Aanwijzing onderzoek rijden onder invloed

Aan de verdachte met een ademtestuitslag die duidt op alcoholgebruik boven de wettelijke grenswaarde, wordt door de opsporingsambtenaar bevolen medewerking te verlenen aan een onderzoek, zoals bedoeld in artikel 8, lid 2 onder a of artikel 8 lid 3 onder a van de WVW 1994, op grond van artikel 163, lid 1 WVW 1994. Die medewerking betreft ook het meegaan naar het bureau of een andere plaats van ademanalyse1. In het tweede lid van artikel 163 WVW 1994 is immers opgenomen dat de bestuurder ook gevolg dient te geven aan alle door de opsporingsambtenaar ten dienste van het onderzoek gegeven aanwijzingen. Wordt hier niet aan voldaan dan is sprake van overtreding van artikel 163, lid 2 WVW 1994, strafbaar gesteld als misdrijf in artikel 176, lid 3 WVW 19942. (weigeren ademanalyse)

Aanhouding van de verdachte is volgens de wettekst van artikel 163, lid 1 en lid 2 WVW1994 en de daarop gebaseerde jurisprudentie geen noodzakelijke voorwaarde voor het verrichten van de ademanalyse en de overbrenging van de verdachte naar een daartoe bestemde plaats.

De verdachte is op grond van artikel 176, lid 3 WVW 1994 zonder meer strafbaar als hij bijvoorbeeld door weg te lopen – weigert medewerking te verlenen aan de uitvoering van een bevel ex artikel 163, lid 2 WVW 1994. Het is van belang dat de opsporingsambtenaar het bevel en de daarbij behorende aanwijzingen ondubbelzinnig in het proces-verbaal formuleert, wil een vervolging kansrijk zijn.

Aanhouding van de verdachte verdient wel de voorkeur in die gevallen waarin de verdenking van overtreding van artikel 8 WVW 1994, niet is gebaseerd op de uitslag van de ademtest, maar op basis van de interpretatie van het gedrag van de verdachte door de opsporingsambtenaar. Wanneer de verdachte op grond van die interpretatie wordt overgebracht naar het politiebureau voor het verrichten van de ademanalyse verdient aanhouding wel de voorkeur. In deze niet standaard gevallen is de betrokkenheid van de hulpofficier van justitie van belang ter toetsing van de verdenking.

Tot slot houdt de politie de mogelijkheid voor aanhouding bijvoorbeeld als verdachtes gedrag daartoe aanleiding geeft.

Niet aangehouden verdachten aan wie een bevel medewerking aan de ademanalyse is gegeven nadat via de ademtest een verdenking terzake rijden onder invloed van alcohol boven de wettelijke grens is verkregen, hebben geen recht op rechtsbijstand als zij onmiddellijk na de voltooide ademanalyse worden verhoord.

Verdachtes (bewegings)vrijheid wordt niet in die mate beperkt dat een door de overheid te verwezenlijken recht op rechtsbijstand ontstaat. Het feit dat het verhoor op vrijwillige basis in de beslotenheid van het politiebureau of in een politiebus plaatsvindt, brengt dit recht op consultatiebijstand evenmin mee.

Ingevolge de Aanwijzing rechtsbijstand politieverhoor ontstaat het recht op consultatie van een raadsman pas op het moment dat sprake is van een eerste inhoudelijk verhoor van de aangehouden verdachte. De verdachte heeft dus niet dat recht een raadsman te consulteren op grond van de aanhouding alleen.

De verdachte heeft ook geen recht op consultatie van een raadsman als hem een bevel medewerking tot een ademanalyse wordt gegeven. Dan is immers geen sprake van een inhoudelijk verhoor maar van toepassing van een dwangmiddel waaraan de verdachte moet voldoen. Voorts is de ademanalyse gericht op het verkrijgen van gegevens die onafhankelijk van de wil van de verdachte bestaan.

