Eén prestatie/ vragen van organisaties niet regulier werkende artsen
[Regeling vervallen per 02-04-2016]
Voor de btw-heffing wordt één (para)medische dienst niet gesplitst in een vrijgesteld
en belast gedeelte. Deze dienst kent één btw-regime: belast of vrijgesteld. De (para)medische
dienst is op grond van art. 11, eerste lid, onderdeel g, onder 1° van de Wet OB 1968 alleen vrijgesteld van btw als het meest wezenlijke/kenmerkende deel van deze dienst
bestaat uit gezondheidskundige handelingen die plaatsvinden binnen het kader van de
deskundigheid van de Wet BIG-beroepsbeoefenaar én de met goed gevolg afgeronde opleiding
van die Wet BIG-beroepsbeoefenaar. Kort samengevat is alleen de gezondheidskundige
dienst vrijgesteld van btw, die in wezen regulier is.
Artsen die niet-reguliere (complementaire/integrale) geneeskunde toepassen onderscheiden
zich van hun uitsluitend regulier werkende collega’s door de toepassing van niet-reguliere
behandelmethoden en diagnostiek. De deskundigheid van deze niet-regulier werkende
artsen ligt op het vlak van de reguliere geneeskunde omdat zij een in Wet BIG geregelde opleiding tot (basis)arts hebben afgerond maar ook, of juist vooral, op
het vlak van de niet-reguliere behandelwijzen waarvoor vaak jarenlange opleidingen
zijn gevolgd. Deze artsen afficheren zich in de regel ook specifiek als complementair
werkende arts en niet als regulier werkende arts. Tot de niet-reguliere behandelwijzen
worden onder meer gerekend acupunctuur, osteopathie, chiropractie, biologische en
natuurlijke geneeskunde, neuraaltherapie en regulatietherapie.
Het meest wezenlijke/kenmerkende deel van een consult wordt dan ook gevormd door de
niet-reguliere behandelmethode/geneeskunde. Het feit dat aan de uiteindelijke behandeling/advies
een aantal voorbereidende handelingen (zoals onderzoek) vooraf gaat en die vaak een
groot deel van het consult beslaan doet daar niet aan af. Ook deze handelingen worden
in belangrijke mate toegerekend aan en verricht vanuit de niet-reguliere behandelmethode/geneeskunde.
De patiënt laat zich nu juist onderzoeken en behandelen vanwege de kennis/ervaring
van de betreffende arts op het terrein van de niet-reguliere geneeskunst (inclusief
de diagnose) om zijn gezondheidsproble(e)m(en) op te lossen of gezondheid te bevorderen.
Aan dit standpunt doet niet af dat een arts of andere Wet BIG-beroepsbeoefenaar gehouden
is aan:
-
– richtlijnen die voor het Wet BIG beroep gelden (bijvoorbeeld voor artsen en fysiotherapeuten op grond van het lidmaatschap
van de KNMG en KNGF);
-
– alle bepalingen van gezondheidsrechtelijke wet- en regelgeving zoals de Wet op de
geneeskundige behandelovereenkomst, Wet klachtrecht cliënten gezondheidszorg, Wet medisch-wetenschappelijk onderzoek met mensen (WMO);
-
– tuchtrechtelijke toetsbaarheid.
Aan dit standpunt doet ook niet af dat bepaalde soorten van acupunctuur ook wel worden
onderwezen door sommige hogescholen of universiteiten als keuzevak/modulair onderwijs,
en door ziekenhuizen bij de opleiding tot pijnconsulent. Acupunctuur is niet opgenomen
in het opleidingscurriculum voor de arts (zoals beschreven in het Raamplan Artsopleiding
2009). Daarmee is het standpunt gerechtvaardigd dat acupunctuur niet behoort tot de
reguliere zorg.
Artsen die vanuit een antroposofische levensbeschouwing als huisarts werkzaam zijn
en reguliere gezondheidskundige diensten verrichten die behoren tot de opleiding tot
(huis)arts, zijn vrijgesteld van btw voor die gezondheidskundige diensten.
Als artsen die zich voornamelijk bezighouden met niet reguliere geneeskunde een dienst
verrichten waarbij zij nagenoeg uitsluitend reguliere handelingen verrichten, dan
is op deze dienst de vrijstelling van toepassing. Te denken valt bijvoorbeeld aan
een consult waarbij alleen de reguliere diagnose wordt gesteld die er toe leidt dat
de patiënt vervolgens wordt doorverwezen naar een reguliere BIG-beroepbeoefenaar.
In dat geval kan worden aangenomen dat die dienst (het stellen van de diagnose gevolgd
door een doorverwijzing naar een reguliere behandelaar) van overwegend reguliere aard
is.