Accijns, beleidsregels accijnswetgeving

Het vervoer van accijnsgoederen onder schorsing van de accijns kan onder andere plaatsvinden onder geleide van een AGD tussen:

• – vergunninghouders van AGP’s onderling;

• – een belastingentrepot en een AGP;

• – een belastingentrepot en een geregistreerd bedrijf of niet-geregistreerd bedrijf.

Een AGD kan onder voorwaarden ook vervangen worden door een commercieel document.

Er is ook sprake van vervoer onder schorsing van de accijns, indien de accijnsgoederen vanuit een derde land in Nederland in het vrije verkeer van de EU worden gebracht en deze goederen worden overgebracht naar een AGP. In deze situatie moet het vervoer plaatsvinden met een vervoersopdracht.

Bij vervoer onder schorsing moeten de betreffende goederen daadwerkelijk worden afgeleverd bij de vergunninghouder die als geadresseerde op het AGD (vak 7), op het (aan een AGD gelijkgestelde) commercieel document of op de vervoersopdracht is vermeld.

Bij de vergunninghouders van een AGP of van een geregistreerd bedrijf bestaat er echter de behoefte om de accijnsgoederen rechtstreeks vanaf hun leverancier af te (laten) leveren bij hun afnemer in Nederland (hierna: rechtstreekse aflevering). Dit is bijvoorbeeld het geval indien de afnemer geografisch dichter bij de leverancier van de goederen is gesitueerd dan de locatie van de vergunninghouder. Het is in dat geval niet efficiënt om de goederen eerst naar de locatie van de vergunninghouder te vervoeren en daarna pas naar de afnemer.

Rechtstreekse aflevering is op grond van de richtlijn en de wet niet mogelijk. Alleen een vergunninghouder van een AGP of een (niet)geregistreerd bedrijf mag op grond van artikel 1a, eerste lid, onderdelen d, j en k, van de wet accijnsgoederen onder schorsing van accijns ontvangen. De ontvangst onder schorsing door een (niet)geregistreerd bedrijf is daarbij slechts toegestaan indien de leverancier in een andere lidstaat is gevestigd.

Wat betreft de vergunninghouder van een AGP wordt op grond van artikel 2, eerste lid, van de wet onder uitslag verstaan het brengen van een accijnsgoed buiten de AGP. Wat betreft het geregistreerd bedrijf wordt op grond van artikel 2a, eerste lid, van de wet onder uitslag mede verstaan de ontvangst van een accijnsgoed dat wordt overgebracht vanuit een belastingentrepot.

Indien goederen rechtstreeks worden afgeleverd bij hun afnemers, vindt er geen fysieke handeling plaats die als uitslag aangemerkt kan worden. Dit heeft tot gevolg dat de accijns derhalve niet bij de vergunninghouder van de AGP of van het geregistreerd bedrijf kan worden geheven.

Hoewel de huidige systematiek van de wet zich verzet tegen rechtstreekse aflevering van accijnsgoederen, ben ik van mening dat sprake is van een gerechtvaardigde wens van het bedrijfsleven om rechtstreekse aflevering mogelijk te maken. In EU-verband is de rechtstreekse aflevering thans onderwerp van discussie en wordt in de richtlijn waarschijnlijk een bepaling opgenomen waardoor rechtstreekse aflevering mogelijk zal zijn. De eventuele heffing van de accijns moet echter voldoende zijn verzekerd. Daarom is er aanleiding een regeling te treffen die tegemoet komt aan deze wens van het bedrijfsleven, maar waarin de heffing van accijns voldoende is gewaarborgd.

In afwachting van een wijziging van de richtlijn en de wet, keur ik het volgende goed.

De inspecteur kan op schriftelijk verzoek van een vergunninghouder van een AGP of geregistreerd bedrijf toestaan dat hij goederen onder schorsing van de accijns ontvangt zonder dat hij deze goederen fysiek in zijn bezit krijgt maar rechtstreeks aflevert of laat afleveren bij zijn afnemer. Op de toestemming zijn de onder punt 1.2.4. genoemde voorwaarden van toepassing. Bij gebleken misbruik of indien aan één of meer van deze voorwaarden niet wordt voldaan wordt de verleende toestemming ingetrokken.

Als tijdstip van uitslag als bedoeld in artikel 52 (bij AGP) of 52a, onderdeel a, (bij geregistreerd bedrijf) van de wet wordt aangemerkt de datum waarop de goederen door de afnemer worden ontvangen.

De toestemming wordt opgenomen in de vergunning van de houder van de AGP of het geregistreerd bedrijf die de goederen rechtstreeks laat afleveren (hierna: vergunninghouder-geadresseerde) aan degene aan wie hij de goederen heeft doorverkocht (zijn afnemer) in Nederland. De toestemming is alleen van toepassing op de accijnsgoederen die in die vergunning zijn vermeld.

De toestemming kan ook worden verleend indien

• – wordt afgeleverd aan een afnemer met een AGP-vergunning;

• – wordt afgeleverd aan een afnemer met een vrijstellingsvergunning als bedoeld in artikel 65, derde lid, van de wet;

• – de vergunninghouder-geadresseerde of de vergunninghouder-leverancier in het bezit is van een toestemming als bedoeld in artikel 2, vijfde tot en met achtste lid, van het besluit (maandverklaring).

Een toestemming kan niet worden verleend:

• – aan een vergunninghouder van een AGP als bedoeld in artikel 42a, van de wet;

• – aan een vergunninghouder niet-geregistreerd bedrijf;

• – voor sigaren, sigaretten en rooktabak.

