Voorschriften meetmiddelen 1997

• 1 De volgende meetmiddelen moeten zijn typegoedgekeurd aan de hand van de in hoofdstuk 1 en 3 opgenomen algemene respectievelijk specifieke eisen, ten bewijze waarvan een typekeuringscertificaat wordt afgegeven:

  • a. roetmeters;

  • b. toerentellers;

  • c. olietemperatuurmeters;

  • d. manometers;

  • e. pedaalkrachtmeters;

  • f. remvertragingsmeters;

  • g. rollenremtestbanken;

  • h. platenremtestbanken;

  • i. koolmonoxidemeters;

  • j. uitlaatgastesters met lambdabepaling.

• 2 De in het eerste lid bedoelde meetmiddelen moeten tevens een eerste keuring en na verloop van de in artikel 1.8 genoemde termijn een herkeuring ondergaan, ten bewijze waarvan een certificaat van eerste keuring respectievelijk van herkeuring wordt afgegeven.

• 1 Kalibratiegas ten behoeve van koolmonoxidemeters moet gecertificeerd zijn op grond van de in hoofdstuk 3, paragraaf 9.3 gestelde eisen.

• 2 Koplamptestapparaten moeten voldoen aan het bepaalde in hoofdstuk 3, paragraaf 10.

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

• 1 Indien bij de in artikel 1.2, bedoelde keuringen bijzondere hulpmiddelen of informatie benodigd zijn, kan degene die het meetmiddel ter keuring aanbiedt verzocht worden deze ter beschikking te stellen.

• 2 Het niet beschikbaar stellen van noodzakelijke hulpmiddelen of informatie kan leiden tot het niet goedkeuren van het meetmiddel.

• 1 Het typekeuringscertificaat en het certificaat van eerste keuring worden afgegeven door een keuringsinstelling.

• 2 Het certificaat van herkeuring wordt afgegeven door een keuringsinstelling dan wel een onderzoeksgerechtigde.

• 3 Het certificeren van kalibratiegas ten behoeve van koolmonoxidemeters geschiedt door een keuringsinstelling ingevolge artikel 2.11 erkende instelling.

• 4 Voorzover dit in de specifieke eisen van hoofdstuk 3 is bepaald wordt in het typekeuringscertificaat een tijdelijke voorwaarde opgenomen met betrekking tot daar genoemde aspecten. Deze tijdelijke voorwaarde moet binnen de termijn genoemd in het typegoedkeuringscertificaat zijn komen te vervallen dan wel zijn omgezet in een definitieve voorwaarde op grond van een in hoofdstuk 3 vereist onderzoek naar de gedragingen in de praktijk van een representatief aantal meetmiddelen uitgevoerd door de keuringsinstelling op kosten van de aanvrager van de typekeuring.

Een typekeuringscertificaat is niet langer geldig indien:

• a. een wijziging in het meetmiddel wordt aangebracht, waardoor de meetwaarden zoals deze in de praktijk kunnen worden verkregen niet meer voldoen aan de maximale fout,

• b. een wijziging in het meetmiddel wordt aangebracht die in strijd is met het typekeuringscertificaat of de bijbehorende beschrijving, of

• c. de voorschriften worden gewijzigd en het meetmiddel niet meer voldoet aan de gewijzigde voorschriften;

• d. de in artikel 1.6, vierde lid, genoemde termijn is verstreken, waarbinnen de daar bedoelde tijdelijke voorwaarde moet zijn vervallen dan wel moet zijn omgezet in een definitieve voorwaarde.

• 1 De geldigheidsduur van een keuringscertificaat bedraagt 12 maanden.

• 2 De geldigheidsduur van een keuringscertificaat vangt aan met ingang van de datum van afgifte daarvan.

• 3 Indien een keuringscertificaat wordt afgegeven binnen twee maanden vóór het tijdstip waarop de in het eerste lid genoemde termijn verstrijkt, vangt de geldigheidsduur van het keuringscertificaat aan met ingang van dat tijdstip.

• 4 Een keuringscertificaat verliest zijn geldigheid indien:

  • a. een wijziging of herstel van het meetmiddel heeft plaatsgevonden, waardoor de juistheid kan zijn veranderd,

  • b. de verzegeling is verbroken,

  • c. een zodanige mechanische of elektrische overbelasting is ontstaan, dat een juist functioneren niet meer gewaarborgd kan worden, of

  • d. de geldigheidsduur verstreken is.

• 5 Specifieke gebruiksomstandigheden, van belang bij de keuring en het gebruik van het meetmiddel, moeten worden vermeld in het keuringscertificaat.

• 1 Een meetmiddel wordt bij de eerste keuring en bij de herkeuring voorzien van de verzegelingen die in het typekeuringscertificaat zijn beschreven.

• 2 Onder verzegeling wordt verstaan:

  • a. het aanbrengen van een beveiliging waardoor het verschaffen van toegang tot onderdelen of instellingen van een meetmiddel door een onbevoegde niet kan plaatsvinden zonder dat dit feit achteraf zichtbaar is door beschadiging van een aangebracht beveiligingsmiddel, zoals een loodzegel of een sticker;

  • b. een elektronische verzegeling die kan bestaan uit een in de programmatuur opgenomen niet-terugstelbare teller, waarvan de inhoud automatisch wordt verhoogd indien toegang wordt verschaft tot een routine waarin beveiligde parameters kunnen worden aangepast. De inhoud van deze teller moet eenvoudig kunnen worden uitgelezen en moet overeenkomen met de waarde die in het laatste keuringscertificaat is vermeld, zolang de verzegeling niet verbroken is.

• 3 Na de eerste keuring en na de herkeuring wordt op het meetmiddel een goedkeuringsmerk aangebracht door de keuringsinstelling of, in geval van herkeuring, door een onderzoeksgerechtigde.

De in artikel 1.2 genoemde meetmiddelen moeten, tenzij anders bepaald in hoofdstuk 3, voldoen aan de in deze paragraaf gestelde eisen.

• 1 Het meetmiddel moet van een zodanige opbouw en werking zijn, dat de toetsing aan de in deze regeling gestelde eisen redelijkerwijs mogelijk is.

• 2 Het meetmiddel moet zodanig zijn ingericht, dat er geen misverstanden kunnen ontstaan met betrekking tot de aangewezen of geregistreerde meetwaarde.

