Beleidsregels geluidsisolatie Schiphol

Vanaf 1984 worden woningen, scholen en zorgcentra in de omgeving van de Luchthaven Schiphol door het Rijk voorzien van geluidwerende voorzieningen tegen vliegtuiggeluid. Deze activiteiten vonden aanvankelijk plaats op grond van de uit 1983 daterende Regeling geluidwerende voorzieningen (RGV). In 1997 is de RGV vervangen door de Regeling geluidwerende voorzieningen 1997 (Stcrt. 1997, 47; RGV’97).

De RGV’97 is een regeling voor het aanbrengen van geluidwerende voorzieningen aan bestaande geluidsgevoelige bebouwing, om zo de hinder die bewoners en gebruikers van het luchtvaartlawaai ondervinden te beperken. De RGV’97 is de huidige grondslag voor het aanbrengen van geluidwerende voorzieningen door het Rijk.

In 2006 is de RGV’97 gewijzigd (Stcrt. 2006, 235). Aanleiding hiervoor vormde de wijziging van de geluidscontouren en een aanpassing van het isolatiebeleid. De nieuwe geluidscontouren zijn opgenomen in bijlage 3 en 4 bij de RGV’97. Daarnaast is het beleid ten aanzien van het aanbrengen van geluidsisolatie klantvriendelijker geworden.

Eind december 2006 is op basis van het nieuw vastgestelde isolatiegebied het derde Geluidsisolatieproject Schiphol (GIS-3) van start gegaan.

Reeds vanaf de start van het eerste geluidsisolatieproject in 1984 zijn beleidsuitgangspunten geformuleerd voor gebruik in de praktijk. De laatste keer dat deze beleidsuitgangspunten ter nadere uitvoering van de RGV’97 door de Minister van Verkeer en Waterstaat (Minister) zijn vastgesteld, was op 6 februari 1997 met de Beleidsuitgangspunten en Praktijkregels 1997 (BP’97).

Als gevolg van de in 2006 gewijzigde regelgeving en opgedane ervaringen in de praktijk was het wenselijk de BP’97 voor toepassing in het isolatiegebied rond de luchthaven Schiphol aan te passen.

In de RGV’97 wordt onderscheid gemaakt tussen dagisolatie (Ke) en nachtisolatie (LAeq). Dagisolatie is anders van aard dan nachtisolatie. Eén van de verschillen is dat de LAeq-norm een eis stelt aan het geluidsniveau in een slaapruimte, terwijl de Ke-norm een eis stelt aan de geluidwering van de uitwendige scheidingsconstructie. Om die reden kennen de BP’97 twee delen: één voor dag- en één voor nachtisolatie. In de nieuwe beleidsregels zijn beide delen samengevoegd. De nieuwe beleidsregels hebben tot gevolg dat de BP’97 alleen nog voor andere luchthavens geldt.

Het door het Rijk gehanteerde beleid voor de geluidsisolatieprojecten rond de luchthaven Schiphol is gebaseerd op de volgende regelgeving en beleidsstukken:

• • Wet luchtvaart

• • Luchtvaartwet

• • Woningwet 1962

• • Woningwet

• • Bouwbesluit 2003

• • Regeling Bouwbesluit 2003

• • Regeling geluidwerende voorzieningen 1997

• • Luchthavenverkeerbesluit Schiphol (LVB)

• • Luchthavenindelingbesluit Schiphol (LIB)

De RGV’97 schrijft voor dat de Minister, na toestemming van de eigenaar, onderzoek doet bij een geluidsgevoelig gebouw dat is opgenomen in een isolatieprogramma, bijvoorbeeld een woning. Indien uit het onderzoek blijkt dat de woning in aanmerking komt voor geluidwerende voorzieningen zal het Rijk conform de in afdeling 3.4 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) opgenomen uniforme openbare voorbereidingsprocedure het besluit tot isolatie voorbereiden.

Dit betekent dat de eigenaar een aanbod tot geluidsisolatie krijgt in de vorm van een ontwerpbesluit. Het ontwerpbesluit bevat in ieder geval een tekening met daarop de aan te brengen geluidwerende voorzieningen en de voorwaarden waaronder de geluidsisolatie wordt uitgevoerd. De eigenaar dient binnen twee maanden schriftelijk aan te geven of hij met het ontwerpbesluit instemt. Indien hij niet instemt, kan de eigenaar binnen twee maanden een zienswijze indienen. De termijn van twee maanden is conform de RGV’97 en langer dan de Awb voorschrijft.