Indien de opsporingsambtenaar een bevel tot medewerking geeft waaraan de verdachte geen gevolg geeft, kan aanhouding ter voorgeleiding volgen en wordt proces-verbaal voor weigering ademanalyse/bloedproef opgemaakt, alsmede een inhoudelijk verhoor dat wordt voorafgegaan door een mededeling door de opsporingsambtenaar omtrent het consultatierecht afgenomen.3

Indien de opsporingsambtenaar de verdachte heeft aangehouden voorafgaand aan het eerste inhoudelijke verhoor wordt aan de verdachte het recht op consultatiebijstand door een advocaat meegedeeld. Het verhoor moet worden uitgesteld, indien de verdachte aangeeft dat hij van dit recht gebruik wil maken terwijl er geen raadsman beschikbaar is. De opsporingsambtenaar dient, als er geen raadsman op korte termijn beschikbaar is, de verdachte op een later moment uit te nodigen voor verhoor e.e.a. overeenkomstig de Aanwijzing rechtsbijstand politieverhoor.

Indien de ademanalyse/bloedproef wordt geweigerd kunnen twee situaties worden onderscheiden:

• I. De verdachte verkeerde naar het oordeel van de opsporingsambtenaar onder zodanige invloed van de alcohol, waarvan hij wist of redelijkerwijs moest weten, dat het gebruik daarvan – al dan niet in combinatie met het gebruik van een andere stof – de vaardigheid voor het besturen van een voertuig zodanig kon verminderen, dat hij niet tot het naar behoren kunnen besturen in staat moest worden geacht;

• II. De opsporingsambtenaar heeft geen of onvoldoende bijzonderheden met betrekking tot het rijgedrag van verdachte of zijn verdere gedrag geconstateerd, zodat niet gezegd kan worden dat verdachte onder zodanige invloed van alcohol verkeerde, al dan niet in combinatie met het gebruik van een andere stof, dat hij niet tot behoorlijke besturen in staat moest worden geacht.

Hoewel in het onder I omschreven geval artikel 163 en artikel 8, lid 1, WVW 1994 cumulatief ten laste gelegd zouden kunnen worden, dient om bewijsreden in een dergelijk geval primair artikel 163 en subsidiair artikel 8, lid 1 WVW 1994 ten laste te worden gelegd.

De door de politie gebruikte ademtesters zijn voorzien van een afleesindicatie voor beginnende bestuurders en deelnemers aan het ASP tussen 0,2 en 0,5 BAG. Voor andere bestuurders geldt een afleesindicatie vanaf 0,5 promille en hoger. In de aanduidingcategorieën, is een categorie voor beginnende bestuurders en deelnemers aan ASP opgenomen.

De opsporingsambtenaar zal alvorens proces-verbaal te kunnen opmaken, zich altijd vooraf moeten vergewissen van de status van de bestuurder. Is sprake van een beginnende bestuurder en een motorrijtuig waarvoor een rijbewijs is vereist? Is sprake van een deelnemer aan het ASP met een rijbewijs geldig voor uitsluitend categorie B, met beperkingcode 103? Als het rijbewijs wel is vereist, maar niet kan worden getoond, zal de opsporingsambtenaar het rijbewijsregister kunnen raadplegen om duidelijkheid te krijgen over de vraag of sprake is van een beginnende bestuurder. In het rijbewijsregister is vanaf 1 juni 1986 de historische datum van eerste afgifte geregistreerd. In het rijbewijsregister is voor de opsporingsambtenaar tevens zichtbaar of deel wordt genomen aan het ASP.

In het geval de ademanalyse-uitslag reden is voor het opleggen van een rijverbod (een beschikking in de zin van de Awb) zal de opsporingsambtenaar de duur daarvan moeten bepalen aan de hand van een door de politieorganisatie daarvoor vastgestelde tabel. Betrokkene heeft de mogelijkheid van bezwaar. E.e.a. kan vanwege deze afzonderlijk daarvoor in het leven geroepen rechtsgang uitdrukkelijk geen onderwerp van geschil zijn in de strafzaak.

Als de opsporingsambtenaar een ASP-bestuurder aantreft, terwijl het kenteken van het motorrijtuig van de categorie B aan die bestuurder is gekoppeld en door de opsporingsambtenaar is vastgesteld dat het in dat motorrijtuig ingebouwde alcoholslot werkt en een vermoeden bestaat dat hij alcohol heeft gebruikt (rijgedrag, uitgeademde lucht, etc., kunnen zich zevensituaties voordoen4.

• 1. De ASP-bestuurder blaast minder dan 95 µg/l (= minder dan 0,22 promille);

  Bij een resultaat onder de vervolgingsgrens maakt de opsporingsambtenaar geen proces-verbaal op. Dat is alleen anders als de opsporingsambtenaar op grond van eigen waarneming heeft vastgesteld dat sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 8, lid 1 WVW 1994.

