Beleidsregel 2007 oplegging bestuurlijke boete bij niet tijdige aanmelding zorgverzekering van 22 oktober 2007

De zorgverzekeraar die aan de overtreder het voornemen van het opleggen van een boete kenbaar maakt, vermeldt daarbij de mogelijkheid van verlaging van de bestuurlijke boete met een beroep op artikel 106 of 108 Zvw bij het CVZ. Het verzoek moet worden ingediend bij het CVZ op een door het CVZ voorgeschreven verzoekformulier. Als verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete niet is ingediend op het voorgeschreven formulier zendt het CVZ het voorgeschreven verzoekformulier aan de overtreder toe. Het verzoekformulier wordt eveneens toegezonden als bij het bezwaar tegen een opgelegde boete een beroep wordt gedaan op de persoonlijke en financiële omstandigheden van de overtreder. Toezending van het formulier blijft achterwege als, de overtreder failliet is of op hem de schuldsaneringsregeling natuurlijke personen van toepassing is.

Bij de beoordeling van het verzoek worden de financiële omstandigheden in aanmerking genomen die gelden op het moment dat de boete wordt opgelegd en met binnen een jaar te verwachten wijzigingen.

Onder vermogen wordt verstaan de waarde in het economische verkeer van de bezittingen van de overtreder en de persoon met wie hij een gezamenlijke huishouding voert als bedoeld in artikel 3 e.v. WWB, verminderd met hun schulden op die bezittingen waarop een voorrecht rust. Ook als de overtreder onder huwelijkse voorwaarden is gehuwd of bij ongehuwd samenlevenden, wanneer sprake is van een samenlevingscontract, is het vorenstaande van overeenkomstige toepassing.

Artikel 3 Wwb merkt als echtgenoot mede aan de ongehuwde die met een ander een gezamenlijke huishouding voert, tenzij het betreft een bloedverwant in de eerste graad. Ook in geval van samenwoning van bloedverwanten in de tweede graad wordt geen gezamenlijk huishouden aangenomen wanneer bij één van die bloedverwanten er sprake is van zorgbehoefte.

Van een gezamenlijke huishouding is sprake als twee personen hun hoofdverblijf in dezelfde woning hebben en zij blijk geven zorg te dragen voor elkaar door het leveren van een bijdrage in de kosten van de huishouding dan wel op een andere manier.

Een gezamenlijke huishouding wordt in ieder geval aanwezig geacht als de belanghebbenden hun hoofdverblijf hebben in dezelfde woning en:

• – zij met elkaar gehuwd zijn geweest of eerder voor de verlening van bijstand als gehuwden zijn aangemerkt;

• – uit hun relatie een kind is geboren of erkenning heeft plaatsgevonden van een kind van de één door de ander;

• – zij zich wederzijds verplicht hebben tot een bijdrage aan de huishouding op grond van een geldend samenlevingscontract; of

• – zij op grond van een registratie worden aangemerkt als een gezamenlijke huishouding die naar aard en strekking overeenkomt met de gezamenlijke huishouding als hiervoor bedoeld.

Het begrip gezamenlijke huishouding leidt er voorts toe dat het vermogen van bijvoorbeeld een inwonende broer of zus bij de beoordeling van het verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete in aanmerking wordt genomen tenzij er sprake is van een zorgbehoefte bij één van de bloedverwanten in tweede graad.

De waarde van de inboedel wordt niet als vermogensbestanddeel in aanmerking genomen voor zover deze bij gedwongen verkoop niet meer dan € 5000 bedraagt.

Als de waarde van de inboedel bij gedwongen verkoop meer bedraagt dan € 5000 wordt de volle waarde als vermogen in aanmerking genomen.

Rechten op kapitaalsuitkeringen, uitsluitend bestaande uit een kapitaalsuitkering bij overlijden van de overtreder en de persoon waarmee hij een gezamenlijke huishouding voert worden niet als vermogensbestanddeel in aanmerking genomen, mits de uitkering is bestemd voor de verzorging van de uitvaart van de overtreder en die persoon. Ook polissen die recht geven op prestaties uit levensverzekering in het kader van de verzorging van een uitvaart (zogenoemde naturapolissen) worden niet als vermogensbestanddeel in aanmerking genomen.