Indien de eigenaar:

• – instemt met het ontwerpbesluit ontvangt hij een besluit tot isolatie. Omdat de inhoud van het besluit gelijk is aan het ontwerpbesluit en de eigenaar in dit geval geen zienswijze heeft ingediend, kan de eigenaar in beginsel niet meer in zijn beroep tegen dit besluit bij de rechtbank worden ontvangen;

• – na ontvangst van het ontwerpbesluit een zienswijze indient, kan het Rijk de eigenaar verzoeken op een hoorzitting zijn zienswijze toe te lichten. Nadat het Rijk kennis heeft genomen van de zienswijze beoordeelt het Rijk of er aanleiding bestaat om, in het te nemen besluit tot isolatie, aan de zienswijze (of onderdelen daarvan) tegemoet te komen. Het Rijk stelt vervolgens het besluit tot isolatie vast. Tegen dit besluit kan de eigenaar beroep bij de rechtbank instellen. In beginsel beperkt dit beroep zich tot het onderdeel van het besluit waarop de zienswijze betrekking heeft;

• – niet of niet tijdig reageert, zal het Rijk de woning niet isoleren. De eigenaar ontvangt een besluit dat van rijkswege geen geluidwerende voorzieningen worden aangebracht. Tegen dit besluit staan bezwaar en beroep open.

1. Redenen voor een overeenkomst

Naast het besluit tot isolatie, kan de Minister een overeenkomst met de eigenaar aangaan. Een reden voor het aangaan van een overeenkomst kan zijn dat uit het onderzoek blijkt dat er belemmeringen zijn om isolatievoorzieningen zonder meer aan te brengen.

Deze belemmeringen kunnen zijn:

• 1. de bestaande geluidwering voldoet niet aan de voorschriften van de Woningwet (artikel 5, eerste lid, RGV’97);

• 2. op grond van een aanschrijving door burgemeester en wethouders moeten voorzieningen worden aangebracht (artikel 5, derde lid, RGV’97 en artikel 8, RGV’97);

• 3. een geluidsgevoelige ruimte voldoet niet aan de technische voorschriften voor bestaande bouw (artikel 6, eerste en tweede lid, RGV’97 en artikel 9, eerste en tweede lid RGV’97);

• 4. er is sprake van (constructieve) gebreken of achterstallig onderhoud (artikel 6, derde lid, RGV’97 en artikel 9, derde lid, RGV’97);

• 5. de kosten van de geluidwerende voorzieningen zijn hoger dan de kostenbegrenzingswaarde (artikel 6, vijfde lid, RGV’97 en artikel 9, vijfde lid, RGV’97).

In de eerste vier genoemde situaties wordt de eigenaar in de gelegenheid gesteld om voor eigen rekening de benodigde herstelwerkzaamheden uit te (laten) voeren. Indien het Rijk en de eigenaar overeenkomen dat het Rijk deze werkzaamheden op kosten van de eigenaar zal uitvoeren, zullen deze extra werkzaamheden in een door het Rijk en de eigenaar te ondertekenen overeenkomst worden opgenomen.

Indien de kosten van de geluidwerende voorzieningen hoger zijn dan de kostenbegrenzingswaarde zullen alleen geluidwerende voorzieningen worden aangebracht, indien het Rijk en de eigenaar in een overeenkomst vastleggen dat de eigenaar het verschil voor zijn rekening neemt.

Een andere reden voor het aangaan van een overeenkomst kan de wens van een eigenaar zijn om gelijktijdig met de isolatie andere voorzieningen te laten aanbrengen.

• 6. Indien de eigenaar extra voorzieningen wenst, deze in verband staan met de geluidsisolerende maatregelen en makkelijk inpasbaar zijn, worden deze in een door de eigenaar en het Rijk te ondertekenen overeenkomst vastgelegd. In de overeenkomst leggen eigenaar en Rijk de meerkosten van de wensvoorzieningen, die bij de eigenaar in rekening worden gebracht, vast.