De toestemming staat los van:

• – de ontheffing van formaliteiten die voor bepaalde minerale oliën kan worden afgegeven (artikel 2, zesde lid, van de wet en het administratief akkoord tussen Nederland, Luxemburg, België, Duitsland, Oostenrijk en het Verenigd Koninkrijk van 14 mei 1998, artikel 3);

• – de bilaterale overeenkomsten die met bepaalde lidstaten zijn afgesloten over het veelvuldig vervoer van minerale oliën tussen twee of meer lidstaten.

Voor het verlenen van de toestemming aan een vergunninghouder van een AGP of een geregistreerd bedrijf gelden de volgende voorwaarden:

• a. De afnemer aan wie rechtstreeks wordt afgeleverd moet een ondernemer zijn in de zin van de Wet op de omzetbelasting 1968 en mag niet optreden in de hoedanigheid van een vergunninghouder geregistreerd bedrijf of niet-geregistreerd bedrijf;

• b. De toestemming geldt alleen als alle goederen die op het AGD (of het daarmee gelijkgestelde commercieel document) of de vervoersopdracht zijn vermeld, rechtstreeks worden afgeleverd bij de afnemer van de vergunninghouder geadresseerde. Het is dus bijvoorbeeld niet mogelijk om een gedeelte van de goederen fysiek in de AGP in te slaan of te laten ontvangen door een geregistreerd bedrijf en een ander gedeelte rechtstreeks af te leveren;

• c. Een vergunninghouder geregistreerd bedrijf kan niet rechtstreeks laten afleveren aan een afnemer die in het bezit is van een vergunning voor een AGP of vrijstellingsvergunning.

• d. De goederen worden administratief overgebracht van een belastingentrepot naar een accijnsgoederenplaats of geregistreerd bedrijf, of van een accijnsgoederenplaats naar een andere accijnsgoederenplaats. In beide gevallen vindt de overbrenging onder geleide van een AGD plaats. In vak 7 wordt de naam en het volledige adres van de vergunninghouder accijnsgoederenplaats of geregistreerd bedrijf vermeld. In vak 7a wordt/ worden het adres/ de adressen genoteerd waar de goederen daadwerkelijk worden afgeleverd. Zo nodig worden de gegevens in een bijlage of op commerciële vervoersdocumenten vermeld, waarnaar in vak 7a kan worden verwezen.

• e. De vergunninghouder-geadresseerde moet ervoor zorgen dat hij wordt geïnformeerd over de datum van ontvangst door de afnemer in Nederland. Deze gegevens worden op de commerciële bescheiden, behorende bij de fysieke aflevering, vermeld. Tevens moet hij ervoor zorgen dat hij na de rechtstreekse aflevering(en) het AGD, commercieel bescheid of vervoersopdracht in zijn bezit krijgt;

• f. De vergunninghouder-geadresseerde tekent het AGD voor ontvangst van de goederen in vak C af. Hij vermeldt daarbij de datum als bedoeld in punt e hiervoor. Hij tekent de eventuele geconstateerde verschillen op de desbetreffende exemplaren van het AGD aan;

• g. De vergunninghouder-geadresseerde neemt de hoeveelheid die door de afnemer is ontvangen op in zijn administratie als uitslag en, bij een AGP-vergunninghouder, ook als inslag. De datum van deze in- en uitslag is de datum als bedoeld onder punt e hiervoor;

• h. De vergunninghouder-geadresseerde moet met overeenkomstige toepassing van artikel 53 (bij AGP), respectievelijk artikel 53a (bij geregistreerde bedrijf) van de wet, de accijns op aangifte voldoen als ware er sprake van uitslag als bedoeld in artikel 2, respectievelijk artikel 2a van de wet;

• i. De desbetreffende vergunninghouder moet voldoende (administratieve) waarborgen treffen om de accijnsbelangen veilig te stellen en het toezicht daarop mogelijk maken. In de administratie moet duidelijk onderscheid worden gemaakt tussen de fysieke transacties en de rechtstreekse afleveringen aan zijn afnemers. Ook moeten alle op de vervoersdocumenten/ AGD’s geconstateerde verschillen in de administratie worden aangetekend.

• j. Iedere wijziging die zich na het verlenen van de toestemming voordoet, moet schriftelijk aan de inspecteur die de toestemming voor rechtstreekse aflevering heeft verleend worden gemeld.

Indien nodig kan de inspecteur nog nadere voorwaarden stellen aan het toezicht op de naleving van bovengenoemde voorwaarden.

Als de toestemming wordt verleend

• – aan een vergunninghoudergeadresseerde die aflevert aan een afnemer met een vrijstellingsvergunning als bedoeld in artikel 65, derde lid, van de wet of

• – aan een vergunninghoudergeadresseerde of vergunninghouder-leverancier met een toestemming als bedoeld in artikel 2, vijfde tot en met achtste lid, van het besluit (maandverklaring)

kan de inspecteur, in plaats van de voorwaarden bedoeld onder punt d, specifieke voorwaarden vaststellen met betrekking tot de aanwezigheid en het gebruik van de documenten die het vervoer moeten begeleiden.

De verkoop van accijnsgoederen op schepen en in luchtvaartuigen in het verkeer tussen twee lidstaten van de Europese Unie is gebonden aan de bepalingen van artikel 2b van de wet. Volgens de voorgeschreven formaliteiten zal bij iedere binnenkomst in een lidstaat over de accijnsgoederen die behoren tot de winkelvoorraad een aangifte voor de accijns moeten worden gedaan. Daartegenover staat dat op grond van artikel 71, eerste lid, onderdeel e, van de wet een recht op teruggaaf van de accijns ontstaat van de in de lidstaat van vertrek voldane accijns.

Indien een exploitant van een winkel aan boord van een vliegtuig of schip in het verkeer tussen twee lidstaten deze winkel gesloten houdt tijdens het verblijf in één van beide lidstaten, vindt geen accijnsheffing plaats.