• 2. De ASP-bestuurder blaast 95 µg/l (0,22 promille of meer), maar niet meer dan 350 µg/l (0,8 promille) [overtreding artikel 8, lid 4, onder b,WVW 1994];

  De opsporingsambtenaar maakt proces-verbaal op voor art 8 lid 4 onder b WVW 1994, doet een mededeling ex artikel 130 WVW 1994, vordert het rijbewijs in op grond van artikel 130 WVW 1994, muteert die invordering altijd in het rijbewijsregister en stuurt dit rijbewijs met een mededeling ex artikel 130 WVW 1994 aan het CBR. Het CBR kan het rijbewijs dan ongeldigverklaren en deelname van betrokkene aan ASP beëindigen

• 3. De ASP-bestuurder blaast meer dan 350 µg/l (0,8 promille) [overtreding artikel 8,lid,4 onder b,WVW 1994];

  Het rijbewijs moet door de opsporingsambtenaar altijd strafrechtelijk worden ingevorderd. Proces-verbaal volgt voor art. 8 lid, 4 onder b WVW 1994. Proces-verbaal van invordering en het eindproces-verbaal met het rijbewijs dienen binnen 5 werkdagen na de pleegdatum in het bezit van de CVOM te zijn.. De invordering op grond van artikel 164 WVW 1994 dient altijd en direct na invordering van het rijbewijs door de opsporingsambtenaar in het rijbewijsregister te worden genoteerd.

  Door de opsporingsambtenaar wordt een mededeling ex artikel 130 WVW 1994 opgemaakt en de bestuursrechtelijke overgifte van het rijbewijs wordt gevorderd. De opsporingsambtenaar stuurt de mededeling naar het CBR en registreert ook de bestuursrechtelijke vordering tot overgifte van het rijbewijs in het rijbewijsregister.

  Indien het strafvorderlijk belang zich niet verzet tegen teruggave, zal de OvJ bij de CVOM of de officier van justitie bij het (regio)parket het rijbewijs doorgeleiden naar het CBR en daarvan een mutatie maken in het rijbewijsregister. Het CBR kan het rijbewijs vervolgens ongeldig verklaren en het ASP beëindigen.

• 4. De ASP-bestuurder weigert mee te werken aan een voorlopig ademonderzoek [artikel 160, lid 5 WVW, dit is een overtreding], maar werkt wel mee aan de ademanalyse, het bloedonderzoek, of het urineonderzoek of verleent toestemming achteraf tot onderzoek van het bloedmonster, terwijl uit dit nadere onderzoek blijkt dat sprake is van een AAG van minder dan 95 ug/l.

  De opsporingsambtenaar maakt en Mulder-beschikking op voor feitcode K 155.

• 5. De ASP-bestuurder weigert bij een verdenking van overtreding van artikel 8 WVW 1994 mee te werken aan een ademanalyse, of het bloedonderzoek of het urineonderzoek, of verleent geen toestemming achteraf tot onderzoek van het bloedmonster[overtreding artikel 163, lid 2, lid 6, lid 8, of lid 9 artikel 9. WVW 1994];

  Door de opsporingsambtenaar wordt proces-verbaal opgemaakt voor art 163, lid,2 lid 6, lid 8 of lid 9, WVW 1994. Het rijbewijs wordt strafrechtelijk ingevorderd op grond van artikel 164,lid 2 onder c WVW 1994. Het proces-verbaal van invordering en het eindproces-verbaal met het rijbewijs dienen binnen 5 werkdagen na de pleegdatum in het bezit van de CVOM te zijn. De opsporingsambtenaar registreert de strafrechtelijke invordering altijd direct na de invordering van het rijbewijs in het rijbewijsregister, maakt een mededeling ex artikel 130 WVW 1994 op, doet de bestuursrechtelijke overgifte van het rijbewijs ex artikel 5, onder o RMRG2010 , stuurt de mededeling aan het CBR.en registreert de bestuursrechtelijke vordering tot overgifte in het rijbewijsregister.

  Indien het strafvorderlijk belang zich niet verzet tegen teruggave, zal de officier van justitie bij de CVOM of de officier van justitie bij het (regio)parket het rijbewijs doorgeleiden naar het CBR en daarvan een mutatie maken in het rijbewijsregister. Het CBR kan het rijbewijs vervolgens ongeldig verklaren en het ASP beëindigen.