2. Betaling door eigenaar

De eigenaar dient het in de overeenkomst overeengekomen bedrag te voldoen voor een door de Minister vast te stellen datum, die in principe is gelegen vóór de start van de uitvoering van de geluidsisolatie. Met de start van de uitvoering is bedoeld het moment waarop de aannemer de woning inspecteert om de benodigde materialen te bestellen (‘derde opname’).

Het geluidsisolatieproject kent de onderstaande vergoedingen. Voor zover van toepassing maken deze onderdeel uit van het besluit tot isolatie.

De eerste stap om te bepalen of een ruimte in aanmerking komt voor het aanbrengen van geluidwerende voorzieningen, is het vaststellen van de geluidsgevoeligheid van de ruimte.

Onder een geluidsgevoelige ruimte van een woning wordt een ruimte binnen een woning verstaan, voor zover die kennelijk duurzaam als slaap-, woon- of eetkamer wordt gebruikt of voor een zodanig gebruik is bestemd (artikel 1, onder b, RGV’97).

Nadat is vastgesteld dat een ruimte geluidsgevoelig is, is de tweede stap om vast te stellen of de geluidsgevoelige ruimte voldoet aan de op grond van het geldende bouwbesluit voorgeschreven technische voorschriften voor bestaande bouw. Dit betreft onder meer eisen met betrekking tot daglichttoetreding, bereikbaarheid, ventilatie, (brand)veiligheid, oppervlakte, hoogte van de ruimte en geluidwering van scheidingswanden.

Deze eisen gelden voor alle in paragraaf 3.2 tot en met 3.7 vermelde geluidsgevoelige ruimten.

• • Alle vertrekken die volgens het oorspronkelijk ontwerp en bouwvergunning bestemd zijn als woonkamer of eetkamer zijn geluidsgevoelig, tenzij een vaste inrichting is aangebracht ten behoeve van een ander gebruik (bijvoorbeeld een kantoor).

• • Vertrekken die niet als woonkamer en eetkamer ontworpen zijn, doch later als zodanig zijn aangepast, ingericht en kennelijk in gebruik genomen, zijn geluidsgevoelig mits de attributen volgens de ‘matjes’ van bijlage 1 plaatsbaar zijn.

Een slaapkamer is een ruimte van een woning die kennelijk duurzaam voor nachtverblijf in gebruik is of voor zodanig gebruik is bestemd, alsmede het gedeelte van een ziekenhuis, verpleeghuis, verzorgingstehuis, psychiatrische inrichting, medisch centrum, polikliniek of medisch kleuterdagverblijf1 waarin personen die medisch worden verpleegd, verzorgd of behandeld, de nacht doorbrengen .

Dit leidt tot het volgende:

• – Alle vertrekken die volgens het oorspronkelijk ontwerp en bouwvergunning bestemd zijn als slaapkamer zijn geluidsgevoelig, tenzij een vaste inrichting is aangebracht ten behoeve van een ander gebruik (bijv. wijziging in badkamer).

• – Vertrekken die niet als slaapkamer ontworpen zijn, doch later als zodanig zijn aangepast, ingericht en kennelijk in gebruik genomen, zijn geluidsgevoelig, mits de attributen volgens de ‘matjes’ van bijlage 1 plaatsbaar zijn.

  Ruimtes die als slaapkamer zijn ingericht, moeten bovendien minimaal voldoen aan de volgende eisen:

  • • bereikbaar vanuit een verkeersruimte zonder dat een andere slaapkamer, toiletruimte of badruimte moet worden betreden;

  • • aanwezigheid van een vaste trap met een minimum breedte van de trap van 0,65 m;

  • • een vrije hoogte van minimaal 2.10 m;

  Is de hoogte kleiner dan 2.00 m, dan wordt de ruimte niet geluidsgevoelig geacht.

  Is de hoogte tussen 2.00 m en 2.10 m en is aanpassing – met een verplichte eigen bijdrage – mogelijk tot 2.10 m dan wordt de ruimte geluidsgevoelig geacht.

  Is aanpassing van de hoogte niet mogelijk dan wordt de ruimte niet geluidsgevoelig geacht.

  Is aanpassing van de hoogte niet mogelijk, maar is de hoogte minimaal 2.05 m, dan wordt de ruimte toch geluidsgevoelig geacht.