De exploitant van de (mobiele) winkel kan er echter de voorkeur aan geven om in het bilaterale passagiersverkeer zowel in de ene als in de andere lidstaat aan de reizigers de gelegenheid te bieden accijnsgoederen te kopen. In deze situatie zal de exploitant bij iedere binnenkomst van zijn tot de winkelvoorraad behorende accijnsgoederen in een andere lidstaat de accijns van die lidstaat verschuldigd worden. Vervolgens staat er weer een recht op accijnsteruggaaf van de in de lidstaat van vertrek voldane accijns.

Zonder nadere vereenvoudiging zal één en ander via de algemene regels van de desbetreffende lidstaat moeten worden aangegeven en betaald, dat kan leiden tot een fors aantal aangiften en teruggaafverzoeken van accijns.

Ter vereenvoudiging van de door de belanghebbende ondernemer te verrichten aangiften en betalingen van accijns en gelet op de notitie van de Europese Commissie (gepubliceerd in het Pb EG van 10 april 1999 nr. 1999/ C 99/08) en artikel 7, negende lid, van de richtlijn keur ik het volgende goed.

De inspecteur kan op schriftelijk verzoek en met inachtneming van de hierna vermelde voorwaarden bij vergunning een vereenvoudigde regeling treffen. De vergunning ziet op een situatie dat een exploitant van een (mobiele) winkel veelvuldig en regelmatig accijnsgoederen overbrengt als winkelvoorraad aan boord van een schip of vliegtuig in het verkeer tussen twee lidstaten.

Met toepassing van deze regeling is het mogelijk dat de exploitant van de (mobiele) winkel periodiek een aangifte doet waarin de in het tijdvak verschuldigd geworden accijns – en, wat betreft tabaksproducten: BTWSaldering wat betreft de BTW zal alleen aan de orde zijn voor zover deze wordt geheven als de accijns (d.w.z. bij de tabaksproducten). Voor het overige zal de BTW over de verkopen worden meegenomen met de reguliere BTW-aangiften. – al zijn gesaldeerd met de in dat tijdvak ontstane rechten op teruggaaf van bedoelde belastingen.

Bij zijn verzoek moet belanghebbende schriftelijk verklaren dat de niet van Nederlandse accijnszegels voorziene tabaksproducten tijdens het verblijf binnen het Nederlandse territorium en tijdens reizen vanuit Nederland naar het territorium van een andere lidstaat niet worden verkocht.

In de vergunning moet aandacht worden besteed aan de volgende aspecten: administratie, teruggaaf BTW, afdracht belasting en de aanwezigheid van tabaksproducten uit andere lidstaten.

Administratie

De exploitant moet een administratie voeren waarin alle in- en verkopen van de winkel zodanig worden geregistreerd dat daaruit kan worden vastgesteld welke soorten en hoeveelheden accijnsgoederen deel uitmaken van de winkelvoorraad op het tijdstip van binnenkomst in het territorium van de desbetreffende lidstaat. Dit houdt onder andere in dat in de voorraadadministratie de in- en verkopen van de mobiele winkel zodanig moeten worden geregistreerd dat daaruit kan worden vastgesteld welke soorten en hoeveelheden accijnsgoederen deel uitmaken van de winkelvoorraad op het tijdstip van binnenkomst in het territorium van de desbetreffende lidstaat. Hieraan kan bijvoorbeeld worden voldaan door, uitgaande van de voorraad bij vertrek, bij de winkelverkopen aan boord tevens het tijdstip van de verkoop te registreren. Voor zover deze gegevens nu niet al worden bijgehouden, mag worden verwacht dat de registratie hiervan op relatief eenvoudige wijze – nl. via het kassaregister – valt te realiseren. Ervan uitgaande dat het verkeer met de andere lidstaat plaatsvindt in een geregelde dienst, kunnen in de te verlenen vergunning desgewenst, bij wijze van extra vereenvoudiging, de tijdstippen van binnenkomst in de andere lidstaat worden vastgelegd per vaar/vliegroute en per schip/ vliegtuig.

Over deze vastlegging worden tussen de belanghebbenden en de bevoegde douaneautoriteiten van de betreffende lidstaten afspraken gemaakt.

Teruggaaf BTW en afdracht

Indien de accijns in Nederland wordt geheven wordt de omzetbelasting met betrekking tot tabaksproducten geheven als accijns. Deze systematiek wordt niet in alle lidstaten gehanteerd. In gevallen waarin een lidstaat met betrekking tot tabaksproducten de algemene BTW-regels toepast, zal er wegens de verkopen van deze goederen aan reizigers vanuit die lidstaat op weg naar Nederland omzetbelasting moeten worden aangegeven en betaald overeenkomstig de tarieven van de lidstaat van vertrek. Wanneer deze tabaksproducten van Nederlandse accijnszegels zijn voorzien ontstaat er een recht van teruggaaf van de in de zegelaankoop begrepen Nederlandse BTW. Deze bijzondere teruggaaf BTW zal worden behandeld overeenkomstig een accijnsteruggaaf van tabaksproducten. Daarbij is het voor het verkrijgen van de teruggaaf niet nodig dat de accijnszegels worden overgelegd.

De exploitant zal in Nederland periodiek (maandelijks) aangifte moeten doen bij het daartoe bevoegde belastingkantoor van de in het tijdvak verschuldigde accijns, gesaldeerd met de BTW op tabaksproducten waarvoor recht op teruggaaf bestaat (zie hiervoor).

Voorraad tabaksproducten uit andere lidstaten.