• 3 Het meetmiddel mag niet zijn voorzien van een voor de gebruiker toegankelijke justeerinrichting of andere instelinrichting die de meetnauwkeurigheid kan beïnvloeden, tenzij het gebruik van deze inrichtingen in de specifieke eisen is toegestaan.

• 4 Het meetmiddel moet zodanige eigenschappen hebben, dat geen onredelijke eisen gesteld worden aan de vaardigheid en inspanning van de gebruiker.

• 1 Bij het onderzoek naar de gevoeligheid voor invloedsfactoren wordt niet meer dan één onafhankelijke invloedsfactor gelijktijdig in beschouwing genomen.

• 2 In afwijking van het eerste lid geldt voor elektronische meetmiddelen die niet door het lichtnet worden gevoed dat gelijktijdig aan de eisen genoemd in artikel 1.13, vierde lid en 1.17 moet worden voldaan.

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

Elektronische meetmiddelen genoemd in artikel 1.2 moeten, tenzij anders bepaald in hoofdstuk 3, voldoen aan de in deze paragraaf gestelde eisen.

De eisen met betrekking tot de maximale fout hebben betrekking op het gehele gebied van praktisch voorkomende voedingspanningen. Aan de eis met betrekking tot de maximale fout wordt voldaan indien het instrument voldoet aan artikel 1.18, onderdeel a.

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

In deze paragraaf wordt verstaan onder:

• a. opaciteit: de mate waarin lichtabsorptie plaatsvindt in het uitlaatgas dat door een roetmeter wordt geleid. Deze mate van lichtabsorptie is afhankelijk van de weglengte waarover de lichtabsorptie plaatsvindt en wordt aangeduid door de grootheid N die de afname van de lichtflux over de weglengte in het uitlaatgas, uitdrukt in een percentage van de onverzwakte lichtflux. In formule:

  

  Hierin is:

  N de opaciteit (uitgedrukt in %);

  Φ_O de onverzwakte lichtflux;

  Φ_L de lichtflux resterend na de lichtweg L;

• b. absorptiecoëfficiënt: een maat voor de lichtabsorptie van het uitlaatgas, die karakteristiek is voor de opaciteit van het uitlaatgas en in getalwaarde onafhankelijk is van de weglengte waarover de opaciteit wordt gemeten. De absorptiecoëfficiënt wordt aangeduid door grootheid k, die de negatieve waarde van natuurlijke logaritme van de transmissie per meter lichtweg door het uitlaatgas voorstelt. In formule:

  

  Hierin is:

  K de absorptiecoëfficiënt (uitgedrukt in m^–1);

  L de weglengte die het licht in het uitlaatgas aflegt in meter;

• c. fysische responsie: het specifieke dynamische gedrag van dat deel van de roetmeter dat de waarde van de absorptiecoëfficiënt van het gas in de uitlaat omzet in de opaciteitswaarde die het primaire meetsignaal vormt;

• d. normlengte: de gestandaardiseerde lengte voor de meetkamer gebruikt voor de berekening van de genormeerde opaciteit te weten 430 mm;

• e. ongecorrigeerde opaciteit: het meetsignaal evenredig met de momentele waarde van de opaciteit, niet gecorrigeerd voor druk, temperatuur of verschil tussen de werkelijke-en de normlengte van de meetkamer;

• f. genormeerde opaciteit: de berekende waarde van de opaciteit zoals deze zou worden gemeten in een meetkamerlengte gelijk aan de normlengte;

• g. correctie-filter: een elektrisch filter opgenomen in het signaalpad met een karakteristiek aangepast aan de fysische responsie;

• h. hoofdfilter: het elektrisch filter met een vaste karakteristiek, dat is opgenomen in het signaalpad en dat als ingangssignaal de genormeerde opaciteit heeft;

• i. piekwaarde detectie-inrichting: de inrichting die de maximale waarde bepaalt van een roetuitstoot, uitgaande van het, gedurende de vrije acceleratie van de voertuigmotor, gemeten verloop van deze roetuitstoot;

• j. meetresultaat: de waarde van de absorptiecoëfficiënt van het uitlaatgas zoals deze, beïnvloedt door de fysische en elektrische responsie van de roetmeter, is gemeten op het moment bepaald door de piekwaarde detectie inrichting.

In de handleiding behorende bij de roetmeter moet naast de informatie genoemd in artikel 1.15 het volgende zijn opgenomen:

• a. de wijze waarop een sonde in de uitlaat van het voertuig moet worden geplaatst;

• b. eventuele aanwijzingen met betrekking tot een te gebruiken sonde voor bepaalde voertuigtypen.

In deze paragraaf wordt verstaan onder:

• a. toerenteller: meetinstrument voor het bepalen van het toerental van de krukas van een voertuigmotor;

• b. geïntegreerde toerenteller: toerenteller deel uitmakend van en ingebouwd in een ander meetmiddel;

• c. toerenopnemer: onderdeel van de toerenteller dat signalen afgegeven door de voertuigmotor omzet in een elektrisch signaal en overdraagt aan het verwerkingsgedeelte van de toerenteller.

In de handleiding behorende bij de toerenteller moet naast de informatie genoemd in artikel 1.15 het volgende zijn opgenomen:

• a. indien de toerenteller voorzien is van meerdere toerenopnemers, de criteria die van belang zijn voor de keuze van een geschikte toerenopnemer;

• b. de wijze waarop de toerenopnemer op of bij de voertuigmotor moet worden geplaatst.

Indien het een geïntegreerde toerenteller betreft, mag de handleiding onderdeel uitmaken van de handleiding van het betreffende meetmiddel.

De maximale fout voor toerentellers bedraagt 10 min-1 voor toerentallen kleiner dan 1000 min-1 en 1% voor toerentallen gelijk aan of groter dan 1000 min-1.

• 1 De toerenteller moet zijn voorzien van een aanwijsinrichting, die digitaal of analoog het gemeten toerental aangeeft.

• 2 De aanwijzing van het toerental moet plaats vinden in omwentelingen per minuut (min¯ⁱ).

• 3 De kleinste afleeseenheid mag ten hoogste een waarde hebben van 10 min¯ⁱ.

• 4 Het meetbereik van een toerenteller moet tenminste het gebied van 500 min¯ⁱ tot 6000 min¯ⁱ omvatten.

Niet-geïntegreerde toerentellers die worden gebruikt in combinatie met een ander meetmiddel, moeten zijn voorzien van een signaaluitgang door middel waarvan het gemeten toerental kan worden overgedragen naar dat andere meetmiddel, voor zover koppeling verplicht is volgens de voorgeschreven meetmethode.