  • • vloeroppervlakte (gemeten op een hoogte van 1.50 m): minimaal 5 m²;

  • • minimale breedte (gemeten op een hoogte van 2.10 m): minimaal 1.80 m (op enig punt in de ruimte te meten);

  • • daglichttoetreding: min. 0.50 m²;

  • • aanwezig zijn van een toegangsdeur;

  • • kierdicht dakbeschot voorzien van een afwerking.

Keukens zijn niet geluidsgevoelig, tenzij door het feitelijk gebruik de functie van woon- of eetkamer vervuld wordt.

• – Om als geluidsgevoelige woon- of eetkeuken aangemerkt te worden, moet een keuken een oppervlak groter dan 11 m²hebben.

• – Een woon- of eetkeuken kleiner dan 11 m² kan toch als geluidsgevoelig aangemerkt worden, indien aan de hand van de ‘matjes’ aangetoond kan worden dat er voldoende attributenruimte aanwezig is. Zie voor de toepassing van de ‘matjes’ bijlage 1.

Een keuken die in open verbinding staat met een woonkamer wordt zonder meer als geluidsgevoelig beschouwd, mits de open verbinding tussen woonkamer en keuken minimaal 1.20 m breed en 2.00 m hoog is.

Als de hiervoor bedoelde open verbinding smaller dan 1.20 m is, wordt eerst bepaald of volgens de regels van paragraaf 3.4 de keuken zelf geluidsgevoelig is. Wordt de keuken als niet geluidsgevoelig aangemerkt, dan wordt in principe een deur tussen keuken en woonkamer geplaatst.

Een serre is niet geluidsgevoelig.

Een uitzondering wordt gemaakt indien sprake is van een degelijke uitbreiding die door middel van een niet afsluitbare opening (breder dan 1.40 m en minimaal 2.00 m hoog) in verbinding met de woonkamer staat en voldoet aan:

• • de voorschriften van het Bouwbesluit 2003

• • gefundeerde, gemetselde onderbouw;

• • tochtvrije opbouw;

• • solide dakconstructie.

Indien een bouwvergunning vereist was voor de aanleg van de serre dient de eigenaar deze ook te kunnen tonen om voor geluidsisolatie in aanmerking te komen.

• – Overige ruimten, zoals hal, toilet, overloop, berging, bijkeuken, badkamer, kantoor, kelder, hobbyruimte en zolder zijn niet geluidsgevoelig.

• – Praktijkruimten aan huis zijn niet geluidsgevoelig, tenzij in deze praktijkruimten dezelfde activiteiten plaatsvinden als in de hieronder genoemde geluidsgevoelige ruimten van andere geluidsgevoelige gebouwen.

• – Als geluidsgevoelige ruimten van andere geluidsgevoelige gebouwen worden aangemerkt (zie ook artikel 1, onder d, RGV’97):

  • • les-, theorie- en studielokalen van onderwijsgebouwen (met uitzondering van gymnastieklokalen);

  • • onderzoeks-, behandelings-, recreatie- en conversatieruimten, alsmede woon- en slaapruimten van ziekenhuizen, verpleeghuizen en andere gezondheidszorggebouwen als bedoeld in de algemene maatregel van bestuur, bedoeld in artikel 1 van de Wet geluidhinder;

a. Geen van de geluidsgevoelige ruimten voldoet aan de technische voorschriften

Indien uit het onderzoek blijkt dat geen van de geluidsgevoelige ruimten in een woning voldoet aan de voorschriften voor bestaande bouw, zoals die op grond van het geldende bouwbesluit zijn voorgeschreven, dan komen deze ruimten conform artikel 6, eerste lid, RGV’97 dan wel artikel 9, eerste lid, RGV’97 niet in aanmerking voor geluidsisolatie.

De RGV’97 biedt echter de mogelijkheid om genoemd artikellid buiten beschouwing te laten indien toepassing leidt tot een ‘onbillijkheid van overwegende aard’ (artikel 6, tweede lid, RGV’97 en artikel 9, tweede lid, RGV’97).

Indien geen van de geluidsgevoelige ruimten in een woning voldoet aan de voorschriften voor bestaande bouw, zoals die op grond van het geldende bouwbesluit zijn voorgeschreven, dan zal in de eerste plaats de mogelijkheid onderzocht worden of de eigenaar de ruimten alsnog in overeenstemming met de voorschriften wil brengen.