In de vergunning kan toestemming worden verleend dat tabaksproducten uit andere lidstaten zich tijdelijk hier te lande in de voorraad van mobiele verkooppunten mogen bevinden. Omgekeerd zullen de autoriteiten van de andere lidstaat eenzelfde positie innemen, zodat belanghebbende desgewenst via een dubbele voorraad toch gedurende de hele reis tabaksproducten kan verkopen. Hierbij speelt mee dat ook de andere lidstaten, evenals Nederland, binnen het toepassingsbereik van hun accijnsregime alleen verkopen zullen toelaten van tabaksproducten die in overeenstemming zijn met de gezondheidsvoorschriften en de eventuele accijnsbepalingen van de desbetreffende lidstaat.

Tabaksproducten die naar het Nederlandse accijnsregime worden verkocht, moeten steeds van Nederlandse accijnszegels en gezondheidswaarschuwingen zijn voorzien.

Op grond van artikel 64, eerste lid, onderdeel c, van de wet kan vrijstelling worden verleend terzake van de uitslag en de invoer van overige alcoholhoudende producten die worden gebruikt voor de vervaardiging van geneesmiddelen. Deze geneesmiddelen zijn omschreven in de richtlijn 2001/83/EG van 6 november 2001 (Pb EG L 311 van 28 november 2001) betreffende geneesmiddelen voor menselijk gebruik en de richtlijn 2001/82/EG van 6 november 2001 (Pb EG L 311 van 28 november 2001) betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik. Deze richtlijnen zijn geïmplementeerd in de Geneesmiddelenwet, de Diergeneesmiddelenwet en de op die wetten gebaseerde besluiten en regelingen.

Hierna is een toelichting en goedkeurend beleid opgenomen voor de toepassing van deze vrijstelling.

De vrijstelling van accijns voor overige alcoholhoudende producten die worden gebruikt voor de vervaardiging van geneesmiddelen is van toepassing voorzover de vervaardigde geneesmiddelen in Nederland zijn geregistreerd in overeenstemming met de Richtlijn 2001/83/EG. Deze registratieplicht geldt voor alle producten die als geneesmiddelen in de richtlijn worden aangemerkt (waaronder dus ook de homeopathische geneesmiddelen).

In de richtlijn is de wijze waarop de registratieplicht voor homeopathische geneesmiddelen wordt ingevuld aan de lidstaten overgelaten. De ene lidstaat kan dus strengere eisen stellen aan de registratieplicht voor homeopathische geneesmiddelen dan de andere lidstaat.

De richtlijn is in Nederland geïmplementeerd in de Geneesmiddelenwet. Op grond van deze wet moeten de geneesmiddelen voordat zij in de handel worden gebracht in Nederland worden geregistreerd.

De Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) heeft in de Geneesmiddelenwet en de daarop gebaseerde wetgeving aangegeven op welke wijze een geneesmiddel moet worden geregistreerd.

Hierbij wordt het volgende onderscheid gemaakt:

• – Reguliere geneesmiddelen die zijn voorzien van een RVG nummer.

  Aan deze geneesmiddelen zijn voor de registratie strenge eisen gesteld.

• – Homeopathische geneesmiddelen die zijn voorzien van een RVH nummer.

  Aan deze geneesmiddelen zijn voor de registratie minder strenge eisen gesteld.

• – Geneesmiddelen die zijn voorzien van een EU-nummer. Deze geneesmiddelen, met uitzondering van homeopathische geneesmiddelen, hebben een Europese registratie.

Of een geneesmiddel voor menselijk gebruik in Nederland is geregistreerd, kan slechts worden vastgesteld aan de hand van een door het College ter beoordeling van geneesmiddelen (CBG) samengestelde lijst met geregistreerde geneesmiddelen. De lijst is via de geneesmiddeleninformatiebank op Internet te raadplegen (www.cbg-meb.nl).

De vrijstelling kan ook worden verleend indien de overige alcoholhoudende producten worden gebruikt voor de vervaardiging van geneesmiddelen voor menselijk gebruik die:

• a. worden overgebracht naar een andere lidstaat, mits die geneesmiddelen in die lidstaat zijn geregistreerd;

• b. worden uitgevoerd naar een land buiten de EU en waarvoor aan de exporteur op grond van de Geneesmiddelenwet een vergunning is verleend;

• c. worden genoemd in artikel 120, eerste lid, van de Geneesmiddelenwet.

De vrijstelling van accijns voor overige alcoholhoudende producten die worden gebruikt voor de vervaardiging van diergeneesmiddelen is van toepassing voorzover de vervaardigde geneesmiddelen in Nederland zijn geregistreerd in overeenstemming met de Richtlijn 2001/82/EG. Deze registratieplicht geldt voor alle diergeneesmiddelen (waaronder dus ook de homeopathische diergeneesmiddelen).

In de richtlijn is de wijze waarop de registratieplicht voor homeopathische diergeneesmiddelen wordt ingevuld aan de lidstaten overgelaten. De ene lidstaat kan dus strengere eisen stellen aan de registratieplicht voor homeopathische diergeneesmiddelen dan de andere lidstaat.

De richtlijn is in Nederland geïmplementeerd in de Diergeneesmiddelenwet. Op grond van deze wet moeten diergeneesmiddelen in Nederland zijn geregistreerd.

Of een diergeneesmiddel is geregistreerd, kan worden vastgesteld aan de hand van een door het Bureau Diergeneesmiddelen samengestelde lijst met geregistreerde diergeneesmiddelen. De lijst, waarin een onderscheid is gemaakt tussen diergeneesmiddelen en homeopathische diergeneesmiddelen, is via Internet te raadplegen (www. brd.agro.nl).

Indien twijfel bestaat over de registratie van een diergeneesmiddel, kan met het Bureau contact worden opgenomen.

De vrijstelling kan ook worden verleend indien de overige alcoholhoudende producten worden gebruikt voor de vervaardiging van diergeneesmiddelen:

• a. die worden overgebracht naar een andere lidstaat, mits die geneesmiddelen in die lidstaat zijn geregistreerd;

• b. andere dan sera, entstoffen of biologische diagnostica, die worden uitgevoerd en waarvoor aan de exporteur op grond van de Diergeneesmiddelenwet een vergunning is verleend.