• 6. De ASP-bestuurder is onder zodanige invloed van alcohol dat de rijvaardigheid negatief wordt of kan worden beinvloed en het resultaat van de ademanalyse of het bloedonderzoek ontbreken, [overtreding artikel 8,lid,1 WVW 1994];

  Door de opsporingsambtenaar wordt proces-verbaal opgemaakt voor art 8 lid 1, WVW 1994

  Bij een vermoeden dat het AAG > 350 ug/l, wordt door de opsporingsambtenaar tevens het rijbewijs strafrechtelijk ingevorderd. Het proces-verbaal van invordering en het eindproces-verbaal met het rijbewijs dienen binnen 5 werkdagen na de pleegdatum in het bezit van de CVOM te zijn.

  Indien het strafvorderlijk belang zich niet verzet tegen teruggave, zal de OvJ bij de CVOM of de officier van justitie bij het (regio)parket het rijbewijs doorgeleiden naar het CBR en daarvan een mutatie treffen in het rijbewijsregister. Het CBR kan het rijbewijs vervolgens ongeldig verklaren en het ASP beëindigen.

• 7. De ASP-bestuurder is onder zodanige invloed van een andere stof dan alcohol die de rijvaardigheid kan beïnvloeden en het resultaat van de ademanalyse of het bloedonderzoek ontbreken terwijl er een ernstig vermoeden bestaat van het misdrijf van artikel 8, lid 1, WVW 1994 nl. het rijden onder invloed van een stof nl drugs en/of medicijnen [overtreding artikel 8, lid 1 WVW 1994]

  Bij de enkele verdenking van dit feit ontbreekt de wettelijke grondslag voor de strafrechtelijke invordering van het rijbewijs. Artikel 164, lid 3 WVW 1994 luidt namelijk ‘De in het eerste lid bedoelde vordering kan worden gedaan indien door de overtreding de veiligheid op de weg ernstig in gevaar is gebracht’. Dat heeft betrekking op een situiatie van concrete gevaarzetting, zoals bijvoorbeeld na een ontstaan ongeval of door de opsporingsambtenaar concreet waargenomen onveilig rijgedrag.

De opsporingsambtenaar maakt een proces-verbaal op voor art 8 lid 1 WVW 1994

Dat wordt aan de CVOM gestuurd.

De opsporingsambtenaar maakt ook een mededeling ex artikel 130 WVW 1994, vordert het rijbewijs in op grond van artikel 130 WVW 1994 en stuurt de mededeling en het rijbewijs naar het CBR.

De status van het rijbewijs wordt door de opsporingsambtenaar in het rijbewijsregister genoteerd.

Het CBR kan het rijbewijs vervolgens ongeldig verklaren en het ASP beëindigen.

In het onderstaande schema 1 is het gewijzigde artikel 8 lid 4 WVW1994 na inwerkingtreding van het ASP uitgewerkt voor motorvoertuigen op twee of meer wielen respectievelijk bromfietsen(w.o. begrepen een snorfiets en een brommobiel) of gehandicapten voertuig met motor. Uit het schema volgt voor welke bestuurders op grond van deze nieuwe bepaling, 95 µg/l (0,22 promille) als grenswaarde geldt.

Artikel 10a van het Besluit alcoholonderzoeken regelt dat onmiddellijk na het vernemen van het resultaat van de ademanalyse, de verdachte kan verzoeken om een tegenonderzoek. Dit onderzoek wordt voor rekening van de verdachte verricht in de vorm van een bloedproef of bij medische bezwaren een vervangende urineproef.5De bloedproef is op dit moment als tegenonderzoek het meest doelmatig en biedt de verdachte de meest objectieve vorm van tegenonderzoek.6