Indien dit niet mogelijk is, kan het Rijk de eigenaar aanbieden één (slaap)kamer te isoleren, mits de gemeente een ontheffing verleent voor het voldoen aan op grond van het geldende bouwbesluit toepasselijke voorschriften.

b. Verborgen gebreken tijdens de uitvoering

In de praktijk kan het voorkomen dat (bouwtechnische) gebreken zich pas tijdens de uitvoering van de werkzaamheden openbaren. Mocht bij de uitvoering blijken dat de op de tekening aangegeven voorzieningen niet doelmatig kunnen worden aangebracht wegens gebreken en/of omstandigheden die het Rijk redelijkerwijs niet had kunnen voorzien, dan zullen het Rijk en de eigenaar in onderling overleg komen tot een billijke toedeling van de extra uitvoeringskosten waarbij in beginsel de (financiële) verantwoordelijkheid bij de eigenaar ligt. De eigenaar dient ter plaatse een formulier voor akkoord te ondertekenen met daarin opgenomen de voor zijn rekening komende verplichte eigen bijdrage.

Indien een gebrek in vorenbedoelde zin aan het licht komt nadat het isolatiebesluit is genomen, maar vóórdat daadwerkelijk de uitvoeringswerkzaamheden aan de betreffende ruimte zijn gestart, ligt de (financiële) verantwoordelijkheid altijd bij de eigenaar. De eigenaar mag dan alsnog afzien van de voorzieningen die benodigd zijn om die ruimte te isoleren.

Met de start van de uitvoeringswerkzaamheden is bedoeld het moment waarop de aannemer de woning inspecteert om de benodigde materialen te bestellen (‘derde opname’).

c. Bij-isolatie

Het geluidsisolatieproject Schiphol bestaat uit meerdere fasen. Voor sommige woningen die in een eerdere fase zijn geïsoleerd, kan het zijn dat de reeds aangebrachte isolatie niet voldoet aan de op een later moment geldende geluidweringseisen.

Een woning kan voor bij-isolatie in aanmerking komen indien:

• – de woning in het kader van een eerdere fase van het geluidsisolatieproject Schiphol is geïsoleerd tegen vliegtuiggeluid;

• – de in het kader van die fase aangebrachte isolatie meer dan 3 dB(A) (in het geval van dagisolatie) of meer dan 1 dB(A) (in het geval van nachtisolatie) tekortschiet ten opzichte van de geluidweringseisen die in het kader van het actuele geluidsisolatieproject zijn gesteld; (zie ook artikel 3, onder h, RGV’97 dan wel artikel 4, onder h, RGV’97);

• – de eigenaar van de woning de geluidwerende voorzieningen die in een eerdere fase van het geluidsisolatieproject zijn aangebracht, goed heeft onderhouden.

d. Partiële isolatie

Indien een eigenaar daarom verzoekt, is het mogelijk om over te gaan tot partiële isolatie van een woning of een ander geluidsgevoelig gebouw.

Partieel isoleren houdt daarbij in dat in één of meerdere geluidsgevoelige ruimten geen voorzieningen worden aangeboden en die ruimtes dus in het geheel niet geïsoleerd worden.

Het laten vervallen van een enkele voorziening in een te isoleren ruimte is niet mogelijk, indien de vereiste geluidwering na isolatie in de betreffende ruimte niet gehaald zal worden. Tevens is het niet mogelijk om voorzieningen te laten vervallen die uit het oogpunt van regelgeving en/of gezondheidsoverwegingen noodzakelijk zijn (bijvoorbeeld het aanbrengen van een permanente luchttoevoer ten behoeve van een open verbrandingstoestel, zie ook hoofdstuk 5).

Nevenruimten

Indien voor isolatie van een ruimte tevens voorzieningen aangebracht zouden moeten worden aan nevenruimten (zogenaamd omloopgeluid), dan komen ook deze voorzieningen te vervallen indien de eigenaar ervoor kiest om de te isoleren ruimte uit te sluiten in het kader van partiële isolatie.

Indien de uit te sluiten ruimte tevens werkt als nevenruimte voor een wel te isoleren ruimte, dan is het mogelijk dat er toch (beperkte) voorzieningen aangebracht moeten worden aan de uit te sluiten ruimte ten behoeve van de wel te isoleren ruimte. In dat geval kan de eigenaar niet afzien van die beperkte voorzieningen.