Overige alcoholhoudende producten die als geneesmiddel uit een andere lidstaat worden overgebracht.

Overige alcoholhoudende producten kunnen in een andere lidstaat, in overeenstemming met Richtlijn 2001/82/EG en Richtlijn 2001/83/EG, als geneesmiddelen zijn geregistreerd en in die lidstaat met vrijstelling van accijns worden uitgeslagen of ingevoerd. Indien deze overige alcoholhoudende producten ook in Nederland zijn geregistreerd, zijn zij ook in Nederland vrijgesteld.

Als die overige alcoholhoudende producten echter niet in Nederland als geneesmiddelen zijn geregistreerd, wordt het voorhanden hebben van deze producten op grond van artikel 2b van de wet als uitslag aangemerkt en is accijns verschuldigd.

In verband daarmede moet naast de kennisgeving aan de inspecteur als bedoeld in artikel 3b, derde lid, van het besluit, het vervoer op grond van het tweede van dat artikel kunnen worden aangetoond met een geleidedocument. Ik keur echter goed dat deze overige alcoholhoudende producten, in plaats van met een vereenvoudigd AGD, met een vervoersbescheid naar een ondernemer of publiekrechtelijke lichaam in Nederland worden vervoerd.

Vrijstelling van accijns voor de uitslag of de invoer van overige alcoholhoudende producten die als geneesmiddelen zijn geregistreerd.

Het kan voorkomen dat geregistreerde geneesmiddelen, vooral homeopathische, op grond van de accijnswetgeving als overige alcoholhoudende producten worden aangemerkt. In verband daarmee keur ik goed dat overige alcoholhoudende producten, die in Nederland als geneesmiddelen zijn geregistreerd, met vrijstelling van accijns worden uitgeslagen of ingevoerd.

Op grond van het Besluit tankstations milieubeheer en het Besluit herstelinrichtingen voor motorvoertuigen, zoals deze zijn gewijzigd bij het Besluit invoering dampretour Stage II, moeten tankstations worden voorzien van dampretoursystemen. Door middel van deze systemen wordt bij de aflevering van lichte olie (benzine) (al dan niet via een handelaar) de in de opslagtanks aanwezige damp (retourdamp) opgevangen en met het transportmiddel waarmee de benzine is afgeleverd, teruggevoerd naar de AGP die op grond van de Regeling op-, overslag en distributie benzine milieubeheer voorzien moet zijn van een dampterugwinningseenheid.

Als algemene voorwaarde geldt dat deze terugwinningeenheden moeten voldoen aan de (technische) voorwaarden die worden gesteld op grond van de Regeling op-, overslag en distributie benzine milieubeheer.

In de AGP’s kunnen de retourdampen via de dampterugwinningseenheden worden gebruikt als grondstof voor de vervaardiging van benzine en/of worden gebruikt voor de opwekking van elektriciteit.

De (retour)damp is een mengsel van de lichte bestanddelen van benzine, voornamelijk van butaan en propaan, dat ingedeeld moet worden in postonderverdeling 2711 2900 van de Gecombineerde Nomenclatuur. Op grond van artikel 26, zevende lid, van de wet moet deze damp worden aangemerkt als methaan. Het accijnstarief daarvoor bedraagt ingevolge artikel 27, eerste lid, onderdeel e, van de wet, nihil.

Artikel 71, eerste lid, onderdeel d, van de wet voorziet in een teruggaafmogelijkheid van accijns voor accijnsgoederen die zijn gebracht binnen een AGP die voor dat soort goed als zodanig is aangewezen. Letterlijke toepassing van die bepaling biedt voor de onderhavige retourdamp geen oplossing, omdat het tarief voor de retourdamp nihil bedraagt.

Ter zake van de uitslag uit de AGP kan niet alleen accijns verschuldigd zijn, maar ook de energiebelasting (geheven op basis van de Wet belastingen op milieugrondslag) en voorraadheffing (geheven op basis van de Wet voorraadvorming aardolieproducten).

De energiebelasting (EB) op halfzware olie, gasolie en vloeibaar gemaakt petroleumgas is in het algemeen verschuldigd indien die producten bestemd zijn voor andere doeleinden dan het aandrijven van motorrijtuigen op de weg of van pleziervaartuigen.

De voorraadheffing (VH) wordt, voor zover hier van belang, geheven onder dezelfde voorwaarden en beperkingen als de accijns.

Op grond van de hiervoor genoemde milieuregelgeving moet de damp terug worden gevoerd naar een dampterugwinningseenheid.

Zonder nadere voorziening zou de damp, die vrijkomt bij de aflevering van veraccijnsde benzine en weer ingeslagen in de AGP om als grondstof voor de vervaardiging van benzine te dienen, op grond van de huidige wetgeving bij uitslag van die benzine uit de AGP nogmaals in de accijnsheffing worden betrokken. Ook in het geval dat de damp wordt aangewend voor de productie van elektriciteit, moet op grond van de huidige wetgeving de retourdamp belast worden naar het tarief van lichte olie. Mede tegen deze achtergrond acht ik het redelijk voor deze situaties een voorziening te treffen waarmee zoveel mogelijk tegemoet wordt gekomen aan de hiervoor genoemde bezwaren. Ook in andere lidstaten van de EU zijn dergelijke voorzieningen van kracht.

Ik keur dan ook goed dat na daartoe door de inspecteur verleende toestemming met overeenkomstige toepassing van artikel 71, eerste lid, onderdeel d, van de wet en met inachtneming van het hierna gestelde, geheel of gedeeltelijk teruggaaf van accijns wordt verleend voor damp die door middel van een dampterugwinningseenheid in een AGP wordt ingeslagen. De toestemming tot het gebruik van deze teruggaafregeling wordt opgenomen in de vergunning voor de AGP.