Een personenauto wordt niet als vermogen in aanmerking genomen als de auto op het moment waarop het verzoek wordt beoordeeld een waarde heeft van € 2500 of minder. Wanneer de waarde van de auto meer dan € 2500 bedraagt, wordt de volle waarde als vermogen in aanmerking genomen. Als op de auto ten behoeve van een financier een pandrecht is gevestigd of daarop beslag rust in verband met een andere schuld waaraan een preferentie is verbonden, moet ter vaststelling van de actuele (over)waarde de financieringsschuld c.q andere preferente schuld in mindering worden gebracht.

Als ‘waarde’ wordt de prijs in aanmerking genomen die de autohandel bereid is te betalen bij inkoop van een gebruikte auto zonder gelijktijdige verkoop van een andere auto.

De auto wordt niet als een vermogensbestanddeel in aanmerking genomen als de overtreder aannemelijk maakt dat die auto absoluut onmisbaar is voor de uitoefening van het beroep dan wel absoluut onmisbaar is in verband met invaliditeit, of ziekte van de overtreder of de persoon waarmee hij een gezamenlijke huishouding voert alsmede zijn kind⁠(eren) voor zover deze geen eigen inkomen/vermogen heeft (hebben) waaruit de auto in beginsel zou kunnen worden betaald).

Met betrekking tot de onmisbaarheid in verband met de uitoefening van het beroep wordt opgemerkt dat het gebruik van de auto moet passen binnen de uitoefening van zijn functie.

De onmisbaarheid van de auto in verband met invaliditeit of ziekte kan aannemelijk worden gemaakt door middel van een verklaring van een vertrouwensarts, niet zijnde de huisarts of behandelend specialist. De onmisbaarheid kan ook aannemelijk worden gemaakt door het feit dat de auto niet met eigen middelen is voldaan maar is betaald door de Gemeentelijke Sociale Dienst of de uwv.

Een tegoed op een bank- of girorekening wordt aangemerkt als een vermogensbestanddeel voor zover dit tegoed meer bedraagt dan het voor de overtreder geldende normbedrag voor kosten van levensonderhoud, vermeerderd met de op de overtreder drukkende huurprijs woonlasten tot maximaal het bedrag als bedoeld in artikel 13, eerste lid, onderdeel a, van de Wet op de huurtoeslag voor zover dit meer is dan de minimale eigen bijdrage in de laagste inkomenscategorie volgens artikel 17, tweede lid, Wet op de huurtoeslag. Daarnaast blijft van het tegoed op een bankrekening ook buiten beschouwing het bedrag dat is gemoeid met de betaling van (de niet door de werkgever ingehouden) premies ziektekostenverzekering, de premie voor een zorgverzekering als bedoeld in artikel 1, onderdeel d, van de Zorgverzekeringswet en de premie, bedoeld in artikel 17 van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, verminderd met de zorgtoeslag ingevolge de Wet op de zorgtoeslag. Wanneer de woonlasten en de lasten in verband met een zorgverzekering, een en ander als bedoeld in de vorige volzin, moeten worden voldaan over een termijn die langer is dan een maand, wordt dat termijnbedrag in aanmerking genomen voor zover dat – gelet op de vervaldatum van de termijnbetaling – op het moment waarop het verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete wordt gedaan, redelijkerwijs kan worden aangemerkt als reservering voor die termijnbetaling. In alle andere gevallen wordt uitgegaan van bedragen die nodig zijn voor 1 maandtermijn.

Een bedrag op een bank- of girorekening dat is verkregen in het kader van de WSF of Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten in de vorm van een lening, wordt niet als een vermogensbestanddeel in aanmerking genomen. Een spaartegoed dat geacht mag worden te zijn verkregen in de vorm van een zodanige lening wordt evenmin als een vermogensbestanddeel in aanmerking genomen. Ook een bedrag op een bank- of girorekening dat is verkregen in het kader van een regeling voor een persoonsgebonden budget wordt niet als een vermogensbestanddeel in aanmerking genomen. Incidentele ontvangsten op bank- of girorekening (zoals bijvoorbeeld vakantiegeld) worden voor de bepaling van een aanwezig vermogensbestanddeel wel in aanmerking genomen, tenzij bij de berekening van de betalingscapaciteit met dat bedrag al rekening is gehouden. Deze situatie zal zich met name voordoen bij de vakantiegelduitkering.