Tijdens de uitvoering van de werkzaamheden blijven de bewoners in de woning wonen.

Er wordt gestreefd naar kostenbesparing door standaardisering van voorzieningen. Hierdoor wordt het aantal keuzemogelijkheden tussen overigens gelijkwaardige voorzieningen beperkt.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen:

• a. open-verbrandingstoestellen;

• b. gesloten-verbrandingstoestellen;

• c. openhaarden.

ad a

Open-verbrandingstoestellen zijn apparaten die voor de verbranding van gas zuurstof betrekken uit het vertrek waarin het toestel is opgesteld. Gesloten-verbrandingstoestellen betrekken de benodigde zuurstof rechtstreeks van buiten.

Het dichten van kieren en naden in de woning heeft consequenties voor de verbranding. Woningen moeten met betrekking tot de bescherming tegen schadelijke en hinderlijke stoffen, zoals verbrandingslucht en -rook voldoen aan de eisen die de bouwregelgeving voorschrijft.

Indien een verwarmingsinstallatie in een bestaande (niet geïsoleerde) woning voldoet aan de eisen met betrekking tot zuurstoftoevoer/ rookgasafvoer, zal het geluidsisolatieproject er zorg voor dragen dat dit ook na isolatie het geval is. Dit kan met bijvoorbeeld permanente openingen of een anderszins gegarandeerde zuurstoftoevoer/rookgasafvoer. De constructie zal zodanig worden gekozen dat een optimale veiligheid kan worden gegarandeerd. In bijzondere situaties zal een oplossing gekozen worden nadat het nutsbedrijf om advies is gevraagd.

In principe worden aan toestellen in niet geluidsgevoelige ruimten geen aanpassingen verricht. De eisen die door het nutsbedrijf worden gesteld vallen onder de verantwoordelijkheid van de eigenaar. Alleen indien de bouwfysische situatie wezenlijk verandert door isolerende voorzieningen in een aangrenzend geluidsgevoelige ruimte, zorgt het geluidsisolatieproject voor de benodigde aanpassingen.

Een uitzondering wordt gemaakt voor open c.v.-ketels in een niet geluidsgevoelige ruimte. Hoewel ook hier de verantwoordelijkheid bij de eigenaar ligt, worden vanuit het geluidsisolatieproject permanente luchttoe- en afvoeropeningen gemaakt als die ontbreken, of wordt een vergoeding uitgekeerd ter grootte van de gemiddelde kosten voor deze voorziening (vaste vergoeding € 540,–) indien de eigenaar zelf een gesloten c.v.-ketel plaatst.

Bij open-toestellen in geluidsgevoelige ruimten wordt in eerste instantie gekeken of de bestaande situatie voldoet aan de eisen (zo nodig via toetsing door het nutsbedrijf). Is dit niet het geval, dan worden de kosten voor aanpassing om in de huidige situatie aan de eisen te voldoen bij de eigenaar in rekening gebracht. Vanuit het geluidsisolatieproject zal worden zorggedragen dat de situatie na isolatie aan de eisen voldoet.

ad b

Gesloten-verbrandingstoestellen of c.v.-ketels geven geen aanleiding tot een onveilige situatie en behoeven derhalve niet aangepast te worden.

Lokale verwarmingstoestellen in de vorm van gevelkachels betrekken ook de zuurstof rechtstreeks van buiten en behoeven om gastechnische redenen geen aanpassing. Alleen als gevelkachels opgesteld in geluidsgevoelige vertrekken om akoestische redenen niet gehandhaafd kunnen blijven, ontvangt de eigenaar een vergoeding voor vervanging van € 475,– per gevelkachel. De bestaande gevelkachel zal worden verwijderd en de muurdoorvoer wordt door de aannemer dichtgezet.

ad c

In het geval van een openhaard kan er sprake zijn van een onaanvaardbare geluidsinstraling door het rookkanaal waardoor een voorziening nodig is in de vorm van bijvoorbeeld een MRA (motorisch bedienbare rookgasafvoerklep). Deze klep wordt van boven af in het kanaal gemonteerd. Met behulp van een schakelaar wordt de klep geopend, waarna de haard gestookt kan worden.

