Uitvoeringsbeschikking artikel 11a der Wet buitengewoon pensioen 1940–1945

In deze beschikking wordt verstaan onder:

• ‘de wet’: de Wet buitengewoon pensioen 1940–1945 (Stb. 1977, 493);

• ‘de belanghebbende’: de deelnemer aan het verzet in de zin der wet;

• ‘de Raad’: de Pensioen- en Uitkeringsraad, bedoeld in artikel 3 van de Wet uitvoering wetten voor verzetsdeelnemers en oorlogsgetroffenen;

• ‘de Sociale verzekeringsbank’: de Sociale verzekeringsbank, genoemd in hoofdstuk 6 van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen.

• 1 De vergoeding ter zake van kosten van behandeling en verpleging, bedoeld in artikel 11a der wet en de artikelen 3 en 5 van het Koninklijk besluit van 21 februari 1972 (Stb. 99) wordt aan de belanghebbende uitbetaald na overlegging van een rekening betreffende die behandeling en verpleging. Deze rekening dient vóór het einde van het jaar, volgende op dat, waarin de kosten de belanghebbende in rekening zijn gebracht of de uitgaven door hem zijn gedaan, op de door de Sociale verzekeringsbank aan te geven wijze bij hem te worden ingediend.

• 2 Indien de belanghebbende de rekening niet zelf voldoet, wordt de vergoeding uitbetaald aan degene, die de behandeling en verpleging heeft verstrekt dan wel te wiens laste deze zijn gekomen.

De in artikel 2 bedoelde vergoeding wordt verleend met inachtneming van de volgende regelen:

• I. Kosten van verpleging in een inrichting en van genees- en/of heelkundige behandeling

  • A. De kosten van behandeling door een huisarts, tandarts of een specialist worden vergoed tot ten hoogste het werkelijke bedrag van die kosten.

  • B. Als specialist wordt aangemerkt een arts, voorkomende in het officiële register van erkende specialisten, zoals dat door de Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot Bevordering van de Geneeskunde is vastgesteld. Mondartsen worden niet als specialisten beschouwd.

  • C. Voor behandeling door specialisten, die zonder voorkennis van de huisarts zijn geconsulteerd, bestaat generlei aanspraak op vergoeding, tenzij voor die behandeling machtiging is verkregen van de Sociale verzekeringsbank.

    Indien de omstandiheden zulks naar het oordeel van de Sociale verzekeringsbank wettigen, kan de vergoeding, in afwijking van het bepaalde in de eerste volzin, ook worden verleend zonder dat de belanghebbende voor het ondergaan van de specialistische behandeling vóóraf de machtiging van de Sociale verzekeringsbank heeft verkregen.

  • D. De kosten van genees- en verbandmiddelen worden vergoed tot het werkelijke bedrag van die kosten, indien die middelen op voorschrift van de huisarts of een specialist door een apotheker of een apotheekhoudend geneesheer zijn geleverd.

  • E. De kosten van het aanschaffen van hulpmiddelen worden vergoed tot het werkelijke bedrag van die kosten, indien voor de aanschaffing van die hulp middelen vóóraf machtiging is verleend door de Sociale verzekeringsbank.

    Indien de omstandigheden zulks naar het oordeel van de Sociale verzekeringsbank wettigen, kan de vergoeding, in afwijking van het bepaalde in de eerste volzin, ook worden verleend zonder dat de belanghebbende voor de aanschaf van de hulpmiddelen vòòraf de machtiging van de Sociale verzekeringsbank heeft verkregen.

  • F. Met inachtneming van het bepaalde in artikel 3, eerste lid, van het Koninklijk besluit van 21 februari 1972 worden de kosten van verpleging vergoed tot het werkelijke bedrag van die kosten, zulks behoudens het hierna bepaalde.

  • G. Vergoeding van de kosten wegens verpleging wordt alleen verleend, indien de belanghebbende met toestemming van de Sociale verzekeringsbank ter verpleging is opgenomen in een voor dat doel bestemde inrichting.

    Indien de omstandigheden zulks naar het oordeel van de Sociale verzekeringsbank wettigen, kan de vergoeding, in afwijking van het bepaalde in de eerste volzin, ook worden verleend zonder dat de belanghebbende voor zijn opname in de verpleeginrichting vóóraf de toestemming van de Sociale verzekeringsbank heeft verkregen.

  • H. Aan een belanghebbende, die ongehuwd is, worden de kosten van verpleging slechts vergoed tot het bedrag, waarmede die kosten vijftig procent van het buitengewoon pensioen van die belanghebbende overschrijden, vermeerderd met het bedrag, dat die belanghebbende bijdraagt ter voorziening in het noodzakelijk levensonderhoud van zijn gewezen echtgenoot, van eigen en aangehuwde kinderen en pleegkinderen en van andere bloed- en aanverwanten in de rechte linie en in de tweede graad der zijlinie.

