneming dient in staat te zijn tot het uitvoeren van back-testing op zowel feitelijke als hypothetische veranderingen van de waarde van de portefeuille.

• 3 De financiële onderneming dient passende maatregelen te treffen om haar back-testing-programma te verbeteren wanneer dat ontoereikend wordt geacht.

• 4 De financiële onderneming dient ten minste tests achteraf uit te voeren op hypothetische uitkomsten van handelstransacties.