Toerentellers in gebruik genomen vóór inwerkingtreding van deze regeling, welke niet worden gebruikt voor de roetmeting of de uitlaatgasmeting met lambda-bepaling, als bedoeld in artikel 5.2.11, negende en elfde lid dan wel artikel 5.3.11, achtste en tiende lid van het Voertuigreglement moeten in afwijking van het bepaalde in hoofdstuk 1 voldoen aan de volgende eisen:

• a. het toerental moet worden weergegeven in omwentelingen per minuut.

• b. het meetbereik moet ten minste 500 tot 2500 omwentelingen per minuut bedragen;

• c. het toerental moet op analoge of digitale wijze duidelijk aangegeven worden en gemakkelijk afleesbaar zijn;

• d. de schaalverdeling van de toerenteller moet zodanig zijn dat op 10 omwentelingen per minuut nauwkeurig kan worden afgelezen in het meetbereik tot 1200 omwentelingen per minuut, en dat op 50 omwentelingen per minuut nauwkeurig kan worden afgelezen in het meetbereik boven 1200 omwentelingen per minuut.

In deze paragraaf wordt verstaan onder:

• a. olietemperatuurmeter: meetinstrument voor het bepalen van de temperatuur van de olie van een voertuigmotor;

• b. geïntegreerde olietemperatuurmeter: olietemperatuurmeter deel uitmakend van en ingebouwd in een ander meetmiddel;

• c. temperatuuropnemer: onderdeel van de olietemperatuurmeter dat de temperatuur van de motorolie opneemt en omzet in een elektrisch signaal en overdraagt aan het verwerkingsgedeelte van de olietemperatuurmeter.

In de handleiding behorende bij de olietemperatuurmeter moet naast de informatie genoemd in artikel 1.15 het volgende zijn opgenomen:

• a. indien de olietemperatuurmeter voorzien is van meerdere opnemers, de criteria die van belang zijn voor de keuze van een geschikte opnemer;

• b. de wijze waarop de opnemer in de voertuigmotor moet worden geplaatst.

Indien het een geïntegreerde olietemperatuurmeter betreft, mag de handleiding onderdeel uitmaken van de handleiding van het betreffende meetmiddel.

De maximale fout voor olietemperatuurmeters bedraagt 5 °C voor het temperatuurgebied van 60 °C tot 90 °C. Voor het aanwijsbereik buiten het meettraject van 60 °C tot 90 °C is de maximale fout van de olietemperatuurmeter 8 °C

• 1 De aanwijzing van de olietemperatuur moet plaats vinden in graden Celsius (°C).

• 2 De kleinste afleeseenheid mag ten hoogste een waarde hebben van 2 °C.

• 3 Het meetbereik van een olietemperatuurmeter moet tenminste het gebied van 50 °C tot 100 °C omvatten.

De opnemer moet een zodanige lengte hebben en zodanig flexibel zijn dat het temperatuurgevoelige deel op een eenvoudige en bedrijfszekere wijze in de olie kan worden ondergedompeld die zich in het carter van de te onderzoeken voertuigmotor bevindt.

Niet-geïntegreerde olietemperatuurmeters die worden gebruikt in combinatie met een ander meetmiddel, moeten zijn voorzien van een signaaluitgang door middel waarvan het gemeten olietemperatuur kan worden overgedragen naar dat andere meetmiddel, voor zover koppeling verplicht is volgens de voorgeschreven meetmethode.

In deze paragraaf wordt verstaan onder:

• a. manometer: meetinstrument voor het bepalen van de pneumatische druk in voertuigsystemen;

• b. geïntegreerde manometer: manometer deeluitmakend van en ingebouwd in een ander meetmiddel.

In afwijking van het bepaalde in artikel 1.15 is een handleiding voor de manometer niet vereist.

De manometer moet voldoen aan de volgende eisen:

• a. de gemeten druk moet worden weergegeven in Pascal (Pa) of in bar;

• b. de gemeten waarde moet door analoge of digitale aanwijs- of registratie-inrichtingen gemakkelijk afleesbaar en duidelijk worden aangegeven;

• c. de maximale fout, in plus en in min, van de aangewezen druk bedraagt:

  • 1º in geval van een aanwijsinrichting:

    voor nieuwe manometers:

    • I. bij een druk van ten hoogste 500 kPa (5 bar):

      10 kPa (0,1 bar), en

    • II. bij een druk die groter is dan 500 kPa (5 bar): 2%;

    voor manometers die in gebruik zijn:

    • I. bij een druk van ten hoogste 500 kPa (5 bar): 12,5 kPa (0,125 bar);

    • II. bij een druk die groter is dan 500 kPa (5 bar): 2,5%;

  • 2º in geval van een registratie-inrichting:

    voor nieuwe manometers:

    • I. bij een druk van ten hoogste 500 kPa (5 bar):

      20 kPa (0,2 bar), en

    • II. bij een druk die groter is dan 500 kPa (5 bar): 4%;

    voor manometers die in gebruik zijn:

    • I. bij een druk van ten hoogste 500 kPa (5 bar): 25 kPa (0,25 bar);

    • II. bij een druk die groter is dan 500 kPa (5 bar): 5%.

• d. indien gelijktijdig met de registratie van de druk door middel van dezelfde registratie-inrichting een registratie van de remvertraging of remkracht plaatsvindt, mag in de registratie van gelijktijdige veranderingen in de betrokken meetsignalen, geen tijdverschil optreden waardoor een goede beoordeling van het remsysteem van het voertuig wordt belemmerd.

Manometers in gebruik genomen vóór 1 juli 1998:

• a. behoeven niet te voldoen aan het bepaalde in paragraaf 2.3 en 3 van hoofdstuk 1, en

• b. behoeven, voor zover het manometers betreft in gebruik genomen vóór 1 januari 1984, niet te voldoen aan artikel 1.2, eerste lid en artikel 3.4.3, onderdeel a.

• 1 Onder pedaalkrachtmeter wordt verstaan: meetmiddel voor het bepalen van de kracht waarmee het rempedaal van een voertuig wordt bediend.

• 2 De pedaalkrachtmeter moet zijn voorzien van een Nederlandstalige handleiding.

