Beleidsregel beleggingsinstellingen in een niet-aangewezen staat

Artikel 2:65, eerste lid, Wet op het financieel toezicht (Wft) behelst het verbod om in Nederland een recht van deelneming in een beleggingsinstelling aan te bieden, zonder dat de beheerder van de beleggingsinstelling een door de AFM verleende vergunning heeft. In de artikelen 2:67 tot en met 2:69 Wft zijn de vergunningeisen neergelegd. Aan een vergunning kunnen ingevolge artikel 1:102, tweede lid, Wft voorschriften worden verbonden en beperkingen worden gesteld met het oog op de belangen die het desbetreffende deel van de Wft beoogt te beschermen.

Ten aanzien van beleggingsinstellingen met zetel in een niet-aangewezen staat, is het beleid van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) reeds in een eerder stadium bekend gemaakt1. Deze beleidsregel kan worden aangemerkt als een technische en beleidsneutrale omzetting in het kader van de Wft en is vastgesteld door middel van het Besluit tot vaststelling van beleidsregels in het kader van de Wet op het financieel toezicht van 12 december 2006.

Dit is een beleidsregel als bedoeld in artikel 1:3, vierde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De bevoegdheid van de AFM tot het vaststellen van deze beleidsregel is gebaseerd op artikel 4:81, eerste lid, Awb juncto artikel 1:102, tweede lid Wft.

Hieronder wordt het beleid uiteengezet van de AFM inzake de beleggingsinstellingen met zetel in een niet-aangewezen staat. Indien een land niet op grond van artikel 2:66, eerste en tweede lid, Wft door de Minister is aangewezen als een land waar sprake is van adequaat toezicht, dient de beleggingsinstelling met zetel in een niet-aangewezen staat te beschikken over een vergunning op grond van artikel 2:65, eerste lid, Wft. Aan een vergunning van de beleggingsinstelling met zetel in een niet-aangewezen staat verbindt de AFM op grond van artikel 1:102, tweede lid, Wft extra voorschriften, teneinde in staat te zijn om voldoende toezicht uit te kunnen oefenen. Deze voorschriften zijn de navolgende:

• – De beleggingsinstelling met zetel in een niet-aangewezen staat dient organisatorisch of economisch verbonden2 te zijn met een in Nederland gevestigde financiële onderneming die onder toezicht staat van de AFM of DNB;

• – In de directie van de beleggingsinstelling met zetel in een niet-aangewezen staat dienen twee voor de AFM aanspreekbare, in Nederland woonachtige bestuurders te zitten;

• – De in Nederland woonachtige directieleden dienen de uitvoering van het beleid te beoordelen en vast te stellen of een en ander binnen de overeengekomen beleidslijnen plaatsvindt;

• – De informatie ex artikel 4:14 Wft dient in Nederland beschikbaar te zijn;

• – De externe accountant van de beleggingsinstelling met zetel in een niet-aangewezen staat dient in Nederland beschikbaar te zijn en aanspreekbaar te zijn voor de AFM;

• – De inrichting van de bedrijfsvoering van de beleggingsinstelling met zetel in een niet-aangewezen staat dient dusdanig te zijn dat de in Nederland woonachtige directieleden de uitvoering van het beleid kunnen beoordelen en kunnen vaststellen of een en ander binnen de overeengekomen beleidslijnen plaatsvindt. Degenen die feitelijk het beleid uitvoeren dienen daartoe aan de in Nederland woonachtige directieleden regelmatig te rapporteren;

• – In Nederland dient een administratie aanwezig te zijn waaraan de informatie als bedoeld in de artikelen 50, 65, 66, 88 tot en met 91, eerste lid, 107, 108 en 116 tot en met 125 Besluit gedragstoezicht financiële ondernemingen kan worden ontleend. Dit impliceert de aanwezigheid van een complete administratie.

De bekendmaking van deze beleidsregel geschiedt door publicatie in de Staatscourant.