De teruggaaf wordt verleend aan de vergunninghouder van de AGP waaruit de benzine is uitgeslagen en waarin zich een operationele dampterugwinningseenheid bevindt. De goedkeuring geldt slechts voor de damp die afkomstig is uit tankwagens waarmee de benzine hetzij via een handelaar hetzij rechtstreeks is vervoerd vanuit de AGP naar de (in Nederland gelegen) tankstations, waarbij de damp door middel van een dampretoursysteem is opgevangen.

Voor het bepalen van hoeveelheden damp waarover teruggaaf kan worden verleend is het van belang te weten hoeveel damp er, afgezet tegen de oorspronkelijke hoeveelheid uitgeslagen benzine, in de AGP wordt ingeslagen. Hiervoor is een aantal factoren van belang die niet in alle gevallen even betrouwbaar zijn vast te stellen. De belangrijkste daarvan zijn de tankinhoud van het vervoermiddel, de wijze van vervoer, de duur van het vervoer, de temperatuur, de mate van verzadiging van de damp, de bouw van de dampterugwinningseenheid en de bemetering.

Gelet op de praktische ervaringen die ter zake zijn opgedaan en mede gelet op de uitkomsten van enkele theoretische studies op dit punt, keur ik goed dat de hoeveelheid damp waarover teruggaaf kan worden verleend, forfaitair wordt vastgesteld. Dit forfait wordt gerelateerd aan de hoeveelheid benzine die tot verbruik is uitgeslagen uit de AGP en – eventueel administratief via een andere AGP – is afgeleverd aan een tankstation dat een dampretoursysteem in gebruik heeft dat voldoet aan de onder punt 5.9.1 genoemde milieuwetgeving. Het forfait bedraagt 1,7 liter benzine per 1.000 l, bij een temperatuur van 15° C, uit dezelfde AGP tot verbruik uitgeslagen benzine. De teruggaaf van accijns en VH vindt plaats naar de tarieven die van toepassing zijn op het moment van de uitslag tot verbruik uit de AGP van de benzine.

Voor retourdampen die worden aangewend voor het terugwinnen van benzine wordt teruggaaf van accijns verleend naar het tarief voor ongelode lichte olie (met een researchoktaangetal van 95 of meer) als bedoeld in artikel 27, eerste lid, onderdeel a, van de wet. Aangezien de VH wordt geheven onder dezelfde voorwaarden en beperkingen als de accijns, keur ik tevens goed dat bij het verlenen van de teruggaaf van accijns eveneens teruggaaf wordt verleend van VH.

Voor retourdampen die worden aangewend voor het opwekken van elektriciteit wordt teruggaaf verleend voor het verschil tussen

• – de accijns en VH die is verschuldigd voor lichte olie met een researchoktaangetal van 95 of meer

  en

• – de accijns, EB en VH die is verschuldigd voor laagbelaste gasolie.

Op het terug te geven bedrag aan accijns en heffing, wordt in mindering gebracht het bedrag van de EB die verschuldigd is naar het tarief van laagbelaste gasolie.

Over de opgewekte elektriciteit hoeft geen EB te worden voldaan.

Alvorens van de teruggaafregeling gebruik te kunnen maken dient de vergunninghouder een verzoek in bij de inspecteur.

Bij het verzoek moet de vergunninghouder een beschrijving overleggen van de dampterugwinningseenheid. De werking van de dampterugwinnings-eenheden moet voldoen aan de voorwaarden die zijn gesteld in de in punt 4.14.1. genoemde besluiten.

In de administratie van de vergunninghouder

• – moet onderscheid worden gemaakt tussen afleveringen van benzine aan tankstations met gebruikmaking van een dampretourinstallatie en die waar dat niet het geval is en

• – moet de vergunninghouder vastleggen of de dampterugwinningseenheid gedurende het hele tijdvak waarover teruggaaf van accijns wordt gevraagd, ongestoord in werking is geweest.

Voorts moet in de administratie van de vergunninghouder aan wie teruggaaf is verleend voor de accijns op retourdamp voor het opwekken van elektriciteit, de hoeveelheid opgewekte elektriciteit in kWh worden vastgelegd.

Als de dampterugwinningseenheid langere tijd buiten werking wordt gesteld, moet de inspecteur hiervan in kennis worden gesteld.

Het bedrag waarvoor aanspraak op teruggaaf wordt gemaakt kan in mindering worden gebracht op de periodieke (maand)aangifte van de verschuldigde accijns overeenkomstig de teruggaaf ter zake van de wederinslag van accijnsgoederen op grond van artikel 71, eerste lid, onderdeel d, van de wet. Bij die aangifte moet een opgave worden gedaan van de hoeveelheden benzine die als retourdamp weer is ingeslagen in de AGP onderscheiden naar de damp die is gebruikt voor de opwekking van elektriciteit en damp die is gebruikt voor de vervaardiging van benzine.

Op grond van artikel 88, eerste lid, van de wet worden vermissen in een AGP aangemerkt als te zijn uitgeslagen.

Als de daadwerkelijk in de AGP aanwezige voorraad accijnsgoederen kleiner is dan de voorraad volgens de administratie, is er sprake van een vermis. Als de daadwerkelijk in de AGP aanwezige voorraad accijnsgoederen groter is dan de administratie aangeeft, is sprake van een meerbevinding.