De pedaalkrachtmeter moet voldoen aan de volgende eisen:

• a. de aanwijzing van de pedaalkracht dient te geschieden in Newton (N);

• b. de meter moet een bereik hebben van 0 N tot ten minste 700 N (70 kgf);

• c. de eisen, gesteld onder d en e, hebben betrekking op het meetgebied van 100 N tot ten hoogste 800 N (10 kgf tot ten hoogste 80 kgf);

• d. de maximale fout, in plus en in min, van de aangegeven pedaalkracht moet:

  • 1. bij een centrisch uitgeoefende pedaalkracht die niet groter is dan 500 N: 50 N,

  • 2. bij een centrisch uitgeoefende pedaalkracht die groter is dan 500 N: 10% van de uitgeoefende pedaalkracht, en

  • 3. bij een excentrisch uitgeoefende pedaalkracht van 200 N: 80 N bedragen;

• e. het verschil tussen de resultaten van verscheidene metingen van dezelfde pedaalkracht, verricht onder dezelfde omstandigheden en met dezelfde meter, mag niet groter zijn dan 30 N.

Pedaalkrachtmeters in gebruik genomen vóór 1 juli 1998:

• a. behoeven niet te voldoen aan het bepaalde in paragraaf 2.3 en 3 van hoofdstuk 1, en

• b. behoeven, voor zover het pedaalkrachtmeters betreft in gebruik genomen vóór 1 januari 1995, niet te voldoen aan artikel 3.5.1, tweede lid, en

• c. behoeven, voor zover het pedaalkrachtmeters betreft in gebruik genomen vóór 1 januari 1984, niet te voldoen aan artikel 3.5.2, onderdeel b, en

• d. behoeven, voor zover het pedaalkrachtmeters betreft in gebruik genomen vóór 1 januari 1982, niet te voldoen aan het bepaalde in artikel 1.2, eerste lid en artikel 3.5.2, onderdeel a.

In deze paragraaf wordt verstaan onder:

• a. gemiddelde waarde: het rekenkundig gemiddelde van, op vaste tijdsafstanden, bepaalde momentele waarden, in aantal voldoende voor de bepaling van het werkelijke gemiddelde;

• b. resulterende meetwaarde: de gemiddelde waarde van de remvertraging resulterend uit een remtest, berekend uit het verloop van de remvertraging als functie van de tijd;

• c. standaanwijsinrichting: aanwijzing of signalering voor de juiste stand van de remvertragingsmeter;

• d. grenswaarde van de standaanwijsinrichting: de door een standaanwijsinrichting aangegeven grenswaarde voor een correcte stand van de remvertragingsmeter. Indien de standaanwijsinrichting bestaat uit een waterpas, is de grenswaarde van de scheefstelling gelijk aan 2 mm verplaatsing van de dampbel uit de middenpositie;

• e. justeerinrichting: inrichting voor het instellen van de juiste gevoeligheid van de remvertragingsmeter;

• f. standcorrectie-inrichting: inrichting waarmee de verkregen meetwaarden worden gecorrigeerd voor de stand waarin de remvertragingsmeter in het voertuig wordt geplaatst.

In de handleiding behorende bij de remvertragingsmeter moet naast de informatie genoemd in artikel 1.15 de wijze van opstelling van de remvertragingsmeter worden opgenomen waarbij het volgende nader moet worden belicht:

• a. de plaatsing in het voertuig;

• b. de werkwijze voor het horizontaal plaatsen van de remvertragingsmeter;

• c. de betekenis en beperkingen in het gebruik van de resulterende meetwaarde;

• d. de juiste werkwijze bij het gebruik van een justeerinrichting.

• 1 De remvertragingsmeter moet zodanig zijn ingericht dat een controle van de juiste aanwijzing bij het nulpunt en bij de lokale waarde van de zwaartekrachtversnelling op een eenvoudige wijze mogelijk is.

• 2 De remvertragingsmeter moet zijn voorzien van een standaanwijsinrichting tenzij een automatische inrichting een juiste meting zonder een dergelijke inrichting mogelijk maakt.

De remvertragingsmeter mag zijn voorzien van een justeerinrichting indien voldaan wordt aan de volgende eisen:

• a. de remvertragingsmeter moet zijn voorzien van een standaanwijsinrichting voor elke stand waarin de remvertragingsmeter bij de justering moet worden geplaatst;

• b. de remvertragingsmeter moet zijn voorzien van een automatische beveiliging tegen onjuiste justeringen. Aan deze eis wordt voldaan indien gebruik van de remvertragingsmeter alleen mogelijk is indien binnen een vastgelegd tijdsinterval voorafgaand aan het gebruik ten minste twee overeenkomstige justeringen achtereenvolgend zijn uitgevoerd.

De remvertragingsmeter mag zijn voorzien van een standcorrectie-inrichting indien voldaan wordt aan de volgende eisen:

• a. de standcorrectie-inrichting moet handmatig in werking worden gesteld;

• b. een remvertragingsmeter met een standcorrectie-inrichting mag niet zijn voorzien van een justeerinrichting;

• c. een remvertragingsmeter mag alleen dan van een standcorrectie-inrichting zijn voorzien, indien een automatische inrichting verhindert dat een meting wordt verricht indien geen standcorrectie heeft plaatsgevonden;

• d. een standcorrectie mag alleen kunnen plaatsvinden indien de remvertragingsmeter een stabiele meetwaarde vaststelt, die niet meer bedraagt dan plus of minus 2 m/s⁲.

• 1 De maximale fout zowel voor toenemende als voor afnemende remvertraging bedraagt: 0,1 m/s⁲.

• 2 De maximale fout in de registratie van de meettijd bedraagt 2% van de werkelijke meettijd.

• 3 De maximale fout in de meettijd voor de aanwijzing van een verandering van de remvertraging ter grootte van het gehele aanwijsbereik bedraagt 0,1 seconde.

• 4 De maximale fout veroorzaakt door de standcorrectie-inrichting of door instelling op de grenswaarde van de standaanwijzing bij gebruik of justering bedraagt 0,02 m/s².

• 5 De maximale fout in de berekening van de resulterende meetwaarde bedraagt 0,02 m/s²

• 6 De maximale fout veroorzaakt door een beperkte afleesnauwkeurigheid van de analoge registratie zoals bedoeld in artikel 3.6.11, derde lid, bedraagt 0,02 m/s².

De remvertragingsmeter mag zijn voorzien van een geïntegreerde pedaalkrachtmeter of manometer.

De remvertragingsmeter mag zijn voorzien van meerdere aanwijsbereiken. Zij moeten in elk geval één aanwijsbereik hebben dat tenminste het gebied van 0 tot 9,81 m/s² omvat.