De nog beschikbare kredietruimte van een doorlopend krediet wordt in het kader van de boeteverlagingsregeling niet als een vermogensbestanddeel aangemerkt.

Een onroerende zaak die een overtreder of de persoon met wie hij een gezamenlijke huishouding voert in zijn bezit heeft wordt aangemerkt als vermogen. Voor de waardebepaling van de onroerende zaak is uitgangspunt de waarde van de onroerende zaak bij verkoop vrij te aanvaarden. Het saldo van de waarde bij verkoop vrij te aanvaarden verminderd met de op de onroerende zaak rustende hypotheek en een eventueel beslag gelegd oor een preferente schuldeiser is de zogenaamde overwaarde en wordt als vermogen in aanmerking genomen.

Als de aanwezigheid van vermogen vastgelegd in onroerende zaken leidt tot de afwijzing van een verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete en de bestuurlijke boete wordt vervolgens niet betaald, kan de voortzetting van de invordering bij oudere overtreders die hun laatste levensjaren in hun eigen woning willen slijten, leiden tot een onverdedigbare hardheid. Een gedwongen verhuizing in verband met de verkoop van de woning zal voor deze groep overtreders een onevenredig grotere belasting zijn dan voor andere overtreders. In die gevallen kan CVZ in overleg met de overtreder afzien van prompte invordering en in plaats daarvan uitstel van betaling verlenen, gedekt door een hypotheek op de eigen woning of door het leggen van een beslag op de woning. De hypotheek dient opeisbaar te zijn na het overlijden van de langstlevende of bij een eerder vrijkomen van de woning.

Het verlenen van een zodanig uitstel dient slechts in uitzonderlijke gevallen te worden verleend, omdat CVZ zich niet als een kredietverlenende instelling behoort op te stellen.

Als de overtreder inwonende kinderen heeft die over een eigen vermogen beschikken, wordt dat vermogen bij de beoordeling van het door de ouder ingediende verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete niet in aanmerking genomen.

Spaarsaldi en spaarloonsaldi worden als vermogensbestanddeel in aanmerking genomen. Een spaarsaldo ingevolge een levensloopregeling wordt niet als een vermogensbestanddeel in aanmerking genomen.

Als sprake is van een overtreder die een uitkering geniet ingevolge de Wet werk en inkomen kunstenaars wordt het vermogen dat noodzakelijk is voor de uitoefening van het beroep van kunstenaar niet als vermogensbestanddeel in aanmerking genomen.

Naast de vaststelling van de vermogensbestanddelen, moet ook de betalingscapaciteit worden bepaald. De betalingscapaciteit wordt gevormd door het positieve verschil tussen het gemiddeld in de periode van 12 maanden, vanaf de datum waarop de bestuurlijke boete is opgelegd, per maand te verwachten netto-besteedbare inkomen van de overtreder en de gemiddeld in die periode per maand te verwachten kosten van bestaan.

Het netto-besteedbare inkomen van de overtreder wordt vermeerderd met het gemiddeld per maand te verwachten netto-besteedbare inkomen van de persoon met wie hij een gezamenlijke huishouding voert als bedoeld in artikel 3 e.v. WWB, in de periode van twaalf maanden vanaf de datum waarop de bestuurlijke boete is opgelegd. De vorige volzin is slechts van toepassing voor zover de bestuurlijke boete is ontstaan in periode waarin er sprake was van een gezamenlijke huishouding.

Het netto-besteedbare inkomen wordt gevormd door:

• – de aan inhouding van loonheffing onderworpen inkomsten verminderd met de wettelijke inhoudingen, zonder rekening te houden met de daarbij eventueel in mindering gebrachte jonggehandicaptenkorting, bedoeld in hoofdstuk 8 van de Wet inkomstenbelasting 2001, en de ingehouden pensioenpremies, de bijdragen ingevolge een levensloopregeling, de inkomensafhankelijke bijdrage als bedoeld in artikel 41 van de Zorgverzekeringswet en de premies ziektekostenverzekering.