Bij een gasgestookte openhaard wordt de bestaande situatie niet in overeenstemming gebracht met de eisen, maar wordt de openhaard buiten gebruik gesteld door het afdoppen van de aanvoergasleiding. Het rookkanaal zal zonodig worden afgesloten.

Wensvoorzieningen kunnen uitsluitend in het ontwerp worden meegenomen als het gaat om aanpassingen welke een directe relatie hebben met de aan te brengen geluidwerende voorzieningen, bovendien eenvoudig in het geluidsisolatieproject zijn mee te nemen en niet meer dan circa 15% van de totale isolatiekosten bedragen. De kosten van deze wensvoorzieningen komen volledig voor rekening van de eigenaar en worden opgenomen in de overeenkomst, als bedoeld in paragraaf 2.2.

Bijvoorbeeld:

• – de vervanging van een kozijn, waar vanuit het geluidsisolatieproject volstaan kan worden met het aanbrengen van akoestische beglazing in het bestaande kozijn.

• – extra draairamen.

• – bij vervanging van een bestaand dakraam, kan op verzoek een groter dakraam geplaatst worden (de kosten voor rekening van de eigenaar zijn inclusief de kosten voor het groter maken van de sparing).

• – Het plaatsen van glas in lood in de spouw van het isolatieglas inclusief aanpassing en eventueel herstel.

• – Het vervangen van een kozijn in een niet geluidsgevoelige ruimte indien alle overige kozijnen in dezelfde gevel vervangen worden met als doel het aanzicht van alle kozijnen in een gevel hetzelfde te houden.

• – bij aanpassing of vervanging van een bestaande dakkapel, is het vergroten van de dakkapel mogelijk onder de volgende voorwaarden:

  • a. de gewenste uitbreiding bevindt zich in een geluidsgevoelig vertrek;

  • b. de vereiste vergunningen worden vooraf door de eigenaar verkregen;

  • c. de meerkosten (inclusief extra voorbereidingskosten) worden door de eigenaar middels een eigen bijdrage betaald.

Alleen de eerste twee voorbeelden komen voor bij nachtisolatie.

Wanneer voor wensvoorzieningen een gemeentelijke goedkeuring of vergunning nodig is, moet dit door de eigenaar verzorgd worden. Ook leges of andere kosten, nodig voor het verkrijgen van een bouwvergunning, zijn voor rekening van de eigenaar.

Indien een wensvoorziening gevolgen heeft voor de geluidwering, bijvoorbeeld bij uitbreiding van een dakkapel, dan worden tevens de extra advieskosten (akoestisch advies, bouwkundig ontwerp en tekenwerk) in rekening gebracht bij de eigenaar.

Het aanbrengen van geluidwerende voorzieningen gebeurt sober en doelmatig en mag niet leiden tot essentiële, onevenredige comfortvermindering.

Er is onder meer geen sprake van essentiële comfortvermindering als:

• a. het nuttig vloeroppervlak of de nuttige ruimte van een slaapkamer door het aanbrengen van geluidwerende voorzieningen in beperkte mate verkleind wordt (zie bijlage 2 overzicht toelaatbare ruimteverkleining);

• b. een schuifraam vervangen wordt door een draairaam, een schuifdeur vervangen wordt door een draaideur;

• c. er ruimteverlies achter de knieschotten optreedt als gevolg van het aanbrengen van geluidwerende voorzieningen;

• d. er ventilatieopeningen op een hoogte van minimaal 1.80 m boven de vloer worden aangebracht;

• e. er kleine kleurverschillen ontstaan tussen de afwerking van de aangebrachte voorzieningen en de bestaande afwerking;

• f. er een vermindering van de daglichttoetreding optreedt bijvoorbeeld bij het plaatsen van een suskast of ten gevolge van het verzwaren van het kozijnhout;

• g. er een deur wordt geplaatst tussen de woonkamer en een niet geluidsgevoelige keuken;

• h. de grootte van een bestaande opening enige mate wordt verkleind doordat er voorzieningen in die opening worden aangebracht (bijvoorbeeld het verhogen van een drempel bij schuifpuien).

Tijdens de uitvoering van de isolatiewerkzaamheden blijven de bewoners in de woning wonen.

Er wordt gestreefd naar kostenbesparing door standaardisering van voorzieningen. Hierdoor wordt het aantal keuzemogelijkheden tussen overigens kwalitatief gelijkwaardige voorzieningen beperkt.