De remvertragingsmeter moet een ononderbroken meetduur hebben van ten minste 5 seconden.

De remvertragingsmeter moet zijn voorzien van een registratie-inrichting, waarmee het verloop van de remvertraging als functie van de tijd wordt vastgelegd.

• 1 De remvertragingsmeter moet zijn voorzien van een analoge registratie waarmee het verloop van de remvertraging over tenminste 5 seconden zichtbaar wordt gemaakt.

• 2 Een analoge registratie moet plaatsvinden op voor het doel geschikt materiaal met voldoende bestendigheid tegen vocht, vuil en temperatuurinvloeden.

• 3 Indien de analoge registratie van de remvertraging de aanwijzing van de remvertragingsmeter vormt, dan wel bedoeld is om gebruikt te worden voor de vaststelling van de gemeten waarde, moet zowel een verandering van 1 m/s⁲ als een tijdsverloop van 1 seconde overeenkomen met een verandering in registratiepositie van ten minste 5 mm.

• 4 Voor remvertragingsmeters waarbij de analoge registratie slechts bedoeld is om te worden benut voor een globale informatie over het verloop van de remvertraging moet de verandering in de registratiepositie zoals bedoeld in het derde lid, ten minste 2,5 mm zijn.

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

• 1 Het bepaalde in artikel 1.2, eerste lid, geldt niet voor remvertragingsmeters, die in gebruik zijn genomen vóór 1 januari 1982.

• 2 Remvertragingsmeters die in gebruik genomen zijn voor de datum van inwerkingtreding van deze regeling:

  • a. hoeven niet te voldoen aan het bepaalde in de artikelen 1.19, onderdelen c en e;

  • b. geldt in afwijking van hetgeen bepaald is in artikel 1.13, vierde lid, de eis dat de maximale fout geldt voor een temperatuurgebied van -10 °C tot 40 °C. Een temperatuurgebied van 0 °C tot 40 °C is voor deze remvertragingsmeters toegestaan indien dit door middel van een beperkend opschrift bedoeld in artikel 1.14, eerste lid, onder h.

• 3 Voor mechanische remvertragingsmeters waarvoor een typekeurings-certificaat is afgegeven en die in gebruik zijn genomen voor de datum van inwerkingtreding van deze regeling geldt dat de maximale fouten de vijfvoudige waarde van de maximale fouten genoemd in artikel 3.6.6 bedragen. Deze remvertragingsmeters mogen slechts tot 31 december 1999 worden gebruikt.

• 4 Hulpinrichtingen die in gebruik zijn genomen vóór de datum van inwerkingtreding van deze regeling hoeven niet te voldoen aan het bepaalde in artikel 1.20 met uitzondering van de eis dat deze hulpinrichtingen de goede werking van het meetmiddel niet mogen verstoren en voorts geen aanleiding tot misleiding of misvatting mogen geven.

Dit onderdeel is (nog) niet in werking getreden; zie het overzicht van wijzigingen

In deze paragraaf wordt verstaan onder:

• a. rollenremtestbank: een meetinstallatie waarmee de remwerking van een voertuig kan worden onderzocht door het meten van de remkracht terwijl de wielen van een voertuigas worden aangedreven door middel van rollen die de betreffende as dragen;

• b. gemiddelde waarde: het rekenkundig gemiddelde van op vaste tijdsafstanden bepaalde momentele waarden, in aantal voldoende voor de bepaling van het werkelijke gemiddelde;

• c. remkracht: tangentieel aan de omtrek van de rollen van de rollenremtestbank werkende kracht, overgedragen aan een daarop rollend wiel als gevolg van het in werking zijn van de reminrichting;

• d. ingestuurde druk: de druk ingestuurd op de drukluchtremcylinders van het voertuig;

• e. voordruk: de waarde van de ingestuurde druk waarbij de reminrichting van een voertuig een remkracht begint te leveren. De voordruk is een virtuele waarde die gevonden wordt bij de kracht nul toegepast op de geldende remkrachthelling;

• f. resulterende meetwaarde: de gemiddelde waarde van de remkracht resulterend uit een remtest, berekend uit het verloop van de remkracht als functie van de tijd;

• g. extrapolatie-inrichting: een inrichting die deel kan uitmaken van een verwerkingsinrichting en waarmee een remkracht gemeten bij een bepaalde waarde van de ingestuurde druk kan worden omgerekend in de remkracht optredend bij de maximale waarde van de ingestuurde druk;

• h. extrapolatiewaarde: de met behulp van een extrapolatie-inrichting bepaalde resulterende meetwaarde voor de remkracht zoals deze wordt geacht op te treden bij de maximale waarde van de ingestuurde druk.

• i. minimumdruk: de waarde van de ingestuurde druk die ten minste moet worden gebruikt voor het meten van de remkracht tijdens de remtest van een voertuig teneinde een geldige extrapolatiewaarde te presenteren. Deze druk is gelijk aan 1/3 van de maximale ingestuurde druk waarvoor de extrapolatiewaarde wordt berekend, vermeerderd met 2/3 deel van de voordruk die voor de berekening van de extrapolatiewaarde wordt gebruikt;

• j. rotatieperiode: de tijdsperiode overeenkomend met een omwenteling van een voertuigwiel met een voor de betreffende rollenremtestbank relevante afmeting;

• k. verwerkingsinrichting: dat deel van de rollenremtestbank waarin de meetsignalen verkregen bij een remtest worden verwerkt tot een aanwijzing en eventueel een resulterende meetwaarde en waarin overige bewerkingen van meetwaarden plaatsvinden;

• l. remkrachthelling: de verhouding tussen een partiële toename van de remkracht en de partiële toename van de ingestuurde druk. Deze verhouding vormt tezamen met de voordruk en de maximale waarde van de ingestuurde druk theoretische basis voor de berekening van de extrapolatiewaarde;

• m. berekende remvertraging: de door de rollenremtestbank weergegeven waarde van de remvertraging zoals deze kan worden berekend gebruik makend van de verkregen waarden voor de remkrachten en de massa van het voertuig.

In de handleiding behorende bij de rollenremtestbank moet naast de informatie genoemd in artikel 1.15 het volgende zijn opgenomen:

• a. de te volgen procedure voor het bepalen van de remwerking;

• b. betekenis en beperkingen in het gebruik van een eventuele resulterende meetwaarde of berekende remvertraging.