De Hoge Raad der Nederlanden (arrest nr. 34.000 van 23 december 1998) is van oordeel dat een redelijke toepassing van de wet meebrengt dat saldering van verschillen binnen groepen van accijnsgoederen geoorloofd is. Daarbij mogen alle accijnsgoederen in de vergelijking worden betrokken, mits zij zijn onderworpen aan hetzelfde accijnstarief. De meer- en minderbevindingen mogen geen gevolg zijn van andere verschillen zoals productieverliezen, productieoverschotten of vervoersverschillen.

De Hoge Raad overwoog daarbij dat van belanghebbende, die een onbetwist deugdelijke administratie voert, niet kan worden verlangd dat hij de oorzaken van de verschillen aangeeft. Het gaat immers om verschillen die uitsluitend volgen uit die administratie en niet verklaarbaar zijn.

Dit betekent, aldus de Hoge Raad, dat de vermiste accijnsgoederen pas worden aangemerkt als te zijn uitgeslagen, nadat de meerbevonden accijnsgoederen met hetzelfde accijnstarief daarop in mindering zijn gebracht. Het vermis en de meerbevinding moeten betrekking hebben op verschillen tussen de voorraad volgens de administratie en de daadwerkelijke opgeslagen voorraad. De administratie van een vergunninghouder AGP vormt de basis voor de beoordeling of sprake is van een juiste nakoming van de accijnsverplichtingen.

In een AGP kunnen producten bij vergissing worden omgewisseld. Bij die omwisseling ontstaat een vermis bij het ene artikel en een meerbevinding bij het andere artikel. In dat geval is het redelijk om onder bepaalde voorwaarden toe te staan dat een vermis met een meerbevinding wordt gesaldeerd. Mede gelet op de jurisprudentie keur ik onder de volgende voorwaarden goed dat meer- en minderbevindingen worden gesaldeerd.

a. Deugdelijke administratie.

Er moet sprake zijn van een deugdelijke administratie. Dat wil zeggen dat de administratie moet voldoen aan het bepaalde in artikel 8 van het besluit. Indien naar het oordeel van de inspecteur de administratie niet aan deze voorwaarden voldoet, is geen sprake van een deugdelijke administratie. De inspecteur dient dit uiteraard wel voldoende te motiveren.

b. Goederen met hetzelfde tarief / kleinhandelsprijs tabaksproducten.

De saldering kan slechts plaatsvinden als er sprake is van goederen met hetzelfde accijnstarief. In hoofdstuk II van de wet zijn de verschillende tarieven opgenomen.

Bij het salderen van overige alcoholhoudende producten met een verschillend alcoholpercentage moeten de producten eerst worden omgerekend naar 100% alcohol.

Bij het salderen van bevindingen die betrekking hebben op minerale oliën moet ook rekening worden gehouden met de tarieven voor de energiebelasting en de voorraadheffing.

Het tarief voor tabaksproducten is gerelateerd aan de kleinhandelsprijs. Gelet op een redelijke toepassing van de wet geldt voor tabaksproducten tevens de eis dat er sprake moet zijn van dezelfde kleinhandelsprijs.

c. Periode waarop saldering betrekking heeft.

De Hoge Raad heeft geen uitspraak gedaan over de periode waarover de saldering mag worden toegepast. In de praktijk worden meer- en minderbevindingen vastgesteld bij inventarisatie van de AGP- voorraad.

De administratie van een AGP moet op elk moment een juiste weergave geven van de daadwerkelijke voorraad. In verband daarmee wordt de voorraad regelmatig geïnventariseerd en wordt na elke inventarisatie de administratie weer in overeenstemming gebracht met de werkelijke voorraad.

Saldering van de meer- en minderbevindingen moet daarom direct na de inventarisaties plaatsvinden, ongeacht het aantal inventarisaties.

Dit betekent dat ook bedrijven die hun voorraad in gedeelten inventariseren (partiële inventarisaties) direct na die gedeeltelijke inventarisatie de meer- en minderbevindingen moeten salderen.

Het opnemen van meer- en minderbevindingen op een aparte lijst na elke partiële inventarisatie en daarna eenmaal per jaar alle meer- en minderbevindingen salderen, is hiermee niet in overeenstemming.

Indien na de inventarisatie en saldering een vermis resteert moet de administratie direct worden aangepast en moet dit vermis worden opgenomen in de periodieke aangifte van de maand waarin het vermis is geconstateerd.

In artikel 14, eerste lid, van Richtlijn 92/12 EEG van de Raad is onder meer bepaald, dat de erkend entrepothouder wordt vrijgesteld voor de verliezen die inherent zijn aan de aard van de producten, die onder schorsing van accijns worden vervoerd.

In Nederland is hieraan uitvoering gegeven in artikel 88 van de wet. Op grond van dat artikel worden verliezen die niet kunnen worden aangetoond, geacht te zijn uitgeslagen. Verliezen die wel kunnen worden aangetoond, worden daarom geacht niet te zijn uitgeslagen.

Gelet op artikel 14, eerste lid, van de richtlijn, waarin wordt aangegeven dat elke lidstaat moet aangeven onder welke voorwaarden deze vrijstelling wordt toegekend, keur ik het volgende goed.

Vervoer per tanktruck en tanklichter.

Voor bulkvervoer van minerale oliën en ethylalcohol onder schorsing van de accijns per tanktruck en tanklichter zijn de volgende vrijstellingsnormen vastgesteld:

Onder bulkvervoer wordt in dit verband verstaan: het vervoer per tanklichter of per tanktruck, waarin een hoeveelheid van minimaal 5000 liter of 5000 kg per soort accijnsgoed in een tank of gedeelte van een tank wordt vervoerd.