• – Als terugbetalingen of verrekeningen plaatsvinden tussen de overtreder en degene die de aan de loonheffing onderworpen inkomsten betaalbaar stelt, zal het uit te betalen bedrag lager zijn dan het na de wettelijke inhoudingen netto te ontvangen bedrag. Voor de berekening van de betalingscapaciteit wordt in beginsel rekening gehouden met het netto te ontvangen bedrag (inclusief het bedrag dat wordt gereserveerd in het kader van een zogenaamde spaarloonregeling), na de wettelijke inhoudingen;

  • – uitkeringen voor levensonderhoud op grond van de artikelen 1:157, 158 en 404 BW (de alimentatie-uitkering);

  • – overige inkomsten, met uitzondering van:

    • a. de in een voorlopige teruggaaf begrepen kinderkorting ook voor alleenstaande ouders van wie het jongste kind jonger dan 5 jaar is de in een voorlopige teruggaaf begrepen combinatiekorting, de aanvullende combinatiekorting en de aanvullende alleenstaande-ouderkorting, een en ander als bedoeld in hoofdstuk 8 van de Wet inkomstenbelasting 2001;

    • b. een toeslag op grond van de Wet kinderopvang;

    • c. een vergoeding voor pleegouders ten behoeve van het levensonderhoud van een pleegkind;

    • d. een ouderlijke bijdrage in geld of bijstand die niet strekt ter bestrijding van de bijzondere noodzakelijke kosten van bestaan;

    • e. uitkeringen op grond van de Algemene Kinderbijslagwet en daarmee vergelijkbare buitenlandse uitkeringen;

    • f. toegekende bedragen in het kader van een regeling van een persoonsgebonden budget;

    • g. de bedragen bedoeld in artikel 31, tweede lid, onderdelen j, k en o van de WWB;

    • h. de langdurigheidstoeslag bedoeld in artikel 36 van de WWB.

Inkomsten van een inwonende worden in de berekening van het netto-besteedbare inkomen van de overtreder betrokken als deze inwonende met de overtreder een gezamenlijke huishouding voert, tenzij het betreft een bloedverwant in de eerste graad. Een uitzondering daarop vormen de inkomsten voor, door of ten behoeve van minderjarige kinderen ontvangen alimentatie.

Tot het inkomen wordt ook het vakantiegeld gerekend. Het vakantiegeld wordt gesteld op 7% van de (aan loonheffing onderworpen) inkomsten waarbij aanspraak bestaat op vakantiegeld.

Bij de berekening van het netto besteedbare inkomen wordt rekening gehouden met inkomsten die studenten ontvangen op grond van de WSF en de Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten 18+.

De inkomsten worden gesteld op een forfaitair bedrag. Dit forfaitaire bedrag is het betreffende bedrag van kolom A van de bij dit besluit behorende bijlage a.

Indien de overtreder naast studiefinanciering beschikt over eigen inkomsten wordt eveneens uitgegaan van het forfaitaire bedrag vermeld in kolom A. Echter voor zover het totaal van de daadwerkelijk genoten studiefinanciering en de eigen inkomsten meer bedraagt dan het forfaitaire bedrag vermeld in kolom D van bijlage a, wordt als inkomsten in dat geval in aanmerking genomen: dat verschil vermeerderd met het forfaitaire bedrag vermeld in kolom A.

Indien sprake is van een partnertoeslag of een éénoudertoeslag worden bij de voormelde berekeningen de forfaitaire bedragen van kolom A en kolom D verhoogd met die toeslagen.

Uitkeringen die worden ontvangen in het kader van bijzondere bijstand en die zijn bestemd voor bestrijding van specifieke kosten waarin de reguliere bijstandsuitkering niet voorziet, worden niet als inkomen in aanmerking genomen.