Onverminderd het bepaalde in artikel 1.8, vierde lid, verliest een keuringscertificaat zijn geldigheid, indien een rollenremtestbank is verwijderd van zijn fundatie waaraan hij was bevestigd, teneinde te worden herplaatst op dezelfde of een andere plaats. In een dergelijke situatie moet een certificaat van eerste keuring worden afgegeven door de keuringsinstelling waarop de nieuwe plaats staat aangegeven.

Rollenremtestbanken in gebruik genomen vóór 1 juli 2001:

• a. behoeven niet te voldoen aan het bepaalde in paragraaf 2.3 en 3 van hoofdstuk 1, en paragraaf 7.1 en 7.2 van hoofdstuk 3, en

• b. behoeven, voor zover het rollenremtestbanken betreft in gebruik genomen vóór 1 januari 1984 en die uitsluitend bestemd zijn voor de keuring van voertuigen met een toegestane maximum massa van niet meer dan 3500 kg, niet te voldoen aan artikel 1.2, eerste lid, en

• c. moeten onverminderd onderdeel a en b, voldoen aan de artikelen 3.7.34 en 3.7.35 met toepassing van artikel 3.7.1, onderdeel a en c.

De rollenremtestbank moet voldoen aan de volgende eisen:

• a. de rollenremtestbank moet per as voor elk afzonderlijk wiel de gemeten waarden aangeven. Zij moet op gemakkelijke wijze te bedienen zijn en op veilige wijze werken;

• b. de wrijvingscoëfficiënt tussen de wielen van een op de rollenremtestbank geplaatst voertuig en de rollenremtestbank moet in droge toestand:

  • 1. indien de inrichting een rollenremtestbank is waarvan de omtreksnelheid van de rollen groter is dan 10 km/h, ten minste 0,4 bedragen;

  • 2. in overige gevallen ten minste 0,5 bedragen;

• c. een rollenremtestbank moet zodanig zijn uitgevoerd dat overmatige slijtage van de banden wordt voorkomen. De diameter van de rollen mag niet kleiner zijn dan 0,15 m en de omtreksnelheid van de rollen mag tijdens de test niet lager kunnen zijn dan 2 km/h;

• d. de gemeten remkracht moet worden weergegeven in newton;

• e. de gemeten waarden moeten door analoge of digitale aanwijs- of registratieinrichtingen gemakkelijk en duidelijk worden aangegeven;

• f. de aanwijs- of registratieinrichtingen moeten:

  • 1. zijn voorzien van een nulstelinrichting, en

  • 2. zodanig zijn uitgevoerd dat per as de bijbehorende paren meetgegevens gelijktijdig voor aflezing of verdere verwerking beschikbaar zijn;

• g. het meetbereik van een rollenremtestbank met digitale weergave van de gemeten waarde moet ten minste 100 schaaldelen van gelijke waarde omvatten waarbij de afmetingen van de cijfers alsmede de helderheid en het contrast van de weergave zodanig moeten zijn, dat ook onder minder gunstige omstandigheden de aflezing op gemakkelijke wijze mogelijk is;

• h. het meetbereik van een analoog aanwijzende of analoog registrerende rollenremtestbank moet ten minste 25 schaaldelen van gelijke waarde omvatten, waarbij de schaalverdeling ten minste op onderling gelijke afstanden die niet groter zijn dan 20% van het meetbereik, van cijfers moet zijn voorzien. De totale lengte van de schaalverdeling, gemeten langs de cirkel die het midden van de deelstrepen verbindt, moet bij een aanwijzende inrichting ten minste 0,15 m en bij een registrerende inrichting ten minste 0,07 m bedragen. Een waarde ter grootte van 2% van het meetbereik van de inrichting moet nog gemakkelijk zijn af te lezen;

• i. demping en eigen frequentie van de rollenremtestbank moeten zodanig zijn, dat maximaal toelaatbare fouten, bedoeld onder 1, niet worden overschreden zolang de toename per tijdseenheid van de gemeten waarde niet de door de fabrikant van de rollenremtestbank opgegeven grenswaarde te boven gaat;

• j. de rollenremtestbank en een daaraan gekoppelde inrichting voor de verwerking van meetgegevens moeten beveiligd zijn tegen of voldoende ongevoelig zijn voor de onder normale omstandigheden voorkomende thermische, atmosferische, elektrische, magnetische en elektromagnetische invloeden;

• k. een analoog registrerende rollenremtestbank moet zodanig zijn uitgevoerd dat afwijkingen als gevolg van mogelijke positieverandering van het registratieblad ten hoogste 1% van het meetbereik van de rollenremtestbank bedragen. Indien de gemeten waarde wordt geregistreerd in afhankelijkheid van de tijd moet de transportsnelheid van het blad ten minste 0,005 m/s bedragen en mag de transportsnelheid niet meer dan 5% afwijken van de nominale waarde daarvan. Bij cirkelvormige bladen wordt als transportsnelheid aangemerkt de omtreksnelheid, gemeten aan de binnencirkel van het registratieveld;

• l. de maximaal toelaatbare fout, van de aangewezen remkracht bedraagt:

  • 1º indien de aanwijs- of registratie-inrichting kennelijk is bestemd voor de keuring van voertuigen waarvan de toegestane maximum massa niet meer bedraagt dan 3500 kg, bij een kracht:

    • I. die niet groter is dan 1800 N: 180 N;

    • II. die groter is dan 1800 N: 10% van de werkelijke remkracht;

  • 2º indien de aanwijs- of registratieinrichting kennelijk is bestemd voor de keuring van voertuigen waarvan de toegestane maximum massa meer bedraagt dan 3500 kg, bij een kracht:

    • I. die niet groter is dan 9000 N: 900 N;

    • II. die groter is dan 9000 N: 10% van de werkelijke remkracht;

  • 3º indien de aanwijs of registratieinrichting kennelijk is bestemd voor de keuring van beide hiervoor bedoelde groepen voertuigen, voor het gedeelte van het meetbereik dat is bestemd voor de keuring van voertuigen waarvan de toegestane maximum massa niet meer bedraagt dan 3500 kg, bij een kracht:

    • I. die niet groter is dan 1800 N: 180 N;

    • II. die groter is dan 1800 N: 10% van de werkelijke remkracht;

      en voor het gedeelte van het meetbereik dat is bestemd voor de keuring van andere voertuigen, bij een kracht:

    • III. die niet groter is dan 9000 N: 900 N;

    • IV. die groter is dan 9000 N: 10% van de werkelijke remkracht;

• m. bij meting van de remkracht van de wielen van een as mag, bij gelijke remkracht, het verschil in aanwijzing voor de beide wielen niet groter zijn dan de helft van de maximaal toelaatbare fout, bedoeld onder 1;

• n. de rollenremtestbank moet zijn voorzien van een Nederlandstalige gebruiksaanwijzing.