Onder een tanktruck wordt verstaan: een voertuig met een vaste of één of meer losse tankcontainers

Vervoer over zee

Ook bij het vervoer van ethylalcohol en minerale oliën over zee ontstaan verliezen. Deze verliezen wijken om de volgende redenen af van de verliezen per tanktruck of per tanklichter:

• – het vervoer per zeeschip duurt veelal langer dan het vervoer per lichter of tanktruck;

• – de te vervoeren hoeveelheden zijn veelal groter;

• – de techniek om verschillen te voorkomen is in de zeevaart minder ver ontwikkeld dan bij lichters of tanktrucks.

Voor het bulkvervoer over zee wordt een norm aangehouden van 0,5% voor alle minerale oliën en ethylalcohol die in tanks worden vervoerd in hoeveelheden van 150.000 liter of kilogram of meer. Indien de hoeveelheid minder is dan 150.000 liter of kilogram moeten de hiervoor genoemde percentages voor vervoer per tanktruck en tanklichter worden toegepast.

Deze vrijstellingsnormen zijn van toepassing als

• a. de ontvangst van de onder punt 5.8.2 genoemde accijnsgoederen plaatsvindt door de vergunninghouder van de AGP en het geregistreerde bedrijf;

• b. het vervoer per tanklichter, tanktruck of over zee plaatsvindt onder schorsing van de accijns;

• c. het verlies is ontstaan door meetonnauwkeurigheden, temperatuurschommelingen, verdamping, krimping en uitzetting van het accijnsproduct en niet is ontstaan door onregelmatigheden tijdens het vervoer zoals ongeval of diefstal;

• d. bij de ontvangst van de goederen de werkelijk ingeslagen hoeveelheid en de minder bevonden hoeveelheid accijnsgoederen worden aangetekend op het administratief geleidedocument en in de administratie van de vergunninghouder.

Als het daadwerkelijke verlies als bedoeld onder c groter is dan de vrijstellingsnorm kan de vrijstellingsnorm toch worden toegepast. Dit betekent echter wel dat bij een niet aantoonbaar verlies dat groter is dan de vrijstellingsnorm, de accijns en andere belastingen of heffingen die worden geheven als ware het accijns zijn verschuldigd over de verliezen boven de vrijstellingsnorm.

Is het daadwerkelijke verlies (bijvoorbeeld 0,1%) minder dan de maximale vrijstellingsnorm (bijvoorbeeld 0,4%), dan kan alleen over het daadwerkelijke verlies (0,1%) vrijstelling worden verleend.

Indien de verliezen bij het binnenlands vervoer tussen de AGP en groter zijn dan de vrijstellingsnorm, moet dit aan de inspecteur worden meegedeeld door de vergunninghouder die de goederen heeft verzonden.

De toepassing van het verlaagde tarief voor onder meer gasolie is op grond van artikel 27, derde lid van de wet afhankelijk van de bestemming. Die bestemming moet een andere zijn dan gebruik voor het op de openbare weg aandrijven van motorrijtuigen.

Op grond van artikel 91, tweede lid, onderdeel a, van de wet is het niet toegestaan minerale oliën waarin zich herkenningsmiddelen of bestanddelen van herkenningsmiddelen bevinden, voorhanden te hebben in de brandstoftank van een motorrijtuig of van een pleziervaartuig. Deze bepaling beoogt te voorkomen dat halfzware olie of gasolie die is belast naar het verlaagde tarief en daartoe is voorzien van herkenningsmiddelen, wordt gebruikt als motorbrandstof.

Gelet op artikel 91, derde lid, onderdeel a, van de wet is een uitzondering opgenomen van het verbod om van herkenningsmiddelen voorziene oliën voorhanden te hebben in de brandstoftank van een motorrijtuig die geen gebruik van de openbare weg zoals motorrijtuigen die uitsluitend op terreinen dan wel in gebouwen van een onderneming worden gebruikt (terreinen van luchthavens en havenondernemingen).

Gelet op artikel 91, derde lid, onderdeel b, van de wet is ook een uitzondering gemaakt voor motorrijtuigen die gewoonlijk niet worden gebruikt op de weg. In artikel 40 van het besluit zijn die motorrijtuigen vermeld.

Ik keur goed dat de volgende categorieën motorrijtuigen worden aangemerkt als motorrijtuigen als bedoeld in artikel 40, onderdeel d, van het besluit. Deze motortuigen worden gewoonlijk wel gebruikt op de weg, maar waarvan het primaire doel is het uitvoeren van werkzaamheden waarvoor ze speciaal zijn ingericht.

Het betreft de volgende categorieën:

• a. Kolkenzuigers waarvoor op grond van artikel 72, eerste lid, letter h, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting vrijstelling van motorrijtuigenbelasting is verleend.

• b. Vacuümzuigers, niet zijnde kolkenzuigers, hogedrukreinigers en zgn. combiwagens (combinatie van vacuümzuiger en hogedrukreiniger) die worden gebruikt voor het reinigen van schepen, gemalen, gevels, riolen, kolken en rioolputten.

• c. Veegmachines en tunnelwaswagens.

• d. Motorrijtuigen voorzien van mechanische apparatuur voor het wassen en ontsmetten van huisvuilcontainers.

• e. Sneeuwruimauto’s met een niet-afneembare uitrusting, d.w.z. motorrijtuigen die speciaal voor dit doel zijn vervaardigd en in de regel zijn voorzien van turbines, roterende schoppen en dergelijke.

• f. Sleuvenzuigers, bestaande uit een vrachtwagenchassis waarop een zuiginstallatie is gemonteerd.

Deze goedkeuring geldt echter niet voor vuilnisauto’s al dan niet voorzien van een maalinrichting, aangezien bij die auto’s het accent ligt op het afhalen en het vervoeren van huisvuil. Wel is onder bepaalde voorwaarden op grond van artikel 26, derde lid, letter e, van het besluit voor de aandrijving van de kraakpers- en draaitrommelinstallaties een teruggaaf van accijns mogelijk van het verschil tussen het hoge en het lage tarief.