De bijzondere (aanvullende) bijstand voor personen jonger dan 21 jaar, wordt echter wèl als inkomen in aanmerking genomen, evenals een ouderlijke bijdrage in geld die deze jongeren ontvangen.

Bedragen die in het kader van een regeling van persoonsgebonden budget aan een betrokkene worden toegekend, worden niet als inkomsten betrokken bij de berekening van de betalingscapaciteit.

Niet betrokken als inkomsten bij de berekening van de betalingscapaciteit worden de in artikel 31, tweede lid, onderdelen j, k en o, WWB, verstrekte premies, kostenvergoedingen en vrij te laten inkomsten bedoeld ter stimulering van arbeid.

Het gaat in casu om de volgende bedragen:

• – een eenmalige premie in het kader van een voorziening gericht op arbeidsinschakeling van ten hoogste € 2133 per kalenderjaar;

• – een kostenvergoeding voor het verrichten van vrijwilligerswerk van ten hoogste € 95 per maand met een maximum van € 764 per jaar;

• – een kostenvergoeding in het kader van voorziening gericht op arbeidsinschakeling van ten hoogste € 150 per maand met een maximum van € 1500 per jaar;

• – inkomsten uit arbeid gedurende ten hoogste zes aaneengesloten maanden tot 25% van deze inkomsten, met een maximum van € 177 per maand, voor zover betrokkene algemene bijstand ontvangt en dit bijdraagt aan zijn arbeidsinschakeling.

Tot de overige inkomsten worden eveneens gerekend de inkomsten uit het houden van kostgangers en de inkomsten uit kamerverhuur en onderverhuur.

Bij kunstenaars, die in het jaar (of een deel van het jaar) voorafgaand aan het jaar waarin het verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete wordt ingediend een Wik-uitkering hebben genoten, worden ter bepaling van het netto-besteedbaar inkomen naast die Wik-uitkering en de eventuele werkelijke inkomsten, ook als overige inkomsten de inkomsten uit de vrije beroepsuitoefening in aanmerking genomen. Deze laatste inkomsten worden forfaitair bepaald door het bedrag dat blijkt uit de opgave van de in het kalenderjaar genoten inkomsten die de overtreder aan het college van burgemeester en wethouders moet verstrekken ten behoeve van de definitieve vaststelling van de hoogte van de uitkering, bedoeld in artikel 10 van de Wet inkomensvoorziening kunstenaars.

Van de kunstenaar die in het kalenderjaar voorafgaand aan het jaar waarin het verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete wordt ingediend geen Wik-uitkering heeft genoten worden de totale inkomsten – in afwijking van het hierboven genoemde – gesteld op het bedrag van de voor hem geldende bijstandsnorm, met inbegrip van de maximale toeslag.

Voordat van het netto-besteedbare inkomen de kosten van bestaan worden afgetrokken ter bepaling van de betalingscapaciteit, worden de inkomsten genoemd in artikel II ter bepaling van de betalingscapaciteit, lid 16 tot en met 24 van dit besluit, verminderd met de uitgaven genoemd in artikel II, lid 26 tot en met 30 van dit besluit. Een nadere toelichting op de aftrekbare uitgaven volgt in artikel II, lid 26 tot en met lid 30 van dit besluit.

De uitgaven die niet zijn genoemd in artikel II, lid 26 tot en met 30 van dit besluit, kunnen bij berekening van het netto-besteedbare inkomen niet in mindering worden gebracht.

Omdat het normbedrag voor levensonderhoud aansluit bij 90% van de normuitkering van de bijstand, analoog aan het regime voor de beslagwetgeving, heeft dit tot gevolg dat woonlasten die bij de toepassing van de Wet op de huurtoeslag minimaal voor eigen rekening blijven al in het normbedrag voor levensonderhoud zijn verwerkt. Dit bedrag, dat dus ook in de bijstandsuitkering is begrepen, is het minimale eigen aandeel in de woonlasten overeenkomstig de systematiek van de Wet op de huurtoeslag voor iemand met een minimuminkomen. Bij de berekening van de betalingscapaciteit wordt rekening gehouden met de woonlasten voor zover die niet in het normbedrag voor levensonderhoud zijn verwerkt (dus het bedrag boven de normhuur).