In de Nota van Toelichting bij het oorspronkelijke Besluit alcoholonderzoeken7wordt uitdrukkelijk opgemerkt dat de opsporingsambtenaar niet verplicht is de verdachte op de mogelijkheid van dit tegenonderzoek te wijzen. Deze opvatting sluit aan bij de regeling inzake het onderzoek van bloed (of urine) en de jurisprudentie. Het OM sluit zich op dit punt aan bij de jurisprudentie, alsmede de Nota van Toelichting bij het Besluit alcoholonderzoeken. Verwezen wordt naar de arresten HR 15 februari 1983, NJ 1983, 448 en HR 12 april 1983, NJ 1983, 569, waarin werd beslist dat de verdachte niet behoefde te worden medegedeeld dat hij recht heeft op een tegenonderzoek met betrekking tot de uitslag van een bloedproef (of urineproef). In genoemde arresten is niet het voorbehoud gemaakt dat dit anders zou zijn bij verdachten die niet beschikken over een raadsman. Betwist verdachte echter het resultaat van de ademanalyse dan moet dat echter wel voor de opsporingsambtenaren reden zijn om hem te wijzen op de mogelijkheid van het tegenonderzoek8. Indien de verdachte om een bloed- of urineonderzoek vraagt, dient dit uiteraard in het proces-verbaal te worden vermeld.

.

Net als bij de ‘gewone’ ademanalyse of bloedonderzoek dient in het geval van een tegenonderzoek de verdachte zich op te houden in een door de opsporingsambtenaar aangewezen ruimte in het politiebureau, die hij ter voorkoming van beïnvloeding van de uitkomst van het tegenonderzoek, niet zonder toestemming mag verlaten.

Indien de verdachte toch zonder toestemming die ruimte verlaat, verleent hij onvoldoende medewerking aan het tegenonderzoek en kan de uitslag van dat tegenonderzoek geen betekenis hebben voor het bewijs. Dit dient uitdrukkelijk in het proces-verbaal te worden vermeld.

Verzoekt verdachte een tegenonderzoek, dan zal de opsporingsambtenaar een arts moeten waarschuwen. Indien de verdachte te kennen geeft zelf een arts te willen uitkiezen, dan dient dit verzoek in beginsel te worden gehonoreerd. De verdachte neemt vervolgens contact op met de arts van zijn keuze, waarbij de eis wordt gesteld dat dit niet mag leiden tot onredelijke vertraging van het onderzoek. De door de verdachte gekozen arts zal dan ook moeten aangeven of hij naar verwachting binnen een uur aanwezig zal kunnen zijn. Kan hij deze toezegging niet doen en blijft de verdachte bij zijn verzoek om een tegenonderzoek9, dan zal de opsporingsambtenaar van zijn kant een arts waarschuwen. De arts komt naar het politiebureau om daar de verdachte door middel van een venapunctie de vereiste hoeveelheid bloed af te nemen, c.q. onder zijn toezicht door verdachte urine af te laten staan. De desbetreffende bepalingen uit het Besluit alcoholonderzoeken en de Regeling bloed- en urineonderzoek zijn van toepassing.10

Om procedurefouten te voorkomen wordt er nadrukkelijk op gewezen dat artikel 15 van het Besluit alcoholonderzoeken, houdende de één-uursregeling onverkort van toepassing is. Uit het proces-verbaal dient te blijken welke situatie, zoals bedoeld in dat artikel van toepassing is. De mededeling, zoals bedoeld in lid 3 van dat artikel wordt in het proces-verbaal vermeld.

Ook het verzenden van het bloedmonster (of urinemonster) dient te geschieden overeenkomstig de daarvoor geldende regels. De opsporingsambtenaar dient deze situatie te onderscheiden van die waarbij bloedonderzoek in de plaats treedt van de ademanalyse. en geeft daarom aan dat het monster is afgenomen in het kader van een tegenonderzoek na ademanalyse Dit dient de opsporingsambtenaar op de in gebruik zijnde formulieren aan te tekenen.

Het onderzoek van het bloed of de urine wordt verricht door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) te Den Haag. Ingevolge artikel 20 van het Besluit alcoholonderzoeken dient het resultaat van het onderzoek zo spoedig mogelijk aan de verdachte te worden medegedeeld. De mededeling van het resultaat aan verdachte geschiedt rechtstreeks door het NFI, nu niet de opsporingsambtenaar, maar de verdachte de opdrachtgever is.