• 1 De eisen gesteld in artikel 3.7.34, onderdelen d, g, h, j en k, gelden niet ten aanzien van:

  • a. vóór 1 januari 1984 in gebruik genomen rollenremtestbanken die uitsluitend zijn bestemd voor de keuring van voertuigen waarvan de toegestane maximum massa niet meer bedraagt dan 3500 kg;

  • b. andere dan de onder a bedoelde rollenremtestbanken die in gebruik zijn genomen vóór 1 januari 1982.

• 2 Het gestelde in artikel 3.7.34, onderdeel m, geldt niet voor rollenremtestbanken die vóór 1 juli 1984 in gebruik zijn genomen.

• 1 In deze paragraaf wordt verstaan onder platenremtestbank een meetmiddel waarbij de wielen van een voertuig kunnen steunen op vlakke, horizontale platen, waarmee de remkracht wordt bepaald uit de reactiekracht die wordt uitgeoefend door een afremmend voertuig dat op de platen tot stilstand wordt gebracht.

• 2 Platenremtestbanken behoeven niet te voldoen aan het bepaalde in paragraaf 2.3 en 3 van hoofdstuk 1.

De platenremtestbank moet voldoen aan de volgende eisen:

• a. de platenremtestbank moet per as voor elk afzonderlijk wiel de gemeten waarden aangeven. Zij moet op gemakkelijke wijze te bedienen zijn en op veilige wijze werken;

• b. de wrijvingscoëfficiënt tussen de wielen van een op de platenremtestbank geplaatst voertuig en de platenremtestbank moet in droge toestand ten minste 0,5 bedragen;

• c. de gemeten remkracht moet worden weergegeven in Newton (N);

• d. de gemeten waarden moeten door analoge of digitale aanwijs- of registratie-inrichtingen gemakkelijk en duidelijk worden aangegeven;

• e. de aanwijs- of registratie-inrichtingen moeten:

  • 1. zijn voorzien van een nulstelinrichting, en

  • 2. zodanig zijn uitgevoerd dat per as de bijbehorende paren meetgegevens gelijktijdig voor aflezing of verdere verwerking beschikbaar zijn;

• f. het meetbereik van een platenremtestbank met digitale weergave van de gemeten waarde moet ten minste 100 schaaldelen van gelijke waarde omvatten waarbij de afmetingen van de cijfers alsmede de helderheid en het contrast van de weergave zodanig moeten zijn, dat ook onder minder gunstige omstandigheden de aflezing op gemakkelijke wijze mogelijk is;

• g. het meetbereik van een analoog aanwijzende of analoog registrerende platenremtestbank moet ten minste 25 schaaldelen van gelijke waarden omvatten, waarbij de schaalverdeling ten minste op onderling gelijke afstanden, die niet groter zijn dan 20% van het meetbereik, van cijfers moet zijn voorzien. De totale lengte van de schaalverdeling, gemeten langs de cirkel die het midden van de deelstrepen verbindt, moet bij een aanwijzende inrichting ten minste 0,15 m en bij een registrerende inrichting ten minste 0,07 m bedragen. Een waarde ter grootte van 2% van het meetbereik van de inrichting moet nog gemakkelijk zijn af te lezen;

• h. demping en eigen frequentie van de platenremtestbank moeten zodanig zijn, dat de maximale fouten, bedoeld onder m, niet worden overschreden zolang de toename per tijdseenheid van de gemeten waarde niet de door de fabrikant van de platenremtestbank opgegeven grenswaarde te boven gaat;

• i. de platenremtestbank en een daaraan gekoppelde inrichting voor de verwerking van meetgegevens moeten beveiligd zijn tegen of voldoende ongevoelig zijn voor de onder normale omstandigheden voorkomende thermische, atmosferische, elektrische, magnetische en elektromagnetische invloeden;

• j. een analoog registrerende platenremtestbank moet zodanig zijn uitgevoerd dat afwijkingen als gevolg van mogelijke positieverandering van het registratieblad ten hoogste 1% van het meetbereik van de platenremtestbank bedragen. Indien de gemeten waarde wordt geregistreerd in afhankelijkheid van de tijd moet de transportsnelheid van het blad ten minste 0,005 m/s bedragen en mag de transportsnelheid niet meer dan 5% afwijken van de nominale waarde daarvan. Bij cirkelvormige bladen wordt als transportsnelheid aangemerkt de omtreksnelheid, gemeten aan de binnencirkel van het registratieveld;

• k. de weergave van de gemeten waarde die uiterlijk 0,5 seconde nadat de meting is begonnen, wordt verkregen, wordt als maatgevend beschouwd;

• l. de maximale fout in plus en in min, van de aangewezen remkracht bedraagt:

  • 1. indien de aanwijs- of registratie-inrichting bestemd is voor de keuring van voertuigen waarvan de toegestane maximum massa niet meer bedraagt dan 3500 kg, bij een kracht:

    • I. die niet groter is dan 1800 N: 180 N;

    • II. die groter is dan 1800 N: 10% van de werkelijke remkracht;

  • 2. indien de aanwijs- of registratie-inrichting bestemd is voor de keuring van voertuigen waarvan de toegestane maximum massa meer bedraagt dan 3500 kg, bij een kracht:

    • I. die niet groter is dan 9000 N: 900 N;

    • II. die groter is dan 9000 N: 10% van de werkelijke remkracht;

  • 3. indien de aanwijs- of registratie-inrichting bestemd is voor de keuring van beide hiervoor bedoelde groepen voertuigen, voor het gedeelte van het meetbereik dat bestemd is voor de keuring van voertuigen waarvan de toegestane maximum massa niet meer bedraagt dan 3500 kg, bij een kracht:

    • I. die niet groter is dan 1800 N: 180 N;

    • II. die groter is dan 1800 N: 10% van de werkelijke remkracht;

      en voor het gedeelte van het meetbereik dat is bestemd voor de keuring van andere voertuigen, bij een kracht:

    • III. die niet groter is dan 9000 N: 900 N;

    • IV. die groter is dan 9000 N: 10% van de werkelijke remkracht;

• m. bij meting van de remkracht van de wielen van een as mag, bij gelijke remkracht, het verschil in aanwijzing voor de beide wielen niet groter zijn dan de helft van de maximale fout, bedoeld onder 1.