Onder (netto-)woonlasten wordt verstaan de op de overtreder drukkende huurprijs als bedoeld in artikel 5 van de Wet op de huurtoeslag, dan wel hypotheekrente (niet de aflossingen op de hypotheek!) en erfpachtcanon terzake van een door de overtreder bewoonde woning voor zover deze hem voor gebruik ter beschikking staat, verminderd met de ontvangen huurtoeslag en andere tegemoetkomingen in de woonlasten. Onder netto-woonlasten vallen dus ook de subsidiabele servicekosten.

De huur die bij de berekening van de betalingscapaciteit in aanmerking wordt genomen, is de huur zoals van toepassing op het moment waarop het verzoek wordt beoordeeld. Met eventuele (voorzienbare) huurverhogingen wordt bij de berekening van de betalingscapaciteit dus geen rekening gehouden.

Wanneer de overtreder die een verzoek om verlaging van de bestuurlijke boete heeft ingediend tegen betaling kost en inwoning geniet of op commerciële basis een kamer huurt, wordt bij de berekening van de betalingscapaciteit uitsluitend rekening gehouden met het bedrag dat voor inwoning c.q. de kamerhuur wordt betaald. De ‘kost’ wordt dus niet in aanmerking genomen.

In een aantal gevallen wordt ook huurtoeslag verstrekt als de huur hoger is dan de maximumgrens als bedoeld in artikel 13, eerste lid, onderdeel a, van de Wet op de huurtoeslag. Dat is het geval als:

• – het huishouden van de overtreder uit meer dan 8 personen bestaat;

• – de overtreder gehandicapt is en in een aangepaste woning woont.

In deze gevallen kan een hogere huur in aanmerking kan worden genomen dan het maximumbedrag van de huurtoeslag.

De bedragen bedoeld in dit lid zijn opgenomen in bijlage c ‘Normbedragen huurtoeslag’ van dit besluit.

Uitkeringen voor levensonderhoud op grond van de artikelen 1:157, 158 en 404 BW (de zogenaamde alimentatieverplichtingen) en de daadwerkelijk betaalde onderhoudsbijdrage (de bijdrage die een gemeente op grond van de Wwb van een ex-partner vordert in de kosten van bijstand) worden bij de berekening van het netto-besteedbare inkomen in mindering gebracht.

Alleen de niet door de werkgever ingehouden premies ziektekostenverzekering, de premie voor een zorgverzekering als bedoeld in artikel 1, onderdeel d, van de Zorgverzekeringswet en de premie, bedoeld in artikel 17 van de Algemene wet bijzondere ziektekosten, verminderd met de zorgtoeslag ingevolge de Wet op de zorgtoeslag, mogen bij de berekening van het netto-besteedbare inkomen in mindering worden gebracht.

Bij de berekening van het netto-besteedbare inkomen wordt rekening gehouden met betalingen/aflossingen die nog moeten worden gedaan op preferente schulden, zoals belastingschulden, en op concurrente schulden die zijn aangegaan ten behoeve van de voorzieningen in de noodzakelijke bestaanskosten, zoals een huurschuld of een schuld aan een nutsvoorzieningsbedrijf.

Onder betalingen op preferente schulden wordt ook begrepen:

• – betalingen op premie voor de volksverzekeringen, ter zake van de inkomensafhankelijke bijdrage, bedoeld in artikel 41 van de Zorgverzekeringswet;

• – betalingen op terugvorderingsbeschikkingen toeslagen;

• – betalingen op gemeentelijke belastingen (met uitzondering van de rechten die zijn vermeld in artikel 229 van de Gemeentewet), waterschapsbelastingen en andere belastingen en heffingen van lokale overheden.

De overtreder moet CVZ bewijsstukken overleggen waaruit van die schulden blijkt en welke betalingsregeling er is afgesproken. Is die schuld aangegaan met een natuurlijke persoon kan dat alleen worden aangetoond met een authentiek afschrift van een notariële akte die is opgemaakt ten behoeve van die schuld.

Is sprake van onderverhuur c.q. kamerverhuur dan wordt wat door de onderhuurder c.q. kamerhuurder wordt betaald, geheel als overige inkomsten aangemerkt.