De kosten van het tegenonderzoek bij ademanalyse, te weten die van de arts, van het onderzoek door het NFI en van het bloedblok komen voor rekening van de verdachte. De verdachte dient – voordat de arts wordt gewaarschuwd –, de kosten van het bloedblok en van de arts op het politiebureau te voldoen. De kosten van het onderzoek door het NFI dienen binnen zes weken na de bloedafname aan het NFI te worden voldaan. Pas nadat ook deze kosten zijn voldaan, gaat het NFI tot het onderzoek over. Hier kan worden aangesloten bij het arrest van de Hoge Raad van 18 oktober 1983, NJ 1984, 97 waarin werd bepaald dat het resultaat van de eerste bloedproef voor het bewijs wel mocht worden gebruikt, omdat de verdachte niet tijdig een financiële regeling had getroffen en het daardoor aan zichzelf had te wijten dat het tegenonderzoek (bij bloedproef) niet had plaatsgevonden. De verdachte die dus niet voldoet aan de voorwaarde van betaling van alle kosten binnen de gestelde betalingstermijn, bereikt daarmee dat het bloedproefresultaat of het resultaat van de ademanalyse zondermeer voor het bewijs kan worden gebruikt. Het NFI zal na de betalingstermijn van zes weken na afname van het bloed bij het uitblijven van een betaling het bloedmonster vernietigen.

Aan de verdachte die om een tegenonderzoek, als bedoeld in artikel 10a van het Besluit alcoholonderzoeken (tegenonderzoek ademanalyse) heeft verzocht, wordt door de opsporingsambtenaar een brief ter hand gesteld waarin de procedure en de verplichtingen met betrekking tot de betaling van de kosten worden vermeld (zie bijlage 1).

Op basis van de artikelen 21, eerste en tweede lid, van het Besluit alcoholonderzoeken en 12, eerste lid, van de Regeling bloed- en urineonderzoek kan de verdachte, die na tegenonderzoek door het NFI bij ademanalyse nog een tegenonderzoek wenst, hiertoe een van de daartoe aangewezen laboratoria uitkiezen. (zie bijlage 4).

Voor de kosten en de procedure van dit tegenonderzoek wordt hier verwezen naar het tegenonderzoek bij bloed- en urineonderzoek.

Het Besluit Alcoholonderzoeken en de Regeling bloed- en urineonderzoek kent de verdachte het recht toe een tegenonderzoek bij bloed- en urineonderzoek te laten verrichten na het onderzoek door het NFI bij een van de drie daartoe aangewezen laboratoria (zie bijlage 4). De kosten van dit onderzoek komen voor rekening van de verdachte en dienen bij vooruitbetaling te worden voldaan (zie bijlage 3). Het NFI bewaart voor dit doel, conform de bepalingen, gedurende één jaar (te rekenen vanaf de datum bloedafname of het verzamelen van de urine) het bloed- of urinemonster. De wens tot het laten verrichten van een tegenonderzoek bij bloed- en urineonderzoek dient dus binnen dat jaar kenbaar te worden gemaakt.

De praktische uitvoering van de organisatie rond het tegenonderzoek is niet tot in detail wettelijk geregeld, maar wordt overgelaten aan de afdeling Toxicologie van het NFI. Deze afdeling heeft de onderstaande procedure opgesteld:

• a. De verdachte of diens raadsman geeft de betreffende officier van justitie kennis van de wens een tegenonderzoek te laten uitvoeren. De officier van justitie deelt de verdachte schriftelijk mede welke laboratoria zijn aangewezen om tegenonderzoek uit te voeren. De verdachte of diens raadsman deelt aan de officier van justitie schriftelijk mede welk laboratorium hij heeft gekozen. De verdachte of diens raadsman neemt tevens contact op met het uitgekozen laboratorium.

• b. Van de zijde van de officier van justitie wordt in vermelde brief (zie modelbrief, bijlage 2) de verdachte of diens raadsman erop gewezen, dat een alcoholbepaling door het aangewezen laboratorium pas wordt uitgevoerd nadat de kosten vooraf zijn voldaan aan het laboratorium.

• c. De officier van justitie geeft het NFI schriftelijk kennis van de wens van de verdachte een tegenonderzoek te doen verrichten onder vermelding van: naam en adres verdachte; zaaks- en identiteitsnummer, plaats en datum van ‘aanhouding’ en de naam van het uitgekozen laboratorium.

• d. Het NFI stelt het uitgekozen laboratorium op de hoogte van het te verwachten onderzoek. Na bevestiging van de betaling vindt verzending van het voor het tegenonderzoek bestemde deel van het monster plaats.

• e. Zodra het voor het tegenonderzoek bestemde deel van het monster is verzonden, geeft het NFI hiervan bericht aan de betreffende officier van justitie.

• f. Het uitgekozen laboratorium deelt het resultaat van het tegenonderzoek mede aan de verdachte of diens raadsman.