Terugwerkende kracht
Voor
dit
onderdeel
is een wijziging met terugwerkende kracht gepubliceerd. Zie
opmerking onder de tekst voor nadere informatie.
Fouten
Van een fout in de verantwoording is sprake wanneer gebleken is dat -een gedeelte
van- een post niet in overeenstemming is met de relevante bepalingen van de Zorgverzekeringswet, de Regeling Zorgverzekering, de betreffende inrichtingsvoorschriften van het ‘Handboek’ en het Protocol.
Fouten worden in absolute zin opgevat, saldering van fouten is daarom niet toegestaan
(dus ook niet voor balansposten).
Incidentele/structurele fouten
Bij fouten in de verantwoording kan onderscheid gemaakt worden in incidentele en structurele
fouten.
Van een incidentele (geïsoleerde) fout is sprake als het een toevallige fout betreft.
Kenmerkend voor incidentele fouten is dat in principe geen herhaling optreedt van
de geconstateerde fout.
Van een structurele fout is sprake als de oorzaak van de fout is gelegen in (onderdelen
van) het systeem van uitvoering, waardoor fouten met een (zeker) herhalingskarakter
(kunnen) optreden.
Structurele fouten moeten niet alleen verder worden uitgezocht en in totaliteit worden
gecorrigeerd, maar ook het systeem van uitvoering waardoor de fouten zijn ontstaan
dient te worden geëvalueerd (opname in risicoanalyse, aanpassing systeem).
Onzekerheden
Een onzekerheid in de verantwoording doet zich voor als gebleken is dat onvoldoende
(controle-)informatie beschikbaar is om een (gedeelte van een) post als goed of fout
aan te merken.
Handelswijze zorgverzekeraar
De doelstelling moet zijn om een zo goed mogelijk geschoonde opgave te verstrekken.
De zorgverzekeraars kennen het onderscheid tussen signalen, onzekerheden en fouten.
Onzekerheden en fouten zullen door de zorgverzekeraars moeten worden opgenomen in
de foutentabel, signalen echter niet en hoeven daarom ook niet te worden gekwantificeerd.
De zorgverzekeraar dient aantoonbaar de signalen verder te onderzoeken. Indien uit
dit onderzoek een signaal een ‘false positive’ betreft, heeft dit geen consequenties
voor de foutentabel. Indien een signaal onderzoekwaardig is, zal deze als risico moeten
worden aangemerkt en wordt deze als onzekerheid/fout aangemerkt op de foutentabel.
Indien de zorgverzekeraar onderzoek doet door middel van datamining (blanco detectie)
en waarbij nog onbekend is of de uitkomsten betrekking hebben op bestaande risico’s,
dienen deze als signalen te worden aangemerkt
De zorgverzekeraar dient alle geconstateerde fouten te corrigeren in de verantwoording.
Dit geldt dus ook voor fouten die onder de tolerantie blijven. Indien sprake is van
extrapolatie van incidentele fouten, hoeft deze extrapolatie niet gecorrigeerd te worden. In het
protocol wordt ook gesproken over ‘niet gecorrigeerde fouten’, dit betreffen fouten
die in de verantwoording over dat jaar niet zijn gecorrigeerd, maar in de verantwoording
in een later jaar gecorrigeerd zullen worden (uiterlijk t+2 voor de jaarstaat). Dit
geldt niet bij definitieve verantwoordingen.
Nog niet weggenomen onzekerheden moeten zo goed mogelijk worden gekwantificeerd naar
de impact op de verantwoording. Aannames die gebruikt worden bij deze berekening moeten
onderbouwd worden opgenomen in het dossier. Voor de definitieve verantwoordingen geldt dat de onzekerheden die de zorgverzekeraar om een bepaalde reden objectief
niet kan oplossen, hij deze in een foutentabel opneemt en hij deze vermeldt in de bestuursverklaring
met vermelding van de objectieve verhindering om niet te kunnen corrigeren. Het uitgangspunt
is wel dat de zorgverzekeraar alle onzekerheden moet onderzoeken, oplossen en corrigeren.
Voorbeeld:
Fraudeonderzoeken zijn vaak langdurige juridische trajecten. De aard en doorlooptijd
van de onderzoeken zijn verschillend. Voor lopende fraudeonderzoeken geldt dan ook
dat deze casus specifiek beoordeeld moeten worden. Zo moet o.a. gekeken worden naar
de status van het onderzoek en of hier al dan niet een betrouwbare inschatting van
de onzekerheid te maken is. Zo ja, dan moet een correctie worden doorgevoerd. Echter
indien dit nog te onzeker is, dan dient deze onzekerheid in de foutentabel opgenomen
te worden en is er dus sprake van een objectieve verhindering. De objectieve verhindering
moet door de zorgverzekeraar gedocumenteerd zijn (reden), zodat getoetst kan worden
dat er inderdaad sprake is van een objectieve verhindering.
De zorgverzekeraar stelt per gecontroleerde verantwoording een bestuursverklaring
op waarin is aangegeven is of alle geconstateerde fouten zijn gecorrigeerd. Geconstateerde
onzekerheden die de zorgverzekeraar niet (tijdig) kan oplossen neemt hij (gekwantificeerd)
op in de bestuursverklaring, inclusief foutentabel met een omschrijving van de aard
van de onzekerheid.
Handelswijze accountant
De accountant dient na te gaan of de zorgverzekeraar met fouten en onzekerheden is
omgegaan zoals hiervoor is vermeld.
De accountant rapporteert de uit zijn onderzoek geconstateerde onjuistheden aan de
zorgverzekeraar, omdat de zorgverzekeraar deze dient te corrigeren.
Het onderzoek naar de fouten en onzekerheden moet duidelijk uit het accountantsdossier
blijken. Uit het accountantsdossier blijkt een onderbouwing van de aard (goedkeurend,
beperking, afkeurend, oordeelonthouding) van het afgegeven assurance product.
Terugwerkende kracht
Stcrt. 2014, 32475, datum inwerkingtreding 21-11-2014, bevat een wijziging met terugwerkende
kracht van deze tekst. Deze wijziging werkt terug tot en met 01-01-2014.