Ook inkomsten uit het houden van kostgangers worden tot de overige inkomsten gerekend.

Anders dan bij onderverhuur c.q. kamerverhuur worden op de inkomsten uit het houden van kostgangers wel kosten in mindering gebracht, voor zover die kosten de met het houden van kostgangers genoten inkomsten niet overschrijden. De kosten die in mindering kunnen worden gebracht bedragen forfaitair € 8,50 per dag, dus ongeacht de werkelijke kosten, waarbij een maand op 30 dagen wordt gesteld. Als sprake is van kostgangers die niet een volle week de kost genieten, vindt toepassing van dit forfait naar evenredigheid plaats.

Nadat het netto-besteedbare inkomen is vastgesteld, kunnen de kosten van bestaan daarop in mindering worden gebracht ter bepaling van de betalingscapaciteit. De normbedragen voor de kosten van bestaan bedragen 90% van het feitelijke inkomen met als maximum 90% van de voor het desbetreffende huishoudtype geldende maximale bijstandsnorm en als minimum 90% van de voor dat huishoudtype geldende minimale bijstandsnorm: Dit geldt niet voor de in artikel 22 Wwb bedoelde ouderennormen. Op deze ouderennormen is het gemeentelijke toeslagen- en verlagingenbeleid niet van toepassing. Dit betekent dat echtparen en alleenstaanden, die inwonen bij hun kinderen, dan wel inwonende kinderen hebben, onafhankelijk van het inkomen c.q. de bijdragen van die kinderen de volledige norm ontvangen.

De normbedragen voor de kosten van bestaan bedragen 90% van de voor de desbetreffende huishoudtype geldende ouderennormen.

Uit een oogpunt van doelmatigheid worden de normbedragen altijd op hele euro’s afgerond in het voordeel van de overtreder.

De minimum- en maximumlevensonderhoudsnormen per maand voor de verschillende huishoudtypen zoals die thans gelden en de afwijkende levensonderhoudssnormen voor ‘ouderen’ zijn opgenomen in bijlage b ‘Normbedragen Levensonderhoud’ van dit besluit:

Bij een verblijf in een inrichting in de zin van artikel 1 Wwb is de levensonderhoudsnorm per maand de eventuele eigen bijdrage voor verzorging dan wel verpleging vermeerderd met de in bijlage b ‘Normbedragen Levensonderhoud’ opgenomen bedragen onder ‘verblijf in een inrichting’.

Indien één van de gehuwden in een inrichting verblijft, is de levensonderhoudsnorm de som van de bijstandsnormen die voor ieder van hen als alleenstaande of alleenstaande ouder zouden gelden.

Bij de beoordeling van verzoeken om verlaging van de bestuurlijke boete die zijn ingediend door overtreders die in het buitenland verblijven, gelden dezelfde normbedragen als voor overtreders die hier te lande verblijven.

De hier te lande alleenwonende gehuwde overtreders die zijn in het buitenland verblijvende echtgenote en/of kinderen daadwerkelijk onderhoudt, wordt voor de berekening van de betalingscapaciteit niet als een alleenstaande aangemerkt. Uitgegaan wordt van het normbedrag voor personen die een gezamenlijke huishouding voeren in de zin van artikel 3 Wwb. Als huur wordt de hier te lande betaalde huur in aanmerking genomen. Met de werkelijke bedragen die de buitenlandse overtreder overmaakt, wordt geen rekening gehouden.

Het bedrag dat overblijft nadat het netto-besteedbare inkomen is verminderd met het normbedrag voor de kosten van het bestaan is de betalingscapaciteit. Bij de beoordeling van de vraag tot welk bedrag boeteverlaging moet worden verleend, wordt niet de volledige betalingscapaciteit in aanmerking genomen. Om de overtreder de gelegenheid te bieden plotseling optredende kosten te kunnen betalen, zoals de aanschaf of vervanging van duurzame gebruiksgoederen, wordt voor de bepaling van het vast te stellen boetebedrag volstaan met het opeisen van 80% van de betalingscapaciteit.