Platenremtestbanken in gebruik genomen vóór 1 juli 1984:

• a. behoeven niet te voldoen aan artikel 3.8.2, onderdeel m, en

• b. behoeven, voor zover het platenremtestbanken betreft in gebruik genomen vóór 1 januari 1984, niet te voldoen aan artikel 1.2, eerste lid, alsmede artikel 3.8.2, onderdelen c, f, g, i en j.

• 1 In deze paragraaf wordt verstaan onder:

  • a. koolmonoxidemeter: een meetmiddel dat bestemd is voor het meten van het koolmonoxidegehalte van uitlaatgassen, afkomstig van met stationair toerental draaiende motoren met elektrische ontsteking van in gebruik zijnde motorrijtuigen, welk meetmiddel het meetresultaat direct in volumeprocenten aangeeft, al dan niet tezamen met het volumegehalte van andere, in de uitlaatgassen voorkomende bestanddelen;

  • b. monsternamesysteem: het monsternamesysteem omvat alle onderdelen die worden gebruikt om de motoruitlaatgassen op te vangen en naar de koolmonoxidemeter over te brengen;

  • c. condensaatafscheider: de condensaatafscheider omvat alle onderdelen die worden gebruikt om gecondenseerde waterdamp uit de uitlaatgassen af te scheiden;

  • d. filtersysteem: het filtersysteem omvat alle onderdelen die worden gebruikt om die deeltjes uit het uitlaatgas te verwijderen die de juiste werking van de meetcel kunnen verstoren;

  • e. nulstelinrichting: de inrichting waarmee de aanwijzing van de koolmonoxidemeter, bij doorvoering van een gas dat geen koolmonoxyde bevat, op nul kan worden gesteld;

  • f. justeerinrichting: de inrichting waarmee de justering van de koolmonoxidemeter bij een vaste waarde, referentiepunt genoemd, kan worden verricht;

  • g. kalibratie-inrichting: de inrichting waarmee de aanwijzing van de koolmonoxidemeter, bij doorvoering van een kalibratiegas, in overeenstemming met de waarde van de te meten grootheid kan worden gebracht;

  • h. opwarmtijd: de door de fabrikant van de koolmonoxidemeter gegeven tijd gedurende welke de koolmonoxidemeter, alvorens te mogen worden afgesteld of gebruikt, onder elektrische spanning moet staan;

  • i. responsietijd: de tijd die verloopt na een plotselinge wijziging van de te meten grootheid bij de inlaat van het monsternamesysteem tot de koolmonoxidemeter een aanwijzing geeft waarvan het verschil ten opzichte van de definitieve aanwijzing van de nieuwe waarde van de grootheid niet meer bedraagt dan een gegeven waarde;

  • j. minimale debiet: het debiet beneden hetwelk de aanwijzing van de koolmonoxidemeter een fout kan vertonen die groter is dan de maximale fout;

  • k. minimale meettijd: de tijd die ten minste verloopt tussen het moment van inbrengen van het monsternamesysteem in de uitlaat en het moment waarop de definitieve aanwijzing van de te meten grootheid is bereikt;

  • l. meetbereik: het gebied van de waarden van de te meten grootheid waarbij de aanwijzingen van de koolmonoxidemeter die onder normale omstandigheden in één enkele meting zijn verkregen, geen grotere fout mogen vertonen dan de maximale fout;

  • m. kalibratiegas: een gasmengsel waarvan de samenstelling in de concentratie van elke component met een voldoende nauwkeurigheid bekend zijn om te worden gebruikt bij de kalibratie en justering van een koolmonoxidemeter;

  • n. drift: de variatie van de metrologische eigenschappen van koolmonoxidemeters onder normale gebruiksomstandigheden gedurende redelijk lange tijd;

  • o. elektronische inrichting: een deel of het geheel van een koolmonoxidemeter of van een hulpinrichting daarvan, waarin gebruik wordt gemaakt van elektronische componenten en dat een specifieke functie vervult en onafhankelijk kan worden gecontroleerd;

  • p. elektronische inrichting met volledige controle: een elektronische inrichting is voorzien van een volledige controle, indien storingen van de essentiële functies van de elektronische inrichting worden gedetecteerd en gesignaleerd;

  • q. elektronische inrichting zonder controle of met gedeeltelijke controle: een inrichting die niet volledig wordt gecontroleerd als omschreven in onderdeel p;

  • r. automatische en permanente controle (P): een controle die het mogelijk maakt zonder menselijke tussenkomst de juiste werking van elektronische inrichtingen tijdens een meting, hetzij continu, hetzij discontinu te controleren, opdat ook in het laatstgenoemde geval elke storing wordt gedetecteerd;

  • s. automatische en tussentijdse controle (I): een controle die het mogelijk maakt zonder menselijke tussenkomst op cyclische wijze de juiste werking van elektronische inrichtingen te controleren;

  • t. niet-automatische controle (N): een controle die het mogelijk maakt via menselijke tussenkomst de juiste werking van elektronische inrichtingen te controleren.

• 2 De in deze paragraaf gestelde eisen zijn slechts van toepassing op koolmonoxidemeters die vóór 1 januari 1998 in gebruik zijn genomen.

• 3 Koolmonoxidemeters behoeven niet te voldoen aan het bepaalde in paragraaf 2.3 en 3 van hoofdstuk 1, met uitzondering van artikel 1.14 en 1.15.

In de handleiding behorende bij de koolmonoxidemeter moet naast de informatie genoemd in artikel 1.15 het volgende zijn opgenomen:

• a. de wijze waarop de sonde in de uitlaat van het voertuig moet worden geplaatst;

• b. eventuele aanwijzingen met betrekking tot een te gebruiken sonde voor bepaalde voertuigtypen;

• c. minimale meettijd;

• d. het type elektrische voeding;

• e. de opwarmtijd;

• f. de kalibratieprocedure.

Indien het een geïntegreerde koolmonoxidemeter betreft, mag de handleiding onderdeel uitmaken van de handleiding van het betreffende meetmiddel.

De koolmonoxidemeter moet voldoen aan de technische en metrologische eisen opgenomen in respectievelijk paragraaf 9.2.1 en 9.2.4 onder de in paragraaf 9.2.2 en 9.2.3 genoemde omstandigheden.