    Voor de toepassing van het bepaalde in de vorige volzin wordt onder buitengewoon pensioen verstaan: het buitengewoon pensioen, berekend overeenkomstig het bepaalde in artikel 9, eerste lid, der wet, vermeerderd met de toeslagen en verhogingen, uitgezonderd de vermeerdering, bedoeld in de artikelen 10 en 11 der wet.

  • I. Aan een belanghebbende, die ongehuwd is en die langer dan vijf jaren, uitsluitend wegens geestesziekte, in voor de verpleging van geesteszieken bestemde inrichtingen of woningen verpleegd is geweest of te werk gesteld is geweest in werkinrichtingen voor geestelijk invaliden, worden de kosten zijner verpleging en tewerkstelling, voor zover die langer duren dan vijf jaren, slechts vergoed tot het bedrag, waarmede die kosten het buitengewoon pensioen van die belanghebbende overschrijden, vermeerderd met het bedrag, dat die belanghebbende bijdraagt ter voorziening in het noodzakelijk levensonderhoud van zijn gewezen echtgenoot, van eigen en aangehuwde kinderen en pleegkinderen en van andere bloed- en aanverwanten in de rechte linie en in de tweede graad der zijlinie.

    Voor de toepassing van het bedoelde in de vorige volzin wordt onder buitengewoon pensioen verstaan: het buitengewoon pensioen, berekend overeenkomstig het bepaalde in artikel 9, eerste lid, der wet, vermeerderd met de toeslagen en verhogingen, uitgezonderd de vermeerdering, bedoeld in de artikelen 10 en 11 der wet.

  • J. De kosten van vervoer, welke verband houden met de geneeskundige behandeling en verpleging, als in de voorgaande regelingen bedoeld, worden vergoed overeenkomstig het bepaalde in artikel 7, tweede lid van het Koninklijk besluit van 23 januari 1948 (Stb. 127).

    Indien voor dit vervoer van een ander dan een openbaar vervoermiddel wordt gebruik gemaakt, waardoor het vervoer hogere kosten medebrengt, wordt de vergoeding verleend alsof van een openbaar vervoermiddel ware gebruik gemaakt, tenzij het gebruik van het andere vervoermiddel ingevolge medisch voorschrift noodzakelijk is.

  • K. De belanghebbende, die zich niet gedraagt naar de regelen van de verplegingsinrichting waarin hij is opgenomen, of die zich aan wangedrag schuldig maakt of op eigen verantwoording, tegen het advies van de behandelende geneesheer de verplegingsinrichting verlaat dan wel de aangegeven geneeskundige voorschriften niet of niet meer opvolgt, kan hierna op vergoeding van de kosten van geneeskundige behandeling en verpleging geen aanspraak meer maken.

• II. Extra kosten wegens dieet-voeding

  • A. Vergoeding van extra kosten wegens dieet-voeding wordt slechts verleend over perioden, gedurende welke de belanghebbende naar het oordeel van de Raad of de Sociale verzekeringsbank dieet-voeding nodig heeft in verband met de ziekte, waarvoor recht op buitengewoon pensioen bestaat.

  • B. Het bedrag van de vergoeding wordt voor iedere daarvoor in aanmerking komende belanghebbende afzonderlijk vastgesteld, na ingewonnen advies van de geneeskundig adviseur van de Sociale verzekeringsbank.

  • C. Het bedrag van de vergoeding wordt zo mogelijk uitbetaald aan het einde van elke maand van de periode, waarover die vergoeding is verleend.

  • D. De vergoeding wordt niet of niet langer verleend, wanneer blijkt, dat de belanghebbende deze niet of niet geheel aanwendt voor het aanschaffen van de voorgeschreven voedingsmiddelen.

  • E. De vergoeding wordt niet verleend over perioden, gedurende welke de belanghebbende de hem met het oog op zijn herstel gegeven geneeskundige voorschriften niet opvolgt.

  • F. De vergoeding wordt niet verleend over perioden, gedurende welke de belanghebbende in enige inrichting ter verpleging is opgenomen.

• III. Kosten van andere voorzieningen

  Indien naar het oordeel van de Raad of de Sociale verzekeringsbank in verband met de invaliditeit, waaraan recht op buitengewoon pensioen wordt ontleend, een voorziening van andere aard dan de onder 1 en 11 genoemde voorzieningen is vereist, welke niet uit een aan belanghebbende toekomende vermeerdering, als bedoeld in de artikelen 10 en 11 van der wet, kan worden bekostigd en welke voorziening in verhouding tot zijn levensomstandigheden kostbaar moet worden geacht, kan hem een door de Sociale verzekeringsbank naar redelijkheid vast te stellen tegemoetkoming in de kosten van die voorziening worden verleend.

  Bij de vaststelling van deze tegemoetkoming wordt door de Sociale verzekeringsbank geen rekening gehouden met de vaste vergoeding, bedoeld in artikel 3, derde lid, van het Koninklijk besluit van 21 februari 1972.

Deze beschikking treedt in werking met ingang van de tweede dag na die van haar bekendmaking in de Nederlandse Staatscourant en werkt terug tot 1 januari 1970.